ΣΤΕ 2403/2019 [ΝΟΜΙΜΗ ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΑΙΤΗΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΑΔΕΙΟΔΟΤΗΣΗ ΜΟΝΑΔΑΣ ΙΧΘΥΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑΣ]
Περίληψη
– Εφόσον η απόρριψη από τη Διοίκηση, η οποία δεσμεύεται τόσο από τις γενικές κατευθύνσεις του Ειδικού Πλαισίου όσο και από τις ειδικότερες ρυθμίσεις του, όπως οι θεσπισθείσες με το εφαρμοστέο εν προκειµένω άρθρο 5 του αιτήματος της αιτούσας εταιρίας, εχώρησε κατ’ ενάσκηση δέσμιας αρμοδιότητας της Διοικήσεως, η τελευταία, αφού διαπίστωσε ασυμφωνία µε τις προβλέψεις του Ειδικού Πλαισίου, όφειλε να αρνηθεί την έγκριση περιβαλλοντικών όρων για την επίδικη μετεγκατάσταση, και, επομένως, για τον λόγο αυτό, δεν τίθεται ζήτημα παραβίασης της αρχής της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης.
Η Διοίκηση δεν κωλύεται, εν πάση περιπτώσει, να αρνηθεί και μετά την παρέλευση του προβλεπόμενου ενενηκονθημέρου την έκδοση αποφάσεως εγκρίσεως περιβαλλοντικών όρων, διότι η προθεσμία αυτή δεν είναι αποκλειστική (πρβλ. ΣτΕ 1999/2015, 2310/2006 7μ.). Για τους ίδιους δε λόγους πρέπει να απορριφθεί και ο περαιτέρω προβαλλόμενος ισχυρισμός, κατά τον οποίο, εκδίδοντας η Διοίκηση την απορριπτική της απόφαση μετά την πάροδο δέκα μηνών από την υποβολή της αιτήσεως προς μετεγκατάσταση, παραβίασε και το άρθρο 4 του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας, το οποίο επιβάλλει στις διοικητικές αρχές την υποχρέωση να αποφαίνονται επί των αιτημάτων των πολιτών εντός της προθεσμίας που ορίζουν οι σχετικές διατάξεις, εφόσον, πάντως, το άρθρο 10 παρ. 5 του ίδιου Κώδικα ορίζει ότι οι προθεσμίες που τίθενται στη Διοίκηση είναι ενδεικτικές, εκτός αν προκύπτει από τις διατάξεις που τις προβλέπουν ότι είναι αποκλειστικές.
Προβάλλεται, περαιτέρω, ότι η προσβαλλόμενη αρνητική πράξη της Διευθύνσεως Περιβαλλοντικού και Χωρικού Σχεδιασμού Στερεάς Ελλάδας εκδόθηκε κατά παράβαση ουσιώδους τύπου της διαδικασίας. Και τούτο, διότι, κατά τους ισχυρισμούς της αιτούσας, με την απόφαση αυτή απορρίφθηκε το αίτημα για έγκριση των περιβαλλοντικών όρων της σχεδιαζόμενης µετεγκατάστασης κατ’ απόκλιση από την προηγηθείσα ΠΠΕΑ, η οποία είχε ολοκληρωθεί με θετική γνωμοδότηση του Γενικού Διευθυντή Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας, χωρίς η απόκλιση αυτή να αιτιολογείται ειδικώς. Ωστόσο, εν προκειμένω, η εν λόγω απόκλιση αιτιολογείται ειδικώς, διότι στο σχετικό έγγραφο της ως άνω Διευθύνσεως, η Διοίκηση αρνήθηκε την έγκριση της υποβληθείσας μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων για το λόγο ότι η προτεινόμενη µε την εν λόγω μελέτη αύξηση δυναμικότητας δεν ήταν σύμφωνη µε τις ρυθµίσεις του άρθρου 5 του Ειδικού Πλαισίου που διέπουν τις μονάδες ιχθυοκαλλιέργειας εντός ιδιαίτερα αναπτυγμένων Π.Α.Υ., όπως η επίδικη μονάδα στη θέση «Μπογαζίκι» Αλιβερίου Ν. Ευβοίας. Επομένως, ο λόγος ακυρώσεως αυτός είναι απορριπτέος ως αβάσιμος.
Ενόψει του ιδιόμορφου χαρακτήρα των ειδικών πλαισίων χωροταξικού σχεδιασμού και αειφόρου ανάπτυξης και του αντικειμένου τους, που αποτελεί εξειδίκευση κατά τομέα ή κλάδο παραγωγικών δραστηριοτήτων του Γενικού πλαισίου χωροταξικού σχεδιασμού και αειφόρου ανάπτυξης, στο οποίο περιέχονται τα προγράμματα οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης που εγκρίνονται με απόφαση της Ολομέλειας της Βουλής με βάση την ειδική διαδικασία, η οποία προβλέπεται στο άρθρο 79 παρ. 8 του Συντάγματος, επιτρεπτώς, κατά το άρθρο 43 παρ. 2 του Συντάγματος, ορίζεται με το προαναφερόμενο άρθρο 7 του ν. 2742/1999, ότι τα ειδικά αυτά πλαίσια εγκρίνονται με απόφαση της Επιτροπής Συντονισμού της Κυβερνητικής Πολιτικής στον τομέα του χωροταξικού σχεδιασμού και της αειφόρου ανάπτυξης, ύστερα από γνώμη του Εθνικού Συμβουλίου Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης. Επομένως, ο προβαλλόμενος λόγος ότι η απόφαση περί εγκρίσεως του ΕΠΧΣΑΑ, κατ’ επίκληση της οποίας εκδόθηκε η προσβαλλόμενη αρνητική πράξη, στηρίζεται σε μη έγκυρη νομοθετική εξουσιοδότηση, διότι τα ρυθμιζόµενα µε αυτήν θέματα δεν μπορούσαν κατά το Σύνταγμα να αποτελέσουν αντικείμενο νομοθετικής εξουσιοδότησης σε άλλα πλην του Προέδρου της Δημοκρατίας όργανα, είναι απορριπτέος ως αβάσιμος.
Προβάλλεται ότι η απόφαση περί εγκρίσεως του ΕΠΧΣΑΑ για τις υδατοκαλλιέργειες, κατ’ επίκληση της οποίας εκδόθηκε η προσβαλλόμενη αρνητική πράξη, παραβιάζει τις αρχές της προστατευόμενης εμπιστοσύνης και της αναλογικότητας, καθ’ ο μέρος δεν διαλαμβάνει μεταβατικές διατάξεις αναφορικά με τις εκκρεμείς κατά την έναρξη της ισχύος της αιτήσεις περιβαλλοντικής αδειοδότησης. Ο λόγος αυτός είναι ομοίως απορριπτέος ως αβάσιμος, διότι καμία συνταγματική διάταξη ή συνταγματικής περιωπής αρχή δεν επέβαλλε, ενόψει και της ανάγκης αποτελεσµατικής εφαρμογής των προβλέψεων του Ειδικού Πλαισίου, τη θέσπιση μεταβατικών διατάξεων για τη ρύθμιση των εκκρεμών κατά την έναρξη της ισχύος του αιτήσεων, ιδίως δε σε περιπτώσεις κατά τις οποίες η υποβληθείσα αίτηση δεν απέβλεπε στη διατήρηση της υφιστάμενης κατάστασης, αλλά στη δημιουργία νέας, με τη μετεγκατάσταση, επέκταση, αύξηση δυναμικότητας κλπ. υφιστάμενης μονάδας, όπως εν προκειμένω. Και τούτο ανεξαρτήτως του αν θα ήταν σύμφωνες µε τις κατ’ άρθρο 24 του Συντάγματος αρχές του ορθολογικού χωροταξικού σχεδιασμού διατάξεις μεταβατικού χαρακτήρα που θα επέτρεπαν την εγκατάσταση, μετεγκατάσταση, επέκταση ή αύξηση της δυναμικότητας μονάδων που δεν είναι σύμφωνες µε τις γενικές κατευθύνσεις και τις ειδικές ρυθμίσεις του Ειδικού Πλαισίου, λαµβανομένων υπόψη και των κριθέντων με τη 2489/2006 απόφαση της Ολομελείας του Δικαστηρίου και πάγια έκτοτε νομολογία ότι η εγκατάσταση μονάδας ιχθυοκαλλιέργειας, που από τη φύση της επάγεται οχλήσεις και για τις οικιστικές περιοχές και για το περιβάλλον, είναι επιτρεπτή, ενόψει των ορισμών των άρθρων 24 παρ. 2 και 106 παρ. 1 του Συντάγµατος, μόνο σε περιοχές που εκ των προτέρων και με βάση νόμιμα κριτήρια έχουν καθορισθεί ως περιοχές προοριζόμενες για την ανάπτυξη της δραστηριότητας αυτής.
Οι ισχυρισµοί με τους οποίους πλήττεται η συνταγματικότητα του Ειδικού Πλαισίου από την άποψη της προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος, με αναφορά σε ειδικότερες ρυθμίσεις, τις οποίες δεν επικαλέστηκε η Διοίκηση κατά την απόρριψη του επίδικου αιτήματος της αιτούσας, είναι απορριπτέοι – πέραν της αοριστίας τους, αφού δεν συνοδεύονται από καμία ειδικότερη αναφορά στο περιεχόμενο της σχετικώς εκπονηθείσας στρατηγικής μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων και των λοιπών κειµένων τεκμηρίωσης που ελήφθησαν υπόψη κατά την έγκριση του σχεδίου – προεχόντως ως προβαλλόμενοι άνευ εννόμου συμφέροντος.
Πρόεδρος: Αθ. Ράντος
Εισηγητής: Μ. Γκορτζολίδου
Το πλήρες κείμενο της απόφασης θα αναρτηθεί αμέσως μετά την καθαρογραφή του από το Δικαστήριο.
