ΣτΕ 2300/2016 [Οικοδομική άδεια ξενοδοχείου στον αρχαιολογικό χώρο Μετεώρων]
Περίληψη
-Η προσβληθείσα ενώπιον του Διοικ. Εφετείου οικοδομική άδεια αφορούσε την ανέγερση ξενοδοχείου επί οικοπέδου κειμένου εντός σχεδίου του οικισμού Καστρακίου και εντός των ορίων του αναοριοθετηθέντος αρχαιολογικού χώρου των Μετεώρων, ο οποίος είναι καταχωρημένος στον κατάλογο Παγκόσμιας Πολιτιστικής και Φυσικής Κληρονομιάς της UNESCO. Πριν από την έκδοση της οικοδομικής άδειας έπρεπε να είχε προηγηθεί άδεια του Υπουργού Πολιτισμού, μετά γνωμοδότηση του Κ.Α.Σ. Επομένως, αν θεωρηθεί ότι τα έγγραφα της 19ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων επείχαν θέση άδειας για την εκτέλεση οικοδομικών εργασιών ανέγερσης ξενοδοχείου στον αρχαιολογικό χώρο των Μετεώρων, που είναι καταχωρημένος στον προαναφερθέντα κατάλογο της UNESCO, η άδεια αυτή αναρμοδίως παρεσχέθη, αφού η οικεία αρμοδιότητα εξακολουθούσε να ανήκει στον Υπουργό Πολιτισμού νόμιμο έρεισμα στην οικοδομική άδεια δεν μπορούσε αν παράσχει ούτε η –εκδοθείσα κατόπιν γνωμοδότησης του Τοπικού Συμβουλίου Μνημείων Θεσσαλίας- αρχική απόφαση του Υπουργείου Πολιτισμού, με την οποία είχε εγκριθεί η μελέτη για χρόνο έκδοσης της οικοδομικής άδειας ίσχυε ο ν. 3028/2002, που απαιτούσε γνωμοδότηση του Κ.Α.Σ. προκειμένου περί προστασίας μνημείων εγγεγραμμένων στον Κατάλογο της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO, ως συμβαίνει εν προκειμένω, και, αφετέρου, διότι είχε μεσολαβήσει η απόφαση του Υφυπουργού Πολιτισμού με την οποία αναοριοθετήθηκε ο αρχαιολογικός χώρος, στον οποίο ενέπιπτε η ιδιοκτησία των εφεσιβλήτων.
Πρόεδρος: Αθ. Ράντος
Εισηγητής: Μ. Σωτηροπούλου
Βασικές σκέψεις
- Επειδή, με την κρινόμενη έφεση, για την άσκηση της οποίας έχει καταβληθεί το παράβολο (έντυπα παραβόλου 2351754 – 55/2009), ζητείται παραδεκτώς η εξαφάνιση της απόφασης 334/2009 του Διοικητικού Εφετείου Λάρισας, με την οποία απερρίφθη αίτηση ακυρώσεως του ήδη εκκαλούντος κατά της οικοδομικής άδειας 1614/17.9.2007 του Πολεοδομικού Γραφείου Καλαμπάκας [Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Τρικάλων]. Με την τελευταία αυτή άδεια είχε επιτραπεί στους εφεσιβλήτους η ανέγερση ξενοδοχείου στο Καστράκι Καλαμπάκας.
- Επειδή, νομίμως συζητείται η έφεση, παρά την απουσία του Δήμου Καλαμπάκας, ο οποίος, κατά τα ήδη κριθέντα (ΣτΕ 1161/2013, 586/2016 κ.ά.), συνεχίζει αυτοδικαίως τις εκκρεμείς δίκες της πρώην Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Τρικάλων, που αφορούσαν πράξεις εκδοθείσες πρo της ισχύος του ν. 3852/2010 κατ’ εφαρμογή της νομοθεσίας σχετικά με την έκδοση οικοδομικών αδειών (βλ. άρθρο 75 παρ. Ι τομέα β΄ περίπτ. 11 του Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων, όπως ισχύει, άρθρο 283 παρ. 2 εδαφ. γ΄ του ν. 3852/2010, Α΄ 87, όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 6 παρ. 13 του ν. 4071/2012, Α΄ 85, και άρθρο 1 της από 31.12.2012 Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου, Α΄ 256). Και τούτο διότι αντίγραφα της έφεσης και της πράξης του Προέδρου του Ε΄ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας, περί ορισμού δικασίμου και εισηγητή, είχαν επιδοθεί νομίμως στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Τρικάλων (βλ. το σχετικό αποδεικτικό Επιμελητή της Εισαγγελίας Τρικάλων) στις 9.6.2010, σε χρόνο, δηλαδή, κατά τον οποίον δεν είχαν μεταβιβασθεί προς τους Δήμους οι αρμοδιότητες των Πολεοδομικών Γραφείων των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων. Ομοίως, νομίμως συζητείται η υπόθεση, παρά τη μη παράσταση του Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας, δεδομένου ότι αντίγραφα της έφεσης και της ως άνω πράξης του Προέδρου είχαν επιδοθεί νομίμως στις 10.6.2010 στον Υπουργό ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε., που είχε παραστεί ενώπιον του Διοικητικού Εφετείου Λάρισας.
- Επειδή, ο οικισμός Καστρακίου και η εν γένει περιοχή των Μετεώρων τελούν υπό ιδιαίτερο καθεστώς προστασίας. Ειδικότερα, με την απόφαση 10977/16.5.1967 του Υπουργού Προεδρίας της Κυβερνήσεως (Β΄ 352) “η περιοχή των Μονών των Μετεώρων, περιλαμβανομένου του οικισμού Καστρακίου – Καλαμπάκας και του τοπίου εν γένει περί τους χαρακτηριστικούς βράχους των Μετεώρων” χαρακτηρίστηκε ιστορικό διατηρητέο μνημείο και τόπος που παρουσιάζει ιδιαίτερο φυσικό κάλλος και ενδιαφέρον από απόψεως αρχιτεκτονικής ή ιστορικής. Περαιτέρω, με την απόφαση ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Β1/Φ32/38963/1037/9.8.1995 του Υπουργού Πολιτισμού (Β΄ 742) οριοθετήθηκε ζώνη Α΄ αδόμητη στον αρχαιολογικό χώρο των Μετεώρων, ο οποίος αναοριοθετήθηκε με την απόφαση ΥΠΠΟ/ ΓΔΑΠΚ/ΑΡΧ/Β1/Φ32/70206/3687/2005 του Υφυπουργού Πολιτισμού (Β΄ 1275/12.9.2005), “επειδή στην περιοχή αυτή συναντάται ένας μεγάλος αριθμός βυζαντινών και μεταβυζαντινών μνημείων”. Εξάλλου, με το ν. 2351/1995 (Α΄ 225) η περιοχή των Μετεώρων αναγνωρίσθηκε ως ιερή, η αναγνώριση δε αυτή “αποσκοπεί στην προστασία των μνημείων της περιοχής και των κειμηλίων που βρίσκονται σε αυτά, καθώς και στη διασφάλιση του ιδιαίτερου θρησκευτικού χαρακτήρα της” (άρ. 1 παρ. 1 του ν.). Τέλος, όπως αναφέρεται στο έγγραφο ΥΠΠΟΑ/ΓΔΑΠΚ/ΕΦΑ ΤΡΙΚΑΛΩΝ/295588/177286/2500/13.9.2016 της Εφορείας Αρχαιοτήτων Τρικάλων προς το Δικαστήριο, ο αρχαιολογικός χώρος των Μετεώρων είναι καταχωρημένος στον κατάλογο Παγκόσμιας Πολιτιστικής και Φυσικής Κληρονομιάς της UNESCO (βλ. σχετικώς και το έγγραφο 2529/29.5.2001 της 7ης Εφορείας Βυζ. Αρχαιοτήτων, εκδοθέν επί αιτήματος του ήδη εκκαλούντος, σύμφωνα με το οποίο ο χώρος των Μετεώρων ενεγράφη στον Κατάλογο των Μνημείων της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO από 15.1.1987).
- Επειδή, στο άρθρο 14 του ν. 3028/2002 (Α΄ 153) ορίζονται τα εξής: «1. … 2. Στους ενεργούς οικισμούς ή σε τμήματά τους που αποτελούν αρχαιολογικούς χώρους απαγορεύονται οι επεμβάσεις που αλλοιώνουν το χαρακτήρα και τον πολεοδομικό ιστό ή διαταράσσουν τη σχέση μεταξύ των κτιρίων και των υπαίθριων χώρων. Επιτρέπεται μετά από άδεια που χορηγείται με απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού, η οποία εκδίδεται μετά από γνώμη των οικείου γνωμοδοτικού οργάνου: α) η ανέγερση νέων κτισμάτων, εφόσον συνάδουν από πλευράς όγκου, δομικών υλικών και λειτουργίας με το χαρακτήρα του οικισμού …”. Περαιτέρω, στο άρθρο 50 του ιδίου νόμου ορίζεται ότι: “1. Με απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού συγκροτείται Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (ΚΑΣ) […] 4. Στην αρμοδιότητα του ΚΑΣ ανήκουν θέματα που αφορούν στην προστασία αρχαίων μνημείων, αρχαιολογικών χώρων και ιστορικών τόπων […]. 5. Υπό την επιφύλαξη της διάταξης της προηγούμενης παραγράφου, τα Κεντρικά Συμβούλια: α) …, β)…, γ) Γνωμοδοτούν για ζητήματα που σχετίζονται με: αα) …, ββ) την προστασία των μνημείων που είναι εγγεγραμμένα στον Κατάλογο της Παγκόσμιας Κληρονομιάς, καθώς και των άλλων μείζονος σημασίας μνημείων, αρχαιολογικών χώρων και ιστορικών τόπων, […]”. Τέλος, με την απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού ΥΠΠΟ/ΔΟΕΠΥ/ΤΟΠΥΝΣ/15/3696/20.1.2004 (Β΄ 70) ορίσθηκαν τα εξής: “Στους Προϊσταμένους των Περιφερειακών και Ειδικών Περιφερειακών Υπηρεσιών του Υπουργείου Πολιτισμού μεταβιβάζονται οι ακόλουθες αρμοδιότητες, των περιπτώσεων που δεν εμπίπτουν στην αρμοδιότητα των Κεντρικών Συμβουλίων (παράγραφος 5 του άρθρου 50 του ν. 3028/2002) και κατά λόγο αρμοδιότητας της κάθε υπηρεσίας σύμφωνα με τον Οργανισμό ως εξής: Α’) Στους Προϊσταμένους […] των Εφορειών Βυζαντινών Αρχαιοτήτων […]: … 4. Η χορήγηση άδειας σε ενεργούς οικισμούς ή τμήματά τους που αποτελούν αρχαιολογικούς χώρους ή ιστορικούς τόπους, καθώς και σε μη ενεργούς οικισμούς ή τμήματά τους, που βρίσκονται εντός σχεδίου πόλεως ή των ορίων νομίμως υφισταμένων ενεργών οικισμών και αποτελούν αρχαιολογικούς χώρους ή ιστορικούς τόπους, για: α) την ανέγερση νέων κτισμάτων, εφόσον συνάδουν από πλευράς όγκου, δομικών υλικών και λειτουργίας με το χαρακτήρα του οικισμού, […]” (άρθρο 1) και ότι: “Όπου γνωμοδοτούν για τα ανωτέρω θέματα το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο ή το Κεντρικό Συμβούλιο Νεοτέρων Μνημείων, η αρμοδιότητα εκδόσεως των σχετικών διοικητικών πράξεων παραμένει στην Κεντρική Υπηρεσία του ΥΠ.ΠΟ” (άρθρο 2).
- Επειδή, εν προκειμένω, όπως προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου, με την πράξη 523157/20.10.1998 του ΕΟΤ είχε χορηγηθεί έγκριση καταλληλότητας οικοπέδου για την ανέγερση ξενοδοχείου κλασικού τύπου Β΄ τάξης από τους εφεσιβλήτους στο Καστράκι Καλαμπάκας, που τελεί υπό το προαναφερθέν ειδικό καθεστώς προστασίας. Με την απόφαση ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Β1/Φ32/56025/2105/ 10.12.1998 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Μνημείων του Υπουργείου Πολιτισμού, η οποία εξεδόθη κατόπιν της γνωμοδότησης 85/4.11.1998 του Τοπικού Συμβουλίου Μνημείων Θεσσαλίας, εγκρίθηκε, βάσει του κ.ν. 5351/1932 “Περί Αρχαιοτήτων”, η υποβληθείσα μελέτη ξενοδοχειακής μονάδας των εφεσιβλήτων. Στη συνέχεια, το Πολεοδομικό Γραφείο Καλαμπάκας εξέδωσε την άδεια οικοδομής 84/17.6.1999 για την ανέγερση ξενοδοχείου, η οποία ακυρώθηκε με την απόφαση 349/2005 του Διοικητικού Εφετείου Λάρισας, με την αιτιολογία ότι η πράξη της ΕΠΑΕ, στην οποία η άδεια στηριζόταν, δεν περιείχε αιτιολογημένη κρίση ως προς την αισθητική εμφάνιση του υπό ανέγερση ξενοδοχείου και την εναρμόνισή του προς το περιβάλλον. Στις 22.11.2005, οι εφεσίβλητοι υπέβαλαν εκ νέου αίτηση για χορήγηση οικοδομικής άδειας. Προκειμένου να παρασχεθεί έγκριση από πλευράς αρχαιολογικής νομοθεσίας, η 19η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων γνωστοποίησε στους εφεσιβλήτους ότι, “σύμφωνα με την υπ’ αριθμ. ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Β1/Φ32/56025/2105/10.12.1998 απόφαση του Υπουργείου Πολιτισμού, εγκρίθηκε η μελέτη ανέγερσης ξενοδοχειακής μονάδος … στο Καστράκι Καλαμπάκας και στη συνέχεια θεωρήθηκε από την 7η Εφορεία Βυζ/νών Αρχ/των … με το υπ’ αριθμ. 973/19.3.1999 έγγραφό της. Κατόπιν των ανωτέρω και όσον αφορά την Εφορεία μας ισχύει η εγκριθείσα με τα ανωτέρω αναφερόμενα σχετικά μελέτη ανέγερσης ξενοδοχειακής μονάδος, η οποία και θα πρέπει να τηρηθεί πιστά” (βλ. έγγραφο 1481/14.2.2007 της 19ης Εφορείας) και ότι “κατόπιν των ανωτέρω και βάσει των διατάξεων του ν. 3028/2002 […] δεν έχουμε κατ’ αρχήν αντίρρηση για την ανέγερση της ανωτέρω ξενοδοχειακής μονάδας με τους κάτωθι όρους: […]” (βλ. έγγραφο 689/29.3.2007 της αυτής Εφορείας). Τέλος, με την οικοδομική άδεια 117/αριθμ πρωτ. 1614/17.9.2007 της Πολεοδομικής Υπηρεσίας Καλαμπάκας χορηγήθηκε στους εφεσιβλήτους άδεια ανέγερσης ξενοδοχείου 3 αστέρων, κατά της οποίας ο ήδη εκκαλών άσκησε αίτηση ακυρώσεως ενώπιον του Διοικητικού Εφετείου Λάρισας, απορριφθείσα με την εκκαλουμένη απόφαση.
- Επειδή, με την αίτηση ακυρώσεως ενώπιον του Διοικητικού Εφετείου ο ήδη εκκαλών είχε προβάλει ότι η οικοδομική άδεια για την ανέγερση ξενοδοχείου ήταν παράνομη, διότι, μεταξύ άλλων, δεν είχε προηγηθεί έγκριση του Υπουργού Πολιτισμού, κατόπιν γνωμοδότησης του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου (ΚΑΣ), σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 3028/2002. Ο λόγος αυτός απερρίφθη από το Διοικητικό Εφετείο με τις εξής αιτιολογίες: 1. ότι για την έκδοση της οικοδομικής άδειας ελήφθη υπόψη η από 10.12.1998 απόφαση του Υπουργείου Πολιτισμού, η οποία έγινε αποδεκτή από την αρμόδια – κατόπιν μεταβίβασης αρμοδιοτήτων από τον Υπουργό Πολιτισμού – 19η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, με τα προμνησθέντα έγγραφά της, έτους 2007, και 2. ότι η ως άνω πράξη του Υπουργείου Πολιτισμού απετέλεσε νόμιμο έρεισμα για την επίδικη οικοδομική άδεια, κατά τις διατάξεις του ν. 3028/2002, δοθέντος ότι είχε εκδοθεί ενόψει του συγκεκριμένου υπό ανέγερση κτίσματος, στο συγκεκριμένο οικόπεδο, η δε εγκριθείσα αρχική μελέτη δεν είχε τροποποιηθεί ως προς τα ουσιώδη στοιχεία της (επιφάνεια κτίσματος, αριθμό ορόφων, ύψος κτίσματος, χρήση, αρχιτεκτονικά στοιχεία). Ήδη, με την κρινόμενη έφεση προβάλλεται ότι έσφαλε η εκκαλουμένη στην ανωτέρω κρίση της, αφενός, διότι η 19η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων δεν ήταν καθ’ ύλην αρμόδια να παράσχει έγκριση από πλευράς αρχαιολογικής νομοθεσίας, αφού η εν λόγω αρμοδιότητα δεν είχε μεταβιβασθεί στις Περιφερειακές Υπηρεσίες του Υπουργείου, και, αφετέρου, διότι απαιτείτο νέα επικαιροποιημένη απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού, κατόπιν γνωμοδότησης του ΚΑΣ.
- Επειδή, η προσβληθείσα ενώπιον του Διοικ. Εφετείου οικοδομική άδεια αφορούσε την ανέγερση ξενοδοχείου επί οικοπέδου κειμένου εντός σχεδίου [Ο.Τ. 4] του οικισμού Καστρακίου και εντός των ορίων του αναοριοθετηθέντος αρχαιολογικού χώρου των Μετεώρων, ο οποίος είναι καταχωρημένος στον κατάλογο Παγκόσμιας Πολιτιστικής και Φυσικής Κληρονομιάς της UNESCO. Βάσει των προαναφερθεισών διατάξεων των άρθρων 14 παρ. 2 και 50 παρ. 5 του ν. 3028/2002 και της υπουργικής απόφασης ΥΠΠΟ/ΔΟΕΠΥ/ΤΟΠΥΝΣ/15/3696/2004, πριν από την έκδοση της οικοδομικής άδειας έπρεπε να είχε προηγηθεί άδεια του Υπουργού Πολιτισμού, μετά γνωμοδότηση του Κ.Α.Σ. Επομένως, αν θεωρηθεί ότι τα έγγραφα 1481/14.2.2007 και 689/29.3.2007 της 19ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων επείχαν θέση άδειας για την εκτέλεση οικοδομικών εργασιών ανέγερσης ξενοδοχείου στον αρχαιολογικό χώρο των Μετεώρων, που είναι καταχωρημένος στον προαναφερθέντα κατάλογο της UNESCO, η άδεια αυτή αναρμοδίως παρεσχέθη από τη 19η Εφορεία Αρχαιοτήτων, αφού η οικεία αρμοδιότητα εξακολουθούσε να ανήκει στον Υπουργό Πολιτισμού, σύμφωνα με τις διατάξεις της απόφασης ΥΠΠΟ/ΔΟΕΠΥ/ΤΟΠΥΝΣ/15/3696/2004. Περαιτέρω, νόμιμο έρεισμα στην οικοδομική άδεια δεν μπορούσε να παράσχει ούτε η – εκδοθείσα κατόπιν γνωμοδότησης του Τοπικού Συμβουλίου Μνημείων Θεσσαλίας – αρχική απόφαση ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Β1/Φ32/56025/2105/ 10.12.1998 του Υπουργείου Πολιτισμού, με την οποία είχε εγκριθεί, βάσει του κ.ν. 5351/1932, η μελέτη για την ανέγερση ξενοδοχείου των εφεσιβλήτων. Και τούτο, αφενός, διότι κατά το χρόνο έκδοσης της οικοδομικής άδειας [17.9.2007] ίσχυε ο ν. 3028/2002, που απαιτούσε γνωμοδότηση του Κ.Α.Σ. προκειμένου περί προστασίας μνημείων εγγεγραμμένων στον Κατάλογο της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO, ως συμβαίνει εν προκειμένω, και, αφετέρου, διότι είχε μεσολαβήσει η απόφαση ΥΠΠΟ/ΓΔΑΠΚ/ΑΡΧ/Β1/Φ32/70206/3687/2005 του Υφυπουργού Πολιτισμού (Β΄ 1275), με την οποία αναοριοθετήθηκε ο αρχαιολογικός χώρος, στον οποίον ενέπιπτε η ιδιοκτησία των εφεσιβλήτων. Κατά συνέπεια, πρέπει να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη απόφαση, που έκρινε αντιθέτως, κατά τα βασίμως προβαλλόμενα, και παρέλκει η έρευνα των λοιπών λόγων εφέσεως.
- Επειδή, μετά την εξαφάνιση της εκκαλουμένης απόφασης, πρέπει να εκδικασθεί η αίτηση ακυρώσεως. Οι εφεσίβλητοι – παρεμβάντες ενώπιον του Διοικητικού Εφετείου προβάλλουν ότι η αίτηση ακυρώσεως θα έπρεπε να απορριφθεί ως ασκουμένη άνευ εννόμου συμφέροντος, διότι το απλό οικονομικό συμφέρον του αιτούντος δεν αρκεί προς τούτο, αλλά διότι και ο ίδιος ο αιτών έχει ανεγείρει κτίσμα “με πολλές αυθαιρεσίες, τις οποίες, ενόψει της συζήτησης της αίτησής του, έσπευσε να τακτοποιήσει”. Οι ισχυρισμοί αυτοί είναι απορριπτέοι, διότι η ιδιότητα του αιτούντος ως ιδιοκτήτη όμορης ξενοδοχειακής επιχείρησης στον οικισμό Καστρακίου αρκεί για να του προσδώσει ειδικό έννομο συμφέρον να προσβάλει την οικοδομική άδεια με την οποία επετράπη η ανέγερση ετέρου ξενοδοχείου. Περαιτέρω, κατά τα ήδη κριθέντα (ΣτΕ Ολομ. 3095/2001, 573/2012 Ε 7μ., πρβ. 1410/2016), το κατά το άρθρο 47 παρ. 1 του π.δ. 18/1989 (Α΄ 8) έννομο συμφέρον για την προσβολή οικοδομικής άδειας δεν αναιρείται από το γεγονός ότι ο αιτών έχει, τυχόν, παραβιάσει διατάξεις της κείμενης νομοθεσίας. Συνεπώς, ο περί του αντιθέτου ισχυρισμός των εφεσιβλήτων – παρεμβάντων προβάλλεται αβασίμως. Ως εκ τούτου, η αίτηση ακυρώσεως είχε ασκηθεί παραδεκτώς και πρέπει να γίνει δεκτή, κατά τα βασίμως προβληθέντα με αυτήν (βλ. σελ. 6 του δικογράφου), δηλαδή, διότι δεν είχε προηγηθεί της οικοδομικής άδειας απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού [ή άλλου οργάνου στο οποίο θα είχε νομίμως μεταβιβασθεί η σχετική αρμοδιότητα] για τη χορήγηση άδειας ανέγερσης κτίσματος εντός του αρχαιολογικού χώρου των Μετεώρων, κατόπιν γνωμοδότησης του Κ.Α.Σ. Πρέπει, για το λόγο αυτό, να ακυρωθεί η οικοδομική άδεια 1614/17.9.2007 του Πολεοδομικού Γραφείου Καλαμπάκας, αποβαίνει δε περιττή η έρευνα των λοιπών λόγων ακυρώσεως.
- Επειδή, η δικαστική δαπάνη του εκκαλούντος – αιτούντος, που ανέρχεται συνολικώς σε 1096 ευρώ [920 ευρώ για την έφεση και την παράσταση ενώπιον του ΣτΕ + 176 ευρώ (=60.000 δρχ.) για την αίτηση ακυρώσεως και την παράσταση ενώπιον του Δ.Ε. Λάρισας, βάσει της από 7.11.2000 απόφασης της Ολομέλειας του τελευταίου αυτού Δικαστηρίου, που έχει δημοσιευθεί στο ΦΕΚ Β΄ 1544/2000], πρέπει να επιβληθεί, συμμέτρως, εις βάρος του Δήμου Καλαμπάκας (ο οποίος συνεχίζει την έφεση και την αίτηση ακυρώσεως, κατά τα γενόμενα δεκτά στη σκέψη 2 της παρούσης), του Δημοσίου και των εφεσιβλήτων – παρεμβάντων.