ΣτΕ Ολ 1306/2019 [Εγκριση του Σχεδίου Ολοκληρωμένης Ανάπτυξης του Μητροπολιτικού Πόλου του Ελληνικού-Αγίου Κοσμά]
2. Επειδή, με την αίτηση αυτή, ζητείται η ακύρωση του από 28.2.2018 προεδρικού διατάγματος “Έγκριση του Σχεδίου Ολοκληρωμένης Ανάπτυξης (ΣΟΑ) του Μητροπολιτικού Πόλου Ελληνικού – Αγίου Κοσμά Περιφέρειας Αττικής” (Α.Α.Π. 35), συνολικής εκτάσεως 6.008.076,24 τ.μ., με τον καθορισμό περιοχών και ζωνών, καθώς και χρήσεων, όρων και περιορισμών δόμησης. Με το προσβαλλόμενο πρ. δ/μα εγκρίθηκαν, επίσης, κατευθύνσεις και όροι για την προστασία του περιβάλλοντος, σύστημα περιβαλλοντικής παρακολούθησης, καθώς και όροι για την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς, επικυρώθηκαν δε οι οριογραμμές των διαρρεόντων την περιοχή ρεμάτων.
3. Επειδή, στη δίκη παρεμβαίνουν με ξεχωριστά δικόγραφα: α) Η ανώνυμη εταιρεία, με την επωνυμία “Ε. Ε. Δ. και Α. Α. Ε. Α. Α. Ε.” και το διακριτικό τίτλο “Ε. Α.Ε.”, η οποία συνεστήθη με το άρθρο 42 του ν. 3943/2011 (Α΄ 66) με σκοπό τη διοίκηση, διαχείριση και αξιοποίηση της έκτασης και των εγκαταστάσεων του πρώην Αεροδρομίου Ελληνικού και, με το άρθρο 7 του ν. 4062/2012 (Α΄ 70), απέκτησε ανάλογα δικαιώματα και στα άλλα ακίνητα (Εθνικό Αθλητικό Κέντρο Νεότητας Αγίου Κοσμά και πρώην Ολυμπιακό Κέντρο Ιστιοπλοΐας), που συγκροτούν τον Μητροπολιτικό Πόλο Ελληνικού – Αγίου Κοσμά (εφεξής Μ.Π.Ε.Α.), β) η ανώνυμη εταιρεία “Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου”, η οποία συνεστήθη με το άρθρο 1 του ν. 3986/2011 (Α΄ 152) και προς την οποία μεταβιβάστηκαν με αποφάσεις της Διυπουργικής Επιτροπής Αναδιαρθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων το δικαίωμα επιφανείας επί των ακινήτων που συγκροτούν τον Μ.Π.Ε.Α., πλην του αιγιαλού και της παραλίας, η κυριότητα των ακινήτων αυτών σε ποσοστό 30% εξ αδιαιρέτου για χρονικό διάστημα 99 ετών [βλ. 225/7.1.2013 (Β΄ 15) και 234/24.4.2013 (Β΄ 1020) αποφάσεις της Επιτροπής] , καθώς και το σύνολο των μετοχών της ως άνω “Ε. Α.Ε.” [βλ. 187/6.9.2011 (Β΄ 2061), 206/25.4.2011 (Β’ 1363), 227/28.1.2013 (Β’ 136) αποφάσεις της Επιτροπής], και γ) οι ανώνυμες εταιρείες “H. G. I S.A.” και “L. D. Α. Ε. Σ. και Α. Α.”, συμβαλλόμενες στην από 14.11.2014 σύμβαση αγοραπωλησίας των μετοχών της ως άνω “Ε. Α.Ε.”, η οποία συνήφθη μεταξύ των ιδίων ως αγοράστριας και εγγυήτριας αντιστοίχως, και του ως άνω ΤΑΙΠΕΔ, και στην τροποποιητική της αρχικής συμβάσεως από 19.7.2016 όμοια. Και οι τρεις παρεμβάσεις ασκούνται με έννομο συμφέρον, συμπεριλαμβανομένης αυτής του ΤΑΙΠΕΔ, το οποίο μεταβίβασε, μεν, το σύνολο των μετοχών της “Ε. Α.Ε.” στην ως άνω “HELLINIKON GLOBAL I S.A.” με τις ως άνω συμβάσεις, κυρωθείσες, μάλιστα, με το άρθρο 1 του ν. 4422/2016 (Α΄ 181), η σχετική αγοραπωλησία, όμως, συνοδεύτηκε από σειρά αναβλητικών αιρέσεων, μεταξύ δε αυτών και αυτήν της εκδόσεως του προσβαλλομένου διατάγματος, με συνέπεια η δεύτερη παρεμβαίνουσα να διατηρεί νομικό δεσμό με τα ως άνω ακίνητα.
4. Επειδή, το πρώτο αιτούν σωματείο, το οποίο έχει καταστατικούς σκοπούς (άρθρο 3 προσκομιζομένου καταστατικού του έτους 2015) σχετικούς με τη μελέτη, προστασία και αναβάθμιση του περιβάλλοντος, καθώς και τη συνδρομή στις παρεμβάσεις φορέων και πολιτών για την προστασία του περιβάλλοντος και, περαιτέρω, την ανάδειξη των οικολογικών προβλημάτων σε άξονα της εθνικής πολιτικής, με έννομο συμφέρον ασκεί την υπό κρίση αίτηση, ισχυριζόμενο ότι το προσβαλλόμενο ΣΟΑ, επιτρέποντας τη δόμηση και την κατασκευή σειράς μεγάλων έργων σε έκταση τμήμα της οποίας φέρει δασικό χαρακτήρα, είναι επιβλαβές για το φυσικό περιβάλλον. Εξάλλου, ο δεύτερος αιτών σύλλογος έχει ως σκοπό, κατά το από 22.4.2002 καταστατικό του (βλ. άρθρο 2), την προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος του Παλαιού Φαλήρου, δηλαδή περιοχής που ευρίσκεται εγγύτατα στην έκταση του Μ.Π.Ε.Α. Ενόψει του σκοπού αυτού, και ο δεύτερος αιτών σύλλογος έχει έννομο συμφέρον να προσβάλει το διάταγμα αυτό λόγω της σημασίας και της ευρύτητας των συνεπειών του Μητροπολιτικού Πόλου, οι οποίες, άλλωστε, οδήγησαν το νομοθέτη να διαλάβει ειδικές προβλέψεις γι’ αυτόν στο νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας – Αττικής (ν. ΡΣΑ, ν. 4277/2014, Α΄ 156).
5. Επειδή, με το άρθρο 42 παρ. 1 του ν. 3943/2011 (Α΄ 66) συνεστήθη η πρώτη παρεμβαίνουσα “Ε. A.Ε.”, με σκοπό, σύμφωνα με την παρ. 3, τη διοίκηση, διαχείριση και αξιοποίηση της έκτασης και των εγκαταστάσεων του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού, μέσω της οποίας θα εξασφαλιστεί, κατά την αιτιολογική έκθεση του νόμου, η προσέλκυση επενδύσεων με αποτελέσματα σημαντικής εντάσεως στην οικονομία. Εξάλλου, στο μεταγενέστερο ν. 3985/2011 (Α΄ 151), με τον οποίο εγκρίθηκε το γνωστό “Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής”, περιελήφθη “Πρόγραμμα Αποκρατικοποιήσεων”, το οποίο αποσκοπεί στην τόνωση των οικονομικών μεγεθών και την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους της χώρας, στο πρόγραμμα δε αυτό εντάχθηκε το ακίνητο του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού, το οποίο, κατά την αιτιολογική έκθεση του νόμου (κεφ. Β΄, υποκεφ. 1.5), θεωρείται ως το μεγαλύτερο αστικό ακίνητο στην Ευρώπη. Αμέσως μετά εκδόθηκε ο ν. 3986/2011 “Επείγοντα Μέτρα Εφαρμογής Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012 – 2015” (Α΄ 152), με το άρθρο 1 του οποίου συνεστήθη το δεύτερο παρεμβαίνον Ταμείο, δηλαδή, ανώνυμη εταιρεία επιφορτισμένη με την αξιοποίηση περιουσιακών στοιχείων της ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου, ν.π.δ.δ. ή δημοσίων επιχειρήσεων των οποίων το κεφάλαιο ανήκει στο Δημόσιο ή σε ν.π.δ.δ. Κατά το σύστημα που καθιερώνει σχετικώς ο ν. 3986/2011 (άρθρο 2), στο Ταμείο μεταβιβάζονται ακίνητα που έχουν περιληφθεί στο Πρόγραμμα Αποκρατικοποιήσεων του “Μεσοπροθέσμου Προγράμματος” (ΜΠΔΣ, βλ. αμέσως προαναφερόμενο ν. 3985/2011) με αποφάσεις της Διυπουργικής Επιτροπής Αναδιαρθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων (ΔΕΑΑ), το δε ΤΑΙΠΕΔ προβαίνει στην αξιοποίησή τους και μεταφέρει το προϊόν της σε ειδικό λογαριασμό, αφιερωμένο στην αποπληρωμή του δημοσίου χρέους. Το ως άνω ακίνητο του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού, έχοντας υπαχθεί, κατά τα ανωτέρω, στο “Πρόγραμμα Αποκρατικοποιήσεων” του ΜΠΔΣ, μεταβιβάσθηκε πράγματι στο ΤΑΙΠΕΔ κατά κυριότητα σε ποσοστό 30% εξ αδιαιρέτου για χρονικό διάστημα 99 ετών, πλην του αιγιαλού και της παραλίας, μεταβιβάσθηκαν δε ακόμη το δικαίωμα επιφανείας του ακινήτου (άρθρα 18 – 26 του ν. 3986/2011), καθώς και το σύνολο των μετοχών της πρώτης παρεμβαίνουσας “Ε. Α.Ε.”, η οποία είχε συσταθεί ειδικώς ως προς το ακίνητο του πρώην αεροδρομίου πριν να εγκριθεί το ΜΠΔΣ και να περιληφθεί το εν λόγω ακίνητο στο προσαρτημένο στο “Μεσοπρόθεσμο” Πρόγραμμα Αποκρατικοποίησεων. Ακολούθησε ο ν. 4062/2012 (Α΄ 70), με τον οποίο συγκροτήθηκε ο Μ.Π.Ε.Α., ο οποίος δεν εξαντλείται στην έκταση του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού, αλλά εκτείνεται και στα παρακείμενα ακίνητα του Εθνικού Αθλητικού Κέντρου Νεότητας Αγίου Κοσμά και του πρώην Ολυμπιακού Κέντρου Ιστιοπλοΐας του Αγίου Κοσμά, συνολικής επιφανείας, χωρίς τον αιγιαλό και την παραλία, 758.203 τ.μ. Με το άρθρο 7 παρ. 1α του ν. 4062/2012 ορίσθηκε ότι και των ακινήτων αυτών η χρήση, διοίκηση, διαχείριση και εκμετάλλευση περιέρχονται στην πρώτη παρεμβαίνουσα “ΕΛΛΗΝΙΚΟ Α.Ε.”, με τις λοιπές δε διατάξεις του ίδιου άρθρου 7 ρυθμίσθηκε η συμμετοχή στη σχετική διαδικασία του δευτέρου παρεμβαίνοντος ΤΑΙΠΕΔ, προς το οποίο μεταβιβάσθηκαν και τα ακίνητα αυτά. Ακολούθως, με την από 25.11.2011 απόφαση του Δ.Σ. του ΤΑΙΠΕΔ, οι μεταβιβασθείσες, κατά τα ανωτέρω, προς το ίδιο μετοχές της “Ε. Α.Ε.” αποφασίσθηκε να πωληθούν με δημόσιο διεθνή πλειοδοτικό διαγωνισμό. Κατά τη διεξαχθείσα διαγωνιστική διαδικασία αναδείχθηκε ως Προτιμητέος Επενδυτής η δεύτερη εκ των παρεμβαινουσών με την τρίτη ασκηθείσα παρέμβαση “L. D. Α. Ε. Σ. και Α. Α.”, μετά δε την ολοκλήρωση του προβλεπομένου προσυμβατικού ελέγχου από το Ελεγκτικό Συνέδριο υπεγράφη η από 14.11.2014 σχετική σύμβαση, τροποποιηθείσα με την από 19.7.2016 όμοια, με αντισυμβαλλομένους του ΤΑΙΠΕΔ, αφενός τη δεύτερη παρεμβαίνουσα με την τρίτη παρέμβαση “H. G. I S.A.” και, αφετέρου την ως άνω “L. D.” ως εγγυήτρια της προηγούμενης. Οι εν λόγω δύο συμβάσεις κυρώθηκαν με το άρθρο 1 του ν. 4422/2016 (Α΄ 181).
6. Επειδή, με τα άρθρα 1-8 του ν. 4062/2012 (Α΄ 70), ρυθμίσθηκε η αξιοποίηση των ως άνω εκτάσεων του πρώην Αεροδρομίου του Ελληνικού, του Εθνικού Αθλητικού Κέντρου Νεότητας Αγίου Κοσμά και του πρώην Ολυμπιακού Κέντρου Ιστιοπλοΐας του Αγίου Κοσμά. Στο άρθρο 1 ορίσθηκε, κατά τρόπο γενικό, ότι η αξιοποίηση των τριών ακινήτων συνιστά σκοπό “εντόνου δημοσίου συμφέροντος”, εκτέθηκε δε η δέσμη επιμέρους ειδικότερων σκοπών στους οποίους αυτή στοχεύει. Για την υλοποίηση αυτών των στόχων προβλέπεται στο άρθρο 2 παρ. 1 η συγκρότηση Μητροπολιτικού Πόλου Ελληνικού – Αγίου Κοσμά βάσει Σχεδίου Ολοκληρωμένης Ανάπτυξης (ΣΟΑ), όπως το ήδη προσβαλλόμενο, για την κατάρτιση του οποίου παρασχέθηκε εξουσιοδότηση στη Διοίκηση. Κατά την παρ. 2 του εξουσιοδοτικού άρθρου 2, με το ΣΟΑ θα προσδιορισθούν τα (ακριβή) όρια της έκτασης του ΜΠΕΑ, οι ζώνες που θα πολεοδομηθούν και εκείνες που θα αναπτυχθούν χωρίς πολεοδόμηση (ζώνες πολεοδόμησης και ζώνες ανάπτυξης αντιστοίχως) και τα όρια και ο χωρικός προορισμός τους, οι χρήσεις γης, οι όροι δόμησης και οι, τυχόν, ειδικοί μορφολογικοί περιορισμοί των κτιρίων και των ακαλύπτων χώρων και, περαιτέρω, θα τεθούν όροι, περιορισμοί και κατευθύνσεις για την προστασία του περιβάλλοντος, θα καθορισθούν οι οριογραμμές των διαρρεόντων την περιοχή ρεμάτων και θα ορισθεί σύστημα περιβαλλοντικής παρακολούθησης. Ειδικές ρυθμίσεις, εξάλλου, περιέχει ο ν. 4062/2012 ως προς τους όρους δόμησης και τις χρήσεις γης δύο τμημάτων του ΜΠΕΑ μεγάλης εκτάσεως και ιδιαίτερης σημασίας, του παρακτίου μετώπου (ΟΚΙ και ΕΑΚΝ Αγίου Κοσμά) και του Μητροπολιτικού Πάρκου Πρασίνου και Αναψυχής, που θα αναπτυχθεί σε περιοχή του πρώην αεροδρομίου και θα έχει επιφάνεια 2.000 στρ. (άρθρο 2 παρ. 3 περ. ε’). Τέλος, το άρθρο 2 παρ. 6 του ν. 4062/2012 διαλαμβάνει εξουσιοδοτική διάταξη για την έκδοση του ήδη προσβαλλομένου Σχεδίου Ολοκληρωμένης Ανάπτυξης του Μητροπολιτικού Πόλου. Κατ’ επίκληση της εν λόγω εξουσιοδοτικής διάταξης εκδόθηκε το προσβαλλόμενο από 28.2.2018 προεδρικό διάταγμα, προσυπογραφόμενο από την Υφυπουργό Οικονομικών, την Υπουργό Πολιτισμού και Αθλητισμού και τον Υπουργό και τον Αναπληρωτή Υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας, με το οποίο εγκρίθηκε το Σχέδιο Ολοκληρωμένης Ανάπτυξης (ΣΟΑ) του Μητροπολιτικού Πόλου Ελληνικού Αγίου Κοσμά της Περιφέρειας Αττικής (ΑΑΠ 35). Στο άρθρο 1 περιγράφεται η ταυτότητα του ακινήτου του ΜΠΕΑ, επιφανείας 6.008.076,24 τ.μ., και στο άρθρο 2 περιγράφεται ο γενικός χωρικός προορισμός του, καθορίζονται τα γενικά πολεοδομικά μεγέθη και δίδονται οι κατευθύνσεις του σχεδιασμού που θα εφαρμοσθεί. Το ενιαίο ακίνητο αντιμετωπίζεται ως “περιοχή πολλαπλών λειτουργιών μητροπολιτικής εμβέλειας και διεθνούς αναφοράς, με στόχο την ενίσχυση της Αθήνας ως τουριστικού προορισμού, επιχειρηματικού κέντρου και χώρου αναψυχής, την προσέλκυση επενδύσεων σημαντικών για την οικονομία της Αττικής και τη δημιουργία θέσεων εργασίας, τη δημιουργία ενός Μητροπολιτικού Πάρκου Πρασίνου και Αναψυχής και άλλων σημείων προορισμού, την απόδοση στο ευρύτερο μητροπολιτικό συγκρότημα της πρωτεύουσας χώρων πρασίνου και αναψυχής, καθώς επίσης τουριστικών, πολιτιστικών, αθλητικών, εκπαιδευτικών και κοινωνικών υποδομών υψηλής ποιότητας, και την ανάπλαση και ανάδειξη του θαλασσίου μετώπου”. Καθορίζονται, περαιτέρω, τα πολεοδομικά μεγέθη σύμφωνα με τα οριζόμενα στον εξουσιοδοτικό ν. 4062/2012, και, περαιτέρω, συγκεκριμένες ζώνες, επτά προς πολεοδόμηση και τρεις προς ανάπτυξη χωρίς πολεοδόμηση, με συγκεκριμένες χωρικές ταυτότητες και χαρακτηριστικά, καθώς και χώρος Μητροπολιτικού Πάρκου Πρασίνου και Αναψυχής, επιφανείας 2.000 στρ. περίπου (άρθρο 3 στ. Α3). Στο προσβαλλόμενο πρ. διάταγμα προβλέπονται, στη συνέχεια, οι χρήσεις γης καθεμιάς από τις οριοθετούμενες ζώνες πολεοδόμησης και ανάπτυξης, καθώς και οι όροι δόμησης σε καθεμιά από αυτές. Με το προσβαλλόμενο διάταγμα επικυρώθηκε, ακόμη, ο καθορισμός των οριογραμμών των ρεμάτων που διαρρέουν την περιοχή (άρθρο 5), τέθηκαν δε, περαιτέρω (άρθρο 6), κατευθύνσεις και όροι για την προστασία του περιβάλλοντος και θεσπίσθηκε σύστημα περιβαλλοντικής παρακολούθησης. Τέλος, στο άρθρο 7 του προσβαλλομένου διατάγματος τίθενται όροι για την προστασία και ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς.
7. Επειδή, όπως προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου, με την από 1.3.2013 αίτηση της εταιρείας “Ε. Α.Ε.” προς το Δασαρχείο Πειραιά (Α.Π. 1112/1.3.2013) είχε ζητηθεί η έκδοση πράξης χαρακτηρισμού της περιοχής του πρώην Αεροδρομίου Ελληνικού, προσκομίσθηκαν δε το από 19.2.2013 τοπογραφικό διάγραμμα του αγρονόμου-τοπογράφου Σ. Σ. και αποτύπωση της έκτασης σε χάρτη ΓΥΣ. Περαιτέρω, με το από 9.8.2013 έγγραφο της ίδιας ως άνω εταιρείας (A.Π. Δασαρχείου Πειραιά 3676/9.9.2013) ζητήθηκε να εφαρμοσθεί η διάταξη του άρθρου 7 παρ. 2 του ν. 4164/2013 (που τροποποίησε το άρθρο 13 του ν. 3889/2010), κατά την οποία εκτάσεις που έχουν απολέσει το δασικό τους χαρακτήρα πριν τις 11.6.1975 λόγω επεμβάσεων που έλαβαν χώρα με βάση σχετική διοικητική πράξη, η οποία καλύπτεται από το τεκμήριο νομιμότητας, δεν χαρακτηρίζονται ως δάση ή δασικές εκτάσεις, κατά τη διαδικασία του άρθρου 14 του ν. 998/1979 και δεν κηρύσσονται αναδασωτέες. Ακολούθησε μακρά αλληλογραφία του Δασαρχείου Πειραιά με διάφορες υπηρεσίες προκειμένου να αποσαφηνισθεί το πολεοδομικό καθεστώς της περιοχής, αν δηλαδή, τμήματά της είχαν πολεοδομηθεί, διότι, όπως είναι αυτονόητο, αυτό θα επηρέαζε το περιεχόμενο του χαρακτηρισμού. Από την αλληλογραφία αυτή προέκυψε (βλ. 2366/22.11.2013 έγγραφο Οργανισμού Ρυθμιστικού Σχεδίου και Προοστασίας Περιβάλλοντος Αθήνας) ότι η έκταση του πρώην Αεροδρομίου Ελληνικού βρίσκεται εκτός του ισχύοντος Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου του Δήμου Ελληνικού (Δ’ 238/1990), όπως ισχύει μετά την τροποποίησή του (Δ’ 716/1994), και του Δήμου Γλυφάδας (Δ’ 580/1992). Στην αλληλογραφία αυτή συμμετείχε και ο Δήμος Ελληνικού – Αργυρούπολης, ιδίως απευθύνοντας σχετικά ερωτήματα προς άλλες υπηρεσίες, μεταξύ δε αυτών και στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αττικής, η οποία, με το Φ16/531/6.3.2015 έγγραφό της, εξέθεσε την άποψη ότι, μέχρι να εγκριθεί το Σχέδιο Ολοκληρωμένης Ανάπτυξης του Μητροπολιτικού Πόλου Ελληνικού – Άγιου Κοσμά, η εν λόγω περιοχή ισοδυναμεί με εκτός σχεδίου, δηλαδή μη πολεοδομημένη περιοχή, τούτο δε επιβεβαιώνεται με το 15100/23.3.2016 έγγραφο της Διεύθυνσης Τοπογραφικών Εφαρμογών και Γεωχωρικών Πληροφοριών του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας προς την πρώτη παρεμβαίνουσα, σύμφωνα με το οποίο «…από τον έλεγχο του πολεοδομικού καθεστώτος προκύπτει ότι [οι περιοχές] αυτές είναι εκτός σχεδίου». Στη συνέχεια, η ως άνω πρώτη παρεμβαίνουσα εταιρεία “Ε. Α.Ε.” υπέβαλε στο Δασαρχείο Πειραιά σειρά συμπληρωματικών στοιχείων που είχαν ζητηθεί από τη δασική αρχή προκειμένου να λάβει χώρα ο χαρακτηρισμός, μεταξύ δε αυτών, τα 386/25.4.2016 και 500/3.6.2016 έγγραφα με συνημμένα α) τοπογραφικά διαγράμματα και αποσπάσματα ορθοφωτοχαρτών και β) δεκαέξι πράξεις αναγκαστικής απαλλοτρίωσης ακινήτων (ΦΕΚ Α΄ 360/15.9.1937, Α΄ 22/29.1.1943, Α΄ 160/1.6.1943, Α΄ 1/10.1.1944, Α΄ 317/17.12.1948, Α΄ 82/17.3.1950, Α΄ 196/24.7.1952, Β’ 187/18.9.1956, Α΄ 175/24.10.1958, Α΄ 50/18.3.1959, Α΄ 178/31.8.1959, Δ’ 149/22.11.1962, Δ ’22/12.2.1965, Δ΄ 185/6.12.1965, Δ΄ 80/7.5.1968 και Δ΄ 151/27.6.1972) για την κατασκευή του αεροδρομίου του Ελληνικού (βλ. το 435/16.5.2016 έγγραφο), όλες προγενέστερες της 11.6.1975, οι οποίες υποβλήθηκαν προδήλως με σκοπό την εφαρμογή του κανόνα (ΣτΕ 1445/2015, 1285/2009 επταμ., 2257/2002 επταμ., 1573/2002 επταμ.) ότι εκτάσεις που απέβαλαν τον, τυχόν, δασικό χαρακτήρα τους πριν από την ημερομηνία αυτή για κάποιο νόμιμο λόγο, αποσυνδέονται από τη δασική νομοθεσία. Περαιτέρω, υποβλήθηκαν από την εταιρεία “N. – Ν.Χ. και Σ. Α.Ε.Μ.”, για λογαριασμό των επισπευδόντων το χαρακτηρισμό, αεροφωτογραφίες (βλ. τα 27/23.3.2016, 46/25.4.2016, 54/19.5.2016 έγγραφα) και τεχνική έκθεση φωτοερμηνείας έκτασης εμβαδού 6.205.677 τ.μ. στη θέση του πρώην Αεροδρομίου Ελληνικού (βλ. το 58/31.5.2016 έγγραφο). Στη συνέχεια, με το 56243/2387/13.7.2016 έγγραφό του, το Δασαρχείο Πειραιά ζήτησε εκ νέου ενημέρωση για το πολεοδομικό καθεστώς της έκτασης από τις Υ.ΔΟΜ. του Δήμου Γλυφάδας και του Δήμου Ελληνικού – Αργυρούπολης, από τη σχετική δε έρευνα των υπηρεσιών των Δήμων προέκυψε ότι τμήματα της έκτασης είχαν πράγματι υπαχθεί σε καθεστώς πολεοδόμησης κατά το πολύ απώτερο παρελθόν (1922, 1926 κ.λπ. μέχρι την κατασκευή του αεροδρομίου). Κατόπιν τούτων, εκδόθηκε το 85069/3790/21.10.2016 έγγραφο του Δασαρχείου Πειραιά, απευθυνόμενο προς το ΥΠΕΝ, στο οποίο αφενός εκτίθεται ότι, κατά την άποψη της υπηρεσίας, οι εκτάσεις που πράγματι καλύπτονται από δασική βλάστηση, ακόμη και αν αυτή δημιουργήθηκε με τεχνητά μέσα, διέπονται από τους ειδικότερους όρους και περιορισμούς που θέτουν οι σχετικές διατάξεις του ν. 998/1979 και της εν γένει δασικής νομοθεσίας, αφετέρου σημειώνεται, ως προς τη συγκεκριμένη υπό χαρακτηρισμό έκταση, ότι αυτή κείται εντός του περιγράμματος των εκτάσεων που κηρύχθηκαν αναδασωτέες με την 108424/13.9.1934 απόφαση του απόφαση του Υπουργού Γεωργίας (Β΄ 133), η οποία παραμένει σε ισχύ, όπως γίνεται δεκτό και με το 137529/5301/24.10.2013 έγγραφο της Γενικής Διεύθυνσης Ανάπτυξης και Προστασίας Δασών και Φυσικού Περιβάλλοντος του ΥΠΕΚΑ (βλ. συναφώς και το 95652/4278/18.11.2016 έγγραφο του Δασαρχείου Πειραιά). Εν τω μεταξύ, με την 104546/3693/15.12.2016 απόφαση της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής θεωρήθηκε ο δασικός χάρτης του Δήμου Αλίμου και τμημάτων των Δήμων Γλυφάδας και Ελληνικού – Αργυρούπολης, και διαβιβάσθηκε στην αρμόδια Γενική Διεύθυνση του Υ.Π.ΕΝ και στην ΕΚΧΑ (Εθνικό Κτηματολόγιο & Χαρτογράφηση) Α.Ε. (άρθρο 1 του ν. 4164/2013 Α΄ 156), τούτο δε μετά την προηγηθείσα 2052/14.6.2010 απόφαση θεώρησης προσωρινού δασικού χάρτη για τους ως άνω Δήμους, κατά την οποία, όμως, η δασική υπηρεσία επιφυλάχθηκε ως προς τα όρια των σχεδίων πόλεων. Περαιτέρω, όμως, η εξέλιξη της διαδικασίας που θα οδηγούσε στην κύρωση των δασικών χαρτών στις περιοχές αυτές (άρθρα 13 και επ. του ν. 3889/2010, Α΄ 182, όπως έχουν έκτοτε τροποποιηθεί), προσέκρουσε σε τεχνικές και οργανωτικές δυσκολίες και εβράδυνε σημαντικά. Ειδικότερα, στο 151581/245/1.2.2017 έγγραφο της ως άνω Γενικής Διεύθυνσης του Υ.Π.ΕΝ. σημειώνονται τα εξής: «Στην περιοχή αρμοδιότητας Διεύθυνσης Δασών Πειραιά διαπιστώθηκαν προβλήματα διοικητικού, διαδικαστικού και τεχνικού χαρακτήρα, που επικεντρώνονται στο χερσαίο τμήμα περιοχής αρμοδιότητας Δασαρχείου Πειραιά που ταυτίζεται, κυρίως, με τη μελέτη κατάρτισης δασικού χάρτη με κωδικό ΔΧ-05, τα οποία αφορούν τα εξής: – Υπάρχουν τμήματα εδαφικών περιοχών, τα οποία, ενώ εμπίπτουν διοικητικά σε συγκεκριμένους Ο.Τ.Α. (π.χ. Γλυφάδας, Ελληνικού – Αργυρούπολης, Βάρης – Βούλας -Βουλιαγμένης) διαχειρίζονται και προστατεύονται κατά ένα μέρος από την Δ/νση Δασών Πειραιά και κατά άλλο μέρος από την όμορη Δ/νση Δασών Ανατολικής Αττικής. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη διαίρεση της διοικητικής δομής των Ο.Τ.Α. κατά τον χειρισμό του οικείου δασικού χάρτη, καθώς και την αρμοδιότητα ανάρτησης, υποβολής, συλλογής και επεξεργασίας των αντιρρήσεων, με κίνδυνο τη δημιουργία ασαφειών και ανασφάλειας στους πολίτες – κατοίκους των περιοχών αυτών (κατάτμηση ιδιοκτησιών). – Η Δ/νση Δασών Ανατολικής Αττικής, για τις περιοχές των ανωτέρω Ο.Τ.Α. αρμοδιότητάς της, δεν έχει ακόμα ολοκληρώσει τον προβλεπόμενο έλεγχο και την απαραίτητη θεώρηση των δασικών χαρτών, ώστε να είναι έτοιμη για σύγχρονη ανάρτηση. – Επιπλέον, υπάρχουν δασικοί χάρτες που συντάχθηκαν στα πλαίσια του πρώτου κυρίως προγράμματος των κτηματογραφήσεων (π.χ. Δραπετσώνα, Πέραμα, Νίκαια…) … για τους οποίους οφείλεται η επικαιροποίηση … λόγω του μεγάλου χρόνου που έχει παρέλθει από την κατάρτισή τους (2003), καθώς και του τροποποιηθέντος στο μεταξύ θεσμικού πλαισίου, του ενιαίου χειρισμού των υποθέσεων των πολιτών και της οικονομίας διοικητικών πόρων. Με δεδομένα τα ανωτέρω, θα υλοποιηθεί η ανάρτηση για το τμήμα που αφορά στις νησιωτικές και λοιπές περιοχές αρμοδιότητας Δασαρχείων Πειραιά και Πόρου, (Ο.Τ.Α. Αίγινας, Αγκιστρίου, Πόρου, Μεθάνων, Τροιζήνας, Σπετσών, Ύδρας, Κυθήρων και Αντικυθήρων)… Για το υπόλοιπο τμήμα περιοχής αρμοδιότητας Δασαρχείου Πειραιά (μελέτες ΔΧ-05, Μ1-24, Μ1-25 και Μ1-27), η ανάρτηση θα ενεργηθεί, αμέσως, μετά την διευθέτηση των ζητημάτων που αναπτύχθηκαν παραπάνω…».
8. Επειδή, ενόψει των ανωτέρω, και δεδομένου ότι η δασική νομοθεσία (άρθρο 14 του ν. 998/1979, Α΄ 289, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 33 παρ. 2 του ν. 4280/2014, Α΄ 159) προβλέπει τη συνέχιση της έκδοσης πράξεων χαρακτηρισμού εκτάσεων ως δασικών ή μη, μέχρι την ανάρτηση των δασικών χαρτών κατά τη διαδικασία του ν. 3889/2010, εν προκειμένω δε, είχε, μεν, λάβει χώρα θεώρηση των δασικών χαρτών της επίμαχης περιοχής, όχι, όμως, και ανάρτησή τους, η διαδικασία χαρακτηρισμού του άρθρου 14 του ν. 998/1979 εξελίχθηκε κανονικά. Η σχετική, μάλιστα, έρευνα επεκτάθηκε και στο ζήτημα της νέας διάταξης του εδαφίου γ΄ της παρ. 6 του άρθρου του ν. 998/1979 Α΄ 289), όπως το άρθρο αυτό τροποποιήθηκε με το άρθρο 32 παρ. 1 του ν. 4280/2014 (Α΄ 159), με την οποία, στον κατάλογο των εξαιρουμένων από τη δασική νομοθεσία εκτάσεων προστέθηκαν οι “τεχνητές δασικές φυτείες που δημιουργούνται από τους ιδιοκτήτες τους”. Έτσι, με το 5502/2.12.2016 έγγραφο του Αναπληρωτή ΥΠΕΝ ζητήθηκε η έκδοση γνωμοδότησης του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, μεταξύ άλλων, ως προς την έννοια της διάταξης αυτής, εκδόθηκε δε, πράγματι, η 337/2016 γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, με την οποία ερμηνεύθηκε η ως άνω διάταξη, κριθείσα ως σύμφωνη με το άρθρο 24 παρ. 1 του Συντάγματος. Καθ’ όσον, εξάλλου, αφορά το δεύτερο υποβληθέν ερώτημα, που ήταν αν η επίμαχη έκταση ενέπιπτε όντως εντός του περιγράμματος της 108424/13.9.1934 απόφασης αναδάσωσης του Υπουργού Γεωργίας (Β΄ 133), το ΝΣΚ έκρινε ότι είναι περιττή η έρευνα του ζητήματος αυτού, τούτο δε κατ’ επίκληση πάγιας νομολογίας τόσο του Συμβουλίου της Επικρατείας όσο και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΣτΕ 3758/2015, 106/2014, 2208/2011, Ε.Δ.Δ.Α. της 10.4.2003, Παπασταύρου κ.λ.π. κατά Ελλάδας, αρ. 46372/99, και της 8.7.2004, Κατσούλης κ.λ.π. κατά Ελλάδας, αρ. 66742/01), σύμφωνα με την οποία, το γεγονός ότι μία έκταση εμπίπτει στην αναδασωτική πράξη του 1934 δεν συνεπάγεται την αυτόματη υπαγωγή της έκτασης στους περιορισμούς της δασικής νομοθεσίας (βλ. και ΣτΕ 713/2014, πρβλ. και 2153/2015 Ολομ., σκ. 14), και συνεπώς, το αρμόδιο δασικό όργανο δεν κωλύεται εξ αυτού του λόγου να προβεί σε χαρακτηρισμό σύμφωνα με το άρθρο 14 του ν. 998/1979. Στη συνέχεια, και αφού η ως άνω γνωμοδότηση του ΝΣΚ έγινε αποδεκτή με το 151924/362/20.1.2017 έγγραφο του Αναπληρωτή ΥΠΕΝ, οι δύο πρώτες παρεμβαίνουσες, ΤΑΙΠΕΔ (29531/8.2.2017 έγγραφό του, ΑΠ Δασαρχείου Πειραιά 11162/421/9.9.2017), και “Ε. Α.Ε.” (92/9.9.2017 έγγραφό της, ΑΠ Δασαρχείου Πειραιά 11989/449/10.9.2017), ζήτησαν εκ νέου από τον Δασάρχη Πειραιά να επιληφθεί του εκκρεμούς αιτήματος για την έκδοση πράξης χαρακτηρισμού. Στο πλαίσιο αυτό, και μετά την αποδοχή της 337/2016 γνωμοδότησης του ΝΣΚ από τον Υπουργό, διενεργήθηκε αυτοψία από δασικούς υπαλλήλους στην επίμαχη έκταση, στη σχετική δε από 11.5.2017 έκθεση των δασολόγων Π.Α. και Κ.Λ. αναφέρονται τα εξής: «…Το μεγαλύτερο μέρος της εξεταζόμενης έκτασης, η Περιοχή Α, αποτελεί το χώρο του πρώην Αερολιμένα Αθηνών (αεροδιάδρομοι, κτιριακές εγκαταστάσεις, ολυμπιακές αθλητικές εγκαταστάσεις, εγκαταστάσεις του ΤΡΑΜ, εγκαταστάσεις του ΟΑΣΑ, πρώην στρατιωτικές εγκαταστάσεις κ.ά.). Στα νότια της έκτασης υπάρχουν οι εγκαταστάσεις της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας. Στα ανατολικά της έκτασης περιλαμβάνεται και τμήμα της Λεωφ. Βουλιαγμένης. Στη Περιοχή Β υπάρχουν οι εγκαταστάσεις του Εθνικού Αθλητικού Κέντρου Νεότητας Αγίου Κοσμά και στη Περιοχή Γ η Μαρίνα Αγίου Κοσμά…. Με το 435/16-5-2016 έγγραφο της Ε. Α.Ε. κατατέθηκαν 16 αποφάσεις απαλλοτριώσεων καθώς και η 10560/1955 (ΦΕΚ Β/151/1955) Απόφαση του Υπουργού Συγκοινωνιών και Δημοσίων Έργων περί κατατάξεως αερολιμένων. Οι ανωτέρω αποφάσεις δεν συνοδεύονται από τοπογραφικά διαγράμματα και δεν μπορούν, από την υπηρεσία μας, να εντοπιστούν στο έδαφος οι εκτάσεις στις οποίες αναφέρονται… Η συνολική υπό μελέτη έκταση συνορεύει: Βόρεια: Με το πολεοδομικό συγκρότημα του Δήμου Αλίμου. Νότια: Με το πολεοδομικό συγκρότημα του Δήμου Γλυφάδας. Ανατολικά: Με το πολεοδομικό συγκρότημα του Δήμου Ελληνικού – Αργυρούπολης. Δυτικά: Με θάλασσα. Η έκταση εν γένει έχει ήπιο ανάγλυφο με επίπεδες κυρίως επιφάνειες. Το υψόμετρο κυμαίνεται από 0-60 μ. και οι κλίσεις από 0-12%. Το έδαφος, όπου δεν έχει καλυφθεί από αδρανή υλικά και εγκαταστάσεις είναι γαιώδες – ημιβραχώδες. Η εξεταζόμενη έκταση χωρίζεται στην Περιοχή Α, Περιοχή Β και Περιοχή Γ. Στις ανωτέρω εκτάσεις … υπάρχει πλήθος εγκαταστάσεων (αεροδρόμιο, αθλητικές εγκαταστάσεις, δρόμοι, κτίσματα, μαρίνα κ.α.) καθώς και εκτάσεις αδόμητες. Εντός των Περιοχών Α, Β και Γ υπάρχουν και τα Τμήματα 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15. Οι Περιοχές Α, Β και Γ όπως και τα Τμήματα 1-15 αποτυπώνονται στο απόσπασμα Φ.Χ. Γ.Υ.Σ. αριθ. 6455-7, 6465-1 και 6465-3 κλίμακας 1:5.000. Εντός των ανωτέρω Τμημάτων 1-15 φύονται πεύκα, ευκάλυπτοι, αρμυρίκια, κυπαρίσσια, ακακίες, αγριελιές, κουτσουπιές, πουρνάρια, σχίνα, σπάρτα κ.α. τα οποία μαζί με την εκεί συνυπάρχουσα πανίδα αποτελούν μέσω της αμοιβαίας αλληλεξάρτησης και αλληλεπίδρασης ιδιαίτερη βιοκοινότητα (δασοβιοικοινότητα) και ιδιαίτερο φυσικό περιβάλλον (δασογενές)…». Ακολούθως, στην έκθεση αυτοψίας περιγράφεται αναλυτικά ο χαρακτήρας των εκτάσεων 1 έως 15, ενώ ειδικά για το τμήμα 8 αναφέρονται τα εξής: «Τμήμα 8: έκταση εμβαδού 36.918,11 τ.μ. Η έκταση έχει έδαφος γαιώδες -ημιβραχώδες, επίπεδη [sic], στα Νότια και Δυτικά υπάρχει μαντρότοιχος. Συνορεύει στα Ανατολικά με αδόμητες εκτάσεις και πέραν αυτών με αεροδιάδρομο, στα Βόρεια με εγκαταστάσεις και αδόμητες εκτάσεις, Δυτικά με τη Λεωφ. Ποσειδώνος, Νότια με οικοδομικό ιστό και εντός αυτής φύονται πεύκα, ομήλικοι ευκάλυπτοι περιμετρικά αλλά και κατά μήκος του εντός της έκτασης μικρού ρέματος (μισγάγγεια), αγριελιές, αρμυρίκια, κουτσουπιές, και κυπαρίσσια ως ανώροφο και σχίνα, πουρνάρια και σπάρτα ως υπόροφο καθώς και καλλωπιστικούς θάμνους κατά θέσεις. Εντός της έκτασης υπάρχει και ανθρωπογενής κατασκευή (αρχαίο τείχος) καθώς και μονοπάτι – δρόμος». Τέλος, σύμφωνα με την ως άνω έκθεση αυτοψίας: «Στην υπόλοιπη έκταση, που αφορά το σύνολο των Περιοχών Α, Β και Γ αφαιρουμένων των Τμημάτων 1-15, καθώς και των εκτάσεων που καλύπτονται από ανθρώπινες κατασκευές, φύονται πεύκα, ευκάλυπτοι, αρμυρίκια, κυπαρίσσια, ακακίες, χαρουπιές, ιτιές, κουτσουπιές, πουρνάρια, σχίνα, σπάρτα, ελιές – αγριελιές και καλλωπιστικά δέντρα και θάμνοι κ.ά. τα περισσότερα εκ των οποίων φαίνονται να είναι φυτεμένα διάσπαρτα ή σε μικρές ομάδες χωρίς όμως να δημιουργείται δασογενές περιβάλλον λόγω της σύνθεσης και της πυκνότητάς τους… Επίσης υπάρχουν εκτάσεις που καλύπτονται από αγρωστώδη βλάστηση. Τμήμα της έκτασης ανατολικά, περιλαμβάνεται σε ευρύτερη επιφάνεια εμβαδού 28.290 στρεμμάτων των περιοχών Αιξωνής, Άνω και Κάτω Τράχωνες Γλυφάδας (το λεγόμενο Κτήμα Καραπάνου) για την οποία σύμφωνα με το 224690/5308/11-1-2013 έγγραφο του ΥΠΕΚΑ έχει εκδοθεί η 1/2000 ομόφωνη γνωμοδότηση του Μικτού Γνωμοδοτικού Συμβουλίου (Α.Σ.Ι.Δ. του Υπ. Αγροτικής Ανάπτυξης και Γ.Σ.Δ.Κ. και Α.Π. του Υπ. Οικονομίας & Οικονομικών), με την οποία το Συμβούλιο έκρινε ότι ολόκληρη η έκταση των είκοσι οκτώ χιλιάδων διακοσίων ενενήντα (28.290) στρεμ. ανήκει στο δημόσιο και η οποία δεν έχει γίνει ακόμη αποδεκτή από τους συναρμόδιους Υπουργούς». Στην από 11.5.2017 εισήγηση του δασολόγου Π.Α. προς το Δασαρχείο Πειραιά παρατίθεται αυτούσια η προεκτεθείσα έκθεση αυτοψίας και ακολουθεί έκθεση φωτοερμηνείας, αναλυτικά για τις περιοχές Α-Β-Γ και για όλα τα τμήματα 1-15 βάσει των διαθέσιμων αεροφωτογραφιών (Α/Φ) της Υπηρεσίας διαφόρων ετών λήψης, καθώς και ορθοφωτοχαρτών γεωαναφοράς ετών 1929, 1937, 1945, 1962, 1969, 1978, 1987, 1997 και 2009, επισημαίνεται δε ότι «…η επίδικη έκταση που έχει … μορφή αγροτική, χέρσα και πεδινή χορτολιβαδική, περιλαμβάνεται στο περίγραμμα της έκτασης που κηρύχθηκε αναδασωτέα με την 108424/34, ΔΕΚ 133 τ.Β Απόφαση του Υπουργού Γεωργίας περί “κηρύξεως ως αναδασωτέας της περιοχής του Λεκανοπεδίου Αθηνών” όμως δεν έχει τμήμα της που να έχει κηρυχθεί αναδασωτέο ούτε έχει εκδοθεί Π.Δ.Α. Επίσης δεν ανευρέθηκαν Πράξεις Χαρακτηρισμού». Κατόπιν τούτων, η ως άνω εισήγηση καταλήγει στο συμπέρασμα ότι πρέπει: “(α) οι περιοχές Α, Β και Γ να χαρακτηρισθούν ως μη δασικού χαρακτήρα, κατά την έννοια των διατάξεων της παρ. 6 του άρθρου 3 του ν. 998/1979, διότι, κατά τα ανωτέρω, η υφιστάμενη βλάστηση δεν δημιουργεί ιδιαίτερη βιοικοινότητα (δασοβιοκοινότητα) και ιδιαίτερο φυσικό περιβάλλον (δασογενές), (β) οι περιοχές των τμημάτων 1-15 (πλην του τμήματος 8) να χαρακτηρισθούν ως μη δασικού χαρακτήρα, κατά την έννοια της περ. γ’ της παρ. 6 του άρθρου 3 του ν. 998/1979, όπως αυτή αντικαταστάθηκε με την παρ. 4 του άρθρου 32 του ν. 4280/2014, μη υπαγόμενη στις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας, διότι οι ανωτέρω εκτάσεις φέρουν δασική βλάστηση που προήλθε με τεχνητό τρόπο (φυτεύσεις), …. και (γ) το Τμήμα 8, εμβαδού 36.918 τ.μ., να χαρακτηρισθεί ως δασική έκταση, κατά την έννοια των διατάξεων της παρ. 2 του άρθρου 3 του ν. 998/1979, όπως αυτή αντικαταστάθηκε με την παρ. 1 του άρθρου 1 του ν. 3208/2003, υπαγόμενη στις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας, εμπίπτουσα στην παρ. 1 περ. ε’ του άρθρου 4 και στην παρ. 2 περ. β’, γ’ και ζ’ του ίδιου άρθρου του ν. 998/1979, που μαζί με την εκεί συνυπάρχουσα χλωρίδα και πανίδα αποτελεί μέσω της αμοιβαίας αλληλεξάρτησης και αλληλεπίδρασης ιδιαίτερη βιοκοινότητα (δασοβιοκοινότητα) και ιδιαίτερο φυσικό περιβάλλον (δασογενές), διότι κατά την περίοδο 1937 -1939 κατά το μεγαλύτερο τμήμα είναι πεδινή χορτολιβαδική ενώ διακρίνεται και αραιή θαμνώδης βλάστηση και αραιή διάσπαρτη ή σε γραμμική φύτευση δενδρώδης, όμως στη συνέχεια μέσω της φυσικής επιλογής είχε διαχρονικά (1945-2016) βλάστηση που λόγω της θέσης και της πυκνότητάς της δημιουργεί ιδιαίτερη βιοκοινότητα (δασοβιοκοινότητα) και ιδιαίτερο φυσικό περιβάλλον (δασογενές) ενώ η πύκνωσή της με φυτεύσεις, ασχέτως αν αυτές έγιναν κατόπιν σχετικής υποχρέωσης ή εξ ελευθεριότητος, δεν άλλαξε τον εν γένει χαρακτήρα της έκτασης». Κατόπιν τούτων, εκδόθηκε η 39216/1659/11.5.2017 πράξη χαρακτηρισμού του Δασάρχη Πειραιά, με την οποία η έκταση, συνολικού εμβαδού 6.205.677,31 τ.μ., όπως αυτή απεικονίζεται στο συμπληρωμένο και θεωρημένο από το Δασαρχείο από Ιανουαρίου 2016 τοπογραφικό διάγραμμα χαρακτηρίσθηκε ως εξής: Ι) Έκταση που αποτελείται από: α) την περιοχή Α: 1, 2, 3, 4,…, 317, 318, 319, 1 (εξαιρουμένων των Τμημάτων 8-15), συνολικού εμβαδού 5.175.864,88 τ.μ., β) την περιοχή Β: Ε΄1, 75, 73΄, 54΄΄, Ε1, Ε2, Ε3,…, Ε165΄, Ε166΄, Ε167΄, Ε΄1 (εξαιρουμένων των τμημάτων 1-3), συνολικού εμβαδού 386.860,28 τ.μ., και γ) την περιοχή Γ: Ε64΄, Ε64, Ε65, Ε66, …, Ε196, Ε197, Ε198, Ε64΄ (εξαιρουμένων των τμημάτων 4-7), συνολικού εμβαδού 469.914,27 τ.μ., δηλαδή έκταση συνολικού εμβαδού 6.205.677,31 τ.μ., εξαιρουμένων των τμημάτων 1 έως 15 συνολικού εμβαδού 173.037,88 τ.μ., ήτοι τελικά έκταση 6.032.639,43 τ.μ., ως μη δασικού χαρακτήρα κατά την έννοια των διατάξεων της παραγράφου 6 του άρθρου 3 του ν. 998/79 όπως ισχύει, μη υπαγόμενη στις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας. Όπως δε αναφέρεται στην πράξη χαρακτηρισμού: «…Τα στοιχεία που συνηγορούν υπέρ του χαρακτηρισμού αυτού είναι η μορφή της έκτασης, η μορφή που είχε τα έτη 1929-2016, η μορφολογία εδάφους, ο τρόπος διαχείρισης και τα υποβληθέντα με την αίτηση στοιχεία, τα οποία σύμφωνα με την σχετική εισήγηση έχουν ως εξής: Η έκταση στο σύνολό της το 1929-1939 στα βόρεια είναι αγροτική και χέρσα και στα νότια πεδινή χορτολιβαδική, με ανεπτυγμένο σε τμήμα της, τον οικοδομικό ιστό εντός αυτής. Στο παραθαλάσσιο τμήμα της, δυτικά της Λεωφ. Ποσειδώνος, στα δυτικά καλύπτεται από τη θάλασσα κατά το μεγαλύτερο τμήμα της, ενώ το υπόλοιπο τμήμα στα βόρεια έχει χέρσα μορφή και πεδινή χορτολιβαδική στα νότια. Μεταγενέστερα, από το 1945 και εντεύθεν, στα βόρεια κατασκευάζεται αεροδρόμιο με πλήθος ανθρωπογενών επεμβάσεων εντός αυτού, φυτεύονται σταδιακά διάφορες εκτάσεις με δασική δενδρώδη βλάστηση, ενώ στο παραθαλάσσιο τμήμα της, δυτικά της Λεωφ. Ποσειδώνος, στα δυτικά και βόρεια διαμορφώνονται σταδιακά λιμενικές και αθλητικές εγκαταστάσεις, φυτεύονται διάφορες εκτάσεις με δασική δενδρώδη βλάστηση, ενώ το υπόλοιπο τμήμα στα βόρεια διατηρεί χέρσα μορφή και πλήθος ανθρωπογενών επεμβάσεων. Στα νότια είναι χέρσα – πεδινή χορτολιβαδική με διαμορφώσεις – λιμενικές εγκαταστάσεις και πλήθος ανθρωπογενών επεμβάσεων. Στις ανωτέρω εκτάσεις υπάρχει και μεγάλος αριθμός δασικών δέντρων και θάμνων (πεύκα, ευκάλυπτοι, αγριελιές, αρμυρίκια, χαρουπιές, ακακίες, σχίνα, πουρνάρια και σπάρτα κ.α.), τα οποία όμως λόγω της θέσης και της πυκνότητάς τους, δεν δημιουργούν ιδιαίτερη βιοκοινότητα (δασοβιοκοινότητα) και ιδιαίτερο φυσικό περιβάλλον (δασογενές)». ΙΙ) Οι εκτάσεις που αποτελούν τα τμήματα 1-15, πλην του Τμήματος 8, συνολικού εμβαδού 136.119,77 τ.μ., χαρακτηρίζονται ως μη δασικού χαρακτήρα βάσει και της προαναφερόμενης 337/2016 γνωμοδότησης του ΝΣΚ. Όπως, ειδικότερα, αναφέρεται στην πράξη χαρακτηρισμού: «…Τα στοιχεία που συνηγορούν υπέρ του χαρακτηρισμού αυτού είναι η μορφή της έκτασης, η μορφή που είχε τα έτη 1929-2016, η μορφολογία εδάφους, ο τρόπος διαχείρισης και τα υποβληθέντα με την αίτηση στοιχεία, τα οποία σύμφωνα με την σχετική εισήγηση έχουν ως εξής: Οι ανωτέρω εκτάσεις φέρουν δασική βλάστηση, που προήλθε με τεχνητό τρόπο διαχρονικά από το 1929 με φυτεύσεις, … δηλαδή … “εξ ελευθεριότητος φύτευση” εκ μέρους του ιδιοκτήτη, …». ΙΙΙ) Το Τμήμα 8 εμβαδού 36.918,11 τ.μ., με στοιχεία 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 1, όπως αυτό απεικονίζεται στο ως άνω τοπογραφικό διάγραμμα, χαρακτηρίζεται ως δασική έκταση κατά την έννοια των διατάξεων της παραγράφου 2 του άρθρου 3 του ν. 998/1979, όπως αυτή αντικαταστάθηκε με την παρ. 1 του άρθρου 1 του ν. 3208/2003, υπαγόμενη στις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας, εμπίπτουσα στην παρ. 1 περίπτωση ε΄ του άρθρου 4 και στην παρ. 2 περ. β’, γ’ και ζ’ του ιδίου άρθρου του ν. 998/1979. Όπως δε αναφέρεται στην πράξη χαρακτηρισμού: «…Τα στοιχεία που συνηγορούν υπέρ του χαρακτηρισμού αυτού είναι η μορφή της έκτασης, η μορφή που είχε τα έτη 1929-2016, η μορφολογία εδάφους, ο τρόπος διαχείρισης και τα υποβληθέντα με την αίτηση στοιχεία, τα οποία σύμφωνα με την σχετική εισήγηση έχουν ως εξής: Κατά τη περίοδο 1937 – 1939 κατά το μεγαλύτερο τμήμα είναι πεδινή χορτολιβαδική ενώ διακρίνεται και αραιή θαμνώδης βλάστηση και αραιή διάσπαρτη ή σε γραμμική φύτευση δενδρώδης, όμως στη συνέχεια μέσω της φυσικής επιλογής είχε διαχρονικά (1945-2016) βλάστηση που λόγω της θέσης και της πυκνότητάς της, δημιουργεί ιδιαίτερη βιοκοινότητα (δασοβιοκοινότητα) και ιδιαίτερο φυσικό περιβάλλον (δασογενές) ενώ η πύκνωσή της με φυτεύσεις, ασχέτως αν αυτές έγιναν κατόπιν σχετικής υποχρέωσης ή εξ ελευθεριότητος, δεν άλλαξε τον εν γένει χαρακτήρα της έκτασης». Κατά της πράξης χαρακτηρισμού άσκησαν αντιρρήσεις: 1) από κοινού οι παρεμβαίνουσες εταιρείες “Ε. Α.Ε.” και “Τ. Α.Ε.” (Α.Π. 269/19.5.2017), 2) οι Μ.-Ε.Ι. κ.λπ. (65 φυσικά πρόσωπα, κάτοικοι όμορων περιοχών) (Α.Π. 294/14.7.2017), και 3) ο Συντονιστής Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής (Α.Π. 295/18.7.2017). Ειδικότερα, οι εταιρείες “Ε. Α.Ε.” και “Τ. Α.Ε.” άσκησαν αντιρρήσεις κατά της πράξης χαρακτηρισμού, καθ’ ο μέρος το τμήμα 8 χαρακτηρίσθηκε ως δασική έκταση, προβάλλοντας ότι: α) το τμήμα αυτό χωροθετείται στην έκταση του πρώην Αμερικανικού Κολλεγίου Θηλέων και νυν των εγκαταστάσεων της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας (Υ.Π.Α.), φαίνεται να συμπεριλαμβάνεται σε τμήμα του Ο.Τ. 108, το οποίο είχε ενταχθεί σε σχέδιο πόλεως με τον α.ν. 823/1948 (Α΄ 259), που κυρώθηκε με το ν.δ. 1118/1949 (Α΄ 237), και, εν τέλει, απαλλοτριώθηκε με τα β.δ/τα, αφενός της 7.10.1958 (Α΄ 175), για την επέκταση του διαδρόμου προσγειώσεως του Αερολιμένα Ελληνικού, και, αφετέρου, της 26.7.1959 (Α΄ 178), που αφορούσε συνολική έκταση 97 στρ. ιδιοκτησίας του κολλεγίου θηλέων Ελληνικού, και β) η συγκεκριμένη έκταση φέρει διαχρονικά μη δασική μορφή. Εξάλλου, οι Μ.-Ε.Ι. κ.λπ., κάτοικοι της περιοχής, άσκησαν αντιρρήσεις ζητώντας την ακύρωση και τροποποίηση της ανωτέρω πράξης χαρακτηρισμού στο σύνολό της, δηλαδή και κατά το μέρος που αφορά το τμήμα 8, δεδομένου ότι θεωρούν εσφαλμένο τον χαρακτηρισμό του ως “δασικής έκτασης”, ενώ πρόκειται, κατά τους ίδιους, για “δάσος”. Οι ως άνω κάτοικοι προέβαλαν, μεταξύ άλλων, ότι: α) η πράξη χαρακτηρισμού είναι παράνομη, καθόσον εκδόθηκε κατά παράβαση των διατάξεων των άρθρων 13 επ. του ν. 3889/2010 (περί δασικών χαρτών), δεδομένου ότι έχει ήδη καταρτισθεί ο δασικός χάρτης της περιοχής και, ως εκ τούτου, η επιλογή της έκδοσης πράξης χαρακτηρισμού συνιστά κατάχρηση διαδικασίας, β) η πράξη εκδόθηκε κατά παράβαση των τεχνικών προδιαγραφών της υ.α. 118790/7487/22.10.2014 (Β’ 3632), όπως αναλυτικά εκτίθεται σε προσκομιζόμενη “έκθεση φωτοερμηνείας – πραγματογνωμοσύνης”, γ) οι χαρακτηρισμοί της ως άνω πράξης στερούνται παντελώς νόμιμης αιτιολογίας και ότι οι τυχόν τεχνητές φυτεύσεις έγιναν επί εκτάσεως που είχε ήδη δασικό χαρακτήρα, δ) η έκταση αποτελεί αστικό ακίνητο που περιβάλλεται από πολεοδομικά συγκροτήματα και μπορεί να χαρακτηρισθεί ως δάσος ή δασική έκταση εντός οικιστικής περιοχής, δηλαδή ως άλσος ή πάρκο, ακόμα και εκτός σχεδίου, με αποτέλεσμα να είναι αδιάφορος ο φυσικός ή τεχνητός σχηματισμός των εκτάσεων, και ε) η ερμηνεία που δόθηκε με την 337/2016 γνωμοδότηση του ΝΣΚ είναι εσφαλμένη, διότι προάγει την άποψη ότι η κρατική υποχρέωση για την προστασία των δασών και των δασικών εκτάσεων κάμπτεται σε ό,τι αφορά τις “τεχνητές φυτείες”. Τέλος, ο Συντονιστής Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής, μη υιοθετώντας την αντίθετη εισήγηση του δασολόγου Δ.Ν., άσκησε αντιρρήσεις κατά το μέρος που αφορά το τμήμα 8, προβάλλοντας ότι το επενδυτικό πρόγραμμα για το Ελληνικό θα έχει ουσιαστική συμβολή στο ΑΕΠ με σημαντικά έσοδα για το Ελληνικό Δημόσιο, θα ενισχύσει το ασφαλιστικό σύστημα με χιλιάδες θέσεις εργασίας, θα συμβάλει στη βελτίωση του περιβάλλοντος με δημιουργία πάρκου πρασίνου και νέων φυτεύσεων πολλαπλασίων των όσων έχουν ήδη φυτευθεί, σημειώνοντας δε ότι η εν λόγω έκταση είχε απαλλοτριωθεί για τις ανάγκες του αεροδρομίου, το οποίο βρισκόταν σε παραγωγική λειτουργία μέχρι την έναρξη λειτουργίας του νέου αεροδρομίου (“Ελ. Βενιζέλος”), και επισημαίνοντας, τέλος, ότι η τεχνητή φύτευση του τμήματος 8 περιβάλλεται από μη δασικού χαρακτήρα εκτάσεις και περιοχή εντός σχεδίου πόλεως. Με την 6/2017 απόφαση της Τεχνικής Επιτροπής Εξέτασης Αντιρρήσεων (ΤΕΕΑ) απορρίφθηκαν ως εκπρόθεσμες οι αντιρρήσεις του Συντονιστή Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής, ενώ οι λοιπές 269/19.5.2017 και 294/14.7.2017 αντιρρήσεις εξετάσθηκαν κατ’ ουσίαν. Ειδικότερα, η Επιτροπή, αφού έλαβε υπόψη τους ισχυρισμούς των ενδιαφερομένων κατά τη συζήτηση των αντιρρήσεων, τη διενεργηθείσα από την ίδια στις 14.9.2017 αυτοψία, τα στοιχεία του φακέλου και τα συμπληρωματικά στοιχεία που κατατέθηκαν από τους ενδιαφερόμενους, τη φωτοερμηνεία των σχετικών αεροφωτογραφιών ετών 1929 (μονοσκοπική), 1937, 1939, 1945, 1962, 1969, 1978, 1987 και 1997, καθώς και τις σχετικές εισηγήσεις, απέρριψε ομόφωνα τις αντιρρήσεις των 65 κατοίκων, ενώ δέχθηκε, κατά πλειοψηφία, (άρθρ. 15 παρ. 1 του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας, ν. 2690/1999, Α΄ 45) τις αντιρρήσεις των παρεμβαινουσών για το Τμήμα 8, το οποίο χαρακτήρισε ως μη δασικού χαρακτήρα κατά την έννοια των διατάξεων της περ. γ’ της παρ. 6 του άρθρου 3 του ν. 998/1979, όπως αυτή αντικαταστάθηκε με το άρθρο 32 παρ. 4 του ν. 4280/2014, μη υπαγόμενο στις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας. Ειδικότερα, για τα Τμήματα 1-15 (πλην του τμήματος 8) αναφέρεται ότι: «…απορρίπτονται οι αντιρρήσεις των κατοίκων και η επιτροπή ομόφωνα συμφωνεί με το σκεπτικό και το διατακτικό της πράξης χαρακτηρισμού του Δασάρχη Πειραιά, ότι δηλαδή … οι εκτάσεις αυτές ορθώς χαρακτηρίζονται ως μη δασικού χαρακτήρα κατά την έννοια των διατάξεων παρ. 6 και παρ. 6γ του άρθρου 3 του Ν. 998/79, όπως ισχύει». Περαιτέρω, για το Τμήμα 8, ο Πρόεδρος και ένα μέλος της επιτροπής δέχθηκαν τις αντιρρήσεις των “Ε. Α.Ε.” και “Τ. Α.Ε.” όσον αφορά τη διαχρονική μορφή και τον χαρακτήρα της έκτασης, ενώ μειοψήφησαν δύο μέλη της επιτροπής, τα οποία συμφώνησαν με το σκεπτικό και το διατακτικό της πράξης χαρακτηρισμού. Συγκεκριμένα, κατά την άποψη που πλειοψήφησε: «… Τα στοιχεία που συνηγορούν υπέρ του χαρακτηρισμού αυτού είναι η μορφή της έκτασης, η μορφή που είχε τα έτη 1929 – 2016, η μορφολογία εδάφους, ο τρόπος διαχείρισης και τα υποβληθέντα με τις αντιρρήσεις στοιχεία, τα οποία έχουν ως εξής: [Στην] παραπάνω έκταση, που βρίσκεται μεταξύ των κτηρίων και του μαντρότοιχου της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας, πρώην Αμερικανικό Κολλέγιο Αθηνών (που λειτούργησε από το έτος 1932 έως το έτος 1958) εγκαταστάθηκαν τμηματικά και συντηρήθηκαν τεχνητές φυτεύσεις δασικής βλάστησης για καλλωπιστικούς λόγους, συντρέχει δηλαδή η προϋπόθεση της “εξ ελευθεριότητος φύτευσης” εκ μέρους του ιδιοκτήτη. Από το έτος 2001 και μέχρι σήμερα η παραπάνω έκταση δεν έχει συντηρηθεί με αποτέλεσμα να έχει καλυφθεί μέσω της φυσικής επιλογής και από φυσική βλάστηση καθώς και από νεκρά κλαδιά δένδρων και απορρίμματα. Η παραπάνω έκταση συνορεύει προς βορρά με τεχνητές φυτεύσεις δασικής βλάστησης που έχει χαρακτηρισθεί με την εν λόγω αριθ. 39216/1659/11.5.2017 πράξη χαρακτηρισμού του δασάρχη Πειραιά ως μη εμπίπτουσα στις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας, προς Νότο με μαντρότοιχο και πέραν αυτού με την παραλιακή λεωφόρο, προς Ανατολάς με μαντρότοιχο και πέραν αυτού με Σχέδιο Πόλεως και προς Δυσμάς με μη δασική έκταση». Εξάλλου, παραλλήλως με τη διαδικασία χαρακτηρισμού της έκτασης κατά τη δασική νομοθεσία τελούσε σε εξέλιξη και η διαδικασία στρατηγικής περιβαλλοντικής εκτίμησης του προσβαλλομένου Σχεδίου Ολοκληρωμένης Ανάπτυξης. Στο πλαίσιο αυτό, αντίγραφο του ίδιου του Σ.Ο.Α. του Μητροπολιτικού Πόλου του Ελληνικού – Αγίου Κοσμά, καθώς και της Στρατηγικής Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων διαβιβάστηκαν και στο Δασαρχείο Πειραιά με το 32716/19.7.2017 έγγραφο της Διεύθυνσης Περιβαλλοντικής Αδειοδότησης του ΥΠΕΝ. Οι απόψεις των συναρμοδίων υπηρεσιών, που εκφράσθηκαν στη συνέχεια ως προς το δασικό ή μη χαρακτήρα της έκτασης, είτε περιεστράφησαν γύρω από την προπεριγραφόμενη διαδικασία χαρακτηρισμού, της οποίας δεν αμφισβήτησαν την έκβαση (βλ. 2749/2.11.2017 έγγραφο της Γενικής Διεύθυνσης Ανάπτυξης & Προστασίας Δασών & Αγροπεριβάλλοντος, 5483/30.10.2017 έγγραφο της Διεύθυνσης Προστασίας Δασών) είτε, πάντως, δεν ήταν, καταρχήν, αντίθετες με το σχέδιο (βλ. 2684/18.9.2017 έγγραφο της Διεύθυνσης Συντονισμού και Επιθεώρησης Δασών της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής, 72432/2210/7.9.2017 έγγραφο της Διεύθυνσης Δασών Πειραιά). Περαιτέρω, της εγκρίσεως του προσβαλλομένου ΣΟΑ προηγήθηκε διαβούλευση επί της ως άνω ΣΜΠΕ, στο κεφάλαιο 4.5.9 της οποίας γίνεται αναφορά στην υφιστάμενη κατάσταση των ομάδων βλάστησης στην περιοχή, υπάρχουν δε προβλέψεις είτε για τη διατήρηση υφιστάμενων φυτών είτε για τη μεταφύτευσή τους στα επόμενα στάδια του έργου. Απόψεις, τέλος, ως προς το δασικό ή μη χαρακτήρα τμημάτων της έκτασης διατυπώθηκαν από συλλόγους και φυσικά πρόσωπα που συμμετείχαν στη διενεργηθείσα διαβούλευση, οι οποίοι υποστήριξαν ότι τμήματα της έκτασης αυτής και, ιδίως το ως άνω τμήμα 8, επιφανείας 37 στρ., φέρουν δασικό χαρακτήρα. Κατόπιν τούτων, τα αιτούντα σωματεία άσκησαν την Ε:2575/02.10.2017 αίτηση ακυρώσεως ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας με την οποία ζητούσαν την ακύρωση, αφενός της ως άνω 39216/1659/11.5.2017 πράξης χαρακτηρισμού και, αφετέρου, της 60106/1793/18.7.2017 απόφασης του Συντονιστή Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής, με την οποία είχε αποφασισθεί, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 10 παρ. 3 και 14 του ν. 998/1979, η έγερση αντιρρήσεων κατά της ως άνω πράξης χαρακτηρισμού, κατά το μέρος που αφορούσε το τμήμα της έκτασης που χαρακτηρίσθηκε ως δασικό, παραιτήθηκαν, όμως, από αυτή την αίτηση ακυρώσεως κατά τη συζήτηση της υπόθεσης (Πρακτικό 717/8.11.2018). Με την παρούσα αίτηση ακυρώσεως τα αιτούντα σωματεία, τα οποία έχουν ασκήσει, από κοινού με άλλους αιτούντες, αίτηση ακυρώσεως και κατά της 6/2.10.2017 αποφάσεως της Τεχνικής Επιτροπής Εξέτασης των Αντιρρήσεων (Τ.Ε.Ε.Α.) Πειραιά ενώπιον του Διοικητικού Εφετείου Πειραιά, ζητούν την ακύρωση του από 28.2.2018 προεδρικού διατάγματος (Α.Α.Π. 35), με το οποία εγκρίθηκε το επίμαχο Σχέδιο Ολοκληρωμένης Ανάπτυξης του Μητροπολιτικού Πόλου Ελληνικού – Αγίου Κοσμά Περιφέρειας Αττικής”.
9. Επειδή, η πράξη χαρακτηρισμού ορισμένης έκτασης κατά τη δασική νομοθεσία, η οποία εκδίδεται από τη δασική αρχή κατά το άρθρο 14 του ν. 998/1979, έχει το χαρακτήρα ατομικής διοικητικής πράξης. Ο χαρακτήρας της αυτός καθιστά μη επιτρεπτό τον παρεμπίπτοντα έλεγχο της νομιμότητάς της, σύμφωνα με την απορρέουσα από γενική αρχή του διοικητικού δικαίου απαγόρευση του παρεμπίπτοντος ελέγχου διοικητικών πράξεων ατομικού χαρακτήρα, κάμψη της οποίας νοείται μόνον εφόσον υπάρχει ρητή περί αυτού διάταξη νόμου. Η απαγόρευση, μάλιστα, αυτή, ισχύουσα γενικώς περί ατομικών διοικητικών πράξεων, έχει έναν επιπλέον δικαιολογητικό λόγο προκειμένου περί πράξεων χαρακτηρισμού εκτάσεων κατά τη δασική νομοθεσία, τούτο δε λόγω των εξαιρετικά σημαντικών συνεπειών των πράξεων αυτών σε έννομες σχέσεις μεγάλου αριθμού υποκειμένων δικαίου, αλλά και στον εκ μέρους του Κράτους συνταγματικώς επιβεβλημένο (άρθρο 24 παρ. 2) σχεδιασμό και διαχείριση του χώρου μέσω χωροταξικών σχεδίων και προγραμμάτων (πρβλ. ΣτΕ 2758/1994 Ολομ., σκ. 13), η οποία προϋποθέτει την δέουσα ασφάλεια δικαίου και, για το λόγο, άλλωστε, αυτό δεν είναι, καταρχήν, επιτρεπτή ούτε η αναθεώρηση των πράξεων αυτών από την ίδια τη δασική αρχή (ΣτΕ 2756/1994 Ολομ., σκ. 9), ούτε, πολλώ μάλλον, η παρεμπίπτουσα εξέταση του κύρους τους.
10. Επειδή, η 39216/1659/11.5.2017 πράξη χαρακτηρισμού του Δασάρχη Πειραιά, με την οποία χαρακτηρίσθηκε κατά το άρθρο 14 του ν. 998/1979, όπως ισχύει, η έκταση που συγκροτεί τον Μ.Π.Ε.Α., ανεξάρτητα από την εκτελεστότητά της, αφού υπέκειτο, κατά το νόμο, σε αντιρρήσεις, οι οποίες, μάλιστα, ασκήθηκαν και οδήγησαν, κατά τα προαναφερόμενα, στη μεταρρύθμισή της, έχει, πάντως, το χαρακτήρα ατομικής διοικητικής πράξης. Της πράξεως αυτής, καθώς και της 6/2.10.2017 απόφασης της Τεχνικής Επιτροπής Εξέτασης Αντιρρήσεων, η οποία εκδόθηκε επι των ασκηθεισών κατά της πράξης χαρακτηρισμού αντιρρήσεων, γίνεται επίκληση στο προοίμιο (στ. 23 και 25) του προσβαλλομένου διατάγματος. Με την αίτηση, εξάλλου, προβάλλεται σειρά λόγων ακυρώσεως, η εξέταση των οποίων θα οδηγούσε σε παρεμπίπτοντα έλεγχο της νομιμότητας της πράξης χαρακτηρισμού, καθώς και της 6/2.10.2017 απόφασης της ως άνω επιτροπής. Προβάλλεται, ειδικότερα, ότι μη νομίμως το προσβαλλόμενο διάταγμα υπολαμβάνει ως μη δασική έκταση τμήμα 243,41 στρ. του παράκτιου μετώπου, το οποίο, κατά τους ισχυρισμούς των αιτούντων, εμφαίνεται ως δασικό στα ψηφιακά αντίγραφα του θεωρημένου με την 104546/3639/15.12.2016 απόφαση του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Δασών Πειραιά, δασικού χάρτη της περιοχής του “Ελληνικού”, ότι μη νομίμως το προσβαλλόμενο διάταγμα λαμβάνει υπόψη την πράξη χαρακτηρισμού και την 6/2017 απόφαση της επιτροπής επί τμήματος χαρακτηρισθέντος ως τεχνητής δασικής φυτείας, διότι ο χαρακτηρισμός αυτός, δυνάμενος να νοηθεί μόνον ως προσωρινός, έλαβε χώρα παρανόμως, ότι μη νομίμως ο χαρακτηρισμός της έκτασης διαφοροποιήθηκε του περιεχομένου του δασικού χάρτη της περιοχής, ο οποίος είχε θεωρηθεί με την 104546/3639/15.12.2016 πράξη του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Δασών Πειραιά, ότι τόσο η πράξη χαρακτηρισμού όσο και η απόφαση της επιτροπής παραβιάζουν τις διατάξεις της νομοθεσίας περί δασικών χαρτών (άρθρα 13-14 του ν. 3889/2010 και 155 του ν. 4389/2016), οι οποίες επέβαλλαν την ανάρτηση του θεωρηθέντος δασικού χάρτη αντί του χαρακτηρισμού της έκτασης με τη διαδικασία του άρθρου 14 του ν. 998/1979, ότι η πράξη χαρακτηρισμού έχει εκδοθεί κατά παράβαση των τεχνικών προδιαγραφών έκδοσής της, οι οποίες τάσσονται με την 118790/7487/22.10.2014 υπουργική απόφαση (Β’ 3632), ιδίως σε σχέση με το απαραίτητο τοπογραφικό διάγραμμα, όπως αναλυτικά εκτίθεται στη μνημονευόμενη στο δικόγραφο έκθεση φωτοερμηνείας – πραγματογνωμοσύνης, στην οποία σημειώνεται ότι το τοπογραφικό διάγραμμα απεικονίζει παρωχημένο και ατελές ανάγλυφο και υπόβαθρο εδάφους, και, τέλος, ότι η διάταξη του άρθρου 3 παρ. 6 περ. γ’ του ν. 998/1979, περί “τεχνητών δασικών φυτειών”, όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 32 παρ. 1 του ν. 4280/2014, η οποία εφαρμόσθηκε κατά το χαρακτηρισμό της έκτασης, αντίκειται στο άρθρο 24 παρ. 1 του Συντάγματος. Οι λόγοι, όμως, αυτοί πρέπει να απορριφθούν, στο σύνολό τους, ως απαράδεκτοι, διότι η εξέτασή τους θα οδηγούσε, κατά τα ανωτέρω, σε παρεμπίπτοντα έλεγχο της νομιμότητας της 39216/1659/11.5.2017 πράξης χαρακτηρισμού και της 6/2.10.2017 απόφασης της Τεχνικής Επιτροπής Εξέτασης Αντιρρήσεων, ο οποίος, όπως προαναφέρεται, δεν είναι επιτρεπτός.
11. Επειδή, ενόψει των ανωτέρω, η κρινόμενη αίτηση πρέπει να απορριφθεί στο σύνολό της, πρέπει δε να γίνουν δεκτές οι ασκηθείσες παρεμβάσεις.
