ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΩ, ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΕΙΣ, ΡΥΠΑΙΝΟΥΜΕ (Απρίλιος 2008)

Ο καθένας μας είναι αρχικά άνθρωπος.  Κατόπιν είναι παιδί, μαθητής, φοιτητής, εργαζόμενος, συνταξιούχος, με οικο­γένεια ή χωρίς. Σε όποια κατηγορία και αν ανήκουμε, όμως, είμαστε όλοι μας και (φευ…) καταναλωτές. Homo consumiens δηλαδή. Κάτω απ’ αυτό το πρίσμα ας δού­με μια οικολογική «ιστορία του Αισώπου» που τη λένε Ασωπό ποταμό.

Στον Ασωπό καταλήγουν οι εκροές πολ­λών βιομηχανιών εδώ και σαράντα χρόνια, από την εποχή όπου η χούντα όρισε ως «βιομηχανική περιοχή» την περιοχή όπου ακόμη και σήμερα λειτουργούν χωρίς την απαιτούμενη άδεια λειτουργίας πλήθος βιο­μηχανιών. Οι πιο πολλές μάλιστα από αυτές τις βιομηχανίες δεν διαθέτουν ούτε τον απαιτούμενο βιολογικό καθαρισμό. Με απο­τέλεσμα, τα λύματά τους να εκχύνονται τελείως ανεπεξέργαστα στον Ασωπό. Δυστυχώς, σαν τον Ασωπό ποταμό, τέτοιο ρόλο απορροής ανεπεξέργαστων λυμάτων έχουν και άλλα ποτάμια της Ελλάδας (π.χ. οι πο­ταμοί Λούρος και Άραχθος που απορρέουν στον Αμβρακικό κόλπο, όπου «πέθαναν» στις 25.2.2008 1.000.000 κιλά ψάρια).

Τον Ιανουάριο του 2004 ιδρύθηκε στο ΥΠΕΧΩΔΕ η Ειδική Υπηρεσία Επιθεωρητών Περιβάλλοντος (ΕΥΕΠ), η οποία είναι υπεύ­θυνη και για τους ελέγχους των λυμάτων που απορρέουν σε ποτάμια και λίμνες. Στο πρόβλημα της ρύπανσης του Ασωπού η ΕΥΕΠ έχει εκδώ­σει έως σήμερα πρόστιμα ύψους περίπου 2.000.000 ευρώ. Σε πρόσφατο άρθρο κα­τηγορήσαμε άδικα την ΕΥΕΠ ότι κανένα από αυτά τα πρό­στιμα δεν σχετίζεται με το καρκινογόνο εξασθενές χρώμιο [Cr(vi)] που «βάφει» κόκκινο το νερό του Ασω­πού. Από τα στοιχεία (πράξεις βεβαίωσης παράβασης) που μας έδωσε η ΕΥΕΠ αποδεικνύεται το εξής: οι επιθεωρητές της έχουν σίγουρα βρει τους ρυπαίνοντες. Έχουν μετρήσει τα επίπεδα του Cr(vi) στα λύματα βιομηχανιών και έχουν βρεθεί τα εξής ανατριχιαστικά επίπεδα: 291 μg/L όταν το ανεκτό επιτρεπόμενο όριο στο πόσιμο νερό κατά την Αμερικανική Υπηρεσία Περιβάλλοντος είναι 10 μg/L(!!!), δηλαδή σχεδόν 30 φορές περισ­σότερο! Για όλες τις παραβάσεις της η εν λόγω εταιρεία κατασκευής κουφωμάτων έχει λάβει πρόστιμο 268.000 ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί όμως μόλις στο 1,81% των κερδών της.

Μετά και την πρόσφατη ανακοίνωση των προστίμων προς τους ρυπαίνοντες, τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι δύο:

α) Αυτά τα πρόστιμα πότε θα εισπραχθούν; Ελπίζουμε να μην έχουν την ίδια τύχη με το πρόστιμο των 700.000 ευρώ που επέβαλε ο ΕΦΕΤ το 2005 στη βιομηχανία με τα μουχλιασμένα γιαούρτια ή το πρόστιμο των 15.000.000 ευρώ που επέ­βαλε η Επιτροπή Ανταγωνισμού το 2005 στον (πρώην) ΣΕΣΜΕ (Σύνδεσμο Ελληνικών Σούπερ Μάρκετ). Αλήθεια, προβλέπει το Υπουργείο Ανάπτυξης να κρατήσει τους πολίτες ενήμερους ή μόνο «ομήρους» στο καθεστώς της αβεβαιότητας και της αμφιβολίας, όπως πράττει τόσο καιρό τώρα;

β) Οι βιομηχανίες που ρυπαίνουν έως πότε θα αφήνονται να ρυπαίνουν; Ο νόμος είναι σαφής: σε περίπτωση υποτροπής τους, προβλέπεται η άμεση ανάκληση της λειτουργίας τους. Μήπως πρέπει άμεσα να επανελεγχθούν, ειδικά όταν τα λύματά τους έχουν Cr(VI) 30 φορές πάνω από το «προ­τεινόμενο» όριο;

Και όλοι εμείς τι μπορούμε να κάνουμε για να προσδώσουμε μια οικολογική χροιά στον καταναλωτισμό μας; Μα το πολύ απλό: Να δούμε από τα δελτία Τύπου του ΥΠΕΧΩΔΕ ποιες είναι οι εταιρείες που ρυ­παίνουν και να σταματήσουμε άμεσα να αγοράσουμε τα προϊόντα τους, είτε είναι κουφώματα αλουμινίου ή ένθετα περιοδι­κά σε κυριακάτικες εφημερίδες. Ας προ­σθέσουμε λίγο οικολογικό χρώμα στις καταναλωτικές μας συνήθειες! Ας μην το κά­νουμε μόνο για εμάς αλλά και για τις επόμενες γενιές, από τις οποίες έχουμε απλώς δανειστεί όλα αυτά που τα αποκαλούμε «πε­ριβάλλον». Ίσως μόνο έτσι μπορούμε να μετεξελιχθούμε σε homo consumiens ecologicus…

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» στις 4 Απριλίου 2007, σ. Α 13.

Facebook

0

Twitter

Linkedin

email

Print