ΝΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΕΙ ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΔΑΣΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ (Αύγουστος 2007)

Οι πρόσφατες πυρκαγιές σε δάση και δασικές εκτάσεις και οι καταστροφές που προκάλεσαν κατέδει­ξαν με απτό τρόπο την αδυναμία ή ακόμη ανικανό­τητα του κράτους να προστατέψει αποτελεσματικά το δα­σικό πλούτο της χώρας. Αποδείχθηκε έτσι ότι δεν μπορεί να επιτελέσει μια από τις σημαντικότερες συνταγματικές αποστολές του, δηλαδή τη λήψη των αναγκαίων προληπτικών και κατασταλτικών μέτρων για τη διάσωση των δασών (άρ­θρα 24 και 117 Συντ.). Δεν πρέπει να παραβλέπεται μάλιστα ότι οι εν λόγω συνταγματικές επιταγές συνυφαίνονται στε­νά με την υποχρέωση του κράτους να μεριμνά για την προ­στασία της υγείας των πολιτών (άρθρο 21 παρ. 3 Συντ.) και να διασφαλίζει υψηλού επιπέδου ποιότητα ζωής (άρθρα 2 παρ. 1 και 5 παρ. 1 Συντ.).

Η Κυβέρνηση, αντίθετα, ανέλαβε πριν από πολλούς μήνες την ευθύνη να προτείνει εκ νέου αναθεώρηση του Συντάγματος, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε δραστική συρρίκνω­ση της προστασίας των δασικών εκτάσεων, εκπέμποντας κατά τον τρόπο αυτό αρνητικά μηνύματα προς τους πολί­τες, ορισμένοι από τους οποίους τα προσέλαβαν λίγο πολύ ως παρότρυνση για καταπάτηση και καταστροφή των εν λό­γω δημόσιων αγαθών. Και σαν να μην έφταναν αυτά, ο πρω­θυπουργός ανακοίνωσε πρόσφατα πομπωδώς, σαν να επρό­κειτο για ρηξικέλευθη απόφαση, ότι οι καμένες εκτάσεις θα αναδασωθούν, παρότι γνωρίζει ότι η αναδάσωση των εκτάσεων που καταστρέφονται από πυρκαγιά συνιστά συνταγ­ματικά επιβαλλόμενη και νομικά αυτόματη εν πολλοίς δια­δικασία, που δεν εξαρτάται από την καλή διάθεση της διοίκησης.

Το ζήτημα της προστασίας του δασικού πλούτου της χώρας τίθεται έτσι επειγόντως επί τάπητος. Η ανικανότητα που επέδειξε πρόσφατα η κρατική μηχανή δεν μπορεί πα­ρά να οδηγεί στην ανάγκη ανάληψης θεσμικών πρωτοβου­λιών για την άμεση αντιμετώπιση του προβλήματος, που τεί­νει να καταστεί εκρηκτικό. Στο πλαίσιο αυτό, ίσως αξίζει την προσοχή μας η πρόταση για τη συγκρότηση Εθνικού Συμβουλίου Δασικής Πολιτικής. Το όργανο αυτό, στο οποίο μπο­ρεί να μετέχουν εκπρόσωποι των κομμάτων της Βουλής, πρόσωπα με ειδικές γνώσεις και εμπειρία καθώς και φορείς της Κοινωνίας των Πολιτών, θα πρέπει να επιφορτιστεί με την ευθύνη χάραξης των γενικών γραμμών της πολυπόθητης εθνικής στρατηγικής στον τομέα της δασικής πολιτικής.

Η λήψη αποφάσεων για τη σύνταξη -επιτέλους- δασο­λογίου, σύμφωνα με τη σχετική συνταγματική επιταγή (άρ­θρο 24 παρ. 1 Συντ.), η ολοκλήρωση του εθνικού χωροταξι­κού σχεδιασμού και των ειδικών χωροταξικών σχεδίων (ιδίως για τον τουρισμό, τη βιομηχανία και τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας), καθώς και ο προσδιορισμός κατ’ έτος της δαπά­νης του κρατικού προϋπολογισμού σε συγκεκριμένο ποσο­στό επί του ΑΕΠ για τη χρηματοδότηση έργων προστασίας του δασικού πλούτου, συνιστούν μερικές μόνο όψεις μιας συ­γκροτημένης δημόσιας πολιτικής, η οποία, όπως αποδεί­χθηκε, δεν μπορεί να σχεδιαστεί παρά μόνο σε υπερκομμα­τικό επίπεδο και στο πλαίσιο εθνικής συναίνεσης.

Επιβεβλημένη είναι από την άλλη πλευρά η ενίσχυση των εκτελεστικών αρμοδιοτήτων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ιδίως του πρώτου βαθμού, με την εξασφάλιση βασικών μέ­σων πρόληψης, πυρόσβεσης και αποκατάστασης, αφού οι τοπικές κοινωνίες έχουν επαρκέστερη γνώση των τοπικών συνθηκών και ιδιαιτεροτήτων. Τέλος, δεν θα ήταν ίσως άστο­χη η ανάληψη πρωτοβουλίας εκ μέρους της ελληνικής κυ­βέρνησης στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης για τη συ­γκρότηση μονάδων ταχείας επέμβασης πυρόσβεσης, όταν οι συνθήκες το επιβάλλουν, ιδιαίτερα όταν το μέγεθος και η έκταση των πυρκαγιών υπερβαίνουν τις δυνατότητες των κρατών μελών.

 

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα «ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ» στις 5 Αυγούστου 2007, σ. 5.