ΑΝΕΤΟΙΜΟΙ ΑΝΕΥΘΥΝΟΙ ΑΝΙΚΑΝΟΙ (Ιούλιος)

Το βραδινό τηλεοπτικό δελτίο της Παρασκευής (MEGA) έδινε συνθετικά την εικόνα της ανείπωτης φρίκης, που να δώσουν οι προστάτες θεοί αυτού του τόπου να μην ξαναζήσουμε. Σκηνές Αποκάλυψης -μα ναι, κάπως έτσι θα φαντάζονται οι πιστοί την κόλαση: Ανελέητες πύρινες γλώσσες, σε βρόχο θανατερό, να κατατρώνε τον πανέμορφο εθνικό δρυμό, άτρωτο για χιλιετίες, που έγινε στάχτη και κουρνιαχτός σε μια μόνο νύχτα- της τρομοκρατημένης αγρύπνιας, της μοιρολατρικής ανημπόριας, της εθνικής καταισχύνης. Τσακισμένος από πόνο, θλίψη και οργή, ο Κ. Παπούλιας, μόνος στους ηγετικούς θώκους, βρήκε τα λόγια για να μας εκφράσει όλους: «Έβλεπα τον ουρανό της Αττικής να σκοτεινιάζει από τον εφιάλτη της πυρκαγιάς και μάτωσε η καρδιά μου. Είναι από τις στιγμές που σταματάει το μυαλό του ανθρώπου. Πού πάμε; Τι κόσμο φτιάχνουμε; Ποια γη θα αφήσουμε πίσω μας;».

Εθνικός δρυμός, χαμένος για πάντα. Εθνικός οδυρμός, όψιμος κι ανώφελος… Φλέγεται και το πανέμορφο Πήλιο, ανθρωποβόρες οι φλόγες στην Αγιά, καίνε οι ουτιδανοί τον Κίσσαβο για να τον κάνουν οικόπεδα. Πάνω από 300 πυρκαγιές, σε τρεις μέρες, να γεμίζουν με σκιάχτρα κι αποκαΐδια την ελληνική γη -και το φονικό «καλοκαίρι» να ‘ναι ακόμη μπροστά μας…

Πελιδνός και θλιβερός ο κάποτε αλαζονικά αγέρωχος Β. Πολύδωρας να ψελλίζει αντιφατικά κι ακαταλαβίστικα, να προκαλεί μιλώντας για «επιτυχία» του κρατικού μηχανισμού με μάτια παρανοϊκά -όχι από συναίσθηση των ευθυνών του, έστω διότι προσλαμβάνει… αγροφύλακες, όταν μας λείπουν χιλιάδες πυροσβέστες, αλλά από επίγνωση ότι αυτουνού θα τα φορτώσουν τώρα όλα, αυτός θα είναι ο αποδιοπομπαίος. Το υπαινίσσονται ήδη οι κυβερνητικοί κεκράκτες, που επικοινωνιακά πασχίζουν ξεδιάντροπα να μας πείσουν ότι για τον όλεθρο φταίει μόνον ο κακός μας ο καιρός -με τον καύσωνα και τα «ακραία» φαινόμενα.

Και στα «παράθυρα» της μόνιμης τηλεοπτικής αθλιότητας, πάνω από το πτώμα, στη νεκροψία, να μαλλιοτραβιούνται (όχι θρηνούντες γοερά, βεβαίως) η αψεγάδιαστα κομψή στο μέτωπο της μάχης, στο Πήλιο της εκλογικής της περιφέρειας, κυρία Ζέτα Μακρή, της Ν.Δ., και ο κύριος Πέτρος Ευθυμίου (ο ακάθεκτος Πετράν του ΠΑΣΟΚ) για το ποιο από τα κόμματά τους επιβράδυνε ή επιτάχυνε περισσότερο την επιθανάτια διαδικασία -σ’ αυτό των εθνικών διαστάσεων στυγερό έγκλημα. Τι ντροπή…

Να τος, ωστόσο στη μικρή οθόνη, αυτοπροσώπως κοτζάμ Κ. Καραμανλής. Θυσιάστηκε για μας, ξυπνώντας άγρια χαράματα, για να προεδρεύσει στου Μαξίμου στη σύσκεψη των ανευθυνοϋπεύθυνων -παρντόν, των «συναρμοδίων» υπουργών ήθελα να πω. Αναρωτιέμαι από ποιον αναζητούσε ευθύνες μ’ αυτή την εξοργιστική διάχυση αρμοδιοτήτων για τα δάση -με εύλογη συνέπεια την ανυπαρξία δασικής πολιτικής. Χρόνια ευνουχισμένη η Δασική Υπηρεσία, υπάγεται τώρα στους διορισμένους περιφερειάρχες, που εποπτεύει ο υπουργός Εσωτερικών Πρ. Παυλόπουλος. Κάποιες αρμοδιότητες έχει ακόμη και ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Ευ. Μπασιάκος. Την ευθύνη της δασοπυρόσβεσης την έχει ο κραταιός Β. Πολύδωρας, αλλά όχι ακέραιη: Μέρος της έχει και ο υπό τον Πρ. Παυλόπουλο γραμματέας Πολιτικής Προστασίας, τέως αρχηγός της Πυροσβεστικής, που δεν μιλιέται, λέει, με τον νυν…

Πιασ’ το αυγό και κούρεψ’ το, δηλαδή -κι άντε να βγάλεις άκρη…

Να τος, αυτοπροσώπως, ο Κ. Καραμανλής και στο επιχειρησιακό κέντρο να κατοπτεύει κατηφής στον χάρτη τα πεδία των μαχών με τις φλόγες. Αμίλητος και βλοσυρός, έτοιμος να πάρει κεφάλια. Και το απόγευμα να προεδρεύει σε νέα σύσκεψη των «συναρμοδίων» (απών και πάλι ο και για την προστασία του Περιβάλλοντος, υποτίθεται, καθ’ ύλην αρμόδιος Γ. Σουφλιάς). Μην πάθει υπερκόπωση ο ακαταπόνητος πρωθυπουργός μας, με τόσες υπερωρίες.

Να την, στο τηλεοπτικό «παράθυρο» και η Νέμεσις. Αδιάψευστος αυτόπτης μάρτυς του φοβερού εγκλήματος, η δική μας Κύρα Αδάμ το περιγράφει (το’ χε ήδη καταγράψει στην «Ε») λιτά, αυστηρά, αμείλικτα: Από σπινθήρες πυλώνα της ΔΕΗ (γύρω του δέντρα και ξερόχορτα!) ξεκίνησε στα Δερβενοχώρια το μεγάλο κακό, που θα μπορούσε να αποτραπεί εύκολα. Αν οι συγχωριανοί της άφηναν τις πλαστικές καρέκλες των καφενείων κι έσπευδαν, αν στο μοναδικό πυροσβεστικό όχημα (πέρυσι είχε τέσσερα) κατάφερναν έγκαιρα να λειτουργήσουν τη μάνικα, αν ο Πολύδωρας (απών σε φιέστα της Άμφισσας) δεν την «πατούσε», όπως είπε κι έστελνε σμήνος τα πυροσβεστικά αεροπλάνα -αν κοντολογίς, υπήρχαν κράτος κι ευαίσθητοι πολίτες…

Από τη ΔΕΗ πάλι, λοιπόν. Όπως και στην Ελούντα -με τους αλαφιασμένους ξένους τουρίστες να σπεύδουν στα καραβάκια να σωθούν. Όπως και στο Ωραιόκαστρο. Κράτος (και) η ΔΕΗ δεν μας φωτίζει μόνο: Είναι ο μέγιστος ρυπαντής και καταστροφέας του περιβάλλοντος σ’ αυτό τον τόπο, ο πιο αδίστακτος εμπρηστής των δασών μας. Η κυβέρνηση έκανε ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατόν, είπε στη Βουλή η Ντόρα Μπακογιάννη, ρίχνοντας εύκολα όλες τις ευθύνες στον… καύσωνα. Αλλά ο καύσωνας και οι επιπτώσεις του είχαν προαναγγελθεί: Στις αρχές του χρόνου ο επίτροπος Περιβάλλοντος Στ. Δήμας έστελνε δραματική προειδοποίηση της Επιτροπής προς τις μεσογειακές χώρες ότι τούτο το καλοκαίρι, λόγω των κλιματικών αλλαγών, θα είναι φονικό με τη λειψυδρία και τις πυρκαγιές και οι κυβερνήσεις όφειλαν να τεθούν σε συναγερμό.

Με βάση αυτήν τη δραματική προειδοποίηση, πριν από έξι ακριβώς μήνες, σ’ αυτές τις στήλες (23/1/07) υπό τον τίτλο «Άμεση η απειλή της λειψυδρίας και πυρκαγιών», καλούσα τους εχέφρονες στην κυβέρνηση να ανασκουμπωθούν. Αν υπάρχουν. Και δεν υπάρχουν, όπως αποδείχθηκε οδυνηρά: Ματαιώθηκε η αγορά 30 πυροσβεστικών αεροσκαφών, σκάλωσε στη γραφειοκρατία η προμήθεια 175 πυροσβεστικών οχημάτων, έμειναν κενές 4.000 θέσεις στην Πυροσβεστική…

Το «δυνατόν», λοιπόν, ήταν η στάχτη και ο κουρνιαχτός για μια κυβέρνηση ανέτοιμη, ανεύθυνη, ανίκανη, δηλαδή άκρως επικίνδυνη. Με έσχατο χρέος της να μας αδειάσει τον τόπο. Και να στηθούν οι κάλπες πάνω στα αποκαΐδια -και για να σταματήσει επιτέλους να παίζει μακαρίως την κολοκυθιά της εκλογολογίας η ανεκδιήγητη δημοσιογραφία μας. Ξαγρύπνησα με μάτια θολά μπροστά στον πύρινο όλεθρο -και με το ολόγιομο φεγγάρι κατακόκκινο, πυρακτωμένο, ματωμένο.

Άφησα την Αθήνα τρομοκρατημένη και τον ήλιο κρυμμένο από ντροπή στα νέφη της κάπνας. Καλεσμένος να μιλήσω στον Άγιο Νικόλαο της Κρήτης, όπου η καλή δημοτική αρχή τιμούσε τη μοναδική μας Σοφία Κανά (τόσο το χειρότερο για όσους δεν την ξέρουν): Υφαίνει την ποίηση επί δεκαετίες, με φυτικές βαφές από την πλούσια χλωρίδα της Κρήτης, απεικονίζει εμπνευσμένα πάνω στις ταπισερί τοπία κι ανθρώπους αυτής της ευλογημένης γης, με πανάρχαιες τεχνικές. Της έλεγα πόσο προνοητική υπήρξε: Εγκατέλειψε τη δημοσιογραφία πριν κυριαρχήσουν η χυδαιότητα και η αγυρτεία. Κι άφησε την Αθήνα, πριν γίνει αυτή η ανθρωποφάγα τερατούπολη, που αυτοκτονεί τρεφόμενη πια με τις σάρκες της -κατασπάραξε ήδη τους πνεύμονές της, πρώτα την Πεντέλη, τώρα την Πάρνηθα.

Κι εκείνη την ώρα ξεπρόβαλε από τα ανάγλυφα των βουνών της Σητείας ολοφώτεινη η πανσέληνος, για να μας θυμίσει τη μαγεία ενός τόπου που δεν τον αξίζουμε. Κι, ωστόσο, υπάρχει ακόμη ελπίδα. Αν συνέλθουμε και βάλουμε μυαλό. Αν πληθύνουν οι προικισμένοι, με μεράκι κι ευαισθησία. Αν πολλαπλασιαστούν οι συνειδητοί πολίτες, που γρηγορούν, αντιστέκονται και δημιουργούν…

To άρθρο δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» στις 2 Ιουλίου 2007, σ. 9.

Facebook

0

Twitter

Linkedin

email

Print