ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ (Ιούνιος 2006)
-
ΝΙΚΟΣ ΣΗΦΟΥΝΑΚΗΣ, Ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ και υπεύθυνος για τη σύνταξη της ενότητας «Περιβάλλον» του προγράμματος του ΠΑΣΟΚ
Πέμπτη 8 Ιουνίου 2006
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η πρόταση της Νέας Δημοκρατίας για την αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος αποσκοπεί στη χαλάρωση των κανόνων που το θεσμικό πλαίσιο εξασφαλίζει κυρίως για την προστασία των ελληνικών δασών. Στην εποχή μας όμως η έννοια της προστασίας του περιβάλλοντος απαιτεί μια διαφορετική προσέγγιση που θα λαμβάνει υπόψη της τα νέα δεδομένα, όπως την τραγική αλλοίωση της ισορροπίας μεταξύ του φυσικού και του δομημένου περιβάλλοντος, που επήλθε τα τελευταία χρόνια.
Η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου του ελληνικού λαού οδήγησε τους Έλληνες πολίτες τις δυο τελευταίες δεκαετίες να επενδύουν τις αποταμιεύσεις τους στην οικοδομική δραστηριότητα, και συγκεκριμένα στην παραθεριστική κατοικία. Λαμβανομένου δε υπόψη της έλλειψης εξειδικευμένου θεσμικού πλαισίου και της ανυπαρξίας μηχανισμών εποπτείας, η καταστροφή που έχει υποστεί το περιβάλλον τις δυο τελευταίες δεκαετίες είναι μη αναστρέψιμη. Η καταστροφή σημειώθηκε κυρίως στις παράκτιες, στις νησιωτικές και στις πεδινές περιοχές της χώρας. Είναι πέραν πάσης αμφιβολίας ότι, αν συνεχιστούν οι ίδιοι ρυθμοί δόμησης, οι παραπάνω ευαίσθητες περιοχές θα υποστούν ολοκληρωτική καταστροφή με τραγικές οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες για την χώρα μας και τους πολίτες.
Προτείνω λοιπόν στο άρθρο 24 να προστεθεί ειδική παράγραφος με την παρακάτω διαπίστωση:
«Οι πεδινές, οι παράκτιες και οι νησιωτικές περιοχές προστατεύονται από το κράτος και ειδικότερα:
· Οι πεδινές περιοχές για την προστασία και τη διατήρηση της γεωργικής γης, μη επιτρεπόμενης της δόμησης για κατοικία.
· Οι νησιωτικές και παράκτιες περιοχές, μη επιτρεπόμενης της δόμησης εκτός οικισμών για κατοικία, όπου ειδικές χωροταξικές μελέτες την προσδιορίζουν».
Επίσης κρίνεται σκόπιμο να συμπεριληφθεί ειδική διατύπωση για τις ευαίσθητες κορυφές των βουνών και των λόφων της πατρίδος μας, και συγκεκριμένα: «Απαγορεύεται η κάθε είδους δόμηση στις κορυφογραμμές με υψόμετρο πέραν των τετρακοσίων (400) μέτρων».
Οι παραπάνω προτάσεις είναι το minimum που μπορούμε να προτείνουμε στις μέρες μας για το περιβάλλον στη χώρα μας. Το θέμα της εκτός οικισμών δόμησης έχει αντιμετωπισθεί στην Ευρώπη αμέσως μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στην κατεύθυνση που προτείνω. Αξίζει να σημειωθεί ότι το Υπουργικό Συμβούλιο της Κυβέρνησής μας συζήτησε και προσδιόρισε σε συνεδρίασή του τον Οκτώβριο του 2002 ότι από το 2007 θα πρέπει να καταργηθεί η εκτός οικισμών δόμηση για κατοικία σ’ όλη την Ελληνική Επικράτεια.
