ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗΣ (Μάιος 2006)
-
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΥΛΟΠΟΥΛΟΣ, Καθηγητής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
Τρίτη 23 Μαΐου 2006
Η πρόταση του πρωθυπουργού για την τροποποίηση του άρθρου 24 του Συντάγματος, αποτελεί το μεγαλύτερο ίσως πλήγμα που έχει δεχτεί η υπόθεση του περιβάλλοντος στη χώρα μας. Κι όπως συμβαίνει με τα μεγαλύτερα εγκλήματα, φρόντισαν να το επενδύσουν με την κατάλληλη περί του αντιθέτου ρητορική. Παρουσιάζοντας τη συγκεκριμένη «δασοκτόνο» τροποποίηση, ως συμβολή στην περιβαλλοντική προστασία!
Θέτοντας όμως πονηρά, ως ημερομηνία αναφοράς για την… φιλοπεριβαλλοντική εκστρατεία, το έτος 1975. Παραγράφοντας δηλαδή όλες τις αυθαιρεσίες, τις καταπατήσεις και τις παρανομίες που συνέβησαν στο δασικό μας πλούτο τις προηγούμενες δεκαετίες. Μεταξύ των οποίων και τα περιβαλλοντικά εγκλήματα που συνέβησαν ως αποτέλεσμα της κατάλυσης της συνταγματικής νομιμότητας, κατά τη διάρκεια της επτάχρονης δικτατορίας των συνταγματαρχών!
Σε μια εποχή όπου η υπόθεση της οικολογικής ισορροπίας παγκοσμιοποιείται και η περιβαλλοντική προστασία ανάγεται σε διεθνές ζητούμενο, με την αποψίλωση των δασών του Αμαζονίου να συνδέεται άμεσα πλέον με τα φαινόμενα της εν εξελίξει κλιματικής αλλαγής, εμείς εδώ κατοχυρώνουμε (και) συνταγματικά τις καταπατήσεις 40 εκατομμυρίων στρεμμάτων δασικής έκτασης!
Ζούμε σε μια εποχή, όπου γίνεται παγκόσμια πλέον αποδεκτό, ότι η αειφορική ανάπτυξη, η ανάπτυξη δηλαδή με ισόρροπη έμφαση στην οικονομία και την περιβαλλοντική διατήρηση, αποτελεί το μόνο βιώσιμο δρόμο για το μέλλον. Όπου η προστασία των δημόσιων αγαθών δεν αντιμετωπίζεται πια ως εμπόδιο ή φραγμός για την οικονομία, αλλά αντίθετα ως βάση και απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάπτυξη. Με τη λεγόμενη «πράσινη» επιχειρηματικότητα που αναδεικνύει τα συγκριτικά πλεονεκτήματα κάθε τόπου ως τη μόνη ρεαλιστική απάντηση απέναντι στα νέα ισχυρά ανταγωνιστικά δεδομένα της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας.
Σε μια τέτοια εποχή, εμείς εδώ στην Ελλάδα της «νέας» διακυβέρνησης οπισθοδρομούμε τριτοκοσμικά, ξεπουλώντας τη φυσική κληρονομιά μας σε μια οικονομική ολιγαρχία. Αναγορεύοντας έτσι την εξυπηρέτηση των ιδιωτικών συμφερόντων σε αξία πιο σημαντική, ακόμη και από την προστασία των συλλογικών αγαθών. Που αποτελεί όμως, τη μοναδική προϋπόθεση επιβίωσης για όλους.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Αγγελιοφορος”, το Σάββατο 20 Μαίου 2006, σ. 6.
