H ΑΝΑΔΑΣΩΣΗ (Ιούλιος 2007)

Η εμπειρία των αναδασώσεων στην Ελλάδα είναι δυστυχώς απογοητευτική. Οι εξαιρέσεις- όπως στον Υμηττό από την πλευρά της Καισαριανής- μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Από εκεί και πέρα το χάος. Όπως στη Χαλκιδική, την οποία μάλιστα η κυβέρνηση επιχείρησε να φέρει και ως παράδειγμα. Ακόμα και τα αντιπλημμυρικά έργα τώρα πρόκειται να δημοπρατηθούν. Για αναγέννηση του δάσους δεν έγινε σχεδόν το παραμικρό. Θα φροντίσει η φύση…

Ανάλογο φαινόμενο και στην Πεντέλη όπου έχει περάσει μάλιστα σχεδόν δεκαετία. Ολόκληρες περιοχές που ήταν άλλοτε κατάφυτες σήμερα παραμένουν κρανίου τόπος. Σε άλλες διεξάγεται ένας συνεχής κλεφτοπόλεμος με τα αφανή συμφέροντα να συνεχίζουν να καταστρέφουν το δάσος και να ξεχερσώνουν τη γη για να την εμφανίσουν ως καλλιεργήσιμη!

Στην Πάρνηθα θα υπάρξουν άλλου είδους δυσκολίες. Γιατί μπορεί ο Εθνικός Δρυμός να μην κινδυνεύει από καταπατητές, η αναδάσωση όμως θα είναι πολύ πιο δύσκολη αν όχι αδύνατη- τουλάχιστον χωρίς γενναίες παρεμβάσεις. Σε πρώτη προτεραιότητα βέβαια είναι να ληφθούν σωστές αποφάσεις. Γι’ αυτό επείγει από αύριο κιόλας να συσταθεί ανεξάρτητη επιτροπή που θα αποτελείται από ειδικούς επιστήμονες, οι οποίοι θα αναλάβουν να προτείνουν τι πρέπει να γίνει.

Το ίδιο θα πρέπει να συμβεί και με την υλοποίηση των μέτρων. Να ανατεθεί δηλαδή σε έναν ανεξάρτητο φορέα που θα ιδρυθεί με αυτό και μόνο τον σκοπό: να αποκαταστήσει τον Εθνικό Δρυμό. Έναν φορέα δηλαδή που θα έχει δική του χρηματοδότηση για συγκεκριμένο έργο, με συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα και ο οποίος θα δώσει απολογισμό των πεπραγμένων του αν είναι δυνατόν απευθείας στη Βουλή. Ίσως έτσι αυτήν τη φορά η υπόθεση της αναδάσωσης να μην πάει στις ελληνικές καλένδες!

 

 

Κύριο άρθρο που δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» στις 3 Ιουλίου 2007, σ. 3.