ΜΥΩΠΙΑ (Φεβρουάριος 2007)

Ασφαλώς και δεν είναι κολακευτική για την Ελλάδα η ομολογία του Γιώργου Σουφλιά, ότι ουσιαστικά δεν έχουμε κάνει τίποτε, χρόνια τώρα, για να περιορίσουμε τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα και να συμβάλουμε στην αντιμετώπιση του φαινομένου του θερμοκηπίου, της υπερθέρμανσης δηλαδή του πλανήτη. Όταν υπογράψαμε βέβαια την περίφημη συμφωνία του Κιότο και δεσμευτήκαμε για τη μείωση των εκπομπών, όλοι εξέφραζαν στα λόγια τον ενθουσιασμό τους. Από τα λόγια στην πράξη όμως η απόσταση αποδείχθηκε μεγαλύτερη απ’ όση αντέχουμε.

Καμία κυβέρνηση, ούτε του ΠΑΣΟΚ ούτε βέβαια η σημερινή, δεν είχε το θάρρος να πάρει συγκεκριμένα μέτρα, φοβούμενη το οικονομικό και το πολιτικό κόστος. Πρόκειται όμως για μια κοντόφθαλμη στάση που δεν αγνοεί το πραγματικό συμφέρον της χώρας.

Πρώτον, γιατί η αδράνεια θα έχει επίσης πολιτικό και οικονομικό κόστος -και μάλιστα πολύ μεγαλύτερο. Από τα πρόστιμα που ήδη πληρώνει η ΔΕΗ ως το μεσοπρόθεσμο κόστος των κλιματικών αλλαγών η Ελλάδα ανήκει στην κατηγορία των χωρών που έχουν να χάσουν πολλά, ιδίως στη γεωργία και τον τουρισμό. Και μόνο γι’ αυτό το λόγο θα έπρεπε να είμαστε στην πρωτοπορία των χωρών που ζητούν μέτρα. Ήδη αυτό έχουν αρχίσει και το συνειδητοποιούν όλο και περισσότεροι πολίτες και σύντομα τα κόμματα θα αρχίσουν να ανακαλύπτουν ότι η αδιαφορία τους θα κοστίζει σε ψήφους.

Δεύτερον, γιατί η τεχνολογία για ανανεώσιμες πηγές ενέργειας θα αποτελεί σε λίγα χρόνια έναν από τους πιο δυναμικούς τομείς της οικονομίας, ιδίως για χώρες όπως η δική μας που έχει υψηλή ηλιοφάνεια και ισχυρούς ανέμους τους περισσότερους μήνες του χρόνου. Και από στενά οικονομική σκοπιά λοιπόν η προστασία του περιβάλλοντος θα έχει πολλά οφέλη. Αρκεί βέβαια να έχουν την απαιτούμενη διορατικότητα οι πολιτικοί μας για να τα δούνε!

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» στις 8 Φεβρουαρίου 2007, σ. 3.

Facebook

0

Twitter

Linkedin

email

Print