ΣτΕ 64/2017 [Άρση και επανεπιβολή ρυμοτομικού βάρους]

Περίληψη

-Από τα στοιχεία του φακέλου προκύπτει η σοβαρή πολεοδομική ανάγκη διατήρησης της επίδικης δέσμευσης, η οποία συνίσταται στην ρυμοτόμηση του ακινήτου των αιτούντων για την διάνοιξη οδού. Προκύπτει, επίσης, σαφής πρόθεση και δυνατότητα της Διοίκησης να αποζημιώσει τους αιτούντες. Με τα δεδομένα αυτά, η κρίση της Διοικήσης περί συνδρομής των νομίμων προϋποθέσεων για την επανεπιβολή της απαλλοτρίωσης ευρίσκει έρεισμα στα στοιχεία του φακέλου. Είναι δε απορριπτέοι ως αβάσιμοι οι λόγοι ακύρωσης περί αναιτιολόγητου των προσβαλλομένων πράξεων και παραβιάσεως της αρχής της χρηστής διοίκησης.

Πρόεδρος: Αγγ. Θεοφιλοπούλου
Εισηγητής: Αν. Σκούφαλος

Βασικές σκέψεις

Επειδή, με την αίτηση αυτή ζητείται η ακύρωση: α) της 7229/28.5.2010 απόφασης του Νομάρχη Αχαΐας «Έγκριση τροποποίησης του ρυμοτομικού σχεδίου πόλης Πατρών του Δ. Πατρέων (Ν. Αχαΐας), λόγω άρσης απαλλοτρίωσης, σε τμήμα της οδού Δωδώνης (μεταξύ των Ο.Τ. 1070, 1186 και 1185η), στην περιοχή «Ψαροφαίου» με επανακήρυξη της ρυμοτομίας» και β) της 102501/12419/24.8.2010 απόφασης του Γ.Γ. Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδος, με την οποία απορρίφθηκε προσφυγή νομιμότητας των αιτούντων κατά της ανωτέρω νομαρχιακής απόφασης.
Επειδή, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 3 παρ. 1 και 3 περ. ζ΄, 114 παρ. 4 και 5, 283 παρ. 2 και 286 του ν. 3852/2010 (Α΄ 87), μετά την κατάργηση της καθ’ ης η αίτηση Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Αχαΐας, η παρούσα δίκη νομίμως συνεχίζεται, από 1.1.2011, αυτοδικαίως και χωρίς άλλη διατύπωση κατά της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδος. Κατά συνέπεια, εφόσον έχουν διενεργηθεί οι προβλεπόμενες κοινοποιήσεις στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Αχαΐας, νομίμως συζητήθηκε η υπόθεση απολιπομένης της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδος.
Επειδή, οι αιτούντες, φερόμενοι ως συγκύριοι του ακινήτου που ρυμοτομείται με την πρώτη προσβαλλόμενη πράξη, με έννομο συμφέρον ασκούν την αίτηση.
Επειδή, εν όψει των διατάξεων του άρθρου 17 του Συντάγματος περί προστασίας της ιδιοκτησίας, ρυμοτομικές απαλλοτριώσεις καθώς και άλλα ρυμοτομικά βάρη που επιβάλλονται κατ’ εφαρμογή της νομοθεσίας περί έγκρισης και τροποποίησης σχεδίων πόλεων ή πολεοδομικών μελετών, με τον καθορισμό κοινοχρήστων χώρων, ή χώρων προοριζομένων για κοινωφελείς εν γένει χρήσεις, δεν επιτρέπεται να διατηρούνται επί μακρό χρονικό διάστημα, το οποίο, υπό τις ιδιαίτερες συνθήκες που συντρέχουν σε κάθε περίπτωση, υπερβαίνει τα εύλογα όρια, χωρίς να πραγματοποιείται η συντέλεση των απαλλοτριώσεων σύμφωνα με τον νόμο. Επομένως, όταν οι πολεοδομικές αυτές δεσμεύσεις της ιδιοκτησίας διατηρούνται πέραν του ευλόγου κατά τις περιστάσεις χρόνου, χωρίς τη συντέλεση της απαλλοτρίωσης των βαρυνομένων ακινήτων, ανακύπτει υποχρέωση του αρμόδιου κατά περίπτωση οργάνου της Διοίκησης να άρει τη ρυμοτομική απαλλοτρίωση ή το ρυμοτομικό βάρος, η υποχρέωση δε αυτή δεν αναιρείται από το γεγονός ότι για την άρση της απαλλοτρίωσης ή του βάρους απαιτείται η τροποποίηση του σχεδίου πόλης ή της πολεοδομικής μελέτης, για την οποία ο νόμος προβλέπει την τήρηση ορισμένων διατυπώσεων. Εξ άλλου, η Διοίκηση, όταν διαπιστώνει ότι συντρέχουν κατ’ αρχήν οι προϋποθέσεις για την άρση ρυμοτομικής απαλλοτρίωσης ή ρυμοτομικού βάρους, είτε κατά την εξέταση σχετικού αιτήματος του ενδιαφερόμενου ιδιοκτήτη, που έχει υποβληθεί δια της διοικητικής οδού, είτε κατόπιν έκδοσης δικαστικής απόφασης, που ακυρώνει την άρνηση της Διοίκησης να ικανοποιήσει το σχετικό αίτημα, οφείλει να επιληφθεί, προκειμένου να προβεί στην άρση της ρυμοτομικής απαλλοτρίωσης ή του ρυμοτομικού βάρους και, ταυτοχρόνως, να ρυθμίσει εκ νέου το πολεοδομικό καθεστώς του συγκεκριμένου ακινήτου, διότι με μόνη την άρση της απαλλοτρίωσης ή του βάρους το ακίνητο δεν καθίσταται αυτομάτως οικοδομήσιμο. Στη ρύθμιση αυτή προβαίνει η Διοίκηση, εν όψει της υποχρέωσής της που απορρέει από τη συνταγματικώς κατοχυρωμένη προστασία της ιδιοκτησίας, η οποία, όπως προεκτέθηκε, δεν επιτρέπει την υπέρμετρη κατά χρόνο δέσμευσή της χωρίς τη συντέλεση της απαλλοτρίωσης, βάσει, όμως, των κριτηρίων που απορρέουν από το άρθρο 24 του Συντάγματος. Η Διοίκηση, δηλαδή, δεν δεσμεύεται να καταστήσει, άνευ ετέρου, το ακίνητο οικοδομήσιμο, αλλά οφείλει να εξετάσει αν συντρέχουν λόγοι που εξ αντικειμένου δεν επιτρέπουν τη δόμησή του (όπως όταν πρόκειται για ακίνητο με δασικό χαρακτήρα, εντός αιγιαλού, σε ζώνη προστασίας ρέματος κ.λπ.) και, περαιτέρω, να συνεκτιμήσει, κατά τρόπο τεκμηριωμένο, αφενός τα μορφολογικά χαρακτηριστικά του συγκεκριμένου ακινήτου, καθώς και τα χαρακτηριστικά και το νομοθετικό καθεστώς του οικισμού και της ευρύτερης περιοχής, στην οποία αυτό εντάσσεται (π.χ. πυκνοδομημένος οικισμός, οικισμός παραδοσιακός κατά τις διατάξεις του ν. 1577/1985, οικισμός υπαγόμενος στις διατάξεις του ν. 3028/2002, οικισμός σε περιοχή φυσικού κάλλους, οικισμός σε περιοχή προστασίας της φύσεως κ.λπ.), αφετέρου τις πολεοδομικές ανάγκες και τον πολεοδομικό σχεδιασμό της περιοχής (π.χ. επιτακτική ανάγκη δημιουργίας κοινοχρήστων και κοινωφελών χώρων), και, τέλος, τις δεσμεύσεις και κατευθύνσεις τυχόν υφισταμένου χωροταξικού σχεδίου ή Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου ή άλλων συναφών σχεδίων, προκειμένου να αποφεύγονται οι αποσπασματικές ρυθμίσεις. Εν όψει δε όλων των ανωτέρω εκτιμήσεων, η Διοίκηση οφείλει να κρίνει αν η ιδιοκτησία πρέπει, για κάποιο νόμιμο λόγο, να παραμείνει εκτός πολεοδομικού σχεδιασμού ή να δεσμευθεί εκ νέου, με την επανεπιβολή ρυμοτομικής απαλλοτρίωσης ή ρυμοτομικού βάρους, εφόσον συντρέχουν οι νόμιμες προϋποθέσεις, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται η δυνατότητα άμεσης αποζημίωσης των θιγομένων ιδιοκτητών, ή να καταστεί οικοδομήσιμη, είτε με τους γενικούς όρους δόμησης είτε, ενδεχομένως, με ειδικούς όρους δόμησης, που πρέπει να καθορισθούν (Σ.τ.Ε. 2043/2012, 3908/2007, 843/2009 7μ.). Η ευχέρεια επανεπιβολής της ρυμοτομικής απαλλοτρίωσης ή του ρυμοτομικού βάρους προϋποθέτει, εκτός από την ύπαρξη σοβαρής πολεοδομικής ανάγκης χάριν της οποίας επιβάλλεται η επιχειρούμενη ρύθμιση, και την ύπαρξη πρόθεσης και δυνατότητας για την άμεση κατά νόμο συντέλεση της νέας απαλλοτρίωσης με την καταβολή της οφειλόμενης αποζημίωσης. Η συνδρομή και των δύο αυτών προϋποθέσεων πρέπει να ερευνάται τελικώς από το όργανο που έχει την αποφασιστική αρμοδιότητα στο θέμα αυτό και η σχετική κρίση του πρέπει να έχει πλήρη και ειδική αιτιολογία, που μπορεί να προκύπτει και από τα στοιχεία του φακέλου. Κατά την έρευνα, εξ άλλου, των προϋποθέσεων αυτών, μπορεί να συνεκτιμάται και η συμπεριφορά της Διοίκησης κατά το διαρρεύσαν από την αρχική επιβολή της αναγκαστικής απαλλοτρίωσης μέχρι την άρση της χρονικό διάστημα, αλλά και το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί μέχρι την εκ νέου επιβολή του βάρους αυτού (βλ. Σ.τ.Ε. 1192/2016, 2043/2012, 2603/2008, 3935/2006 κ.ά.).
Επειδή, από τα στοιχεία του φακέλου προκύπτουν τα εξής: Με το από 15.2.1971 β.δ. (Δ΄ 37) εγκρίθηκε και επεκτάθηκε το ρυμοτομικό σχέδιο του Δήμου Πατρέων στην ανατολικομεσημβρινή πλευρά της πόλης, στην περιοχή «Ψαροφάϊ», ρυμοτομήθηκε δε το κείμενο μεταξύ των 1070, 1186 και 1185Α Ο.Τ. ακίνητο επί της οδού Ακρωτηρίου αρ. 74, για την διάνοιξη της προβλεπόμενης από το ρυμοτομικό σχέδιο οδού Δωδώνης. Το ρυμοτομικό αυτό σχέδιο επανεγκρίθηκε με το από 17.5.1983 π.δ. (Δ΄ 158). Ο Ι. Γιαννακόπουλος, φερόμενος ως συγκύριος του ως άνω ρυμοτομουμένου ακινήτου, εμβαδού 2.635 τ.μ., με την από 10.2.2003 αίτησή του προς το Νομάρχη Αχαΐας, ζήτησε την τροποποίηση του σχεδίου πόλης και τον αποχαρακτηρισμό της ιδιοκτησίας του από κοινόχρηστο χώρο. Με την 2287/13.2.2003 πράξη του, ο Διευθυντής της Διεύθυνσης Πολεοδομίας και Περιβάλλοντος της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Αχαΐας, απέρριψε την αίτηση αυτή, με την αιτιολογία ότι, κατά την παρ. 4α του άρθρου 10 του ν. 3044/2002, δεν είναι επιτρεπτή η τροποποίηση του σχεδίου πόλης που επιφέρει μείωση της επιφανείας των κοινοχρήστων χώρων, εκτός αν η μείωση γίνεται σε συμμόρφωση προς απόφαση αρμόδιου δικαστηρίου λόγω άρσης της απαλλοτρίωσης, άρση δε της ρυμοτομικής απαλλοτρίωσης μπορεί να γίνει μετά την παρέλευση δεκαοκταμήνου από τον καθορισμό προσωρινής ή οριστικής τιμής μονάδας, ένεκα σύνταξης και κύρωσης πράξης αναλογισμού. Κατά της αρνητικής αυτής απάντησης του Διευθυντή της Διεύθυνσης Πολεοδομίας και Περιβάλλοντος της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Αχαΐας ο ανωτέρω άσκησε την από 2.4.2003 προσφυγή ενώπιον του Διοικητικού Πρωτοδικείου Πατρών, η οποία έγινε δεκτή με την 298/2005 απόφαση του δικαστηρίου αυτού, ακυρώθηκε δε η πράξη αυτή με την σκέψη ότι αφενός για το επίδικο ακίνητο δεν είχε συνταχθεί πράξη παραχώρησής του σε κοινή χρήση και αφετέρου από την κήρυξη της ως άνω ρυμοτομικής απαλλοτρίωσης (1971) μέχρι την υποβολή στη Διοίκηση της αίτησης για την άρση της παρήλθε χρονικό διάστημα τριάντα δύο ετών, το οποίο υπερβαίνει τα εύλογα χρονικά όρια εντός των οποίων θα ήταν συνταγματικώς ανεκτή η επιβάρυνση της ιδιοκτησίας του. Με την απόφαση αυτή του Διοικητικού Πρωτοδικείου αναπέμφθηκε η υπόθεση στη Διοίκηση προκειμένου να προβεί στην άρση της απαλλοτρίωσης με τροποποίηση του οικείου ρυμοτομικού σχεδίου. Με αίτησή του ενώπιον του Τριμελούς Συμβουλίου του Συμβουλίου της Επικρατείας (άρθρο 2 του ν. 3068/2002), ο ασκήσας την προσφυγή παραπονέθηκε για την μη συμμόρφωση της Διοίκησης προς την 298/2005 απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Πατρών. Το εν λόγω Τριμελές Συμβούλιο, με το 35/2009 πρακτικό του, αφού έλαβε υπ’ όψιν: α) ότι έχει παρέλθει χρονικό διάστημα τριών και πλέον ετών από τη δημοσίευση της προαναφερθείσας απόφασης του Διοικητικού Πρωτοδικείου Πατρών, χωρίς να έχει ρυθμισθεί το πολεοδομικό καθεστώς του επίδικου ακινήτου και β) ότι η παράλειψη αυτή δεν μπορεί να δικαιολογηθεί από τη μη προσκόμιση από πλευράς του αιτούντος των τίτλων ιδιοκτησίας του, δεδομένου ότι η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Αχαΐας δεν είχε ζητήσει από τον τελευταίο, με το 12750/9.9.2005 έγγραφό της, μόνον τους τίτλους ιδιοκτησίας του, αλλά πλήρη πρόταση τροποποίησης του σχεδίου, την οποία αυτός δεν είχε υποχρέωση να υποβάλει, διαπίστωσε αδικαιολόγητη μη συμμόρφωση της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Αχαΐας προς την 298/2005 απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Πατρών και, για το λόγο αυτό, κλήθηκε η τελευταία, σύμφωνα με τα άρθρα 3 παρ. 1 του ν. 3068/2002 και 3 παρ. 2 του π.δ. 61/2004, να συμμορφωθεί προς την ανωτέρω δικαστική απόφαση. Παραλλήλως, οι ήδη αιτούντες, απέκτησαν από τον αρχικό ιδιοκτήτη το επίμαχο οικόπεδο, όπως προκύπτει από το 5302/10.11.2009 συμβόλαιο δωρεάς εν ζωή και γονικής παροχής. Ακολούθως, σε συμμόρφωση προς την 298/2005 δικαστική απόφαση, εκδόθηκε η πρώτη προσβαλλόμενη πράξη, με την οποία εγκρίθηκε η τροποποίηση του ρυμοτομικού σχεδίου πόλης Πατρών του Δ. Πατρέων (Ν. Αχαΐας), λόγω άρσης απαλλοτρίωσης, σε τμήμα της οδού Δωδώνης (μεταξύ των Ο.Τ. 1070, 1186 και 1185η), στην περιοχή «Ψαροφαίου» με επανακήρυξη της ρυμοτομίας. Για την έκδοση της πράξης αυτής ελήφθησαν, μεταξύ άλλων, υπ’ όψιν: α) το 3ο/Θέμα 14ο/14.5.2010 Πρακτικό του Σ.Χ.Ο.Π. της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Αχαΐας και η σχετική 1780/18.2.2010 εισήγηση της Υπηρεσίας, από τα οποία προκύπτει η ανάγκη διατήρησης του κοινοχρήστου χώρου (δρόμου) λόγω της ιδιαίτερης περιβαλλοντικής, πολεοδομικής και κυκλοφοριακής σπουδαιότητάς του, και β) οι 109 και 247/2010 αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου Πατρέων, από τις οποίες προκύπτει η εγγραφή σε ειδικό κωδικό του προϋπολογισμού του ποσού που απαιτείται για την αποζημίωση των αιτούντων. Εξ άλλου, με την 25/2011 απόφαση του Τριμελούς Συμβουλίου του Δικαστηρίου διαπιστώθηκε, τελικώς, ότι η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Αχαΐας συμμορφώθηκε προς το περιεχόμενο της 298/2005 ακυρωτικής απόφασης του Διοικητικού Πρωτοδικείου Πατρών, μετά και την έκδοση του 35/2009 Πρακτικού του ιδίου Τριμελούς Συμβουλίου. Ειδικότερα, κρίθηκε ότι με την έκδοση της πρώτης προσβαλλόμενης πράξης αφενός ήρθη τυπικώς το αρχικώς επιβληθέν ρυμοτομικό βάρος του ακινήτου των αιτούντων, σε συμμόρφωση προς την 298/2005 απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Πατρών, αφετέρου δε επιβλήθηκε και πάλι σ’ αυτό ρυμοτομικό βάρος. Προσφυγή νομιμότητας των αιτούντων κατά της πρώτης προσβαλλομένης απορρίφθηκε με τη δεύτερη προσβαλλόμενη απόφαση του Γ.Γ. Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδος.
Επειδή, προβάλλεται ότι η πρώτη προσβαλλομένη είναι πλημμελής διότι ερείδεται στην 3/3.2.2010 εισήγηση της Επιτροπής Πολεοδομικού Σχεδιασμού και Κυκλοφοριακής Ρύθμισης του Δήμου Πατρέων προς το Δημοτικό Συμβούλιο του εν λόγω Δήμου, η οποία ελήφθη με πλημμελή σύνθεση, δηλαδή με την συμμετοχή ως μέλους της προσώπου, το οποίο είχε τόσο την ιδιότητα του δημότη όσο και του Προϊσταμένου του Τμήματος Πολεοδομικών Εφαρμογών της Διεύθυνσης Πολεοδομίας της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Αχαΐας, ήτοι της Υπηρεσίας που εξέδωσε την προσβαλλομένη. Προβάλλεται, περαιτέρω, ότι, κατά παράβαση του άρθρου 6 του ν. 2839/2000, το οποίο θέτει ελάχιστο όριο συμμετοχής μελών κάθε φύλου σε υπηρεσιακά συμβούλια, μεταξύ άλλων, των Ο.Τ.Α., συμμετείχε στην συνεδρίαση, κατά την οποία διατυπώθηκε η ανωτέρω 3/3/2.2010 εισήγηση της Επιτροπής Πολεοδομικού Σχεδιασμού και Κυκλοφοριακής Ρύθμισης του Δήμου Πατρέων, αριθμός γυναικών υπολειπόμενος του νομίμου.
Επειδή, η προσβαλλόμενη πράξη τροποποίησης του σχεδίου πόλης και επανακήρυξης της ρυμοτομίας στην επίδικη θέση εκδόθηκε κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 3 του ν.δ. της 17.7/16.8.1923 (Α΄ 228, βλ. ήδη άρθρο 154 του Κώδικα Βασικής Πολεοδομικής Νομοθεσίας που κυρώθηκε με το άρθρο μόνο του π.δ. της 14/27.7.1999, Δ΄ 580), το οποίο προβλέπει την έγκριση, αναθεώρηση ή τροποποίηση σχεδίου πόλης κατόπιν γνωμοδοτήσεων του οικείου δημοτικού ή κοινοτικού συμβουλίου και του Σ.Χ.Ο.Π. Με τα δεδομένα αυτά, οι λόγοι ακύρωσης, με τους οποίους προβάλλονται τυπικές πλημμέλειες ως προς την σύνθεση της ανωτέρω Επιτροπής Πολεοδομικού Σχεδιασμού και Κυκλοφοριακής Ρύθμισης του Δήμου Πατρέων, δηλαδή οργάνου, το οποίο δεν περιλαμβάνεται στα γνωμοδοτούντα όργανα κατά την διαδικασία έγκρισης του σχεδίου πόλης, σύμφωνα με την εφαρμοστέα, εν προκειμένω, διάταξη του άρθρου 3 του ν.δ. της 17.7/16.8.1923, είναι απορριπτέοι, προεχόντως, ως αλυσιτελείς.
Επειδή, όπως εκτέθηκε στην σκέψη 6, με την πρώτη προσβαλλομένη αφενός μεν ήρθη τυπικώς η απαλλοτρίωση της ιδιοκτησίας των αιτούντων, σε συμμόρφωση προς την 298/2005 ακυρωτική απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Πατρών αφετέρου δε επανεπιβλήθηκε το ρυμοτομικό βάρος. Τούτο, άλλωστε, έγινε δεκτό και με την 25/2011 απόφαση του Τριμελούς Συμβουλίου του Δικαστηρίου, με την οποία διαπιστώθηκε, κατά τα ανωτέρω, η συμμόρφωση της Διοίκησης προς την εν λόγω 298/2005 ακυρωτική απόφαση. Συνεπώς, ο λόγος ακύρωσης, με τον οποίο προβάλλεται ότι μη νομίμως με την πρώτη προσβαλλομένη επανακηρύχθηκε η απαλλοτρίωση χωρίς να προηγηθεί η άρση της, είναι απορριπτέος ως αβάσιμος.
Επειδή, από τα προεκτεθέντα στοιχεία προκύπτει η σοβαρή πολεοδομική ανάγκη διατήρησης της επίδικης δέσμευσης, η οποία συνίσταται στην ρυμοτόμηση του ακινήτου των αιτούντων για την διάνοιξη της οδού Δωδώνης. Ειδικότερα, τυχόν απόδοση του ακινήτου των αιτούντων ως οικοδομήσιμου θα είχε ως αποτέλεσμα, κατά τα εκτιθέμενα, μάλιστα, στο προοίμιο της πρώτης προσβαλλομένης, την παρακώλυση της κυκλοφορίας επί της οδού αυτής (πλάτους 14 μ. και μήκους 1,5 χλμ.), η οποία έχει ιδιαίτερο ρόλο στην οργάνωση της πόλης των Πατρών, εφόσον συνδέει δύο (2) γειτονιές και τρεις (3) αρτηρίες, ήτοι την Πατρών – Καλαβρύτων με την οδό Ακρωτηρίου και πέραν αυτής με την οδό Γοργοποτάμου καθώς και την περιοχή του Εθνικού Σταδίου με τη συνοικία του Αγ. Ιωάννη Πράτσικα. Προκύπτει, επίσης, σαφής πρόθεση και δυνατότητα της Διοίκησης να αποζημιώσει τους αιτούντες, εφόσον, όπως βεβαιώνεται στην 109/2010 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Πατρέων που επικυρώθηκε με την 247/2010 απόφαση του ιδίου Δημοτικού Συμβουλίου κατόπιν απορρίψεως ενστάσεως των αιτούντων, ενεγράφη στον κωδικό 407111013 του προϋπολογισμού δαπανών του Δήμου Πατρέων για το έτος 2010 ποσό 332.470 ευρώ για την αποζημίωση των αιτούντων. Με τα δεδομένα αυτά, η κρίση της Διοίκησης περί συνδρομής των νομίμων προϋποθέσεων για την επανεπιβολή της απαλλοτρίωσης ευρίσκει έρεισμα στα στοιχεία του φακέλου και, συνεπώς, η 7229/28.5.2010 νομαρχιακή απόφαση καθώς και η 102501/12419/24.8.2010 απόφαση του Γ.Γ. Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδος, με την οποία απορρίφθηκε προσφυγή νομιμότητας κατ’ αυτής, αιτιολογούνται νομίμως και επαρκώς, είναι δε απορριπτέοι ως αβάσιμοι οι λόγοι ακύρωσης περί αναιτιολογήτου των προσβαλλομένων πράξεων και παραβιάσεως της αρχής της χρηστής διοίκησης. Τέλος, ο ισχυρισμός, με τον οποίο προβάλλεται ότι οι υφιστάμενες συνθήκες κυκλοφορίας δεν θα μεταβληθούν ούτε θα βελτιωθούν από τη μελλοντική διάνοιξη της οδού Δωδώνης, η ενδεχόμενη δε αύξηση κυκλοφορίας προς την οδό Ακρωτηρίου δύναται να παραληφθεί από την υπό παράδοση Λεωφόρο Βενιζέλου, πλήσσει απαραδέκτως την ουσιαστική εκτίμηση της Διοίκησης ως προς τις κυκλοφοριακές συνέπειες από την διάνοιξη της επίδικης οδού.
Επειδή, κατόπιν τούτων, η κρινόμενη αίτηση πρέπει να απορριφθεί.