ΣτΕ 2182/2023 [Πρόωρη άσκηση προσφυγής για άρση δέσμευσης ακινήτου δυνάμει ρυθμίσεων ΓΠΣ]
Περίληψη
– Σε περίπτωση υποβολής αίτησης εκ μέρους του ενδιαφερομένου για άρση των επιβληθεισών δεσμεύσεων επί ακινήτου, παρέχεται αποκλειστικά και μόνο η δυνατότητα για άρση της δέσμευσης της ιδιοκτησίας και αποχαρακτηρισμό του κοινοχρήστου ή κοινωφελούς χώρου, που έχει συντελεσθεί με εγκεκριμένη πολεοδομική μελέτη ή ρυμοτομικό σχέδιο με αντίστοιχη τροποποίησή τους. Στην αντίθετη περίπτωση, της εν τοις πράγμασιν εφαρμογής της πολεοδομικής μελέτης που συντελείται με υλικές ενέργειες της διοίκησης , όπως επί παρανόμου καταλήψεως ακινήτου, πριν την ολοκλήρωση της ανωτέρω διαδικασίας, παρέχεται, σύμφωνα με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, η δυνατότητα προσφυγής ενώπιον των πολιτικών δικαστηρίων με ένδικα βοηθήματα σχετικά με τη νομή και κυριότητα, ενώ , όταν συντελείται με την έκδοση άλλων διοικητικών πράξεων, όπως στην περίπτωση ρητής απαγόρευσης δόμησης ή διάθεσης του ακινήτου, παρέχεται η δυνατότητα προσφυγής κατά των εν λόγω πράξεων ενώπιον των διοικητικών δικαστηρίων για την ακύρωσή τους, χωρίς να αποκλείεται και η δυνατότητα επιδίωξης αποζημίωσης από τη ζημία που τυχόν προέκυψε από τέτοιου είδους παράνομες πράξεις, ενόψει του ότι, όπως έγινε δεκτό, με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, ουδεμία δέσμευση του ενδίκου ακινήτου του προσφεύγοντος είχε επιβληθεί μέχρι το υφιστάμενο κατά το χρόνο συζήτησης της προσφυγής στάδιο πολεοδομικού σχεδιασμού, κρίθηκε ότι δεν τίθεται ζήτημα αποχαρακτηρισμού και αποδέσμευσης αυτού, όπως ορθώς διαλαμβάνεται στην προσβαλλόμενη πράξη, με την οποία απορρίφθηκε ως «άνευ αντικειμένου», η αίτηση της απώτερης δικαιοπαρόχου των αναιρεσειόντων, καθώς και ότι δεν υφίσταται παράνομη παράλειψη της διοίκησης για άρση των δεσμεύσεων και αποχαρακτηρισμό του ενδίκου ακινήτου. Με τα δεδομένα αυτά απορρίφθηκε η ασκηθείσα προσφυγή.
Όλοι οι ισχυρισμοί, με τους οποίους επιχειρείται να δικαιολογηθεί η παραδεκτή άσκηση της κρινόμενης αίτησης πρέπει να απορριφθούν, προεχόντως, διότι το τιθέμενο στην ένδικη υπόθεση , της δεσμευτικότητας ή μη των προβλέψεων ειδικώς του εγκεκριμένου Γ.Π.Σ. ως προς τις χρήσεις γης του επίμαχου ακινήτου, δεν αποτελεί στη συγκεκριμένη περίπτωση νομικό ζήτημα, κατά την έννοια του άρθρου 12 παρ. 1 του ν. 3900/2010, συνδεόμενο με την ερμηνεία των εφαρμοστέων στην ένδικη περίπτωση διατάξεων, αλλά αφορά αποκλειστικά την αιτιολογία της αναιρεσιβαλλομένης σε σχέση με την ύπαρξη ή μη στο εγκεκριμένο Γ.Π.Σ. συγκεκριμένων προβλέψεων ως προς τις χρήσεις γης για το ακίνητο των αναιρεσειόντων. Η σχετική δε κρίση της αναιρεσιβαλλομένης συναρτάται με την εκτίμηση των στοιχείων του φακέλου και συγκεκριμένα του όλου περιεχομένου του ΓΠΣ, συμπεριλαμβανομένων και των χαρτών που το συνοδεύουν. Εξάλλου, όσον αφορά στην δεσμευτικότητα των ρυθμίσεων των ΓΠΣ γενικά σε σχέση με τις χρήσεις γης που προβλέπονται σε αυτό, υφίσταται πάγια νομολογία του Συμβουλίου της Επικράτειας, στην οποία άλλωστε αναφέρεται και η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, αλλά και επικαλούνται και οι αναιρεσείοντες.
Πρόεδρος: Μ. Γκορτζολίδου
Εισηγητής: Μ. Ε. Παπαδημήτρη
