ΣτΕ 1898/2025 [Αυθαίρετες κατασκευές και αλλαγή χρήσης σε ακίνητο εκτός σχεδίου σε περιοχή της Μυκόνου]
Περίληψη
– Οι διατάξεις των άρθρων 86 και 87 του ν. 4495/2017 και ρυθμίζουν το δικαίωμα υπαγωγής αυθαιρέτων στις διατάξεις του νόμου αυτού, καθώς και τον χρόνο και τον τρόπο αποδείξεως της αυθαίρετης κατασκευής η αλλαγής της αυθαίρετης χρήσεως, τυγχάνουν, κατ’ αρχήν, γενικής εφαρμογής σε όλες τις περιπτώσεις αυθαίρετης δομήσεως, είναι δε άλλο το ζήτημα της εξαιρέσεως, κατ’ εφαρμογή του ίδιου του ν. 4495/2017 (βλ. άρθρο 89), ορισμένων περιοχών, με βάση τα γενικά τους χαρακτηριστικά και το καθεστώς προστασίας από το οποίο διέπονται, από την υπαγωγή στο σύστημα των άρθρων 96 και επ. του νόμου αυτού. Οι ισχύουσες ΖΟΕ, εξάλλου, όπως και κάθε σχέδιο που διέπει συγκεκριμένες περιοχές, δεν τελούν σε σχέση ειδικού προς γενικό με τον ν. 4495/2017, αλλά βάσει του περιεχομένου τους, εμπίπτουν στο σύστημα των άρθρων 96 και επ. του ν. 4495/2017 ή εξαιρούνται από αυτό κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του ίδιου αυτού νόμου. Ως εκ τούτου, οι διατάξεις της ΖΟΕ Μυκόνου δεν κατισχύουν των γενικών διατάξεων του ν. 4495/2017 περί αυθαιρέτων κατασκευών και χρήσεων όπως εσφαλμένως έκρινε το δικάσαν διοικητικό εφετείο, κατά τα βασίμως προβαλλόμενα.
Όπως προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου στις 28.7.2011 δεν είχε εγκατασταθεί τουριστική χρήση εφόσον η επίδικη οικοδομή δεν είχε αποπερατωθεί και, ως εκ τούτου, δεν υπήρξε τουριστική δραστηριότητα έως την ημερομηνία αυτή, όπως απαιτεί η διάταξη του άρθρου 96 περ. α΄του ν. 4495/2017. Με τα δεδομένα αυτά, δεν ήταν δυνατή η υπαγωγή των επίμαχων αυθαίρετων κατασκευών και αλλαγής χρήσεως στις διατάξεις του ν. 4495/20217. Για τον λόγο αυτόν, ο οποίος βασίμως προβάλλεται, η ένδικη αίτηση ακυρώσεως πρέπει να γίνει δεκτή κατά το μέρος που απέρριψε την προσφυγή του εφεσιβλήτου-αιτούντος, και η προσβαλλόμενη απόφαση του ΣΥΠΟΘΑ να ακυρωθεί.
Πρόεδρος: Μ. Γκορτζολίδου
Εισηγητής: Ελ. Μουργιά
