ΣτΕ 1035/2022 [Εν μέρει παράνομο πολεοδομικό π.δ. Φιλοθέης]
Περίληψη
– Η ρύθμιση του ίδιου δ/τος κατά την οποία, εφεξής, δεν επιτρέπεται η επαφή του υπό ανέγερση κτιρίου με τα πλάγια και πίσω όρια του οικοπέδου, ακόμη και όταν σε όμορο οικόπεδο έχει κατασκευασθεί κτίριο σε επαφή με το κοινό όριο των δύο οικοπέδων, συνάπτεται αμέσως με τον αρχήθεν χαρακτήρα του οικισμού ως κηπουπόλεως η διατήρηση και ενίσχυση του οποίου αποτέλεσε τον βασικό λόγο εκκινήσεως της διαδικασίας τροποποίησης του σχεδίου. Ευρίσκει δε η ρύθμιση αυτή νόμιμο έρεισμα στην εξουσιοδοτική διάταξη του άρθρου 9 παρ. 2 του ΓΟΚ 1985 (250 παρ. 2 ΚΒΠΝ), το οποίο επιτρέπει παρέκκλιση από τις διατάξεις της παραγρ. 1 του άρθρου 9 του ΓΟΚ εφ’ όσον η επιχειρούμενη τροποποίηση δικαιολογείται επαρκώς, όπως συμβαίνει εν προκειμένω. Η ρύθμιση όμως κατά την οποία τα κτίρια τοποθετούνται υποχρεωτικά «σε απόσταση τουλάχιστον Δ= 3+0,10 Η από τα πλάγια όρια του οικοπέδου», δεν τίθεται νομίμως. Και τούτο διότι ο περιορισμός αυτός δεν βασίζεται σε προηγούμενη μελέτη της περιοχής, όπως απαιτεί η ως άνω εξουσιοδοτική διάταξη, από την οποία να προκύπτει η ανάγκη εισαγωγή: της, λαμβανομένων υπ’ όψη όλων των παραγόντων που αφορούν την ιδιαίτερη φυσιογνωμία και τις πραγματικές ανάγκες της περιοχής, μεταξύ των οποίων και η συγκεκριμένη, από μακρού διαμορφωμένη πολεοδομική διάταξη των οικοπέδων. Συνακόλουθα, δεν προκύπτουν οι πολεοδομικοί λόγοι που επέβαλαν την εισαγωγή της επίμαχης ρυθμίσεως η οποία μάλιστα αφίσταται της διαχρονικώς εκφρασθείσας αντιλήψεως του νομοθέτη ότι πρέπει, πάντως, να εξασφαλίζεται η δυνατότητα ανέγερσης κτιρίου με ελάχιστη πρόσοψη 9 μ. Η αντίληψη δε αυτή του νομοθέτη εκφράζει τη μέριμνά του για τη βελτίωση του οικιστικού περιβάλλοντος με την ανέγερση λειτουργικών κτιρίων που να διαθέτουν πρόσωπο ικανού μήκους σύμφωνα με τις σύγχρονες αντιλήψεις.
Δεν αρκεί δε προς δικαιολόγηση της πληττόμενης ρυθμίσεως η αόριστη επίκληση, στην απόφαση του Δ.Σ., της ανάγκης αυξήσεως του πρασίνου στον οικισμό της Φιλοθέης, διότι η τροποποίηση του σχεδίου πόλεως ήδη διαμορφωμένου οικισμού, ακόμη και όταν αποβλέπει σε θεμιτό κατ’ αρχήν σκοπό, όπως η αύξηση του πρασίνου, πρέπει να ακολουθεί τις διαδικαστικές και ουσιαστικές προϋποθέσεις που τάσσει ο νόμος. Για τον λόγο αυτό, ο οποίος προβάλλεται βασίμως, κατ’ ορθή ερμηνεία της αιτήσεως, εξετάζεται δε και αυτεπαγγέλτως ως αφορών στο νόμιμο έρεισμα της προσβαλλόμενης πράξεως, πρέπει να γίνει δεκτή η κρινόμενη αίτηση, να ακυρωθεί η διάταξη του άρθρου 1 παράγρ. 1 εδάφιο πρώτο του προσβαλλόμενου διατάγματος και να απορριφθεί η ασκηθείσα παρέμβαση, κατόπιν δε τούτου παρέλκει ως αλυσιτελής η έρευνα των λοιπών λόγων ακυρώσεως.
Πρόεδρος: Κ. Χριστοφορίδου
Εισηγητής: Θ. Αραβάνης
Το πλήρες κείμενο της απόφασης θα αναρτηθεί αμέσως μετά την καθαρογραφή του από το Δικαστήριο.
