ΣΤΕ 2828/2018 [ΝΟΜΙΜΗ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΑΔΕΙΟΔΟΤΗΣΗ ΜΟΝΑΔΑΣ ΙΧΘΥΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑΣ ΣΤΟ ΜΑΡΜΑΡΙ ΕΥΒΟΙΑΣ]
Περίληψη
-Η έκδοση της προσβαλλόμενης αποφάσεως δεν στηρίζεται στις προβλέψεις του Ειδικού Πλαισίου για τις υδατοκαλλιέργειες, των οποίων γίνεται επίκληση με τους λόγους ακυρώσεως, αλλά στην 822/50278/22.04.2013 κοινή εγκύκλιο, η οποία κατέστη διάταξη τυπικού νόμου, οι ρυθμίσεις δε αυτής δεν πλήσσονται ως αντισυνταγματικές με την κρινόμενη αίτηση. Υπό τα δεδομένα αυτά, οι ως άνω λόγοι ακυρώσεως πρέπει να απορριφθούν προσχόντως ως αλισυτελώς προβαλλόμενοι.
Η επίδικη μονάδα προέκυψε από τη μετεγκατάσταση της μονάδος ιχθυοκαλλιέργειας που λειτουργούσε η παρεμβαίνουσα εταιρεία στη θέση “Πεζούλια” Νοτίου Πηλίου και τη συνένωση αυτής με την λειτουργούσα στις θέσεις “Κάλμη” και “ανατολικότερα της θέσης Τσέπη” της περιοχής Μαρμαρίου μονάδα, οι προαναφερθείσες δε δύο θέσεις μετεγκαταστάσεως εντάσσονται στην καθορισθείσα με το Ειδικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης για τις υδατοκαλλιέργειες, ΠΑΥ Α.11 Νοτίου Ευβοϊκού. Το γεγονός δε αυτό, ήτοι ο καθορισμός, με το εκδοθέν μεταγενεστέρως του ΠΠΧΣΑΑ Στερεάς Ελλάδος ως άνω Ειδικό Πλαίσιο, της περιοχής της μετεγκταστάσεως ως ΠΑΥ, ήτοι, ως περιοχής, η οποία, στο πλαίσιο της παροχής κατευθύνσεων για τη χωρική ανάπτυξη των ιχθυοκαλλιεργειών στον ελλαδικό χώρο επελέγη ως κατάλληλη για την κατ’ αρχήν χωροθέτηση υδατοκαλλιεργητικών μονάδων, αρκεί για τη νομιμότητα της προσβαλλομένης Α.Ε.Π.Ο., από της απόψεως της εγκαταστάσεως της επιδίκου μονάδος στις συγκεκριμένες θέσεις.
Ο λόγος ακυρώσεως, με τον οποίον πλήσσεται η εγκατάσταση της επιδίκου μονάδος ως αντιβαίνουσα στις κατευθύνσεις του ΠΠΧΣΑΑ Στερεάς Ελλάδος, πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος.
Εφ’ όσον, όπως ήδη εξετάσθη, το επίδικο ιχθυοτροφείο έχει, πάντως, εγκατασταθεί και λειτουργεί εντός της, καθορισθείσης με το Ειδικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης για τις υδατοκαλλιέργειες, ΠΑΥ Α.11 Νοτίου Ευβοϊκού, καλύπτονται, κατ’ αρχήν, οι απαιτήσεις της ως άνω νομοθεσίας για την προστασία του περιβάλλοντος και, ως εκ τούτου, δεν ήταν αναγκαία ούτε η εξέταση, ως εναλλακτικών λύσεων, άλλων συγκεκριμένων θέσεων και της καταλληλότητος αυτών, ούτε, πάντως, η εξέταση της μηδενικής λύσεως.
Στο έγγραφο των απόψεών της προς το Δικαστήριο, η Διοίκηση, δι’ αναφοράς σε προηγούμενα της προσβαλλομένης στοιχεία, βεβαιώνει ότι η θαλάσσια περιοχή εγκαταστάσεως της επιδίκου μονάδος δεν είναι εντός Natura ή εκτός Natura περιοχή Ποσειδωνίας. Τα ανωτέρω δε βεβαιούμενα υπό της Διοικήσεως, δεν μπορεί να ανατρέψει η προσκομιζόμενη υπό των αιτούντων, προς απόδειξη του ως άνω ισχυρισμού τους, μελέτη, με χρονολογία Μάιος 2015 και τίτλο “Χαρτογράφηση και οικολογική αξιολόγηση των λιβαδιών της Ποσειδωνίας στην ΠΟΑΥ Νοτίου Ευβοϊκού (Πόρτο Λάφια-Φηγιάς), η οποία, αφ’ ενός συνετάγη μετά την έκδοση της προσβαλλομένης αποφάσεως και, αφ’ ετέρου δεν εντοπίζει τη συγκεκριμένη περιοχή εγκαταστάσεως του επιδίκου ιχθυοτροφείου. Συνεπώς, ο λόγος ακυρώσεως με τον οποίον προβάλλονται τα αντίθετα πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος, δεδομένου, άλλωστε, ότι ούτε προκύπτει ούτε οι αιτούντες προβάλλουν ότι, κατά το προηγηθέν στάδιο της διαβουλεύσεως, είχαν υποβάλει ενώπιον της Διοικήσεως σχετικές με το εν λόγω ζήτημα τεκμηριωμένες προτάσεις ή παρατηρήσεις, ώστε να υποχρεούται η Διοίκηση σε ειδικότερη εξέταση ή απάντηση.
Πρόεδρος: Αθ. Ράντος
Εισηγητής: Ρ. Γιαννουλάτου
Βασικές σκέψεις
2. Επειδή, με την αίτηση αυτή ζητείται η ακύρωση της 4647/205184/15.01.2015 αποφάσεως της Γενικής Γραμματέως Αποκεντρωμένης Διοικήσεως Θεσσαλίας-Στερεάς Ελλάδος με τίτλο “Έγκριση Περιβαλλοντικών Όρων για μονάδα ιχθυοκαλλιέργειας αποτελούμενη από: α) πλωτή μονάδα ιχθυοκαλλιέργειας δυναμικότητας 530 τόνων/έτος, σε θαλάσσια έκταση 40 στρεμμάτων (υφιστάμενη μονάδα 300 τόνων/έτος σε θαλάσσια έκταση 20 στρεμμάτων + μετεγκατάσταση μονάδας 230 τόνων/έτος έκτασης 20 στρεμμάτων από τη θέση ¨Πεζούλια¨ Δημοτικής Ενότητας Σηπιάδος του Δήμου Νοτίου Πηλίου Ν. Μαγνησίας), στις θέσεις ¨Κάλμη¨ και ¨ανατολικότερα της θέσης Τσέπη¨, Δ.Ε. Μαρμαρίου του Δήμου Καρύστου Ν. Ευβοίας, β) υφιστάμενες χερσαίες εγκαταστάσεις υποστήριξης της πιο πάνω μονάδας στη ζώνη αιγιαλού, συνολικής επιφάνειας 308.87,05 τ.μ. στην οποία περιλαμβάνονται: i) τσιμεντόστρωτο, ii) τοιχίο πλάτους από 0,20 μ. – 0,30 μ., μήκους 45,41 μ. και ύψους 0,20μ., της εταιρείας ¨Π. Α. Α.Ε.¨”.
3. Επειδή, ο πρώτος και η δεύτερη εκ των αιτούντων, με δηλώσεις τους οι οποίες κατετέθησαν στην Γραμματεία του Δικαστηρίου (Π 5905 και ΠΓ 907/06.11.2018, αντιστοίχως) παραιτήθηκαν του δικογράφου της κρινομένης αιτήσεως. Συνεπώς, ως προς αυτούς, η δίκη πρέπει να κηρυχθεί κατηργημένη (άρθρο 30 παρ. 1 του πδ 18/1989, Α´ 8).
4. Επειδή, η δικηγόρος, η οποία παρέστη κατά την συζήτηση της υποθέσεως ως πληρεξουσία του πέμπτου, έκτου και εβδόμου εκ των αιτούντων, εζήτησε και έλαβε από τον Πρόεδρο του Δικαστηρίου προθεσμία για την νομιμοποίησή της έως την 21.11.2018 [άρθρο 27 παρ. 3 του πδ 18/1989 (Α΄ 8), ως ισχύει]. Όμως, εντός της προθεσμίας αυτής δεν προσεκομίσθη πράξη περί παροχής πληρεξουσιότητος προς την ανωτέρω δικηγόρο από τους ως άνω αιτούντες, ως προς τους οποίους η κρινομένη αίτηση πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη (άρθρο 27 παράγραφοι 1 και 2 του ιδίου προεδρικού διατάγματος, ως ισχύουν).
5. Επειδή, οι λοιποί δύο αιτούντες (τρίτος και τέταρτος κατά την σειρά του δικογράφου), οι οποίοι φέρονται, κατά τα προσκομισθέντα υπ’ αυτών στοιχεία, ως κύριοι ακινήτων στην περιοχή εγκαταστάσεως της επιμάχου μονάδος και ισχυρίζονται ότι από την λειτουργία της βλάπτεται το περιβάλλον της ευρύτερης περιοχής και θίγονται οι ιδιοκτησίες τους, με έννομο συμφέρον ασκούν την κρινομένη αίτηση, ο δε περί του αντιθέτου ισχυρισμός της παρεμβαινούσης πρέπει να απορριφθεί. Περαιτέρω, παραδεκτώς ομοδικούν προβάλλοντες τους αυτούς λόγους ακυρώσεως.
6. Επειδή, με προφανές έννομο συμφέρον παρεμβαίνει στην δίκη η εταιρεία “Π. Α. ΑΕ” υπέρ της οποίας εξεδόθη η προσβαλλομένη απόφαση.
7. Επειδή, από τα στοιχεία του φακέλου της υποθέσεως προκύπτουν τα ακόλουθα: Η παρεμβαίνουσα εταιρεία λειτουργεί, από το έτος 2005, στην περιοχή Μαρμαρίου Ευβοίας και σε μισθωμένη θαλάσσια έκταση 20 στρεμμάτων, πλωτή μονάδα ιχθυοκαλλιεργείας τσιπούρας-λαβρακίου, δυναμικότητος 300 τόνων κατ’ έτος, αποτελουμένη από δύο θαλάσσια πάρκα (10 στρεμμάτων έκαστο) στις θέσεις “Κάλμη” και “ανατολικότερα της θέσης Τσέπη”. Επίσης, η αυτή εταιρεία διατηρούσε, από το έτος 2006, στην περιοχή “Πεζούλια” της Δημοτικής Ενότητος Σηπιάδος Νοτίου Πηλίου, πλωτή μονάδα ιχθυοκαλλιεργείας εκτροφής φαγκριού, μυτακίου, συναγρίδας και σαργού, δυναμικότητος 230 τόνων κατ’ έτος σε θαλάσσια έκταση 20 στρεμμάτων. Η περιβαλλοντική αδειοδότηση της επιδίκου μονάδος κινήθηκε με την από 23.04.2009 αίτηση της παρεμβαινούσης εταιρείας, συνοδευομένη από φάκελο Προμελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, με την οποίαν η ως άνω εταιρεία εζήτησε την μετεγκατάσταση της προαναφερθείσης πρώτης μονάδος από την περιοχή “Πεζούλια” Νοτίου Πηλίου στην περιοχή Μαρμαρίου Ευβοίας και, συγκεκριμένα, στις προαναφερθείσες θέσεις “Κάλμη” και “ανατολικότερα της θέσης Τσέπη”, στις οποίες, όπως ήδη εξετέθη, λειτουργεί η δεύτερη μονάδα ιχθυοκαλλιεργείας της παρεμβαινούσης, με σκοπό την συνένωση των δύο μονάδων και την λειτουργία, στις ως άνω θέσεις και σε θαλάσσια έκταση 40 στρεμμάτων, ενιαίας μονάδος ιχθυοκαλλιεργείας συνολικής δυναμικότητος 530 τόνων κατ’ έτος. Η Διεύθυνση Περιβάλλοντος και Χωρικού Σχεδιασμού της Αποκεντρωμένης Διοικήσεως Θεσσαλίας-Στερεάς Ελλάδος, κατ’ εφαρμογήν των διατάξεων του άρθρου 12 παρ. 21 του ν. 3851/2010, εξέδωσε την 21411/3496/ 16.05.2011 θετική Προκαταρκτική Περιβαλλοντική Εκτίμηση και Αξιολόγηση για την ως άνω μετεγκατάσταση και, εν συνεχεία, με την 27200/460/14.06.2011 απόφαση της Γενικής Γραμματέως της ιδίας Αποκεντρωμένης Διοικήσεως, απεφασίσθη η μίσθωση θαλασσίου χώρου 40 στρεμμάτων στην παρεμβαίνουσα εταιρεία για την εγκατάσταση της επιδίκου μονάδος. Ακολούθως η παρεμβαίνουσα εταιρεία υπέβαλε προς έγκριση την μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων του έργου, κατά την διαδικασία δε των διαβουλεύσεων οι αρμόδιες αρχές διετύπωσαν θετικές γνωμοδοτήσεις για την αιτηθείσα μετεγκατάσταση. Όμως, προ της ολοκληρώσεως της ως άνω διαδικασίας αδειοδοτήσεως ετέθη σε ισχύ το Ειδικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης για τις υδατοκαλλιέργειες [31722/04.11.2011 απόφαση της Επιτροπής Συντονισμού της Κυβερνητικής Πολιτικής στον τομέα του Χωροταξικού Σχεδιασμού και της Αειφόρου Ανάπτυξης (Β΄ 2505/04.11.2011)], το οποίο, ειδικώς για το ζήτημα της μετεγκαταστάσεως υφισταμένων μονάδων, ώρισε ότι αυτή “επιτρέπεται εντός της ίδιας ΠΑΥ [Περιοχή Ανάπτυξης Υδατοκαλλιεργειών] ή μεταξύ ΠΑΥ της ίδιας ή γειτονικών περιφερειακών ενοτήτων” (άρθρο 5 παρ. 1 περ. V εδάφιο δεύτερο). Κατά την εφαρμογή των ανωτέρω προβλέψεων του Ειδικού Πλαισίου στην εκκρεμή διαδικασία αδειοδοτήσεως της ενιαίας μονάδος της παρεμβαινούσης διεπιστώθη ότι ναι μεν οι θέσεις “Κάλμη” και “ανατολικότερα της θέσης Τσέπη” Μαρμαρίου, στις οποίες είχε ζητηθεί από την παρεμβαίνουσα η μετεγκατάσταση της μονάδος της από την θέση “Πεζούλια” Νοτίου Πηλίου, περιλαμβάνονται στην ορισθείσα από το Ειδικό Πλαίσιο ΠΑΥ Α κατηγορίας με αριθμό 11 και ονομασία “Νότιος Ευβοϊκός (Κακιά Σκάλα…Μαρμάρι)” (Πίνακας 1 του Παραρτήματος του Ειδικού Πλαισίου), όμως, στην προαναφερθείσα αρχική θέση της υπό μετεγκατάσταση μονάδος (θέση “Πεζούλια”), δεν είχε ορισθεί από το Ειδικό Πλαίσιο ΠΑΥ. Κατόπιν της ανωτέρω διαπιστώσεως, εξεδόθη η 91/5239/02.03.2012 απόφαση της ιδίας ως άνω Γενικής Γραμματέως περί μη εγκρίσεως των περιβαλλοντικών όρων της επιδίκου μονάδος, με την αιτιολογία ότι για την δημιουργία της ενιαίας αυτής μονάδος δεν ετηρούντο οι προαναφερθείσες κατευθύνσεις του Ειδικού Πλαισίου ως προς την αιτηθείσα μετεγκατάσταση, δεδομένου ότι “η…μονάδα που πρόκειται να μετεγκατασταθεί δεν ανήκει σε ΠΑΥ και επομένως δεν μπορεί να μετεγκατασταθεί εντός της ίδιας ΠΑΥ ή μεταξύ ΠΑΥ γειτονικών περιφερειακών ενοτήτων”. Εν συνεχεία, εξεδόθη η 822/50278/22.04.2013 κοινή εγκύκλιος του Γενικού Γραμματέως Χωροταξίας και Αστικού Περιβάλλοντος του Υπουργείου ΠΕΚΑ και του Γενικού Γραμματέως του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, για την εφαρμογή του Ειδικού Πλαισίου, στην οποία, μεταξύ άλλων, διετυπώθη η άποψη ότι “[δ]ιαδικασίες αδειοδότησης υδατοκαλλιεργειών των οποίων οι αποφάσεις έγκρισης περιβαλλοντικών όρων ή οι αποφάσεις μίσθωσης εκδόθηκαν πριν από την έγκριση του ειδικού Πλαισίου συνεχίζονται και ολοκληρώνονται με τις διατάξεις που ίσχυαν πριν τη δημοσίευσή του” (στοιχείο 9). Δυνάμει της εγκυκλίου αυτής εξεδόθη -κατόπιν υποβολής από την παρεμβαίνουσα νέας μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων του έργου και τηρήσεως της διαδικασίας των διαβουλεύσεων, κατά την οποίαν οι αρμόδιες αρχές διετύπωσαν θετικές γνωμοδοτήσεις για την αιτηθείσα μετεγκατάσταση- η προσβαλλομένη απόφαση εγκρίσεως περιβαλλοντικών όρων [ΑΕΠΟ] για την επίδικη μονάδα ιχθυοκαλλιεργείας. Για την θέσπιση δε των ρυθμίσεών της έτυχε εφαρμογής, κατά τα οριζόμενα στην εν λόγω εγκύκλιο, το προ του Ειδικού Πλαισίου καθεστώς χωροθετήσεως ιχθυοκαλλιεργειών, δεδομένου ότι, όπως αναφέρεται στην απόφαση αυτήν και ήδη εξετέθη, η 27200/460/14.06.2011 απόφαση της Γενικής Γραμματέως της Αποκεντρωμένης Διοικήσεως Θεσσαλίας-Στερεάς Ελλάδος για την εκμίσθωση θαλασσίου χώρου 40 στρεμμάτων στον νότιο Ευβοϊκό προς εγκατάσταση του ιχθυοτροφείου της παρεμβαινούσης είχε εκδοθεί προ της θέσεως σε ισχύ του Ειδικού Πλαισίου. Μετά την έκδοση της προσβαλλομένης ΑΕΠΟ, η προαναφερθείσα εγκύκλιος, κατά το μέρος που παρετέθη, κατέστη διάταξη του άρθρου 22 του ν. 4258/2014 (Α΄ 94/14.04.2014), το οποίο, μεταξύ άλλων, ορίζει: “… 6.1. Διαδικασίες αδειοδότησης μονάδων υδατοκαλλιεργειών, των οποίων οι αποφάσεις έγκρισης περιβαλλοντικών όρων ή οι αποφάσεις μίσθωσης εκδόθηκαν πριν την έγκριση του ειδικού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης για τις υδατοκαλλιέργειες ολοκληρώνονται με τις προϋφιστάμενες διατάξεις. 6.2. Πράξεις αδειοδότησης εκδοθείσες μετά τις 4.11.2011 που εμπίπτουν στις ως άνω προϋποθέσεις θεωρούνται νόμιμες”. Τέλος, με την 1535/178333/10.09.2014 απόφαση της Γενικής Γραμματέως της Αποκεντρωμένης Διοικήσεως Θεσσαλίας-Στερεάς Ελλάδος εχορηγήθη στην παρεμβαίνουσα εταιρεία η άδεια ιδρύσεως και λειτουργίας της επιδίκου μονάδος.
8. Επειδή, με το δικόγραφο της κρινομένης αιτήσεως προβάλλεται ότι αντίκεινται στο Σύνταγμα οι διατάξεις του άρθρου 5 του Ειδικού Πλαισίου -το οποίο κατά τους αιτούντες αποτελεί το έρεισμα της προσβαλλομένης ΑΕΠΟ- καθ’ ο μέρος προβλέπουν ότι επιτρέπεται, προ της εγκρίσεως ΠΟΑΥ, η επέκταση μονάδων, οι οποίες λειτουργούν εντός της αυτής ΠΑΥ σε θαλάσσια έκταση μικρότερη των 20 στρεμμάτων για λόγους βιωσιμότητος αυτών. Επικουρικώς δε προβάλλεται ότι η προσβαλλομένη απόφαση είναι μη νόμιμη, διότι επέτρεψε στην παρεμβαίνουσα την μετεγκατάσταση της μονάδος της από την θέση “Πεζούλια” -στην οποία δεν έχει ορισθεί από το Ειδικό Πλαίσιο ΠΑΥ- και την επέκταση της λειτουργούσης στην περιοχή του Μαρμαρίου μονάδος σε θαλάσσια έκταση μείζονα των 20 στρεμμάτων, κατά παράβαση των οριζομένων στο προαναφερθέν άρθρο. Όμως, όπως προκύπτει από τα εκτεθέντα στην προηγουμένη σκέψη, η έκδοση της προσβαλλομένης αποφάσεως δεν στηρίζεται στις προβλέψεις του Ειδικού Πλαισίου, των οποίων γίνεται επίκληση με τους ανωτέρω λόγους ακυρώσεως, αλλά στην προαναφερθείσα 822/50278/22.04.2013 κοινή εγκύκλιο, η οποία κατέστη διάταξη τυπικού νόμου, οι ρυθμίσεις δε αυτής δεν πλήσσονται ως αντισυνταγματικές με την κρινομένη αίτηση. Υπό τα δεδομένα αυτά, οι ως άνω λόγοι ακυρώσεως πρέπει να απορριφθούν προεχόντως ως αλυσιτελώς προβαλλόμενοι.
9. Επειδή, προβάλλεται, περαιτέρω, ότι η έκδοση της προσβαλλομένης ΑΕΠΟ παραβιάζει το Περιφερειακό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης [ΠΠΧΣΑΑ] της Στερεάς Ελλάδος (26298/2003 απόφαση του Υπουργού ΠΕΧΩΔΕ, Β΄ 1469), δεδομένου ότι ούτε η νοτιοδυτική Εύβοια περιλαμβάνεται στις περιοχές, οι οποίες ρητώς προτείνονται ως Π.Ο.Α.Π.Δ. υδατοκαλλιεργειών ούτε, ειδικώς, η περιοχή Μαρμαρίου προβλέπεται ως “περιοχή με συγκριτικό πλεονέκτημα για την ανάπτυξη υδατοκαλλιεργειών”. Αντιθέτως δε, η περιοχή εγκαταστάσεως του επιδίκου ιχθυοτροφείου χαρακτηρίζεται ως περιοχή “μεγάλων τουριστικών δυνατοτήτων” με “σημαντικό απόθεμα πολεοδομημένης γης για επενδύσεις στη δεύτερη κατοικία”. Όμως, όπως ήδη εξετέθη, η επίδικη μονάδα προέκυψε από την μετεγκατάσταση της μονάδος ιχθυοκαλλιεργείας που λειτουργούσε η παρεμβαίνουσα εταιρεία στην θέση “Πεζούλια” Νοτίου Πηλίου και την συνένωση αυτής με την λειτουργούσα στις θέσεις “Κάλμη” και “ανατολικότερα της θέσης Τσέπη” της περιοχής Μαρμαρίου μονάδα, οι προαναφερθείσες δε δύο θέσεις μετεγκαταστάσεως εντάσσονται στην, καθορισθείσα με το Ειδικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης για τις υδατοκαλλιέργειες, ΠΑΥ Α.11 Νοτίου Ευβοϊκού. Το γεγονός δε αυτό, ήτοι ο καθορισμός, με το εκδοθέν μεταγενεστέρως του ΠΠΧΣΑΑ Στερεάς Ελλάδος ως άνω Ειδικό Πλαίσιο, της περιοχής της μετεγκαταστάσεως ως ΠΑΥ, ήτοι, ως περιοχής, η οποία, στο πλαίσιο της παροχής κατευθύνσεων για την χωρική ανάπτυξη των ιχθυοκαλλιεργειών στον ελλαδικό χώρο επελέγη ως κατάλληλη για την κατ’ αρχήν χωροθέτηση υδατοκαλλιεργητικών μονάδων, αρκεί για την νομιμότητα της προσβαλλομένης ΑΕΠΟ, από της απόψεως της εγκαταστάσεως της επιδίκου μονάδος στις συγκεκριμένες θέσεις. Συνεπώς, ο ως άνω λόγος ακυρώσεως, με τον οποίον πλήσσεται η κατά τα ανωτέρω εγκατάσταση της επιδίκου μονάδος ως αντιβαίνουσα στις κατευθύνσεις του ΠΠΧΣΑΑ Στερεάς Ελλάδος, πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος.
10. Επειδή, προβάλλεται, επίσης, ότι η προσβαλλομένη ΑΕΠΟ είναι μη νόμιμη, διότι η υποβληθείσα μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων της επιδίκου δραστηριότητος παρέλειψε να προβεί στην εξέταση τόσο εναλλακτικών λύσεων ως προς την θέση εγκαταστάσεως του επιδίκου ιχθυοτροφείου όσο και της μηδενικής λύσεως, κατά παράβαση των άρθρων 3, 4 και 5 του ν. 1650/86, ως ίσχυε, και των κυα 15393/2332/2002 και 11014/703/Φ104/2003. Ο λόγος αυτός, όπως διατυπώνεται, ήτοι, δι’ αναφοράς στην γενικότερη νομοθεσία, η οποία καθιέρωσε την υποχρέωση εκ των προτέρων υποβολής σε εκτίμηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων ορισμένων σχεδίων και προγραμμάτων, τα οποία τεκμαίρεται ότι έχουν σημαντικές επιπτώσεις στο περιβάλλον, πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος. Και τούτο διότι, εφ’ όσον, όπως ήδη εξετέθη, το επίδικο ιχθυοτροφείο έχει, πάντως, εγκατασταθεί και λειτουργεί εντός της, καθορισθείσης με το Ειδικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης για τις υδατοκαλλιέργειες, ΠΑΥ Α.11 Νοτίου Ευβοϊκού, καλύπτονται, κατ’ αρχήν, οι απαιτήσεις της ως άνω νομοθεσίας για την προστασία του περιβάλλοντος και, ως εκ τούτου, δεν ήταν αναγκαία ούτε η εξέταση, ως εναλλακτικών λύσεων, άλλων συγκεκριμένων θέσεων και της καταλληλότητος αυτών ούτε, πάντως, η εξέταση της μηδενικής λύσεως.
11. Επειδή, προβάλλεται ακόμη ότι η προσβαλλομένη απόφαση είναι μη νόμιμη, διότι, παρ’ ότι η επίδικη πλωτή μονάδα εγκαθίσταται επάνω από λειβάδια Ποσειδωνίας (posidonia oceanica), αφ’ ενός στην υποβληθείσα μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων ουδεμία γίνεται αναφορά “στην ύπαρξή τους ούτε σε πιθανές επιπτώσεις σε αυτά ούτε… σε ενδεικνυόμενες ενέργειες περιορισμού ή αποφυγής των επιπτώσεων αυτών” και αφ’ ετέρου στην προσβαλλομένη απόφαση “παραπλανητικώς αναφέρεται… ότι ¨Στην περιοχή εγκατάστασης της μονάδας δεν υπάρχουν λιβάδια Ποσειδωνίας…, όπως αυτά έχουν οριστεί με το ΦΕΚ/Δ΄ 241/4-6-2007¨, που αφορά μόνο τα λιβάδια Ποσειδωνίας της Ελλάδας που βρίσκονται εντός περιοχών Natura 2000”.
12. Επειδή, στο 4647/205184/15.01.2015 έγγραφο των απόψεών της προς το Δικαστήριο, η Διοίκηση, δι’ αναφοράς σε προηγούμενα της προσβαλλομένης στοιχεία, βεβαιώνει ότι η θαλάσσια περιοχή εγκαταστάσεως της επιδίκου μονάδος δεν είναι εντός Natura ή εκτός Natura περιοχή Ποσειδωνίας. Τα ανωτέρω δε βεβαιούμενα υπό της Διοικήσεως δεν μπορεί να ανατρέψει η προσκομιζομένη υπό των αιτούντων, προς απόδειξη του ως άνω ισχυρισμού τους, μελέτη, με χρονολογία Μάιος 2015 και τίτλο “Χαρτογράφηση και οικολογική αξιολόγηση των λιβαδιών της ποσειδωνίας στην ΠΟΑΥ Νοτίου Ευβοϊκού (Πόρτο Λάφια-Φηγιάς), η οποία αφ’ ενός συνετάγη μετά την έκδοση της προσβαλλομένης αποφάσεως και, αφ’ ετέρου δεν εντοπίζει την συγκεκριμένη περιοχή εγκαταστάσεως του επιδίκου ιχθυοτροφείου. Συνεπώς, ο λόγος ακυρώσεως με τον οποίον προβάλλονται τα αντίθετα πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος, δεδομένου, άλλωστε, ότι ούτε προκύπτει ούτε οι αιτούντες προβάλλουν ότι, κατά το προηγηθέν στάδιο της διαβουλεύσεως, είχαν υποβάλει ενώπιον της Διοικήσεως σχετικές με το εν λόγω ζήτημα τεκμηριωμένες προτάσεις ή παρατηρήσεις ώστε να υποχρεούται η Διοίκηση σε ειδικότερη εξέταση ή απάντηση (πρβλ. ΣΕ 1894/2017 κ.ά).
13. Επειδή, τέλος, εν όψει των ανωτέρω γενομένων δεκτών, για το επιτρεπτό εγκαταστάσεως της επιδίκου μονάδος, ουδεμίαν ασκεί επιρροή επί της νομιμότητος της προσβαλλομένης αποφάσεως ο ισχυρισμός των αιτούντων ότι η υποβληθείσα μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων είναι πλημμελής, διότι εσφαλμένως εμφανίζει την περιοχή εγκαταστάσεως του επιδίκου έργου με χαρακτηριστικά δυσπρόσιτης περιοχής και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι “δεν υπάρχουν αλληλεπιδράσεις με άλλες χρήσεις γης”, παρ’ ότι η περιοχή αυτή είναι ευκόλως προσβάσιμη, με σημαντική ανάπτυξη της Β΄ κατοικίας κατά μήκος της ακτογραμμής.
14. Επειδή, κατόπιν των ανωτέρω, η κρινομένη αίτηση πρέπει να απορριφθεί και να γίνει δεκτή η παρέμβαση.
