ΣτΕ 3087/2014 [Έγκριση πολεοδομικής μελέτης επέκτασης Π.Ε. της περιοχής δεύτερης κατοικίας «Πόρτο Ράφτη»]

Περίληψη

 -Η γνώμη του Κ.Σ.Χ.Ο.Π. σχετικά με τη χά­ρα­ξη του πεζόδρομου περιμετρικά της επίδικης ιδιοκτησίας, αναγόμενη σε τεχνικής φύσης ζήτημα σε ευρείας έκταση πολεοδομική ρύθμιση, δεν απαι­τούσε ειδικότερη αιτιολογία, δεδομένου, μάλιστα, ότι το Κ.Σ.Χ.Ο.Π. συντάσ­σεται με πρόταση του Δήμου, προς την οποία ο αιτών εάν και είχε τη δυνατότητα κατά την α΄ ανάρτηση της μελέτης, δεν διατύπωσε αντίρ­ρηση. Εξάλλου, η εισήγηση της Διεύθυνσης Πολεοδομικού Σχεδια­σμού δεν αναφέρεται στις ανάγκες, τις οποίες, κατά την άποψή της, θα εξυ­πηρετούσε η χάραξη του ως άνω πεζόδρομου, κατά τρόπο διαφορετικό από τον προταθέντα από το Δήμο. Με τα δεδομένα αυτά, είναι απορρι­πτέος ο λόγος, με τον οποίο ο αιτών προβάλλει πλημμέλεια της αιτιολο­γίας ως προς την ανωτέρω ρυμοτομική ρύθμιση, επικαλούμενος και από­κλιση της γνωμοδότησης του Κ.Σ.Χ.Ο.Π. από τη σχετική εισήγηση της Διεύθυνσης Πολεο­δομικού Σχεδιασμού.

-Η επίμαχη, με βάση την εγκριθείσα με το προσβαλλόμενο διάταγμα πολεοδομική μελέτη, ένταξη του ακινήτου παρίσταται πλημμελώς αι­τιολογημένη α) διότι από την έλλειψη στο οικείο τοπογραφικό διάγραμμα αποτυπώσεως επί του γειτονικού ακινήτου (ήτοι του ακινήτου ιδιοκτησίας του αιτούντος) της υπαρχούσης οικίας, προκύπτει πλάνη της Διοικήσεως περί της υφισταμένης πραγματικής καταστάσεως στην συγκεκριμένη  περιοχή και β) διότι  το ακίνητο  αυτό  χωρίς αιτιολογία μετακινείται εκτός των ορίων της ορισθείσης με το άρθρο 2 περ. VI του από 20.2.2003 π.δ. ζώ­νης με στοιχείο Β3 (“Αττικό Άλσος”) και, αποσπώμενο από αυτήν, εντάσ­σεται, με βάση την επίμαχη μελέτη, στην πολεοδομούμενη με αυτή περιοχή, καθιστάμενος  επιπλέον και οικοδομήσιμος χώρος.

Πρόεδρος: Κ. Μενουδάκος
Εισηγητής: Χρ. Ράμμος
Δικηγόροι: Αθ. Καρέλας, Αθ. Αλεφάντη, Γ. Δελλής

Βασικές σκέψεις

2. Επειδή, με  την κρινόμενη αίτηση ζητείται η ακύρωση του π.δ. από 2.9.2009 «Έγκριση πολεοδομικής μελέτης επέκτασης τμήματος των πολεοδομικών ενοτήτων 1 και 2 της περιοχής δεύτερης κατοικίας «Πόρτο Ράφτη» του Δήμου Μαρκοπούλου Μεσογαίας (Ν. Αττικής), αναθεώρηση του εγκεκριμένου ρυμοτομικού σχεδίου στην περιοχή Αγ. Σπυρίδωνα του ίδιου ως άνω δήμου, τροποποίηση όρων και περιορισμών δόμησης σε τμήματα εγκεκριμένου σχεδίου των παραπάνω Π.Ε. και καθορισμός οριο­γραμμών ρεμάτων» (ΦΕΚ, Τεύχος Αναγκαστικών Απαλλοτριώσεων και Πολεοδομικών Θεμάτων, 466, 23.9.2009), κατά το μέρος που εντάσσεται στην εγκρινόμενη με το ως άνω π.δ. πολεοδομική μελέτη η όμορη της κα­τοικίας του αιτούντος ιδιοκτησία με κτηματολογικό αριθμό 534201 στο Ο.Τ. Γ 234.
3. Επειδή, με έννομο συμφέρον παρεμβαίνει υπέρ του κύρους της προσβαλλόμενης πολεοδομικής ρύθμισης ο Χρ. Δήμας, ο οποίος φέρεται να είναι κύριος κατά 50% εξ αδιαιρέτου του  προαναφερθέντος ακινήτου με κτηματολογικό αριθμό 534201.
4. Επειδή, ο αιτών, ο οποίος φέρεται να είναι κύριος ακινήτου με κτημ. αρ. 534202 στο Ο.Τ. Γ 234, για το οποίο εκδόθηκε  στο όνομά του η προσκομιζόμενη 636/1996 οικοδομική άδεια του Πολεοδομικού Γραφείου Μαρκοπούλου,  ζητεί  την ακύρωση του ως άνω π.δ./τος, κατά το μέρος που εντάσσει στην εγκρινόμενη με αυτό πολεοδομική μελέτη την όμορη της κατοικίας του ιδιοκτησία. Ο ως άνω κατά την α΄ ανάρτηση της πο­λεο­δομικής μελέτης, στην οποία η ως άνω όμορη ιδιοκτησία περιλαμβανό­ταν εντός της προτεινόμενης πολεοδομικής ρύθμισης, υπέβαλε την 12964/19.11.2004 ένσταση προς το Δήμο Μαρκοπούλου, από την οποία στη συνέχεια παραιτήθηκε με το 445/17.1.2005 έγγραφό του προς το Δή­μο, δηλώνοντας ότι αποδέχεται την πρόταση για την πολεοδόμηση του Ο.Τ. Γ 234, όπως αυτή αναρτήθηκε. Στη συνέχεια, επανήλθε, μετά την παρέλευ­ση της προθεσμίας υποβολής ενστάσεων στο πλαίσιο της α΄ ανάρτησης της πολεοδομικής μελέτης, υποβάλλοντας τις αντιρρήσεις του κατά της πρότασης για την πολεοδομική ρύθμιση του Ο.Τ. Γ 234 και την ένταξη στη πολεοδομική μελέτη του ως άνω όμορου ακινήτου, με το 10835/16.3.2005 υπόμνημά του προς τη Διεύθυνση Πολεοδομικού Σχε­διασμού. Το Κ.Σ.Χ.Ο.Π. με ην 170/22η συν./14.7.2005 πράξη του γνωμο­δότησε ότι «Σε ότι αφορά τις ενστάσεις των κκ. Δ., Δ. τάσ­σεται με την άποψη του Δήμου». Τις αντιρρήσεις του προς την ένταξη στο σχέδιο της όμορης στην κατοικία του ιδιοκτησίας διατύπωσε εκ νέου με το από 14.3.2006 υπόμνημα προς το Κ.Σ.Χ.Ο.Π. Ενόψει των ανωτέρω, παρά  την παραίτηση του αιτούντος από την υποβληθείσα κατά την α΄ ανάρτηση της πολεοδομικής μελέτης ένσταση,  με τη δήλωση, μάλιστα, ότι αποδέχε­ται την πρόταση για την πολεοδόμηση του Ο.Τ. Γ 234, όπως αυτή αναρτή­θηκε, εφόσον ο ανωτέρω  ήδη πριν από τη γνωμοδότηση του Κ.Σ.Χ.Ο.Π. επί της πρότασης του Δήμου (α΄ ανάρτησης της πολεοδομικής μελέτης) και των υποβληθεισών επί αυτής ενστάσεων υπέβαλε υπόμνημα, διατυ­πώνοντας εκ νέου τις αντιρρήσεις του ως προς την επίδικη πολεοδομική ρύθμιση (πρβλ. ΣτΕ 3614/2007), στο υπόμνημα δε αυτό απάντησε μάλι­στα  το Κ.Σ.ΧΟ.Π. με την 170/22η συν./14.7.2005 πράξη του, η υπό κρίση αί­τηση ασκείται μετ’ εννόμου συμφέροντος, δεδομένου και ότι το προσβαλ­λόμενο διάταγμα εκδόθηκε σε χρόνο πολύ μεταγενέστερο από το χρόνο της  παραίτησης του αιτούντος από την αρχική ένστασή του, διαφορο­ποιεί­ται δε έστω και σε μικρό βαθμό από την αρχική πρόταση του Δήμου. Οι ισχυ­ρισμοί εξάλλου του παρεμβαίνοντος σχετικά με ανέγερση από τον αιτούντα δεύτερης οικοδομής καθ’ υπέρβαση της οικοδομικής άδειας και περίφραξη όλης της έκτασης,  την οποία είχε υποχρέωση σύμφωνα με το προγενέστερο σχέδιο να εισφέρει για την κατασκευή πεζόδρομου δεν ασκούν επιρροή στο έννομο συμφέρον του ως άνω για την άσκηση της υπό κρίση αίτησης ακυρώσεως (πρβλ. ΣτΕ 827/2009, 3563/2008, 3095/ 2001 Ολ.).
5. Επειδή, προβάλλεται ότι κατά την κατάρτιση  της κυρωθείσης με το προσβαλλόμενο π.δ. δεν συντάχθηκαν μελέτες γεωλογικής καταλληλό­τητας σύμφωνα με την 37691/2007 απόφαση του Υπουργού Περιβάλλο­ντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων «Έγκριση προδιαγραφών για την εκπόνηση Μελετών Γεωλογικής Καταλληλότητας που συντάσσονται στα πλαίσια των μελετών ΓΠΣ – ΣΧΟΟΑΠ» (Β΄ 1902).
6. Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, εφόσον με το προσβαλ­λόμενο διάταγμα εγκρίθηκε, σύμφωνα με τα οριζόμενα στα άρθρα 22, 44, 116, 117, 118, 152, 154, 160, 161 του κυρωθέντος με το από 14.7.1999 π.δ/μα Κώδικα Βασικής Πολεοδομικής Νομοθεσίας- ΦΕΚ 580 Δ -(εφεξής ΚΒΠΝ), των οποίων και γίνεται επίκληση στο προοίμιό του, η πολεοδομική μελέτη επέκτασης τμήματος των πολεοδομικών ενοτήτων 1 και 2 της πε­ριοχής Πόρτο Ράφτη του Δήμου Μαρκοπούλου Μεσογαίας και αναθεωρή­θηκε το εγκεκριμένο ρυμοτομικό σχέδιο στην περιοχή του Αγίου Σπυρί­δωνα του ίδιου ως άνω Δήμου εντός των ορίων της περιοχής δεύτερης κα­τοικίας της Ζ.Ο.Ε. Ν. Αττικής, όπως τα όρια αυτά είχαν καθοριστεί με τα π.δ. από 20.8.1985 [“Καθορισμός εντός της Ζώνης Οικιστικού Ελέγχου Ατ­τικής περιοχών για δεύτερη κατοικία” (ΦΕΚ 456/Δ/1985)] και 27.6.1988 [Τρο­ποποίηση ορίων περιοχών για δεύτερη κατοικία εντός της Ζώνης Οι­κιστικού Ελέγχου   (ΖΟΕ) Νομού Αττικής (ΦΕΚ 556 Δ της 2.8.88)], σύμ­φω­να με τα οριζόμενα στο άρθρο 29 παρ. 1 του ν. 1337/1983 [“Επέκταση των πολεοδομικών σχεδίων, οικιστική ανάπτυξηκαι σχετικές ρυθμίσεις (Α’ 33)], όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 8 παρ. 14 του ν. 1512/1985 [“Τροπο­ποίηση και συμπλήρωση πολεοδομικών διατάξεων, ρύθμιση συ­ναφών  θεμάτων” (Α 4)], δεν είχε εφαρμογή η υπουργική απόφαση την οποία επι­καλείται ο αιτών και με την οποία ορίζονται οι τεχνικές προδια­γραφές για την εκπόνηση μελετών γεωλογικής καταλληλότητας που συ­ντάσσονται στο πλαίσιο των εκπονούμενων μελετών Γ.Π.Σ. και Σ.Χ.Ο.Ο.Α.Π. Όπως, εξ άλ­λου, προκύπτει από το υπ’ αριθ. 21198/20.5.2010 έγγραφο της Διεύ­θυνσης Πολεοδομικού Σχεδιασμού του Υ.Π.Ε.Κ.Α. προς το Δικαστήριο, έχει εκπονηθεί προκαταρκτική μελέτη γεω­λογικής καταλληλότητας στο πλαί­σιο του καθορισμού εντός των ορίων της Ζ.Ο.Ε. Νομού Αττικής περιο­χής για χρήση δεύτερης κατοικίας, μεταξύ άλλων και για το Δήμο Μαρ­κοπούλου (Πόρτο Ράφτη), με το ως άνω π.δ. από 20.8.1985. Κατά συνέ­πεια, είναι απορριπτέος ως αβάσιμος ο λόγος ακυρώσεως με τον οποίο προβάλλεται παράβαση της ως άνω 37691/2007 αποφάσεως του Υπουρ­γού Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έρ­γων.
7. Επειδή, προβάλλεται, περαιτέρω, ότι χωρίς νόμιμη αιτιολογία α) εντάχθηκαν στο σχέδιο επιλεκτικά αποχαρακτηρισθέντα δασικά ακίνητα ευρισκόμενα περιμετρικά του σχεδίου που είχε εγκριθεί με το ακυρωθέν με την 3217/1999 απόφαση του Δικαστηρίου π.δ. από 12.4.1992 (Δ΄ 430/ 1993), ενώ ενστάσεις υποβληθείσες στο πλαίσιο της διαδικασίας έγκρισης του κυρωθέντος με το προσβαλλόμενο διάταγμα σχεδίου σχετικά με την ένταξη άλλων ιδιοκτησιών δεν εξετάστηκαν, β) εντάχθηκαν κατά τη β΄ ανάρ­τηση νέα ολόκληρα Ο.Τ. (π.χ. 293Α, 297Α, 171Α) στην πολεοδο­μική με­λέτη, παρά την αντίθετη γνωμοδότηση του Κ.Σ.Χ.Ο.Π.  που περιέ­χεται στην 170/22η συν./14.7,2005 πράξη του, γ) χωρίς τεκμηρίωση εμφα­νίστη­καν διαφορετικά όρια των δασικών εκτάσεων μεταξύ της πρώτης και δεύ­τερης ανάρτησης, δ) περιορίστηκε αδικαιολόγητα το εύρος των χαρα­χθέ­ντων πεζοδρόμων και μάλιστα σε επαφή με τις δασικές εκτάσεις, λαμ­βανο­μένου μάλιστα υπόψη και του διαμορφωθέντος αρνητικού ισοζυγίου κοι­νοχρήστων χώρων σε σύγκριση με το π.δ. από 12.4.1992.
8. Επειδή, ο λόγος αυτός, κατά το μέρος που με αυτόν προβάλλε­ται ότι, χωρίς νόμιμη αιτιολογία εντάχθηκαν στο σχέδιο επιλεκτικά κάποια αποχαρακτηρισθένα ακίνητα ευρισκόμενα περιμετρικά του σχεδίου που εί­χε εγκριθεί με το ακυρωθέν π.δ. από 12.4.1992 και ότι ενστάσεις σχε­τικά με την ένταξη στο σχέδιο άλλων ιδιοκτησιών δεν εξετάστηκαν, κατ’ επί­κληση της αρχής της ισονομίας, ώστε «να ενταχθούν στο σχέδιο με ξε­χω­ριστή διαδικασία ένταξης έτσι ώστε να περιληφθούν και όσοι άλλοι δεν έχουν κάνει αίτηση αλλά τηρούν όλες τις προϋποθέσεις ένταξης” (Βλ. σελ. 2, 3, 6, 7, 8 της 5/2η συν./21.1.2005 απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου Μαρκοπούλου σχετικά με την επίκληση της ως άνω αιτιολογίας για την απόρριψη υποβληθεισών ενστάσεων) είναι απορριπτέος ως προβαλλόμε­νος εκ συμφέροντος τρίτου. Περαιτέρω, ο λόγος που αναφέρεται στην  ένταξη κατά τη β΄ ανάρτηση νέων ολόκληρων Ο.Τ. (τα οποία μάλιστα δεν προσδιορίζει με τρόπο συγκεκριμένο, αλλά ενδεικτικά) παρά  την αντίθετη 170/22η συν./14.7.2005 γνωμοδότηση Κ.Σ.Χ.Ο.Π., με την οποία έγινε δε­κτή η από 8.7.2005 εισήγηση της Διεύθυνσης Πολεοδομικού Σχεδιασμού και όσα αναφέρονται στην από 29.9.2005 γνωμοδότηση της Διεύθυνσης Πολεοδομικού Σχεδιασμού, με βάση την οποία εκδόθηκε η 209/27η συν./4.10.2005 αναβλητική πράξη του Κ.Σ.Χ.Ο.Π. είναι επίσης απορρι­πτέος ως προβαλλόμενος χωρίς έννομο συμφέρον, ανεξαρτήτως του ζη­τήματος αν ο σχετικός ισχυρισμός είναι βάσιμος, διότι ο αιτών δεν εξει­δικεύει τη βλάβη που υφίσταται από την ένταξη των ως άνω οικοδομικών τετραγώνων στην πολεοδομική μελέτη τα οποία είναι, μάλιστα, διαφορε­τικά από το οικοδο­μικό τετράγωνο, στο οποίο βρίσκεται το επίδικο ακί­νητο. Απορριπτέος εί­ναι επίσης ο λόγος σχετικά με μεταβολή των ορίων των δασικών εκτάσεων μεταξύ α΄ και β΄ ανάρτησης, δεδομένου ότι ο αιτών δεν ισχυρίζεται ότι αφο­ρούν το επίδικο ακίνητο, το οποίο ήδη από τη α΄ ανάρτηση είχε πε­ριληφθεί στην πολεοδομική μελέτη ανεξαρτήτως ότι, όπως συνάγεται από την 170/22η  συν./14.7.2005 γνωμοδότηση του Κ.Σ.Χ.Ο.Π., οι αλλαγές αυ­τές οφείλονται στις σημειακές επεκτάσεις της με­λέτης και σε «μη δασικές εκτάσεις για τις οποίες είχε τηρηθεί η νόμιμη δια­δικασία» (εκτάσεις δηλαδή, για τις οποίες είχε ήδη τηρηθεί η διαδικασία του άρθρου 14 του ν. 998/1979 –Α΄ 289– και είχαν χαρακτηριστεί ως μη δασικές). Περαιτέρω, είναι απορριπτέοι οι ισχυρισμοί του αιτούντος σχε­τικά με αδικαιολόγητο περιορισμό του εύρους (3-4 μέτρα) των περιμετρικά χαραχθέντων πεζο­δρόμων, που βρίσκονται σε επαφή με τις δασικές εκτά­σεις ενόψει και της μείωσης των κοινόχρηστων χώρων σε σχέση με τους καθορισθέντες στο π.δ. από 12.4.1992, διότι [ανεξαρτήτως του ότι ο τρό­πος της χαράξεως πεζοδρόμων σε ευρείας έκτασης πολεοδομικές ρυθμί­σεις (όπως και η πα­ρούσα) είναι, κατ’ αρχήν, ανέλεγκτος από τον ακυρω­τικό δικαστή (πρβλ. ΣτΕ 3682/2010, 413/2005, 1956/1978, 2643/1976 Ολ.)-βλ. σχετικώς και την μεθεπόμενη σκέψη], αναφέρονται σε σύγκριση μεταξύ του προσβαλ­λόμενου διατάγματος και του ήδη ακυρωθέντος, αφ’ ότου ίσχυσε, με την 3217/1999 απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας π.δ. από 12.4.1992.
9. Επειδή, προβάλλεται, ακολούθως, ότι προσβαλλόμενη απόφαση δεν αιτιολογείται νομίμως, αφού δεν προκύπτουν τα πολεοδομικά κριτήρια που δικαιολογούν την ένταξη της επίδικης ιδιοκτησίας στο σχέδιο, λαμβα­νομένου μάλιστα υπόψη ότι α) στο π.δ. από 12.4.1992 (Δ΄ 430, 28.4.1993) σχετικά με την έγκριση της πολεοδομικής μελέτης των Π.Ε. 1 και 2 της πε­ριοχής β΄ κατοικίας Πόρτο Ράφτη του Δήμου Μαρκοπούλου, η ιδιοκτησία του αιτούντος είχε ενταχθεί στο σχέδιο, αντίθετα προς την ως άνω όμορη, και ήδη επίδικη, ιδιοκτησία, η οποία ως δασική παρέμεινε εκτός σχεδίου, ενώ προβλέφθηκε πεζόδρομος, που κατά το μεγαλύτερο μέρος του κατα­λάμβανε την ιδιοκτησία του αιτούντος, καθώς και άλλης όμορης αυτής, β) κατά την πρώτη ανάρτηση της εγκριθείσης με το προσβαλλόμενο διάταγμα μελέτης η επίδικη ιδιοκτησία, μετά τον αποχαρακτηρισμό της, εντάχθηκε ως οικοδομήσιμη κατ’ επέκταση του Ο.Τ. Γ 234, ενώ ο προβλεφθείς στο ανωτέρω π.δ. πεζόδρομος, καταργήθηκε και μεταφέρθηκε μετά την εν λό­γω ιδιοκτησία σε επαφή με τη δασική έκταση, περιορίστηκε δε από 4 σε 3 μέτρα, γ) βόρεια της ενταχθείσης ιδιοκτησίας καταργήθηκε η ευθεία κα­τεύθυνση του πεζόδρομου (οδού Ολυμπίας) και προβλέφθηκε στροφή κλει­στή μήκους 3-4 μ. (υψομετρική διαφορά 5 μ.) δ) κατά τη δεύτερη ανάρ­τηση της επίμαχης μελέτης μετατοπίστηκε η οικοδομική γραμμή, χωρίς να παρασχεθεί στον αιτούντα δικαίωμα υποβολής ένστασης, με την οποία θα διευκρίνιζε ότι η είσοδος της εν λόγω ιδιοκτησίας επί της οδού Ολυμπίας, η οποία είχε καταργηθεί κατά την πρώτη ανάρτηση, διατηρήθηκε κατά τη δεύτερη ανάρτηση χωρίς την επίκληση πολεοδομικών κριτηρίων και προς εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων, παρόλο που η ιδιοκτησία αυτή είχε και άλλη είσοδο στο νότιο μέρος στην οδό Απόλλωνος, ε) το Κ.Σ.Χ.Ο.Π.  με την 170/22η συν./14.7.2005 γνωμοδότησή του τάχθηκε υπέρ της έντα­ξης της επίμαχης ιδιοκτησίας στο σχέδιο, παραβλέποντας την εισήγηση της Διεύθυνσης Πολεοδομικού Σχεδιασμού σχετικά με τον τρόπο χάραξης του πεζόδρομου βόρεια αυτής.
10. Επειδή, σύμφωνα με τις οικείες διατάξεις του Κ.Β.Π.Ν., οι οποίες παρετέθησαν ανωτέρω στην σκέψη 7, οι πολεοδομικές διαρρυθμί­σεις πρέπει να αποβλέπουν στην θεραπεία κοινών αναγκών και να κατευ­θύνονται από πολεοδομικά κριτήρια. Οι πολεοδομικές αυτές διαρρυθμίσεις πρέπει να αιτιολογούνται προσηκόντως. Σε περίπτωση, όμως, πολεοδό­μησης ευρύτερης έκτασης, δεν απαιτείται ειδική, για κάθε επιμέρους ρύθμι­ση, αιτιολογία, εκτός αν κατά τη διοικητική διαδικασία υποβληθούν εν­στάσεις των ενδιαφερομένων με ειδικούς ισχυρισμούς, αναγομένους στην έλλειψη της συνδρομής νόμιμων καταρχήν πολεοδομικών κριτηρίων. Στην περίπτωση αυτή, η αιτιολογία, δυναμένη να συμπληρώνεται και από τα στοιχεία του φακέλου, πρέπει να περιέχει ειδική απάντηση στους ισχυ­ρι­σμούς αυτούς (βλ. ΣτΕ 3183, 4493/2009, 1434, 3562/2008, 3591/2007, 2086/2006). Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από τα στοι­χεία του φακέλου, η όμορη του ακινήτου του αιτούντος ιδιοκτησία εντά­χθηκε στη πολεοδομική μελέτη παρά την αντίθετη ρύθμιση του ήδη ακυ­ρωθέντος π.δ. από 12.4.1992, δοθέντος ότι μεσολάβησε χαρακτηρισμός του ακινήτου αυτού ως μη δασικού, το οποίο κατά την εκπόνηση της εγκριθεί­σης με το π.δ. από 12.4.1992 μελέτης είχε θεωρηθεί δασικό (βλ. σχετικά σελ. 6 της από 8.7.2005 εισήγησης της Διεύθυνσης Πολεοδομικού Σχεδιασμού προς το Κ.Σ.Χ.Ο.Π., καθώς και σελ. 3 των από 5.5.2011 απόψεων του Δασαρχείου Πεντέλης προς το Δικαστήριο). Δεδομένου, εξάλ­λου, ότι, ο αιτών παραιτήθηκε από την ένσταση, που είχε υποβάλει κα­τά την πρώτη ανάρτηση της πολεοδομικής μελέτης, δεν απαιτούνταν άλ­λη ειδικότερη αιτιολογία σχετικά με την ένταξη της εν λόγω ιδιοκτησίας στην επίμαχη πολεοδομική μελέτη, είναι δε απορριπτέος ο σχετικός λόγος ακυ­ρώσεως. Εξάλλου, οι λόγοι, με τους οποίους ο αιτών αμφισβητεί τη χάραξη των παρακείμενων στην ιδιοκτησία του πεζόδρομων, ήδη από την πρώτη ανάρτηση της πολεοδομικής μελέτης, είναι απορριπτέοι ως απαρά­δεκτοι, διότι πλήττουν την ακυρωτικώς ανέλεγκτη τεχνική κρίση της Διοί­κησης σχετικά με τη χάραξη οδών και πεζόδρομων σε ευρείας έκτασης πολεοδομική ρύθμιση, δεδομένου μάλιστα ότι ο αιτών παραιτήθηκε από την 12964/19.11.2004 ένσταση που είχε υποβάλει κατά την πρώτη ανάρ­τηση της μελέτης, στην οποία αναφερόταν στον τρόπο χάραξης της οδού Ολυ­μπίας (πρβλ. ΣτΕ 3682/2010, 413/2005, 1956/1978, 2643/1976 Ολ.). Εξάλλου, ανεξαρτήτως εάν η Διοίκηση μετά την παραίτηση του αιτούντος από την υποβληθείσα από αυτόν ένσταση ήταν υποχρεωμένη να απαντή­σει με ειδική αιτιολογία στους ισχυρισμούς, τις οποίες ο ως άνω προέβαλε με τα 10836/16.3.2005 και από 14.3.2006 υπομνήματά του προς τη Διεύ­θυνση Πολεοδομικού Σχεδιασμού και το Κ.Σ.Χ.Ο.Π. και οι οποίες εξετά­στηκαν στο πλαίσιο της διαδικασίας έκδοσης του προσβαλλόμενο δια­τάγματος, όπως προκύπτει από τις 170/22η συνεδρίαση/14.7.2005 και 219/29η συνεδρίαση/18.10.2005 γνωμοδοτήσεις του Κ.Σ.Χ.Ο.Π. (μετά τη δεύτερη ανάρτηση της μελέτης), στις οποίες αναφέρεται ότι «Σε ότι αφορά τις ενστάσεις των κκ. Δ., Δ. (Ο.Τ. 234), το Συμβούλιο τάσσε­ται με την άποψη του Δ.», ο λόγος περί πλημμελούς αιτιολογίας της επι­λο­γής της Διοίκησης σχετικά με τη χάραξη των παρακείμενων στην ιδιο­κτησία του ως άνω οδών και πεζόδρομων είναι απορριπτέος, αφού με τα ως άνω υπομνήματα του ο αιτών πρότεινε μεν τη «διαμόρφωση πεζο­δρό­μου πλάτους 2 μέτρων στο βορειοανατολικό όριο των ομόρων ιδιοκτη­σιών από την οδό Ολυμπίας μέχρι την οδό Απόλλωνος …», χωρίς να απο­δίδει όμως συγκεκριμένη πλημμέλεια στον τρόπο χάραξης του πεζό­δρο­μου, που προτεινόταν από τη Διοίκηση, επικαλούμενος απλώς βλάβη της ιδιο­κτησίας του από τη χάραξη αυτή. Ειδικότερα στην από 8.7.2005 εισήγηση της Διεύθυνσης Πολεοδομικού Σχεδιασμού προς το Κ.Σ.Χ.Ο.Π. (σελ. 6), αναφέρεται ότι «Γίνεται μερική αποδοχή της πρότασης που γίνε­ται για επέκταση στο Ο.Τ. 234, το οποίο αποτελεί συνέχεια του οικοδομι­κού τε­τραγώνου, χωρίς πρόβλημα από πλευράς δασικής νομοθεσίας … Θεω­ρούμε ότι ο περιμετρικός δρόμος πρέπει να χαραχθεί σε συνέχεια του προβλεπόμενου στις όμορες ιδιοκτησίες και να δημιουργηθεί διεύρυνσή του, όπως φαίνεται στο συνημμένο σχέδιο». Το Κ.Σ.Χ.Ο.Π., στη συνέχεια, με την 170/22ης συν./14.7.2005 γνωμοδότησή του, όσο αφορά το ως άνω ζή­τημα τάχθηκε με την άποψη του Δήμου (βλ. την πρόταση του Δήμου για τη χάραξη του ως άνω πεζόδρομου, όπως φαίνεται στο διάγραμμα της α΄ ανάρτησης που συνοδεύει την 253/2004 απόφαση του Δημοτικού Συμβου­λίου Μαρκοπούλου). Η γνώμη του Κ.Σ.Χ.Ο.Π. σχετικά με τη χά­ρα­ξη του πεζόδρομου περιμετρικά της επίδικης ιδιοκτησίας, αναγόμενη σε τεχνικής φύσης ζήτημα σε ευρείας έκταση πολεοδομική ρύθμιση, δεν απαι­τούσε ειδικότερη αιτιολογία, δεδομένου, μάλιστα, ότι το Κ.Σ.Χ.Ο.Π. συντάσ­σεται με πρόταση του Δήμου, προς την οποία ο αιτών εάν και είχε τη δυνατότητα κατά την α΄ ανάρτηση της μελέτης, δεν διατύπωσε αντίρ­ρηση. Εξάλλου, η εισήγηση της Διεύθυνσης Πολεοδομικού Σχεδια­σμού δεν αναφέρεται στις ανάγκες, τις οποίες, κατά την άποψή της, θα εξυ­πηρετούσε η χάραξη του ως άνω πεζόδρομου, κατά τρόπο διαφορετικό από τον προταθέντα από το Δήμο. Με τα δεδομένα αυτά, είναι απορρι­πτέος ο λόγος, με τον οποίο ο αιτών προβάλλει πλημμέλεια της αιτιολο­γίας ως προς την ανωτέρω ρυμοτομική ρύθμιση, επικαλούμενος και από­κλιση της γνωμοδότησης του Κ.Σ.Χ.Ο.Π. από τη σχετική εισήγηση της Διεύθυνσης Πολεο­δομικού Σχεδιασμού. Τέλος, ο ισχυρισμός του αιτούντος σχετικά με πλημ­μέλεια της διαδικασίας έγκρισης της πολεοδομικής μελέτης για το λόγο ότι, ενώ κατά τη δεύτερη ανάρτηση μετατοπίστηκε η οικοδομική γραμμή της όμορης ιδιο­κτησίας, δεν του παρασχέθηκε η δυνατότητα να υποβάλει έν­σταση, είναι απορριπτέος ως αβάσιμος. Και τούτο διότι η Διοίκηση υπο­χρεούται να πα­ράσχει εκ νέου στους πολίτες τη δυνατότητα υποβολής έν­στασης, μόνο σε περίπτωση που μετά την τήρηση των κατά νόμο διατυ­πώσεων δημοσιότη­τας (ανάρτηση, δημοσίευση, κοινοποίηση κ.λπ.) της πολεοδομικής μελέτης και την υποβολή και εξέταση των ενστάσεων επέλ­θουν ουσιώδεις μεταβο­λές στην μελέτη (πρβλ. ΣτΕ 3616/2007, 1212/1998, 2158/1994, 2106/ 1993), στην προκειμένη δε περίπτωση, όπως προκύπτει από το 5939/9.5. 2011 έγγραφο του Δήμου Μαρκοπούλου προς το Δικα­στήριο και τα συνημ­μένα σε αυτό διαγράμματα μεταξύ της α΄ και της β΄ ανάρτησης της μελέτης παρατηρείται μικρή μεταβολή της ρυμοτομικής γραμμής στη βορειανατο­λική πλευρά της επίδικης ιδιοκτησίας και, συνε­πώς, εφόσον  η ως άνω με­ταβολή δεν είναι ουσιώδης, δεν απαιτείτο να παρασχεθεί εκ νέου η δυνα­τότητα υποβολής ενστάσεων ως προς αυτήν.
11. Επειδή, προβάλλεται, επίσης,  ότι κατά παράβαση του άρθρου 153 παρ. 3 του Κ.Β.Π.Ν. δεν αποτυπώθηκε πλήθος από τα υφιστάμενα στη γειτονιά κτίσματα, μεταξύ των οποίων και το κτίσμα του αιτούντος. Προ­σκομίζεται προς απόδειξη του ισχυρισμού διάγραμμα, στο οποίο ση­μειώνονται δεκατρία κτίρια, τα οποία δεν αποτυπώθηκαν. Προβάλλεται, δε περαιτέρω, συναφώς, ότι παρανόμως εντάσσεται στην πολεοδομική με­λέτη η επίδικη ιδιοκτησία, παρόλο που εμπίπτει στη περιοχή Β3 «Αττικό Πάρκο», όπως καθορίζεται στο άρθρο 2 IV B 3 του π.δ. 20.2.2003 «Καθο­ρισμός χρήσεων γης και όρων και περιορισμών δόμησης στην εκτός σχε­δίου και εκτός ορίων οικισμών προ του έτους 1923 ευρύτερη περιοχή Με­σογείων (Ν. Αττικής)» (Δ΄ 199), με μόνες επιτρεπόμενες στην ως άνω διά­ταξη χρήσεις.
12. Επειδή, το κατά το νόμο (άρθρο 153 παρ. 3 του ΚΒΠΝ, το οποίο αποδίδει το περιεχόμενο του άρθρου 2 παρ. 3 του ν.δ. της 17.7.-16.8.1923, Α΄ 228), συνοδεύον το σχέδιο πόλεως διάγραμμα, στο οποίο κατά την εν λόγω διάταξη, αποτυπώνονται, πλην άλλων, οι υφιστάμενες οι­κοδομές, αποβλέπει αποκλειστικώς στην ενημέρωση της Διοίκησης και των πολιτών για το ακριβές περιεχόμενο της σχεδιαζόμενης επέκτασης του σχεδίου, την καταρχήν ακριβή αποτύπωση της πραγματικής κατάστα­σης στην περιοχή αυτή και την κατανόηση της επελθούσης, μετά την ολο­κλή­ρωση της διαδικασίας επέκτασης του σχεδίου, πολεοδομικής μεταβο­λής, χωρίς να τάσσονται, καταρχήν, από τον νόμο ιδιαίτερες τυπικές  προδια­γραφές για τον τρόπο σύνταξης του διαγράμματος. Μόνο δε αν  προ­κύπτει ότι η Διοίκηση πλανήθηκε ως προς την υφιστάμενη πραγματική κατάσταση ή ότι υφίσταται οποιαδήποτε ασάφεια της επιχειρηθείσης πο­λεο­δομικής διαρρύθμισης, ή αδυναμία κατανόησής της, μπορούν ελλεί­ψεις τυπικές των διαγραμμάτων, σχετιζόμενες με την αποτύπωση της πραγμα­τικής κα­τάστασης, να οδηγήσουν σε ακύρωση συγκεκριμένης πο­λεο­δομι­κής ρυθ­μίσεως (πρβλ. ΣτΕ 1512/2008, 463/2001, 3478/2007 κ.ά.).
13. Επειδή, περαιτέρω, στο άρθρ. 183 παρ. 1 και 2 του Κ.Β.Π.Ν. (άρθρο 29 παρ. 1 και 2 του Ν. 1337/1983, Α΄ 33, όπως η παρ. 1 τρο­ποποιή­θηκε από το άρθρο 8 παρ. 14 του ν. 1512/1985, Α΄ 4) ορίζεται ότι «1. Με π.δ/γματα που εκδίδονται με πρόταση του Υπουργού Περιβάλλο­ντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων ορίζονται οι πόλεις και οικισμοί γύ­ρω από τα όρια των οποίων καθορίζεται Ζώνη Οικιστικού Ελέγχου (Ζ.Ο.Ε.). Με τα π.δ/γματα αυτά καθορίζεται και το πλάτος των Ζ.Ο.Ε. σε κάθε συγκε­κριμένη περίπτωση οικισμού ή θέσης του ή προσδιορίζοντα τα όρια της Ζ.Ο.Ε. σε χάρτη κατάλληλης κλίμακας που δημοσιεύεται με σμί­κρυνση μαζί με το π.δ/γμα. Το πλάτος της Ζ.Ο.Ε. υπολογίζεται από τα αντί­στοιχα όρια του εγκεκριμένου σχεδίου πόλης ή του οικισμού προ του 1923. Με τα παραπάνω π.δ/γματα καθορίζονται, κατά τη συγκεκριμένη πε­ρίπτωση, οι όροι και περιορισμοί χρήσεων γης ή άλλοι όροι και περιορι­σμοί, που επι­βάλλονται μέσα στις Ζ.Ο.Ε. και ιδιαίτερα το όριο εμβαδού, κάτω από το οποίο δεν επιτρέπεται η κατάτμηση της γης. Τα π.δ/γματα αυτά εκδίδονται μετά γνώμη του δημοτικού ή κοινοτικού συμβουλίου και … του Κ.Σ.Χ.Ο.Π. για το νομό Αττικής … Το πλάτος της Ζ.Ο.Ε. μετά τον προσδιορισμό του μπορεί μόνο να αυξηθεί με π.δ. που εκδίδεται με τον ίδιο τρόπο. Σε περί­πτωση που επεκτείνεται το πολεοδομικό σχέδιο μέσα στη Ζ.Ο.Ε. ή και έξω από αυτή μπορεί να επεκταθεί η Ζ.Ο.Ε. με προεδρικό διάταγμα που εκδί­δεται με τον ίδιο τρόπο. 2. Η προηγούμενη παράγραφος εφαρμόζεται ανά­λογα και για τον καθορισμό Ζ.Ο.Ε. κατά μήκος ακτών ή την όχθη δημο­σίων λιμνών ή ποταμών ή και σε άλλες θέσεις ή περιοχές ει­δικής προστα­σίας …». Περαιτέρω, το άρθρο 116  του Κ.Β.Π.Ν. (άρθρο 1 του ν. 2242/1994, Α΄ 162) ορίζει σχετικά με την πολεοδόμηση περιοχών δεύτε­ρης κατοικίας ότι «1. Για την εφαρμογή του παρόντος κεφαλαίου, ως πε­ριοχή δεύτερης κατοικίας χαρακτηρίζεται περιοχή που βρίσκεται μέσα σε Ζώνη Οικιστικού Ελέγχου (ΖΟΕ) και χρησιμοποιείται για την παραμονή ατόμων πλέον εικοσιτετραώρου για διακοπές ή αναψυχή. 2. Η πολεοδό­μηση των περιοχών δεύτερης κατοικίας πραγματοποιείται υπό τις εξής προϋποθέσεις: α) να μην αντίκειται στους όρους προστασίας του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος, τους όρους προστασίας των αρχαιοτήτων και μνημείων, αρχαιολογικών χώρων ή ιστορικών τόπων, παραδοσιακών οικισμών και στοιχείων, τους όρους προστασίας των δασών και των δασι­κών εκτάσεων και τους όρους προστασίας των ευαίσθητων και προστα­τευό­μενων περιοχών. β) να υφίστανται κατευθύνσεις χωροταξικής οργά­νωσης τουλάχιστον σε επίπεδο νομού και η πολεοδόμηση να είναι εναρ­μο­νισμένη με αυτές σε ότι αφορά τα συστήματα επικοινωνίας και ενέρ­γειας, τις χρήσεις γης και τους αναπτυξιακούς στόχους, ιδίως δε με την ανά­γκη διαφύλαξης της γεωργικής γης υψηλής παραγωγικότητας και της ισορροπίας των χρήσεων των ακτών, καθώς επίσης και της μορφολογίας και της αισθητικής τους. γ)… ». Περαιτέρω, στο άρθρο 7 παρ. 1 του ν. 2508/1997 (Α΄ 124) ορίζεται ότι «Για την πολεοδόμηση συγκεκριμένης πε­ριοχής απαιτείται εγκεκριμένο κατά τις διατάξεις του παρόντος Γ.Π.Σ. ή Σ.Χ.ΟΑ.Α.Π.. Μέχρι την έγκριση των ανωτέρω Γ.Π.Σ. ή Σ.ΧΟ.Α.Α.Π., είναι επιτρεπτή η πολεοδόμηση σε περιοχές που προβλέπονται για το σκοπό αυτόν από εγκεκριμένο ρυθμιστικό σχέδιο ή Ζ.Ο.Ε. ή ειδικό χωροταξικό σχέδιο ή Γ.Π.Σ., σύμφωνα με τις διατάξεις που τις διέπουν». Εξάλλου, το άρ­θρο 9 του ν. 2742/1999 (Α΄ 207) με τίτλο «Συνέπειες της έγκρισης των Πλαισίων Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης» ορίζει ότι «1. Ρυθμιστικά σχέδια, γενικά πολεοδομικά σχέδια, σχέδια χωρικής και οι­κιστικής οργάνωσης ανοικτών πόλεων, σχέδια ανάπτυξης περιοχών δεύ­τερης κατοικίας, ζώνες οικιστικού ελέγχου, περιοχές του άρθρου 24 του ν. 1650/1986 ή άλλα σχέδια χρήσεων γης, που εγκρίνονται μετά την έναρξη ισχύος του νόμου αυτού, οφείλουν να εναρμονίζονται προς τις επιλογές ή κατευθύνσεις των εγκεκριμένων Περιφερειακών Πλαισίων και αν αυτά ελ­λείπουν προς τις επιλογές ή κατευθύνσεις του εγκεκριμένου Γενικού και των εγκεκριμένων Ειδικών Πλαισίων Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφό­ρου Ανάπτυξης. Μέχρι την έγκριση των ανωτέρω πλαισίων, η έγκριση των ρυθμιστικών σχεδίων, των γενικών πολεοδομικών σχεδίων και λοιπών σχε­δίων χρήσεων γης, καθώς και η έκδοση άλλων κανονιστικών και ατομι­κών πράξεων, με τις οποίες επιχειρείται ρύθμιση του χώρου, γίνεται μετά από συνεκτίμηση των διαθέσιμων στοιχείων του ευρύτερου χωροταξικού σχεδιασμού και, ιδίως, αυτών που απορρέουν από υφιστάμενες ή υπό εξέ­λιξη μελέτες χωροταξικού χαρακτήρα. 2. Εγκεκριμένα κατά την έναρξη ισχύος του νόμου αυτού ρυθμιστικά σχέδια, γενικά πολεοδομικά σχέδια, ζώνες οικιστικού ελέγχου, σχέδια ανάπτυξης περιοχών δεύτερης κατοικίας ή άλλα σχέδια χρήσεων γης επιβάλλεται να τροποποιηθούν ή αναθεωρη­θούν με τη διαδικασία που ορίζεται στις διατάξεις που τα διέπουν, προκει­μένου να εναρμονισθούν προς τις κατευθύνσεις του εγκεκριμένου Γενικού και των εγκεκριμένων Ειδικών και Περιφερειακών Πλαισίων Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης».
14. Επειδή, με το άρθρο 1 του π.δ. από 22.6.1983 (Δ΄ 284) καθο­ρίστηκε ως Ζώνη Οικιστικού Ελέγχου (Ζ.Ο.Ε.) ολόκληρη η εκτός σχεδίου και εκτός ορίων οικισμών προϋφιστάμενων του 1923 περιοχή του Νομού Αττικής. Στη συνέχεια, με το π.δ. από 20.8.1985  (Δ΄ 456) καθορίστηκαν μέσα στα όρια της ως άνω Ζ.Ο.Ε. περιοχές για χρήση δεύτερης κατοικίας, μεταξύ άλλων, και για το Δήμο Μαρκοπούλου Μεσογαίας (Πόρτο Ράφτη). Τα καθορισθέντα με το ως άνω π.δ. όρια των περιοχών δεύτερης κατοι­κίας τροποποιήθηκαν με το άρθρο 1 του π.δ. από 27.6.1988 (Δ΄ 556). Ακολούθως, με το π.δ. από 20.2.2003 (Δ΄ 199) καθορίστηκαν χρήσεις γης, όροι και περιορισμοί δόμησης κατά περιοχές στην εκτός σχεδίου και εκτός ορίων οικισμών προ του έτους 1923 ευρύτερη περιοχή Μεσογείων (Ν. Ατ­τικής) και, ειδικότερα, μεταξύ άλλων του Δήμου Μαρκοπούλου Μεσογαίας, η οποία εμπίπτει εντός της καθορισθείσης με το π.δ. από 22.6.1983 Ζώ­νης Οικιστικού Ελέγχου του Ν. Αττικής. Ειδικότερα, με το άρθρο 2 περ. ΙV του π.δ. από 20.2.2003 καθορίστηκε «Περιοχή με στοιχείο Β3 – Αττικό Πάρ­κο». Ειδικότερα προβλέφθηκε ότι «1. Στην παραπάνω περιοχή επι­τρέ­πονται οι χρήσεις: α) Πολιτιστικές εγκαταστάσεις σε δημόσιες, δημοτι­κές εκτάσεις ή εκτάσεις αγροτικών συνεταιρισμών με κύριο χαρακτήρα την προ­βολή του πολιτιστικού πλούτου και των παραδοσιακών δραστηριοτή­των της περιοχής. Οι παραπάνω εγκαταστάσεις είναι δυνατόν να συμπλη­ρώνονται με κτήρια εστίασης και αναψυχής. Προκειμένου να αποφευχθούν χρήσεις ασυμβίβαστες με το χαρακτήρα αρχαιολογικού χώρου ή μνημείου στην περιοχή αυτή, για όλες τις ανωτέρω εγκαταστάσεις απαιτείται η προέγκριση χωροθέτησής τους από την Αρχαιολογική Υπηρεσία. β) Επί­σης επιτρέπονται οι εγκαταστάσεις οινοποιείων που μπορούν να περιλαμ­βάνουν και τη χρήση κατοικίας σε συνδυασμό με την υποχρεωτική αμπε­λοκαλλιέργεια ύστερα από βεβαίωση του Υπ. Γεωργίας ότι η καλλιέργεια καλύπτει τις απαιτούμενες προϋποθέσεις. 2. Οι όροι και περιορισμοί δό­μησης των επιτρεπομένων χρήσεων καθορίζονται ως εξής: α) Για τις πολι­τιστικές εγκαταστάσεις, η μέγιστη συνολική επιφάνεια ορόφων των κτη­ρίων ορίζεται σε 400 τ.μ., με του όρους που τίθενται στην παράγραφο 27 των Γενικών Διατάξεων του άρθρου 3 του παρόντος. β) Για τις εγκαταστά­σεις οινοποιείων που μπορούν να περιλαμβάνουν κατοικία η μέγιστη συ­νολική επιτρεπόμενη επιφάνεια ορόφων των κτηρίων ορίζεται σε 270 τ.μ. εκ των οποίων τα 200 τ.μ. αντιστοιχούν στη μέγιστη επιφάνεια ορόφων της κατοικίας. Η μέγιστη συνολική επιτρεπόμενη επιφάνεια ορόφων των κτηρίων που ανεγείρεται σε κατά παρέκκλιση άρτια γήπεδα ορίζεται σε 170 τ.μ., εκ των οποίων τα 100 τ.μ. αντιστοιχούν στη μέγιστη επιφάνεια ορόφων της κατοικίας. 4. Για το μέγιστο επιτρεπόμενο αριθμό ορόφων των κτηρίων και το μέγιστο ύψος αυτών εφαρμόζονται οι διατάξεις του από 24.5.1985 Π.Δ/τος (Δ 270), όπως ισχύει 5. Πάνω από το μέγιστο επιτρε­πόμενο ύψος των κτηρίων επιβάλλεται η κατασκευή κεκλιμένης στέγης με κεραμίδια βυ­ζαντινού ή ελληνορωμαϊκού τύπου, το ύψος της οποίας δεν πρέ­πει να υπερβαίνει τα 2.00 μ. 6. Μέχρι τη δημιουργία Φορέα Δια­χείρισης η διοί­κηση και η διαχείριση του Αττικού Πάρκου καθώς και η παρα­κο­λούθηση της εφαρμογής των παραπάνω διατάξεων και η προώθη­ση των στόχων αυτού και η υλοποίηση των δημοτικών πολιτιστικών εγκα­ταστάσεων, ανα­τί­θενται στην Περιφέρεια Αττικής. 7. Στην παραπάνω πε­ριο­χή δεν εφαρμό­ζονται οι διατάξεις του άρθρου 24 του Ν. 2508/97 (Α΄ 124)».
15. Επειδή, σύμφωνα με το υπ’ αριθ. 1354/20.5.2011 έγγραφο του Οργανισμού Ρυθμιστικού Σχεδίου και Προστασίας Περιβάλλοντος Αθήνας προς το Δικαστήριο, η ιδιοκτησία με κτηματολογικό αριθμό 534201 εμπί­πτει εντός των ορίων της καθορισθείσης με το π.δ. από 20.8.1985 στη Ζ.Ο.Ε. του Ν. Αττικής περιοχής για χρήση δεύτερης κατοικίας. Η ως άνω εκτίμηση δίνεται, σύμφωνα με το έγγραφο αυτό, με σχετική επιφύλαξη, δε­δομένου ότι τα διαγράμματα του ως άνω διατάγματος έχουν πολύ διαφο­ρετικά στοιχεία υποβάθρου από τα πιο πρόσφατα διαγράμματα, λόγω των μεταβολών που έχουν επέλθει από τότε στη διαμορφωμένη κατάσταση. Περαιτέρω, σύμφωνα με το ίδιο έγγραφο του Ο.Ρ.Σ.Α., η ως άνω ιδιοκτη­σία εμπίπτει στην περιοχή Β3 Αττικό Πάρκο της Ζ.Ο.Ε. του Ν. Αττικής, όπως η περιοχή αυτή καθορίστηκε με το άρθρο 2 περ. ΙV του π.δ. από 20.2.2003. Επισημαίνεται δε ότι κατά τον καθορισμό των χρήσεων στη Ζ.Ο.Ε. Ν. Αττικής, σύμφωνα με το τελευταίο ως άνω διάταγμα, ελήφθησαν υπόψη τα όρια των πολεοδομικών μελετών, όπου αυτές είχαν ολοκληρω­θεί, στην προκειμένη δε περίπτωση, τηρήθηκαν τα όρια της εγκριθείσης με το ήδη ακυρωθέν π.δ. από 12.4.1992 (Δ΄ 430/1993) πολεοδομικής μελέ­της, με το σκεπτικό ότι αφενός οι πολεοδομικές μελέτες είχαν συνταχθεί ύστερα από λεπτομερή εξέταση των στοιχείων της περιοχής και περιείχαν ακριβέστερη οριοθέτηση από την οριοθέτηση του π.δ. από 20.8.1985 και αφετέρου ότι δεν ήταν δυνατόν να παραμείνουν ως περιοχές β΄ κατοικίας προς πολεοδόμηση οι εκτάσεις, που είχαν αποκλειστεί από τις πολεοδομι­κές μελέτες. Τέλος, στο υπ’ αριθ. 21198/20.5.2010 έγγραφο της Διεύθυν­σης Πολεοδομικού Σχεδιασμού του Υ.Π.Ε.Κ.Α. αναφέρεται ότι η επίδικη ιδιοκτησία του παρεμβαίνοντος αποκόπτεται σε μικρό τμήμα της από τη ζώνη β΄ κατοικίας, αλλά αποφασίστηκε η ένταξή της, αφού «στο πλαίσιο των προδιαγραφών και της μεθοδολογίας του πολεοδομικού σχεδιασμού κατά την πολεοδομική οργάνωση της ΠΜΕ γενικώς τα όρια της υπό έντα­ξης περιοχής είναι σκόπιμο να ταυτίζονται με άξονες δρόμων, όρια ιδιο­κτησιών ή φυσικά όρια και επιπλέον να αποφεύγεται η άσκοπη ρυμοτό­μηση ιδιοκτησιών με προσαρμογή του σχεδίου στη διαμορφωμένη κατά­σταση», ενώ επισημαίνεται ότι «τα παραπάνω όρια εξειδικεύουν το όριο της ΖΟΕ κατά τη μεταφορά του από την κλίμακα 1:10000 (ΖΟΕ) στην κλί­μακα 1: 1000 (ΠΜΕ)».
16. Επειδή, όπως προκύπτει από το τοπογραφικό διάγραμμα, το οποίο δημοσιεύθηκε σε σμίκρυνση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως και το οποίο απεστάλη από τη Διοίκηση στο Δικαστήριο (βλ. χάρτη Π 1.1.- πι­νακίδα 8), στο ακίνητο του αιτούντος με κτηματολογικό αριθμό 534302 δεν φέρεται αποτυπωμένη η ύπαρξη οικοδομής, που ο αιτών είχε ανεγείρει επ’ αυτού, επί τη βάσει της υπ’ αριθ. 636/1996 οικοδομικής αδείας. Εξάλ­λου, ναι μεν ο ήδη αιτών στο από 14.3.2006 υπόμνημα το οποίο υπέβαλε στο ΚΣΧΟΠ, μετά την παραίτησή του από την αρχική του ένσταση (βλ. σχε­τικώς ανωτέρω σκέψη 4), ανέφερε ρητώς την ύπαρξη διώροφης κατοι­κίας στο ακίνητό του, στην οποία μάλιστα, όπως προσθέτει, διαμένει με την οικογένειά του, από τα στοιχεία του φακέλου, όμως, δεν προκύπτει ότι η Διοίκηση απήντησε ειδικά στο εν λόγω υπόμνημα, ούτε υπάρχει, εξ άλ­λου, γενικότερα κάποιο έγγραφο, στο οποίο να γίνεται αναφορά σε ύπαρ­ξη της εν λόγω κατοικίας.  Με τα δεδομένα αυτά, δεν προκύπτει ότι η Διοί­κηση, όταν σχημάτισε την κρίση της για τη διαμόρφωση του σχεδίου στη συγκεκριμένη περιοχή, έλαβε υπόψη της την ύπαρξη της οικοδομής αυτής, στοιχείο, δηλαδή, το οποίο ήταν πάντως συνεκτιμητέο κατά την απόφασή της να χαρακτηρίσει το γειτονικό προς αυτό ακίνητο (δηλ. το ακίνητο με κτη­ματολογικό αριθμό 534301 των παρεμβαινόντων) σε οικοδομήσιμο και να καταργήσει τον μεταξύ των δύο κτημάτων ευρισκόμενο πεζόδρομο, με­τατρέποντας έτσι το ακίνητο του αιτούντος από γωνιακό και έχον πρό­σωπο σε κοινόχρηστο χώρο σε ακίνητο μεσαίο και το οποίο απώλεσε το πρόσωπο προς τον εν λόγω κοινόχρηστο χώρο. Περαιτέρω, σύμφωνα με όσα αναφέρονται στο ως άνω έγγραφο του Ο.Ρ.Σ.Α., η επίδικη ιδιοκτησία των παρεμβαινόντων με κτηματολογικό αριθμό 534201, η οποία εμπίπτει εντός των ορίων της καθορισθείσης με το π.δ. από 20.8.1985 στη Ζ.Ο.Ε. του Ν. Αττικής περιοχής για χρήση δεύτερης κατοικίας, με βάση το μεταγε­νέστερο π.δ. από 20.2.2003 περιλαμβάνεται στη ζώνη του Αττικού Πάρκου της Ζ.Ο.Ε, για την οποία προβλέπονται μόνο συγκεκριμένες χρήσεις, με συνέπεια να μην μπορεί να χαρακτηρισθεί ως οικοδομήσιμος χώρος, προ­σαρτώμενος στο Ο.Τ. Γ 234. Και ναι μεν η χάραξη των ορίων των ζωνών, στις οποίες επιτρέπονται οι διάφορες χρήσεις γης, όροι και περιορισμοί δόμησης στις εκτός σχεδίου και εκτός ορίων οικισμών προϋφισταμένων του 1923 οικισμών περιοχές, όπως προβλέπονται με το ως άνω από 20.2.2003 π.δ/μα  για τις περιοχές, τις εμπίπτουσες στη Ζ.Ο.Ε. θα μπο­ρούσε, εν όψει και του χαρακτήρα των Ζ.Ο.Ε. ως πολεοδομικού μέσου επιβολής ρυθμίσεων που ισχύουν σε ορισμένη περιοχή έως την πολεοδο­μική οργάνωσή της με την έγκριση, κατά κανόνα, σχετικής πολεοδομικής μελέτης (βλ. σχετικώς τις παρατεθείσες ανωτέρω στην σκέψη 13 διατάξεις του άρθρου 7 παρ. 1 του ν. 2508/1997 και 9 του ν. 2742/1999, πρβλ. και ΣτΕ 3179-3181/2009 7μ., 3641-3755/2009 7μ., 3628/2009 7μ.), να μετα­βληθεί με βάση το νεότερο πολεοδομικό σχεδιασμό, που θεσπίζεται  με το προσβαλλόμενο π.δ/μα, με αποτέλεσμα το επίμαχο ακίνητο (ιδιοκτησίας των παρεμβαινόντων)  να τεθεί, με βάση το νεότερο αυτό διάταγμα, εκτός των ορίων των ζωνών, όπως αυτές είχαν χαραχθεί με το από 20.2.2003 π.δ/μα, η μεταβολή, όμως, αυτή έπρεπε να  στηρίζεται σε ειδική αιτιολο­γημένη κρίση των αρμόδιων πολεοδομικών οργάνων. Τέτοια δε κρίση και, μάλιστα, ειδικώς αιτιολογημένη, δεν εξέφερε η Διοίκηση κατά τη διαδικασία καταρτίσεως της εγκριθείσης με το προσβαλλόμενο π.δ. πολεοδομικής με­λέτης. Περαιτέρω δε, ναι μεν αναφέρεται στο προπαρατεθέν (βλ. ανωτέρω σκέ­ψη 15) υπ’ αριθ. 21198/20.5.2010 έγγραφο της Δ/νσεως Πολεοδομικού Σχεδιασμού του Υ.ΠΕ.Κ.Α., το συνταχθέν και αποσταλέν στο Δικαστήριο, επ’ ευκαιρία της υπό κρίση αιτήσεως, ότι η επίδικη ιδιοκτησία (εννοείται των παρεμβαινόντων) αποκόπτεται σε μικρό τμήμα της από τη ζώνη β΄ κατοικίας, αλλά αποφασίστηκε η ένταξή της, αφού «στο πλαίσιο των προ­διαγραφών και της μεθοδολογίας του πολεοδομικού σχεδιασμού κατά την πολεοδομική οργάνωση της ΠΜΕ γενικώς τα όρια της υπό ένταξης περιο­χής είναι σκόπιμο να ταυτίζονται με άξονες δρόμων, όρια ιδιοκτησιών ή φυσικά όρια και επιπλέον να αποφεύγεται η άσκοπη ρυμοτόμηση ιδιοκτη­σιών με προσαρμογή του σχεδίου στη διαμορφωμένη κατάσταση” η αιτιο­λογία όμως αυτή, ανεξάρτητα από το αν θα αρκούσε ή όχι για να στηρίξει την ένταξη του επιμάχου ακινήτου στις ρυθμίσεις της επίδικης πολεοδομι­κής μελέτης, παρατίθεται πάντως στο έγγραφο των απόψεων της Υπηρε­σίας προς το Δικαστήριο, και, συνεπώς, δεν είναι δυνατό να συμπληρώσει παραδεκτώς την ελλείπουσα, κατ’ αρχήν, αιτιολογία επί του εν λόγω θέ­ματος. Ενόψει των προεκτεθέντων, η επίμαχη, με βάση την εγκριθείσα με το προσβαλλόμενο διάταγμα πολεοδομική μελέτη, ένταξη του ακινήτου με κτηματολογικό αριθμό  534201 στο Ο.Τ. Γ 234 παρίσταται πλημμελώς αι­τιολογημένη α) διότι από την έλλειψη στο οικείο τοπογραφικό διάγραμμα αποτυπώσεως επί του γειτονικού ακινήτου (ήτοι του ακινήτου με κτηματο­λογικό αριθμό 534202 ιδιοκτησίας του αιτούντος) της υπαρχούσης οικίας, προκύπτει πλάνη της Διοικήσεως περί της υφισταμένης πραγματικής κα­ταστάσεως στην συγκεκριμένη  περιοχή και β) διότι  το ακίνητο  αυτό (δηλ. το με κτηματολογικό αριθμό  534201) χωρίς αιτιολογία μετακινείται εκτός των ορίων της ορισθείσης με το άρθρο 2 περ. VI του από 20.2.2003 π.δ. ζώ­νης με στοιχείο Β3 (“Αττικό Άλσος”) και, αποσπώμενο από αυτήν, εντάσ­σεται, με βάση την επίμαχη μελέτη, στην πολεοδομούμενη με αυτή περιοχή, καθιστάμενος  επιπλέον και οικοδομήσιμος χώρος. Για τους λό­γους αυτούς, οι οποίοι προβάλλονται βασίμως, πρέπει να γίνει δεκτή η υπό κρίση αίτηση και να ακυρωθεί κατά το αντίστοιχο μέρος το προσβαλ­λόμενο π.δ/μα, απορριπτομένης της παρεμβάσεως, να αναπεμφθεί δε η υπόθεση στην Διοίκηση, προκειμένου να προβεί σε νέα σύννομη κρίση επί του ζητήματος της δυνατότητας εντάξεως του επίμαχου ακινήτου στην ρυθμι­ζόμενη πολεοδομικώς με την μελέτη περιοχή.

Facebook

0

Twitter

Linkedin

email

Print