ΣτΕ 596/2023 [Νόμιμη ανάκληση άδειας λειτουργίας κ.υ.ε. στη Μεσαιωνική πόλη της Ρόδου]
Περίληψη
– Η Διοίκηση παρείχε επανειλημμένα στην αιτούσα τη δυνατότητα να ασκήσει το δικαίωμα προηγούμενης ακρόασης, τόσο πριν όσο και μετά την παρέλευση της τεθείσας ως τελικής προθεσμίας, δικαίωμα το οποίο ασκήθηκε, και δεν ήταν υποχρεωμένη να καλέσει την αιτούσα σε εκ νέου ακρόαση μετά την τελευταία πριν από την ανάκληση της άδειας, από 27.8.2021 αυτοψία, όπως αβασίμως προβάλλεται. Εξάλλου, δεν ήταν ουσιώδης η μη λήψη υπόψη από τη Διοίκηση του κατατεθέντος μετά την έκδοση της προσβαλλόμενης πράξης από 30.8.2023 εγγράφου της αιτούσας, διότι, όπως προκύπτει από το περιεχόμενό του, με αυτό η αιτούσα χωρίς να αναφερθεί καθόλου στο κρίσιμο ζήτημα της μετατροπής της επιχείρησης σε εστιατόριο κατά παράβαση της χορηγηθείσας άδειας και στις βλάβες που προκλήθηκαν στο μεσαιωνικό κτίριο από τις αυθαίρετες παρεμβάσεις στον εσωτερικό και εξωτερικό χώρο αυτού, που αποτελούν την αιτιολογία της προσβαλλόμενης πράξη, κατ’ ουσίαν αποδέχεται επιμέρους διαπιστωθείσες παραβάσεις, προβάλλει δε ότι, κατά την εκτίμησή της, είναι ήσσονος σημασίας και οι ελάχιστες αναγκαίες για τη λειτουργία της επιχείρησης, καθώς και ότι ορισμένες εξ αυτών έχουν αποκατασταθεί ή είναι δυνατόν να αποκατασταθούν ώ δεν οφείλονται σε ενέργειες της αιτούσας. Ως εκ τούτου, ο εξεταζόμενος λόγος περί προσβολής του δικαιώματος προηγούμενης ακρόασης πρέπει ν’ απορριφθεί συνολικά ως αβάσιμος.
Όπως προκύπτει από την ερμηνεία των διατάξεων του αρχαιολογικού νόμου σε συνδυασμό με το ιστορικό της υπόθεσης, ήταν επιβεβλημένη η ανάκληση της χορηγηθείσας άδειας κατόπιν διαπιστώσεως συνεχιζόμενων επεμβάσεων και χρήσης του χώρου εκ μέρους της αιτούσας κατά παράβαση των όρων της άδειας, με αποτέλεσμα την άμεση και έμμεση βλάβη στο κηρυγμένο μεσαιωνικό μνημείο και τον περιβάλλοντα χώρο αυτού, και συνεπώς η Διοίκηση εξέδωσε την προσβαλλόμενη πράξη κατά δέσμια αρμοδιότητα. Ως εκ τούτου, εν προκειμένω δεν τίθεται ζήτημα παραβίασης της αρχής της χρηστής διοίκησης, η οποία εφαρμόζεται μόνο επί διακριτικής ευχέρειας. Εξάλλου, η πραγματοποίηση και δεύτερης αυτοψίας στις 27.8.2021, στο πλαίσιο της παροχής επιπλέον χρόνου στην αιτούσα για συμμόρφωσή της, κατά την οποία (αυτοψία) διαπιστώθηκαν νέες παραβάσεις, που δεν περιλαμβάνονταν στην από 12.8.2021 έκθεση αυτοψίας, δεν αντίκειται σε κάποια διάταξη νόμου. Αντιθέτως, επιβεβαιώνει τη συνεχιζόμενη μη συμμόρφωση της αιτούσας στους όρους της χορηγηθείσας άδειας κατά παράβαση του αρχαιολογικού νόμου. Ως εκ τούτου, πρέπει ν’ απορριφθεί ως αβάσιμος ο εξεταζόμενος λόγος ακυρώσεως.
Η ανακληθείσα άδεια λειτουργίας του επίδικου καταστήματος προέβλεπε ρητά ως όρο ότι οποιαδήποτε παρέκκλιση από τα προβλεπόμενα σ’ αυτή συνεπάγεται την ανάκλησή της, σχετικά δε με το ζήτημα αυτό ενημερώθηκε επανειλημμένα η αιτούσα με έγγραφα της Εφορείας Αρχαιοτήτων Δωδεκανήσου, ιδίως δε με το από 5.7.2021 έγγραφο με το οποίο δόθηκε σ’ αυτήν τελευταία διορία για συμμόρφωση με τις οδηγίες της υπηρεσίας και τους όρους της άδειας. Εξάλλου, μετά από αλλεπάλληλες αυτοψίες των αρμοδίων υπαλλήλων της αρχαιολογικής υπηρεσίας διαπιστώθηκε η μη συμμόρφωση της αιτούσας τόσο σε επιμέρους όρους ως προς τις επιτρεπόμενες επεμβάσεις στον εσωτερικό και εξωτερικό χώρο του κτιρίου, όσο και κυρίως σε σχέση με το είδος της επιτρεπόμενης δραστηριότητας, σημείο το οποίο ουδόλως αμφισβητείται από την αιτούσα με τους προβαλλόμενους λόγους. Αντιθέτως, προκύπτει ότι η αιτούσα πράγματι διατηρούσε επιχείρηση εστιατορίου τόσο κατά τον κρίσιμο χρόνο εκδόσεως της προσβαλλόμενης πράξης, όσο και μεταγενέστερα, ήτοι κατά τον χρόνο λειτουργίας του καταστήματος βάσει προσωρινής διαταγής του Προέδρου Πρωτοδικών Ρόδου (σύμφωνα με την οποία η αιτούσα όφειλε να τηρεί τους όρους της ανακληθείσας άδειας). Κατόπιν δε αλλεπάλληλων ελέγχων της Διεύθυνσης Δημόσιας Υγείας Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων της, ακόμη και μετά τη δημοσίευση της 699/2022 απόφασης του Διοικητικού Πρωτοδικείου Ρόδου, που απέρριψε προσφυγή της αιτούσας κατά απόφασης διακοπής λειτουργίας του καταστήματος βάσει της υγειονομικής νομοθεσίας, μόλις στις 27.1.2023 υπεβλήθη διάγραμμα ροής και τεχνική έκθεση που αντιστοιχούν σε λειτουργία αναψυκτηρίου και όχι εστιατορίου. Περαιτέρω, ουδεμία επιρροή ασκούν τα προβαλλόμενα από την αιτούσα με το εν λόγω υπόμνημα ότι η λειτουργία αυτή οφειλόταν σε “συγγνωστή πλάνη” εκ μέρους της, καθ’ όσον η προσβαλλόμενη πράξη εκδόθηκε βάσει αντικειμενικών δεδομένων και ανεξαρτήτως υπαιτιότητας της αιτούσας. Πρέπει δε ν’ απορριφθούν ως αβάσιμα τα όσα προβάλλονται από την αιτούσα σε σχέση με την ανυπαρξία όρων για τον αριθμό των τραπεζοκαθισμάτων και τον χώρο ανάπτυξής τους, δεδομένου ότι από το συνοδεύον την ανακληθείσα άδεια τοπογραφικό διάγραμμα, το οποίο δεν έχει τροποποιηθεί μέχρι σήμερα, προκύπτει με σαφήνεια ο αριθμός αυτών σε 16 τραπέζια με 4 καρέκλες έκαστο και η διάταξη αυτών στον αύλειο χώρο, ο οποίος δεν καλύπτεται στο σύνολό του.
Τέλος, από το με ημερομηνία 20.12.2022 έγγραφο απόψεων της Διοίκησης προς το Δικαστήριο συνοδευόμενο από στοιχεία φακέλου προκύπτουν τα εξής: α) κατόπιν αυτοψιών της Εφορείας Αρχαιοτήτων Δωδεκανήσου, που πραγματοποιήθηκαν μετά την έκδοση της προσβαλλόμενης πράξης και κατά τη λειτουργία του καταστήματος βάσει της ανωτέρω προσωρινής διαταγής, συγκεκριμένα στις 19.4.2022 και 3.8.2022 διαπιστώθηκε εκ νέου μη τήρηση των όρων που είχαν τεθεί με την ανακληθείσα άδεια, β) με το από 12.8.2022 έγγραφο της Εφορείας Αρχαιοτήτων Δωδεκανήσου απερρίφθη εκ νέου αίτημα της αιτούσας για μετατροπή του καταστήματος σε εστιατόριο και γ) τέλος, στο από 24.10.22 έγγραφο της εν λόγω Εφορείας αναφέρεται ότι η υπηρεσία αδυνατεί να παρακολουθήσει “την αυθαίρετη δραστηριότητα της εν λόγω επιχείρησης, πόσο μάλλον όταν αυτή αφορά την ανάπτυξη κινητών στοιχείων … στον αύλειο χώρο … καθώς διαφοροποιείται συνεχώς με προστιθέμενες και αφαιρούμενες κατασκευές και μάλιστα σε ώρες εκτός του ωραρίου της Υπηρεσίας”. Με αυτά τα δεδομένα, δεν τίθεται ζήτημα παραβίασης της αρχής της αναλογικότητας και της αρχής της προστατευόμενης εμπιστοσύνης ούτε προκύπτει έμπρακτη βούληση της αιτούσας για απαρέγκλιτη συμμόρφωση στους όρους και τις υποδείξεις της αρχαιολογικής υπηρεσίας, όπως αβασίμως προβάλλεται. Αντιθέτως αποδεικνύεται η συνεχιζόμενη μη συμμόρφωση εκ μέρους της αιτούσας, στην οποία παρασχέθηκε επανειλημμένα η δυνατότητα συμμορφωθεί, πριν εκδοθεί η επαχθής γι’ αυτήν ανακλητική πράξη. Ως εκ τούτου, πρέπει ν’ απορριφθεί ως αβάσιμος ο περί του αντιθέτου προβαλλόμενος λόγος.
Πρόεδρος: Μ. Γκορτζολίδου
Εισηγητής: Ζ. Θεοδωρικάκου
Το πλήρες κείμενο της απόφασης θα αναρτηθεί αμέσως μετά την καθαρογραφή του από το Δικαστήριο.
