ΣτΕ 1856/2022 [Αλυσιτελής προσβολή οικοδομικής άδειας για ανακατασκευή ερειπωμένου κτίσματος εντός παραδοσιακού οικισμού – αρχαιολογικού χώρου]
Περίληψη
– Προκειμένου περί ανεγέρσεως οποιουδήποτε οικοδομήματος εντός αρχαιολογικού χώρου ή πλησίον αρχαίου ή νεώτερου μνημείου, απαιτείται προηγούμενη άδεια του Υπουργού Πολιτισμού, η έλλειψη ή η ανάκληση της οποίας καθιστά την οικοδομική άδεια μη νόμιμη και επιτρέπει στα όργανα του Υπουργείου Πολιτισμού [στον Προϊστάμενο της αρμόδιας Εφορείας Αρχαιοτήτων, εάν πρόκειται για αρχαίο μνημείο ή αρχαιολογικό χώρο και στον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Νεωτέρων Μνημείων και Τεχνικών Έργων, εάν πρόκειται για νεώτερο μνημείο, κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 1 Α’ περ. 4 και το άρθρο 4 παρ. 5 της απόφασης της Υπουργού Πολιτισμού να εκδίδουν πράξη διακοπής των οικοδομικών εργασιών], ανεξαρτήτως αν έχει ανακληθεί ή όχι η οικοδομική άδεια.
Η προσβαλλόμενη οικοδομική άδεια εκδόθηκε χωρίς να έχει προηγηθεί η έγκριση των αρμοδίων οργάνων του Υπουργείου Πολιτισμού, η οποία προαπαιτείται υπό το καθεστώς του ν. 3028/2002. Για τον λόγο αυτόν, άλλωστε, εκδόθηκε το σήμα του Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Νεωτέρων Μνημείων και Τεχνικών Έργων Δωδεκανήσου, ανεξαρτήτως αν δεν ανακλήθηκε και η χορηγηθείσα οικοδομική άδεια από το αρμόδιο προς τούτο όργανο. Ενόψει του εκτεθέντος ανωτέρω πραγματικού, οι επίμαχες οικοδομικές εργασίες οι οποίες εγκρίθηκαν με την προσβαλλόμενη οικοδομική άδεια δεν μπορούν πλέον να υλοποιηθούν ενόψει του ότι, μάλιστα, δεν εγκρίθηκε η μελέτη που υπέβαλε ο παρεμβαίνων προς το Τοπικό Συμβούλιο Μνημείων Δωδεκανήσου, η οποία ήταν ομοίου περιεχομένου με αυτήν η οποία είχε εγκριθεί από το Συμβούλιο Αρχιτεκτονικής προ της εκδόσεως της προσβαλλόμενης οικοδομικής άδειας. Ως εκ τούτου, τυχόν ακύρωσή της δεν θα ωφελούσε την αιτούσα, η οποία θεμελιώνει το έννομο συμφέρον προς άσκηση της κρινόμενης αιτήσεως αφ’ ενός στην ιδιότητά της ως κυρία λιθόκτιστης διώροφης παραδοσιακής κατοικίας που βρίσκεται όπισθεν και σε μικρή απόσταση από τις ερειπωμένες κατασκευές ,επί των οποίων επετράπησαν οι αναφερόμενες στην προσβαλλόμενη οικοδομική άδεια εργασίες και αφ’ ετέρου στο ενδιαφέρον της για την προστασία του οικισμού της Μεγίστης και της Δημοτικής Αγοράς Καστελόριζου. Ούτε το δεύτερο προσβαλλόμενο έγγραφο της Προϊσταμένης της Εφορείας Αρχαιοτήτων Δωδεκανήσου, με το οποίο η υπηρεσία αυτής εσφαλμένως υπολαμβάνει ότι δεν έχει αρμοδιότητα για την άσκηση ελέγχου, εξ επόψεως αρχαιολογικού νόμου, για τις οικοδομές που ανεγείρονται εντός του αρχαιολογικού χώρου που αποτελεί τον οικισμό της Μεγίστης αναπτύσσει πλέον έννομα αποτελέσματα προκαλούντα βλάβη στα έννομα συμφέροντα της αιτούσας. Τούτο διότι αρκούσε η έκδοση σήματος του Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Νεωτέρων Μνημείων και Τεχνικών Έργων Δωδεκανήσου, το οποίο απευθυνόταν και στην Εφορεία Αρχαιοτήτων Δωδεκανήσου, ώστε να διακοπούν οι επιτραπείσες οικοδομικές εργασίες, από τις οποίες επέρχονται οι δυσμενείς έννομες συνέπειες τόσο για το ακίνητό της όσο και για τον οικισμό της Μεγίστης και στις οποίες θεμελιώνεται το έννομο συμφέρον της. Επιπλέον, το έγγραφο αυτό δεν μπορεί να αποτελέσει έρεισμα για την υλοποίηση της προσβαλλόμενης οικοδομικής άδειας, δεδομένου ότι απαιτείται η υποβολή νέας μελέτης και η έκδοση νέας εγκριτικής πράξεως του Υπουργείου Πολιτισμού και νέας οικοδομικής άδειας. Με τα δεδομένα αυτά, οι προσβαλλόμενες πράξεις δεν επάγονται πλέον οποιαδήποτε έννομη συνέπεια και, επομένως, καθίσταται αλυσιτελής η ακύρωσής τους.
Πρόεδρος: Μ. Γκορτζολίδου
Εισηγητής: Α. Σπανού
Το πλήρες κείμενο της απόφασης θα αναρτηθεί αμέσως μετά την καθαρογραφή του από το Δικαστήριο.
