ΣΤΕ 2831/2019 [ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΆΔΕΙΑ ΕΛΛΙΜΕΝΙΣΜΟΥ ΦΟΡΤΗΓΙΔΑΣ ΥΓΡΩΝ ΚΑΥΣΙΜΩΝ ΣΤΟΝ ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟ]
Περίληψη
– Κατά τα οριζόµενα στο άρθρο 27Α παρ. 2 του ΓΚΛ 18, όπως ισχύει, προκειμένου να χορηγηθεί άδεια ελλιμενισµού δεξαμενόπλοιου πετρελαίου κ.λπ., απαιτείται η κατάρτιση “Σχεδίου Άμεσης Αποµάκρυνσης” της (πλωτής) αποθήκης στις περιπτώσεις ανάγκης και κινδύνου, το οποίο, κατά τη διατύπωση της διάταξης, “έχει εγκριθεί από την αρμόδια Λιμενική Αρχή”. Κατά την έννοια της διάταξης αυτής, η έγκριση του Σχεδίου δεν είναι απαραίτητο να εκδηλώνεται πανηγυρικώς με διακεκριμένη διοικητική πράξη, αλλά αρκεί να προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου. Εν προκειμένω, το συνοδευτικό της προσβαλλομένης άδειας Σχέδιο Άμεσης Απομάκρυνσης, που καταρτίσθηκε από ναυπηγό μηχανολόγο μηχανικό κατόπιν, µάλιστα, υποδείξεων της λιμενικής αρχής και επανυποβλήθηκε προς αυτήν, μνημονεύεται στο προοίμιο της αρχικής άδειας ελλιμενισμού που εκδόθηκε από το ίδιο Κεντρικό Λιμεναρχείο. Στην άδεια αυτή, επομένως, ενυπάρχει η έγκριση του σχεδίου, και, κατά συνέπεια, ο λόγος ακυρώσεως ότι η άδεια πάσχει λόγω μη προηγουμένης εγκρίσεως από τη λιμενική αρχή του Σχεδίου Άμεσης Απομάκρυνσης, είναι απορριπτέος ως αβάσιμος.
Στην περίπτωση κατά την οποία ο κίνδυνος μεγάλου ατυχήματος δημιουργείται από πλωτό ναυπήγημα προσδεδεμένο στην ξηρά, ο ελλιμενισμός του οποίου εγκρίνεται από τις αρµόδιες λιμενικές αρχές χωρίς την παρεμβολή της οικείας Διεύθυνσης Ανάπτυξης, η αξιολόγηση της επικινδυνότητας της αγκυροβολίας ή του ελλιμενισμού του ναυπηγήματος εξ επόψεως της οδηγίας seveso απόκειται στη λιµενική αρχή, εφόσον, βεβαίως, η σχετική μελέτη και ο σχεδιασµός έκτακτης ανάγκης δεν έχουν καταρτισθεί κατά το στάδιο της περιβαλλοντικής αδειοδοτήσεως της εγκατάστασης του πλωτού μέσου.
Εν προκειμένω, η Διοίκηση τελεί υπό την αντίληψη ότι η λιμενική αρχή, η οποία εξέδωσε την εν προκειμένω προσβαλλόμενη άδεια ελλιμενισμού, δεν αποτελεί την “αδειοδοτούσα αρχή” του άρθρου 3 παρ. 9 της ΚΥΑ 12044/613/07/19.3.2007 και, επομένως, δεν είχε οποιαδήποτε αρμοδιότητα επί, τυχόν, εκπονηθείσης μελέτης ασφαλείας για την επίμαχη φορτηγίδα. Όμως, στην εν λόγω αρχή απέκειτο να ασκήσει τις αρμοδιότητες “αδειοδοτούσας αρχής” ως προς τον ελλιμενισμό της παραπάνω φορτηγίδας, δεδομένου ότι το ζήτημα της συμβατότητας της εγκατάστασής της από πλευράς οδηγίας seveso δεν προκύπτει ότι είχε εξετασθεί κατά το στάδιο της προηγηθείσης περιβαλλοντικής αδειοδοτήσεως. Η εξέταση του ζητήματος αυτού, εξάλλου, ουδόλως αποδεικνύεται από την απλή επίκληση στο προοίμιο της προηγηθείσης απόφασης, με την οποία είχαν εγκριθεί περιβαλλοντικοί όροι για την προσθήκη του ως άνω πλωτού μέσου, της ΚΥΑ 5697/590/16.3.2000 (Β΄ 405), η οποία, πριν καταργηθεί με την ΚΥΑ 12044/613/07/19.3.2007 (άρθρο 21), ρύθμιζε το ίδιο θέμα, διότι η επίκληση αυτή, ενώ αποτελεί συνομολόγηση ότι η εγκατάσταση της φορτηγίδας υπάγεται στο πεδίο εφαρμογής της ως άνω οδηγίας, δεν αποδεικνύει, αυτή και μόνη, ότι κατά την περιβαλλοντική αδειοδότηση της προσθήκης της φορτηγίδας ελήφθη υπόψη το περιεχόμενο της ως άνω οδηγίας ούτε ότι τηρήθηκαν οι προβλεπόμενες από αυτήν διαδικαστικές εγγυήσεις (κατάρτιση σχεδίων, διαβούλευση κ.λπ.). Πρέπει, κατά συνέπεια, ο σχετικός λόγος ακυρώσεως να γίνει δεκτός.
Εισηγητής: Χρ. Ντουχάνης
Το πλήρες κείμενο της απόφασης θα αναρτηθεί αμέσως μετά την καθαρογραφή του από το Δικαστήριο.
