ΣΤΕ 2451/2019 [ΜΗ ΝΟΜΙΜΗ ΑΝΑΚΛΗΣΗ ΆΔΕΙΑΣ ΊΔΡΥΣΗΣ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΜΟΝΑΔΑΣ ΙΧΘΥΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑΣ ΣΤΟΝ ΠΟΡΟ]
Περίληψη
– Με την 3093/2017 απόφαση του ΣτΕ ακυρώθηκαν, κατόπιν αιτήσεως κατοίκων Πόρου, σωματείων κλπ. οι αποφάσεις, που εκδόθηκαν από το 2005 και εντεύθεν και αφορούσαν την αδειοδότηση της επίδικης μονάδας ιχθυοκαλλιέργειας στον όρμο “Μπίστι” Δήμου Πόρου, για τον λόγο ότι δεν ήταν επιτρεπτή η χωροθέτηση αυτής σε θέση για την οποία δεν υπήρχε πρόβλεψη για εγκατάσταση μονάδων ιχθυοκαλλιέργειας σε χωροταξικό ή άλλου είδους σχεδιασμό. Ωστόσο, πριν εκδοθεί η εν λόγω ακυρωτική απόφαση και ενώ ήδη είχε τεθεί σε ισχύ το Ειδικό Πλαίσιο για τις Υδατοκαλλιέργειες και ο ν. 4282/2014 περί ανάπτυξης υδατοκαλλιεργειών, ο νέος φορέας των ως άνω αδειών ζήτησε τη μετεγκατάσταση της προαναφερθείσας μονάδας σε νέα θέση εξωτερικά του όρμου “Μπίστι”.
Σχετικά εκδόθηκαν οι προβλεπόμενες διοικητικές πράξεις. Μετά την έκδοση της 3093/2017 απόφασης του ΣτΕ ο Συντονιστής Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής εξέδωσε απόφαση με την οποία ανακάλεσε την προαναφερθείσα άδεια ίδρυσης και λειτουργίας της επίδικης μονάδας ιχθυοκαλλιέργειας στη νέα θέση (εξωτερικά του όρμου Μπίστι), με την αιτιολογία ότι η έκδοσή της ερείδεται επί διοικητικών πράξεων που ήδη ακυρώθηκαν. Στην ανακλητική απόφαση προβλέπεται επίσης ότι ο μισθωτής υποχρεούται εντός 18 μηνών από την έκδοσή της να απομακρύνει τις εγκαταστάσεις και να αποκαταστήσει τον περιβάλλοντα χώρο της θέσης όπου ασκούσε την παραγωγική του δραστηριότητα, ενώ παρέχεται και η δυνατότητα μετεγκατάστασης της μονάδας σε νέα θέση, σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία.
Ακολούθως, τροποποιήθηκε η τελευταία ΑΕΠΟ ως προς τον χρόνο ισχύος της από 10 έτη σε 18 μήνες από την έκδοση της νέας αυτής απόφασης, δηλαδή μέχρι 31.1.2020, προκειμένου ο φορέας της δραστηριότητας να απομακρύνει τις εγκαταστάσεις της μονάδας και να αποκαταστήσει την περιοχή με τη λήξη λειτουργίας της μονάδας στη συγκεκριμένη έκταση. Κατά της εν λόγω πράξης η αιτούσα άσκησε προσφυγή νομιμότητας προς τον Υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας, η οποία απορρίφθηκε με απόφαση του Υπουργού. ‘Ηδη με την κρινόμενη αίτηση ζητείται η ακύρωση της απόφασης του Συντονιστή Αποκεντρωμένης Διοίκησης, με την οποία ανακλήθηκε η άδεια ίδρυσης και λειτουργίας της επίδικης μονάδας. Μετά την άσκηση της κρινόμενης αιτήσεως κινήθηκε η διαδικασία περαιτέρω μετεγκατάστασης της επίδικης μονάδας σε θέση “Δυτικά Χερσονήσου Μπίστι”, με την έκδοση απόφασης του Συντονιστή Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής, με την οποία προεγκρίνεται η παραχώρηση θαλάσσιας έκτασης 35 στρεμμάτων στη θέση αυτή.
Όπως προκύπτει από το περιεχόμενο της προσβαλλόμενης απόφασης και το ιστορικό της υπόθεσης, η Διοίκηση ανακάλεσε την άδεια ίδρυσης και λειτουργίας της επίδικης μονάδας θεωρώντας ότι με αυτόν τον τρόπο συμμορφώνεται προς το περιεχόμενο της 3093/2017 απόφασης του ΣτΕ. Με την εν λόγω απόφαση ακυρώθηκαν αποφάσεις περί μίσθωσης θαλάσσιας έκτασης εγκρίσεως περιβαλλοντικών όρων και άδειας ίδρυσης και λειτουργίας μονάδας ιχθυοκαλλιέργειας της αιτούσας εσωτερικά του όρμου “Μπίστι”, λόγω ελλείψεως χωροταξικού ή άλλου είδους σχεδιασμού. Λαμβάνοντας, όμως, υπόψη ότι η ανακληθείσα άδεια αφορά διαφορετική θέση, έστω και παραπλήσια της αρχικής, καθώς και ότι αυτή εκδόθηκε υπό την ισχύ νεώτερου, όλως διαφορετικού νομικού πλαισίου, συγκεκριμένα υπό την ισχύ του Ειδικού Πλαισίου για τις υδατοκαλλιέργειες και του ν. 4282/2014, δεν συνέτρεχαν, εν προκειμένω, οι προϋποθέσεις για τη δέσμευση της Διοίκησης από το δεδικασμένο της προαναφερθείσας ακυρωτικής δικαστικής απόφασης ούτε εξ αυτής απορρέει υποχρέωση της Διοίκησης να ανακαλέσει την επίδικη άδεια ίδρυσης και λειτουργίας. Ως εκ τούτου, η αιτιολογία της προσβαλλόμενης ανακλητικής πράξης δεν είναι νόμιμη από την άποψη αυτή, όπως βασίμως προβάλλεται.
Οι μονάδες που είχαν αδειοδοτηθεί και λειτουργούσαν κατά τον χρόνο έναρξης ισχύος του Ειδικού Πλαισίου για τις υδατοκαλλιέργειες (δηλαδή από τη δημοσίευσή του στις 4.11.2011 σε ΦΕΚ. κατά το άρθρο Τρίτο του Πλαισίου) εμπίπτουν στις “υφιστάμενες μονάδες” που επιτρεπτώς μετεγκαθίστανται εντός ΠΑΥ κατηγορίας Α. Το ίδιο πρέπει να γίνει δεκτό και στην περίπτωση που οι άδειές τους ακυρώθηκαν μεταγενέστερα με δικαστική απόφαση αποκλειστικά για τον λόγο ότι δεν είχε προηγηθεί χωροταξικός ή άλλου είδους σχεδιασμός. Τούτο δε διότι όλες οι άδειες των μονάδων υδατοκαλλιέργειας που είχαν εκδοθεί πριν την ισχύ του Ειδικού Πλαισίου είχαν αυτή τη νομική πλημμέλεια, ανεξαρτήτως εάν τούτο είχε διαπιστωθεί δικαστικά, ωστόσο ελήφθησαν υπόψη, μεταξύ άλλων, για τον χωροταξικό σχεδιασμό των υδατοκαλλιεργειών, που ρύθμισε μία επί μακρόν υφιστάμενη παραγωγική δραστηριότητα, με σκοπό τη σύνθεση της υφιστάμενης κατάστασης με μια “ιδεατή”, υπό την έννοια της ολοκληρωμένης διαχείρισης χώρου και πόρων, με στόχο τη βιώσιμη ανάπτυξη του εν λόγω τομέα, όπως αυτό προκύπτει τόσο από το περιεχόμενο των μελετών που εκπονήθηκαν σχετικά, όσο και από τον βασικό στόχο του Ειδικού Πλαισίου (όπως περιγράφεται στο στοιχείο 24 του προοιμίου του), καθώς και από την πρόβλεψη μεταβατικών διατάξεων για τις ήδη εκδοθείσες άδειες (άρθρο 12 Ειδικού Πλαισίου). Ο σχεδιασμός δε αυτός κρίθηκε σύμφωνος με το άρθρο 24 του Συντάγματος ως προς τη λήψη υπόψην των δεδομένων και κριτηρίων αυτών.
Η επίδικη μονάδα, που λειτουργούσε εντός της ΠΑΥ Α Πόρου από το έτος 2006 με τα αυτά σε γενικές γραμμές τεχνικά χαρακτηριστικά (θαλάσσια έκταση 35 στρεμμάτων και δυναμικότητα 350 τόνων), ενώ οι άδειες που διέθετε ακυρώθηκαν λόγω της εγκατάστασης αυτής σε θέση για την οποία δεν υπήρχε σχετική πρόβλεψη σε χωροταξικό ή άλλου είδους σχεδιασμό, πρέπει να θεωρηθεί ως υφιστάμενη που επιτρεπτώς μετεγκαταστάθηκε το έτος 2014 εντός της ίδιας ΠΑΥ, κατ’ εφαρμογή της προαναφερθείσας διάταξης του Ειδικού Πλαισίου, με ταυτόχρονη αύξηση της δυναμικότητάς της κατά 25%, σύμφωνα με άλλη ρύθμιση, που ίσχυε κατά τον κρίσιμο χρόνο (ήδη έχει αποκλεισθεί αυτή η δυνατότητα στις ΠΑΥ Α, σύμφωνα με το άρθρο 15 παρ. 2 της από 24.12.2015 ΠΝΠ, που κυρώθηκε µε το άρθρο Πρώτο του ν. 4366/2016, Α’ 18). Συνεπώς, η ανακληθείσα άδεια που αφορά την εν λόγω μετεγκατάσταση δεν κατέστη παράνομη συνέπεια της εκδόσεως της 3093/2017 απόφασης του ΣτΕ ούτε η ανακλητική πράξη αιτιολογείται νομίμως με επίκληση της ακύρωσης των αδειών της επίδικης μονάδας στην αρχική θέση, στις οποίες ερείδεται η μετεγκατάσταση, σε συνδυασμό με την ως άνω διάταξη του Ειδικού Πλαισίου, όπως αβασίμως υποστηρίζεται από τη Διοίκηση (η οποία παρ’ όλα αυτά ήδη προωθεί την περαιτέρω μεταγκατάσταση της επίδικης μονάδας εντός της ίδιας ΠΑΥ). Ως εκ τούτου, και από την άποψη αυτή, δεν αιτιολογείται νομίμως η προσβαλλόμενη πράξη, όπως βασίμως προβάλλεται.
Πρόεδρος: Αθ. Ράντος
Εισηγητής: Ζ. Θεοδωρικάκου
Το πλήρες κείμενο της απόφασης θα αναρτηθεί αμέσως μετά την καθαρογραφή του από το Δικαστήριο.
