ΣτΕ 55/2017 [Παράνομη απόρριψη αίτησης επέκτασης βιομηχανίας παραγωγής χαλκοσωλήνων]

Περίληψη

-Το γήπεδο όπου λειτουργεί η βιομηχανία παραγωγής χαλκοσωλήνων της αιτούσας ευρίσκεται εκτός μεν, αλλά εγγύτατα προς τη ζώνη των 500 μέτρων από τον οικισμό της Οινόης, ο οποίος έχει πληθυσμό κάτω των 2000 κατοίκων, η δε αιτούσα αιτήθηκε την επέκταση και τον εκσυγχρονισμό των εγκαταστάσεών της σε όμορο γήπεδο, που ανήκε σε εταιρεία του ίδιου ομίλου εταιρειών και αποκτήθηκε από την ίδια μετά τη δημοσίευση του π.δ. της 24.4.-3.5.1985, κατά τρόπον ώστε οι εγκαταστάσεις της επέκτασης να εμπέσουν και εντός της ζώνης των 500 μέτρων από τα όρια του εν λόγω οικισμού. Η Διοίκηση δεν μπορούσε να απορρίψει το αίτημα χωρίς να ερευνήσει την έκταση, τις συνθήκες και τις συνέπεις της επέκτασης. Ως εκ τούτου, η απόρριψη του επίδικου αιτήματος, η οποία έγινε χωρίς την απαιτούμενη έρευνα, παρίσταται μη νομίμως αιτιολογημένη, κατά τα βασίμως προβαλλόμενα, και οι προσβαλλόμενες πράξεις πρέπει να ακυρωθούν, η δε υπόθεση πρέπει να αναπεμφθεί στη Διοίκηση προς νέα νόμιμη κρίση.

Πρόεδρος: Αθ. Ράντος
Εισηγητής: Μ. Σωτηροπούλου

Βασικές σκέψεις

Επειδή, με την κρινόμενη αίτηση, για την άσκηση της οποίας έχει καταβληθεί το παράβολο (έντυπο παραβόλου 1070448/2009), ζητείται παραδεκτώς η ακύρωση: α) της απόφασης 74204/7526/3.10.2008 της Γενικής Διευθύντριας της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας, με την οποία απερρίφθη, κατόπιν προκαταρκτικής περιβαλλοντικής εκτίμησης και αξιολόγησης, αίτηση της αιτούσας εταιρείας για την επέκταση βιομηχανίας παραγωγής χαλκοσωλήνων και β) της σιωπηρής απόρριψης από τον Υπουργό Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων (ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε.) της από 20.11.2008 προσφυγής της αιτούσας κατά της ως άνω, υπό στοιχ. α, απόφασης.
Επειδή, ειδικότερα, από τα στοιχεία του φακέλου προκύπτουν τα εξής: η αιτούσα εταιρεία ΧΑΛΚΟΡ Α.Ε. διατηρεί βιομηχανία παραγωγής χαλκοσωλήνων στο Δήμο Οινοφύτων του νομού Βοιωτίας [στο 57ο χλμ. της Νέας Εθνικής Οδού Αθηνών – Λαμίας], για τη λειτουργία της οποίας έχουν εγκριθεί περιβαλλοντικοί όροι (βλ. απόφαση 91528/11.6.2002 του Γενικού Γραμματέα Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας, όπως ισχύει μετά τη συμπλήρωση και τροποποίησή της με την απόφαση 852/27.2.2006 του Γενικού Διευθυντή Στήριξης της Βιομηχανίας του Υπουργείου ΠΕΧΩΔΕ). Η δραστηριότητα αυτή, η οποία έχει εγκατασταθεί σε γήπεδο εμβαδού 175.737,39 τ.μ., ασκείται σε περιοχή εκτός σχεδίου, σε απόσταση μεγαλύτερη των 500 μέτρων από τα όρια του οικισμού Οινόης του νομού Βοιωτίας. Με την από 17.7.2008 αίτησή της προς το Τμήμα Περιβάλλοντος και Χωροταξικού Σχεδιασμού της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας, η αιτούσα υπέβαλε προμελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων, προκειμένου να τηρηθεί η διαδικασία προκαταρκτικής περιβαλλοντικής εκτίμησης και αξιολόγησης, για την ανανέωση των περιβαλλοντικών όρων, το μηχανολογικό εκσυγχρονισμό, καθώς και την κτηριακή επέκταση, αποξήλωση και μετεγκατάσταση του υφισταμένου μηχανολογικού εξοπλισμού του εργοστασίου. Κατά τα αναφερόμενα στη συνυποβληθείσα με την ως άνω αίτηση προμελέτη (βλ. σελ. 9-10), η δραστηριότητα της αιτούσας “κατατάσσεται στη 2η υποκατηγορία της Α΄ κατηγορίας έργων (Ομάδα 9η: Βιομηχανικές εγκαταστάσεις α/α 184 “… μορφοποίηση προϊόντων από έτοιμη πρώτη ύλη χαλκού ή κράματός του” (κωδικός ΕΣΥΕ κατά ΣΤΑΚΟΔ 274, 4γ), που αντιστοιχεί στην κύρια δραστηριότητα των εγκαταστάσεων”, ενώ “η κτ[η]ριακή επέκταση σχεδιάζεται να πραγματοποιηθεί σε οικοπεδικό χώρο, ο οποίος αποτελεί μέρος του γηπέδου της ΧΑΛΚΟΡ Α.Ε. ο οποίος ήρθε στην κατοχή της κατά τη διάρκεια του έτους 2000, ενώ προηγουμένως ανήκε στην αδελφή εταιρεία ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΑΛΩΔΙΑ Α.Ε., η οποία διατηρούσε βιομηχανική δραστηριότητα πριν από το έτος 1968. … Η θέση εγκατάστασης του κτ[η]ρίου που θα δεχθεί το νέο μηχανολογικό εξοπλισμό, η οποία βρίσκεται εντός του προαναφερθέντος οικοπεδικού χώρου, βρίσκεται και εντός της απόστασης των 500 m από τον οικισμό της Οινόης” (βλ. σελ. 8-9 της προμελέτης). Με την προσβαλλόμενη απόφαση το αίτημα απερρίφθη, με την αιτιολογία ότι “η νέα μέσης όχλησης γραμμή συνεχούς παραγωγής σωλήνων αλουμινίου ή λαμών χαλκού σε γυμνή ή επενδυμένη μορφή …, προτείνεται να εγκατασταθεί σε απόσταση μικρότερη των 500 μέτρων από τα εγκεκριμένα όρια του οικισμού Οινόης Δήμου Οινοφύτων νομού Βοιωτίας, κατά παράβαση του άρθρου 7 παρ. 3 του [από 24.4./3.5.1985] π.δ.”. Κατά τα αναφερόμενα στην παρ. 2 της προσβαλλόμενης απόφασης, η επίμαχη επέκταση της βιομηχανίας δεν εμπίπτει στις διατάξεις της παρ. 4β του άρθρου 7 του αυτού π.δ., δεδομένου ότι η υφιστάμενη παραγωγική δραστηριότητα ευρίσκεται εκτός της ζώνης των 500 μέτρων από τα εγκεκριμένα όρια του εν λόγω οικισμού, το δε τμήμα του γηπέδου στο οποίο προτείνεται να υλοποιηθεί η επέκταση εμπίπτει στη ζώνη των 500 μέτρων από τα εν λόγω όρια, με αποτέλεσμα να εξακολουθεί να ισχύει η απαγόρευση επέκτασης. Κατόπιν αυτού, λόγω, δηλαδή, της μη δυνατότητας επέκτασης της βιομηχανίας στη συγκεκριμένη θέση, δεν εξετάσθηκαν τα λοιπά κριτήρια της παρ. 6 β του άρθρου 2 του ν. 3010/2002. Κατά της απόφασης αυτής η αιτούσα άσκησε εμπροθέσμως, στις 21.11.2008, προσφυγή ενώπιον του Υπουργού ΠΕΧΩΔΕ, βάσει των άρθρων 1 παρ. 2 (εδ. τελευταίο) του ν. 2503/1997 (Α΄ 107) και 8 του ν. 3200/1955 (Α΄ 97), η οποία απερρίφθη σιωπηρώς με την άπρακτη πάροδο της προβλεπόμενης προθεσμίας.
Επειδή, με το άρθρο 3 του ν. 1650/1986 (Α΄ 160), όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 1 του ν. 3010/2002 (Α´ 91), ορίζονται τα εξής: “1. Με απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημόσιων Έργων, που εκδίδεται μέσα σε προθεσμία έξι μηνών από τη δημοσίευση του νόμου αυτού, τα δημόσια ή ιδιωτικά έργα και δραστηριότητες κατατάσσονται σε τρεις κατηγορίες, και κάθε κατηγορία μπορεί να κατατάσσεται σε υποκατηγορίες, καθώς και σε ομάδες κοινές για όλες τις κατηγορίες, ανάλογα με τις επιπτώσεις τους στο περιβάλλον. … 2. Η πρώτη (Α) κατηγορία περιλαμβάνει τα έργα και τις δραστηριότητες που λόγω της φύσης, του μεγέθους ή της έκτασής τους είναι πιθανό να προκαλέσουν σοβαρές επιπτώσεις στο περιβάλλον. … 3. … 4. Με απόφαση των Υπουργών Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων και Ανάπτυξης μπορεί να καθορίζεται αντιστοιχία της κατάταξης σε κατηγορίες και υποκατηγορίες των βιομηχανικών και βιοτεχνικών έργων και δραστηριοτήτων με τη διάκριση που αναφέρεται στις πολεοδομικές διατάξεις σε έργα ή δραστηριότητες υψηλής, μέσης και χαμηλής όχλησης. …”. Με το άρθρο 4 του ν. 1650/1986, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 2 του ν. 3010/2002, ορίζονται τα ακόλουθα: «1.α. Για την πραγματοποίηση νέων έργων ή δραστηριοτήτων ή τη μετεγκατάσταση υφισταμένων, τα οποία έχουν καταταγεί στις κατηγορίες που προβλέπονται στο προηγούμενο άρθρο, απαιτείται η έγκριση όρων για την προστασία του περιβάλλοντος. Έγκριση όρων για την προστασία του περιβάλλοντος απαιτείται επίσης για την επέκταση, την τροποποίηση ή και τον εκσυγχρονισμό υφιστάμενων έργων ή δραστηριοτήτων, που έχουν καταταγεί στις παραπάνω κατηγορίες, εφόσον επέρχονται ουσιαστικές διαφοροποιήσεις σε σχέση με τις επιπτώσεις στο περιβάλλον. β. … γ. … δ. Για την έκδοση της απόφασης έγκρισης περιβαλλοντικών όρων πρέπει να τηρείται: δα) η διαδικασία της προκαταρκτικής περιβαλλοντικής εκτίμησης και αξιολόγησης του προτεινόμενου έργου ή δραστηριότητας, σύμφωνα με τα οριζόμενα στις παρ. 6α και 10α και η δημοσιοποίηση της θετικής γνωμοδότησης ή της αρνητικής απόφασης επί της προκαταρκτικής περιβαλλοντικής εκτίμησης της αρμόδιας αρχής, σύμφωνα με τα οριζόμενα στην παρ. 2 του άρθρου 5. δβ) η διαδικασία υποβολής και η αξιολόγηση Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων ή Περιβαλλοντικής Έκθεσης, κατά περίπτωση, καθώς και η διαδικασία δημοσιοποίησης Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 5. 2. … 3. … 6α. Για νέα έργα και δραστηριότητες ή τη μετεγκατάσταση, τον εκσυγχρονισμό, επέκταση ή τροποποίηση των υφισταμένων, της πρώτης (Α) κατηγορίας, εφόσον επέρχονται ουσιαστικές διαφοροποιήσεις σε σχέση με τις επιπτώσεις τους στο περιβάλλον, απαιτείται μαζί με την αίτηση και η υποβολή Προμελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων. Επί της Προμελέτης αυτής η αρμόδια για την έγκριση περιβαλλοντικών όρων αρχή προβαίνει σε προκαταρκτική περιβαλλοντική εκτίμηση και αξιολόγηση της πρότασης που συνίσταται σε γνωμοδότηση ως προς τη θέση, το μέγεθος, το είδος, την εφαρμοζόμενη τεχνολογία, τα γενικά τεχνικά χαρακτηριστικά, τη χρήση των φυσικών πόρων, τη συσσωρευτική δράση με άλλα έργα, την παραγωγή αποβλήτων, τη ρύπανση και τις οχλήσεις, καθώς και τον κίνδυνο ατυχημάτων ιδίως από τη χρήση ουσιών ή τεχνολογίας. β. Για την προκαταρκτική περιβαλλοντική εκτίμηση και αξιολόγηση λαμβάνονται υπόψη: αα) Οι γενικές και ειδικές κατευθύνσεις της χωροταξικής πολιτικής, που προκύπτουν από εγκεκριμένα χωροταξικά, ρυθμιστικά και πολεοδομικά σχέδια ή άλλα σχέδια χρήσεων γης. ββ) Η περιβαλλοντική ευαισθησία της περιοχής, που ενδέχεται να θιγεί από το έργο ή τη δραστηριότητα. γγ) Τα χαρακτηριστικά των ενδεχόμενων περιβαλλοντικών επιπτώσεων, όπως το μέγεθος, η πολυπλοκότητα, η ένταση και η έκτασή τους, ο διασυνοριακός χαρακτήρας τους, η διάρκεια, η συχνότητα και η ανατρεψιμότητά τους. δδ) Τα οφέλη για την εθνική οικονομία, την εθνική ασφάλεια, τη δημόσια υγεία και η εξυπηρέτηση άλλων λόγων δημοσίου συμφέροντος. εε) Οι θετικές επιπτώσεις στο φυσικό και ανθρωπογενές περιβάλλον σε μια ευρύτερη περιοχή από εκείνη που επηρεάζεται άμεσα από το έργο ή τη δραστηριότητα. γ. Μετά την προκαταρκτική περιβαλλοντική εκτίμηση και αξιολόγηση της πρότασης: αα) είτε καλείται ο ενδιαφερόμενος ιδιώτης ή αρμόδιος φορέας να υποβάλει Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (Μ.Π.Ε.) για Έγκριση Περιβαλλοντικών Όρων, ώστε να ακολουθηθεί η διαδικασία των παραγράφων 1 και 2 του άρθρου αυτού. Στην περίπτωση αυτή μπορεί να απαιτηθούν πρόσθετα στοιχεία και τεκμηριώσεις για επί μέρους περιβαλλοντικά μέτρα ή παραμέτρους. ββ) είτε του γνωστοποιείται ότι δεν είναι δυνατή η πραγματοποίηση του έργου ή της δραστηριότητας όπως προτάθηκε. δ. … ». Kατ’ εξουσιοδότηση του προπαρατεθέντος άρθρου 3 του ν. 1650/1986, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 1 του ν. 3010/2002, εκδόθηκε η απόφαση Η.Π: 15393/2332/5.8.2002 των Υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών και Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων «Κατάταξη δημόσιων και ιδιωτικών έργων και δραστηριοτήτων σε κατηγορίες σύμφωνα με το άρθρο 3 του Ν. 1650/1986 όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 1 του ν. 3010/2002 …» (Β´1022). Στο άρθρο 3 της ως άνω Κ.Υ.Α. ορίζονται τα εξής: «1. Τα έργα και οι δραστηριότητες που παρουσιάζουν κοινά χαρακτηριστικά ως προς την εκτίμηση και αξιολόγηση των περιβαλλοντικών τους επιπτώσεων κατατάσσονται σε δέκα (10) ομάδες κοινές για τις κατηγορίες Α΄ και Β΄ του άρθρου 3 του Ν. 1650/1986, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 1 του Ν. 3010/2002. Οι ομάδες αυτές είναι οι ακόλουθες: 1. … 9. Βιομηχανικές Εγκαταστάσεις και Εργασίες Διαρρύθμισης Βιομηχανικών Ζωνών. 10. … Κάθε ομάδα έργων και δραστηριοτήτων αναφέρεται σε ισάριθμους πίνακες που περιλαμβάνονται στο Παράρτημα Ι του άρθρου 5 της παρούσας απόφασης. 2. …». Στην 9η Ομάδα («Βιομηχανικές Εγκαταστάσεις»), που εξειδικεύεται στον Πίνακα 9 του Παραρτήματος Ι του άρθρου 5 της ανωτέρω Κ.Υ.Α., περιλαμβάνεται, υπ' αύξοντα αριθμό 184, η «… μορφοποίηση προϊόντων από έτοιμη πρώτη ύλη χαλκού ή κράματός του…» (κωδικός ΕΣΥΕ 274.4γ), η οποία κατατάσσεται στις υποκατηγορίες 2 και 3, αναλόγως της εγκατεστημένης ισχύος της εγκατάστασης. Τέλος, με την κοινή απόφαση 13727/724/24.7.2003 των Υφυπουργών Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων (Β΄ 1087) πραγματοποιήθηκε η αντιστοίχηση των βιομηχανικών και βιοτεχνικών δραστηριοτήτων με τους βαθμούς όχλησης (Υψηλή, Μέση, Χαμηλή) που αναφέρονται στα πολεοδομικά διατάγματα και σε άλλες διατάξεις (άρθρο 1), σύμφωνα δε με το Παράρτημα που προσαρτήθηκε στην ανωτέρω Κ.Υ.Α. με το άρθρο 3 αυτής, η “μορφοποίηση προϊόντων από έτοιμη πρώτη ύλη χαλκού ή κράματός του (ΚΩΔΙΚΟΣ ΕΣΥΕ 274.4.γ)”, επί εγκατεστημένης ισχύος άνω των 150 KW

(ήτοι αυτής που οδηγεί στην κατάταξη της δραστηριότητας στην υποκατηγορία 2 της Α΄ κατηγορίας, σύμφωνα με την προεκτεθείσα ΚΥΑ Η.Π: 15393/2332/5.8.2002), χαρακτηρίζεται ως μέσης όχλησης (:α.α. 185, κατά την αρίθμηση της ΚΥΑ 13727/724/2003).

Επειδή, περαιτέρω, το π.δ. της 24.4. – 3.5.1985 «τρόπος καθορισμού ορίων οικισμών της Χώρας μέχρι 2.000 κατοίκους, κατηγορίες αυτών και καθορισμός όρων και περιορισμών δόμησής τους» (Δ΄ 181), όπως τροποποιήθηκε και συμπληρώθηκε με το π.δ. της 25.4. – 16.5.1989 (Δ΄ 293) ορίζει, στο άρθρο 7 ότι: “1. … 2. … 3. Απαγορεύεται η ανέγερση βιομηχανικών και βιοτεχνικών εγκαταστάσεων μέσης και υψηλής όχλησης εντός των εγκεκριμένων ορίων των οικισμών και εντός ζώνης που εκτείνεται περιμετρικά του οικισμού και σε απόσταση 500 μ. από τα όρια του οικισμού, όπως αυτά ισχύουν. Με απόφαση του Νομάρχη μετά από γνωμοδότηση του Συμβουλίου Χωροταξίας, Οικισμού και Περιβάλλοντος του νομού, του οικείου δημοτικού, κοινοτικού συμβουλίου και γνώμη της αρμόδιας Υπηρεσίας του Υπουργείου Βιομηχανίας, Ενέργειας και Τεχνολογίας, που πρέπει να διατυπωθεί εντός προθεσμίας 20 ημερών από την υποβολή του ερωτήματος, δύναται: α. Για οικισμούς παραλιακούς ή τουριστικούς ή αξιόλογους συνεκτικούς ή περιστασιακούς να καθορίζεται πλάτος ζώνης μεγαλύτερο των 500 μέτρων και έως 1.000 μέτρα. β. Για τους στάσιμους οικισμούς το πλάτος της ζώνης να μειώνεται μέχρι τα 200 μ. σε όλη την περίμετρο του οικισμού ή σε τμήμα αυτής. γ. Για όλους τους οικισμούς να καθορίζεται γραφικά ζώνη ποικίλου πλάτους όταν η εφαρμογή των παραπάνω αποστάσεων δεν είναι δυνατή (μικρή απόσταση μεταξύ των οικισμών – απαγορευτικό ανάγλυφο κ.α.) και να επιβάλλεται για τις ανάγκες χωροθέτησης της βιομηχανίας. Με τον καθορισμό της παραπάνω ζώνης μπορεί να τεθούν περιορισμοί ως προς τους βιομηχανικούς κλάδους και τη δυναμικότητα των μονάδων, λαμβανομένης πάντα υπόψη της προστασίας του περιβάλλοντος. 4. α. Κατ` εξαίρεση επιτρέπεται ο εκσυγχρονισμός και η επέκταση των υφισταμένων, εκτός των περιγραφομένων στην προηγούμενη παράγραφο περιοχών, κτιριακών εγκαταστάσεων του ΟΤΕ και της ΔΕΗ. β. Επίσης κατ` εξαίρεση επιτρέπεται ο εκσυγχρονισμός και η επέκταση των υφισταμένων, στις ίδιες ως άνω περιοχές, βιομηχανικών και βιοτεχνικών εγκαταστάσεων μέσης και υψηλής όχλησης, με απόφαση του οικείου Νομάρχη ύστερα από σύμφωνη γνώμη του Συμβουλίου Χωροταξίας, Οικισμού και Περιβάλλοντος του νομού και αιτιολογημένη πρόταση της αρμόδιας υπηρεσίας του Υπουργείου Βιομηχανίας, Ενέργειας και Τεχνολογίας που συνοδεύεται απαραιτήτως από την έκθεση περιβαλλοντικών επιπτώσεων. 5. Με κοινή απόφαση των Υπουργών Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων και Βιομηχανίας, Ενέργειας και Τεχνολογίας, δύναται να καθορίζονται διαφορετικές αποστάσεις από τις καθοριζόμενες στην παρ. 3 για ορισμένους βιομηχανικούς κλάδους με βάση τεχνικο-οικονομικά, πολεοδομικά και περιβαλλοντικά κριτήρια. Με την ίδια απόφαση, καθορίζονται περιορισμοί ως προς τη δυναμικότητα των μονάδων και τα αναγκαία μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος”. Η διάταξη αυτή έχει κωδικοποιηθεί στο άρθρο 87 του Κώδικα Βασικής Πολεοδομικής Νομοθεσίας [που κυρώθηκε με το π.δ. της 14 – 27.7.1999 (Δ΄ 580)]. Εξάλλου, ο ν. 3325/2005 «Ίδρυση και λειτουργία βιομηχανικών βιοτεχνικών εγκαταστάσεων στο πλαίσιο της αειφόρου ανάπτυξης και άλλες διατάξεις» (Α΄ 68), όπως ίσχυε κατά τον κρίσιμο εν προκειμένω χρόνο, όριζε στο άρθρο 2 ότι «Κατά την έννοια του παρόντος νόμου νοούνται ως: α. Βιομηχανία ή βιοτεχνία: Η τεχνοοικονομική μονάδα που με μηχανικά, χημικά ή άλλα μέσα διαφοροποιεί τη μορφή ή την ιδιότητα πρώτων υλών ή προϊόντων, προκειμένου αυτά να καταστούν κατάλληλα για τη χρήση για την οποία προορίζονται. β. … η. Λειτουργία: Η ενεργοποίηση του εγκατασταθέντος μηχανολογικού εξοπλισμού. θ. Επέκταση: Η επαύξηση, μετά την αρχική εγκατάσταση και λειτουργία της δραστηριότητας, της εγκατεστημένης ισχύος του μηχανολογικού εξοπλισμού ή η προσθήκη κτιριακών εγκαταστάσεων ή ειδικών εγκαταστάσεων, που πραγματοποιείται μέσα στο γήπεδο όπου λειτουργεί η εγκατάσταση ή σε όμορό του ή η αλλαγή ή η συμπλήρωση της δραστηριότητας. …ι. Εκσυγχρονισμός: Η αντικατάσταση ή συμπλήρωση του μηχανολογικού εξοπλισμού, των κτιριακών εγκαταστάσεων, των ειδικών εγκαταστάσεων και η αλλαγή ή συμπλήρωση της δραστηριότητας».
Επειδή, με τις προπαρατεθείσες διατάξεις του άρθρου 7 παρ. 3 του π.δ. της 24.4. – 3.5.1985 θεσπίζεται απαγόρευση ανέγερσης βιομηχανικών και βιοτεχνικών εγκαταστάσεων μέσης και υψηλής όχλησης μέσα στα εγκεκριμένα όρια των οικισμών με πληθυσμό μέχρι 2000 κατοίκους, καθώς και μέσα σε ζώνη που εκτείνεται σε απόσταση 500 μέτρων από αυτά. Περαιτέρω, η μεταβατική διάταξη της παρ. 4.β του άρθρου 7 του ως άνω π.δ., βάσει της οποίας επιτρέπεται ο εκσυγχρονισμός και η επέκταση των υφισταμένων βιομηχανικών και βιοτεχνικών εγκαταστάσεων μέσης και υψηλής όχλησης, αφορά κατ΄ αρχήν, κατά το γράμμα της, τις νομίμως υφιστάμενες κατά τη δημοσίευση του διατάγματος βιομηχανικές και βιοτεχνικές εγκαταστάσεις, οι οποίες κείνται -έστω εν μέρει- εντός ζώνης που εκτείνεται σε απόσταση 500 μ. από τα όρια των οικισμών με πληθυσμό μέχρι 2000 κατοίκους. Κατά την έννοια, όμως, και το σκοπό της μεταβατικής αυτής διάταξης, οι εγκαταστάσεις που κείνται εκτός μεν, αλλά εγγύτατα προς τη ζώνη των 500 μέτρων από τα όρια των προπεριγραφέντων οικισμών, επιτρέπεται να επεκτείνονται σε γειτονικό ακίνητο που εμπίπτει εντός της ζώνης αυτής, έστω και αν μόνο το τμήμα της επέκτασης εισχωρεί στη ζώνη των 500 μέτρων από τα όρια του οικισμού, κατόπιν ειδικής κρίσης της Διοίκησης, η οποία οφείλει να συνεκτιμά: α. τη σχέση του εμβαδού των τμημάτων του γηπέδου της αρχικής εγκατάστασης και της επέκτασης, β. το χώρο στον οποίον συγκεντρώνεται η εντονότερη παραγωγική δραστηριότητα, γ. το χρόνο και τις συνθήκες απόκτησης του γειτονικού ακινήτου, επί του οποίου επιχειρείται η επέκταση και δ. τις επιπτώσεις από τη λειτουργία της επεκτεινόμενης μονάδας στο περιβάλλον, κατά τρόπον ώστε να μην απαγορεύονται μικρής κλίμακας επεκτάσεις, οι οποίες είναι προς το συμφέρον της εθνικής οικονομίας. Αν και κατά τη γνώμη της Συμβούλου Μ. Σωτηροπούλου, προς την οποία συντάχθηκαν και οι Πάρεδροι Μ. – Ε. Παπαδημήτρη και Ζ. Θεοδωρικάκου, η ως άνω, μεταβατικού χαρακτήρα, διάταξη πρέπει να ερμηνεύεται στενώς και, κατά συνέπεια, δεν μπορεί να τύχει εφαρμογής σε περιπτώσεις επέκτασης νομίμως λειτουργουσών εγκαταστάσεων κειμένων σε απόσταση άνω των 500 μέτρων από τα όρια οικισμού. Αντίθετη ερμηνεία της κρίσιμης ως άνω διάταξης θα είχε ως αποτέλεσμα τη δυνατότητα λειτουργίας και άλλων εγκαταστάσεων πλησίον των εν λόγω οικισμών, αποτέλεσμα το οποίο, αφενός, οδηγεί σε επιβάρυνση του περιβάλλοντος, έστω μικρής κλίμακας, κατά παράβαση του άρθρου 24 του Συντάγματος, και, αφετέρου, δεν ηθελήθη από τον κανονιστικό νομοθέτη, ο οποίος εξήντλησε τη ρύθμιση του ζητήματος, προβλέποντας τη δυνατότητα αύξησης ή μείωσης της ζώνης αυτής, λαμβανομένων υπόψη των χαρακτηριστικών κάθε οικισμού, ή την ευχέρεια καθορισμού διαφορετικών αποστάσεων για συγκεκριμένο βιομηχανικό κλάδο (βλ. παρ. 3 περ. α-β-γ και παρ. 5 της αυτής διάταξης).
Επειδή, εν προκειμένω, το γήπεδο όπου λειτουργεί η βιομηχανία παραγωγής χαλκοσωλήνων της αιτούσας ευρίσκεται εκτός μεν, αλλά εγγύτατα προς τη ζώνη των 500 μέτρων από τον οικισμό Οινόης, ο οποίος έχει πληθυσμό κάτω των 2000 κατοίκων, ως δεν αμφισβητείται, η δε αιτούσα αιτήθηκε την επέκταση και τον εκσυγχρονισμό των εγκαταστάσεών της σε όμορο γήπεδο, που ανήκε σε εταιρεία του ιδίου ομίλου εταιρειών και αποκτήθηκε από την ίδια μετά τη δημοσίευση του π.δ. της 24.4. – 3.5.1985, κατά τρόπον ώστε οι εγκαταστάσεις της επέκτασης να εμπέσουν και εντός της ζώνης των 500 μέτρων από τα όρια του εν λόγω οικισμού. Σύμφωνα με τα ανωτέρω γενόμενα δεκτά, η Διοίκηση δεν μπορούσε να απορρίψει το αίτημα χωρίς να ερευνήσει την έκταση, τις συνθήκες και τις συνέπειες της επέκτασης. Ως εκ τούτου, η απόρριψη του επίδικου αιτήματος, η οποία έγινε χωρίς την απαιτούμενη ως άνω έρευνα, παρίσταται μη νομίμως αιτιολογημένη, κατά τα βασίμως προβαλλόμενα, και οι προσβαλλόμενες πράξεις πρέπει να ακυρωθούν, η δε υπόθεση πρέπει να αναπεμφθεί στη Διοίκηση προς νέα νόμιμη κρίση. Αν και κατά τη μειοψηψήσασα γνώμη, το προπεριγραφέν αίτημα της επέκτασης νομίμως απερρίφθη από τη Διοίκηση με την αιτιολογία ότι προσέκρουε στη διάταξη του άρθρου 7 παρ. 3 του εν λόγω π.δ., δεδομένου ότι οι εγκαταστάσεις της αιτούσας ευρίσκοντο, κατά τον κρίσιμο χρόνο δημοσίευσης του π.δ. της 24.4-3.5.1985, εκτός της ζώνης των 500 μέτρων, χωρίς να ασκεί κατά νόμον επιρροή η βιομηχανική δραστηριότητα που αναπτύχθηκε από άλλη εταιρεία επί του γηπέδου που ευρισκόταν εντός της ζώνης αυτής.