ΣτΕ 1411/2016 [Παράνομη λειτουργία βιοτεχνικής εγκατάστασης χαμηλής όχλησης στην Αντίπαρο]

Περίληψη

-Στις εκτός σχεδίου και εκτός ορίων οικισμού περιοχές της νήσου Αντιπάρου απαγορεύονται, κατ’ αρχήν, δραστηριότητες «εναπόθεσης εξορυκτικών ή οικοδομικών υλικών», καθώς και βιομηχανικές ή βιοτεχνικές εγκαταστάσεις, ανεξαρτήτως του βαθμού οχλήσεως που προκαλούν (χαμηλή, μέση, υψηλή) εφόσον το προαναφερθέν διάταγμα, που αποβλέπει στην προστασία των περιοχών αυτών, δεν διακρίνει σχετικώς. Κατ’ εξαίρεση, είναι δυνατόν να επιτραπεί η εγκατάσταση των ανωτέρω δραστηριοτήτων σε θέσεις που θα υποδειχθούν από τον αρμόδιο ΟΤΑ, μετά από γνώμη του οικείου Αναπτυξιακού Συνδέσμου και της ΕΠΑΕ. Σε κάθε περίπτωση, όμως, απαγορεύεται απολύτως η χωροθέτηση βιομηχανικών και βιοτεχνικών εγκαταστάσεων που δεν σχετίζονται με την γεωργική παραγωγή, καθώς και « χώρων απόθεσης προϊόντων εξόρυξης και οικοδομικών υλικών» σε απόσταση μικρότερη των 2.500 μέτρων από την ακτή και των χιλίων μέτρων από τον οδικό άξονα Αντιπάρου-Σπηλαίου. Εξ άλλου, οι μεταβατικές διατάξεις του ως άνω π.δ/τος με τις οποίες επιτρέπεται, κατά παρέκκλιση, η διατήρηση δραστηριοτήτων που αντίκειται στις ανωτέρω απαγορευτικές περί χρήσεων διατάξεις και ο εκσυγχρονισμός τους, χωρίς πάντως, «επέκταση ή εντατικοποίησή τους», αφορούν μόνο τις νομίμως υφιστάμενες κατά την δημοσίευση του διατάγματος αυτού δραστηριότητες. Περαιτέρω, οι διατάξεις του π.δ/τος της 16.6-7.7.1993 εφαρμόζονται τόσο κατά την έγκριση περιβαλλοντικών όρων, όσο και κατά την αδειοδότηση που απαιτείται για την εγκατάσταση και λειτουργία των σχετικών δραστηριοτήτων, η προβλεπόμενη δε στο προαναφερθέν άρθρο 19 παρ. 1 του ν. 3982/2011 απαλλαγή των επαγγελματικών εργαστηρίων από την υποχρέωση εφοδιασμού με άδεια εγκαταστάσεως και λειτουργίας δεν αίρει την υποχρέωση της αρμόδιας διοικητικής αρχής να ελέγχει, κατά την υποβολή της σχετικής δηλώσεως, εάν η συγκεκριμένη χρήση είναι συμβατή με τις χρήσεις γης που έχουν καθορισθεί για την οικεία περιοχή.

-Για τους προϋφιστάμενους του 1923 οικισμούς εξακολουθεί να ισχύει η διάταξη της παραγράφου 1 του άρθρου 9 του π.δ. της 2-13.3.1981, η οποία απαγορεύει την ανέγερση και την λειτουργία οχλουσών επαγγελματικών εγκαταστάσεων εντός των ορίων των οικισμών αυτών, αλλά και εκτός αυτών, σε απόσταση τουλάχιστον 500 μέτρων περιμετρικά των ορίων τους. Η ρύθμιση δε αυτή δεσμεύει όλες τις διοικητικές αρχές που είναι αρμόδιες για τη χορήγηση αδειών και εγκρίσεων σχετικά με τη λειτουργία μιας μονάδας.

-Η επίδικη μονάδα αποτελεί χώρο αποθέσεως οικοδομικών υλικών και επεξεργασίας δομικού σιδήρου εμπίπτει στις απαγορεύσεις του άρθρου 2 του ανωτέρω π.δ/τος της 16.6-7.7.1993, καίτοι περιλαμβάνεται στις δραστηριότητες χαμηλής οχλήσεως. Περαιτέρω, η μονάδα αυτή η οποία λειτουργούσε από το έτος 1987 χωρίς να διαθέτει σχετική άδεια, δεν μπορεί να θεωρηθεί ως νομίμως υφιστάμενη και δυνάμενη, ως εκ τούτου, να διατηρηθεί κατά τις μεταβατικές διατάξεις του ίδιου διατάγματος. Εφόσον δε το γήπεδο στο οποίο λειτουργεί η εν λόγω μονάδα απέχει, όπως βεβαιώνει η Διοίκηση, 490,00 μ. από την ακτή και 180,00 από τον οδικό άξονα Αντίπαρος-Σπήλαιο, δεν θα ήταν εν πάση περιπτώσει δυνατή η υπόδειξη από τον οικείο ΟΤΑ της θέσεως αυτής ως κατάλληλης για τη χωροθέτηση ανάλογης δραστηριότητας. Κατά συνέπεια, οι προσβαλλόμενες πράξεις εκδόθηκαν κατά παράβαση των διατάξεων του π.δ/τος της 16.6-7.7.1993 και είναι ακυρωτέες. Περαιτέρω, εφόσον το επίμαχο γήπεδο βρίσκεται, κατά τη σχετική βεβαίωση της Διοικήσεως, σε απόσταση 80,00 μέτρων περίπου από τα όρια του οικισμού της Αντιπάρου, ο οποίος προϋφίσταται του έτους 1923, οι προσβαλλόμενες πράξεις εκδόθηκαν και κατά παράβαση των ανωτέρω διατάξεων του άρθρου 9 παρ. 1 του π.δ/τος της 2-13.3.1981.

Πρόεδρος: Αγγ. Θεοφιλοπούλου
Εισηγητής: Ο. Παπαδοπούλου

Βασικές σκέψεις

Επειδή, με την κρινόμενη αίτηση ζητείται η ακύρωση: (α) της 10248/1481/2.11.2011 αποφάσεως του Περιφερειάρχη Νοτίου Αιγαίου, με την οποία εγκρίθηκαν περιβαλλοντικοί όροι για την δραστηριότητα «μάντρα οικοδομικών υλικών-επεξεργασία δομικού σιδήρου» της εταιρείας «ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ν. ΚΑΠΟΥΤΣΟΣ ΚΑΙ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΠΟΥΤΣΟΣ ΟΕ» στη θέση «Γαλανταριά» της νήσου Αντιπάρου του Νομού Κυκλάδων, και (β) της 3232/28.11.2011 πράξεως του Προϊσταμένου του Τμήματος Χορήγησης Αδειών Ανάπτυξης, Ενέργειας και Φυσικών Πόρων της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου, με την οποία θεωρήθηκε η από 14.7.2010 ειδική δήλωση της προαναφερθείσης εταιρείας περί απαλλαγής της από την υποχρέωση εφοδιασμού με άδεια εγκαταστάσεως και λειτουργίας για την ως άνω δραστηριότητα.
Επειδή, αρμόδιο για την εκδίκαση της υποθέσεως είναι το Συμβούλιο της Επικρατείας, ειδικότερα δε το Ε΄ Τμήμα αυτού (πρβλ. ΣτΕ 3759/2015, 4991/2013).
Επειδή, με πρόδηλο έννομο συμφέρον και εν γένει παραδεκτώς παρεμβαίνει στη δίκη, υπέρ του κύρους των προσβαλλομένων πράξεων, η προαναφερθείσα εταιρεία «ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ν. ΚΑΠΟΥΤΣΟΣ ΚΑΙ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΠΟΥΤΣΟΣ ΟΕ».
Επειδή, η αιτούσα, η οποία ασκεί αντίστοιχη επιχειρηματική δραστηριότητα στη νήσο Αντίπαρο, με έννομο συμφέρον ασκεί την κρινόμενη αίτηση (ΣτΕ 4006/2004). Δεν αναιρείται δε το έννομο συμφέρον της από τυχόν πλημμέλειες της δικής της αδειοδοτήσεως, όπως αβασίμως προβάλλει η παρεμβαίνουσα, διότι, κατά την έννοια του άρθρου 47 παρ. 1 του π.δ/τος 18/1989 (Α΄ 8), το συμφέρον προς άσκηση αιτήσεως ακυρώσεως δεν παύει να είναι έννομο από μόνο το γεγονός ότι ο αιτών φέρεται να έχει παραβιάσει διάταξη της κείμενης νομοθεσίας. Ο νόμος αποβλέπει, και αρκείται, στην ύπαρξη δεσμού που επιτρέπει στον αιτούντα να αμφισβητήσει την αντικειμενική νομιμότητα της προσβαλλόμενης διοικητικής πράξεως, προκειμένου να επιτύχει αποτέλεσμα που καθ’ εαυτό δεν αποδοκιμάζεται από την έννομη τάξη (ΣτΕ 3095/2001 Ολομ, 3563/2008 , 827/2009 , 574/2012 κ.ά.). Εξ άλλου, παραδεκτώς συμπροσβάλλονται, ως συναφείς, η πράξη εγκρίσεως των περιβαλλοντικών όρων της επίμαχης δραστηριότητας και η θεώρηση της ειδικής δηλώσεως περί απαλλαγής της από την υποχρέωση εφοδιασμού με άδεια εγκαταστάσεως και λειτουργίας, οι οποίες αποτελούν εκτελεστές διοικητικές πράξεις (πρβλ. ΣτΕ 3619/1995 Ολομ, 1528/2008 , 4767/2013 κ.ά.). Περαιτέρω, η αίτηση ασκείται εμπροθέσμως.
Επειδή, με τον ν. 1650/1986 (Α΄ 160) θεσπίζονται κανόνες αναφερόμενοι, πλην άλλων, στις προϋποθέσεις και στη διαδικασία για την έγκριση της ασκήσεως δραστηριοτήτων ή της εκτελέσεως έργων από τα οποία απειλούνται δυσμενείς επιπτώσεις στο περιβάλλον. Ειδικότερα, με το άρθρο 3 παρ. 1 του ν. 1650/1986, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 1 του ν. 3010/2002 (Α΄ 91) και ίσχυε κατά τον χρόνο εκδόσεως των προσβαλλομένων ενόψει των οριζομένων στο άρθρο 37 του ν. 4014/2011 (Α΄ 209/21.9.2011) και στο άρθρο 39 παρ. 10 του ν. 3982/2011 (Α΄ 143), παρέχεται εξουσιοδότηση για την κατάταξη, με απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων, των δημόσιων και ιδιωτικών έργων και δραστηριοτήτων σε τρεις κατηγορίες, κάθε μία από τις οποίες μπορεί να διαιρείται σε υποκατηγορίες, ανάλογα με τις επιπτώσεις τους στο περιβάλλον. Κριτήρια για την κατάταξη αποτελούν το είδος και το μέγεθος του έργου ή της δραστηριότητας, το είδος και η ποσότητα των εκπεμπόμενων ρύπων και κάθε άλλη επίδραση στο περιβάλλον, η δυνατότητα να προληφθεί η παραγωγή ρύπων από την εφαρμοζόμενη παραγωγική διαδικασία, ο κίνδυνος σοβαρού ατυχήματος και ο βαθμός αναγκαιότητας να επιβληθούν περιορισμοί για την προστασία του περιβάλλοντος. Κατά την παράγραφο 2 του ιδίου άρθρου, «Η πρώτη (Α) κατηγορία περιλαμβάνει τα έργα και τις δραστηριότητες που λόγω της φύσης, του μεγέθους ή της έκτασής τους είναι πιθανό να προκαλέσουν σοβαρές επιπτώσεις στο περιβάλλον … Η δεύτερη (Β) κατηγορία περιλαμβάνει έργα και δραστηριότητες τα οποία, χωρίς να προκαλούν σοβαρές επιπτώσεις, πρέπει να υποβάλλονται για την προστασία του περιβάλλοντος σε γενικές προδιαγραφές, όρους και περιορισμούς που προβλέπονται από κανονιστικές διατάξεις». Περαιτέρω, στο επόμενο άρθρο 4, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 2 του ν. 3010/2002, προβλέπονται τα εξής: «1.α. Για την πραγματοποίηση νέων έργων ή δραστηριοτήτων ή τη μετεγκατάσταση υφισταμένων, τα οποία έχουν καταταγεί στις κατηγορίες που προβλέπονται στο προηγούμενο άρθρο, απαιτείται η έγκριση όρων για την προστασία του περιβάλλοντος. Έγκριση όρων για την προστασία του περιβάλλοντος απαιτείται επίσης για την επέκταση, τροποποίηση ή τον εκσυγχρονισμό υφισταμένων έργων ή δραστηριοτήτων, που έχουν καταταγεί στις παραπάνω κατηγορίες, εφόσον επέρχονται ουσιαστικές διαφοροποιήσεις σε σχέση με τις επιπτώσεις τους στο περιβάλλον. β. Με την απόφαση έγκρισης περιβαλλοντικών όρων η Διοίκηση επιβάλλει προϋποθέσεις, όρους, περιορισμούς και διαφοροποιήσεις για την πραγματοποίηση του έργου ή της δραστηριότητας, ιδίως ως προς τη θέση, το μέγεθος, το είδος, την εφαρμοζόμενη τεχνολογία και τα γενικά τεχνικά χαρακτηριστικά. γ. Η απόφαση έγκρισης περιβαλλοντικών όρων αποτελεί προϋπόθεση για την έκδοση των διοικητικών πράξεων που απαιτούνται κατά περίπτωση, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις, για την πραγματοποίηση του έργου ή της δραστηριότητας. δ. …». Δυνάμει του ως άνω άρθρου 3 του ν. 1650/1986 εκδόθηκε η κ.υ.α. Η.Π. 15393/2332/2002 (Β΄ 1022). Σύμφωνα με την απόφαση αυτή, η δραστηριότητα «μάντρες οικοδομικών υλικών» κατατάσσεται στην 4η υποκατηγορία της δεύτερης κατηγορίας [ομάδα 10 του παραρτήματος I της ανωτέρω κ.υ.α. α/α 23], η δραστηριότητα δε «κατασκευή μεταλλικών σκελετών και μερών μεταλλικών σκελετών» στην οποία εμπίπτει κατ’ αρχήν η κοπή και διαμόρφωση δομικού σιδήρου, με κινητήρια ισχύ μηχανολογικών εγκαταστάσεων μικρότερη των 50 KW κατατάσσεται ομοίως στην 4η υποκατηγορία της δεύτερης κατηγορίας [ομάδα 9 του παραρτήματος I της ανωτέρω κ.υ.α. α/α 191]. Οι ανωτέρω δραστηριότητες χαρακτηρίζονται ως χαμηλής οχλήσεως, δυνάμει της ισχύουσας κατά τον κρίσιμο χρόνο κ.υ.α. 13727/724/2003 (Β΄ 1087) η οποία αποσκοπεί, κατά το άρθρο 1 αυτής, στην «αντιστοίχιση των βιομηχανικών και βιοτεχνικών δραστηριοτήτων με τους βαθμούς όχλησης (υψηλή, μέση, χαμηλή) που αναφέρονται στα πολεοδομικά διατάγματα και άλλες αποφάσεις».
Επειδή, εξ άλλου, στο άρθρο 17 του ισχύοντος, κατά τον χρόνο εκδόσεως των προσβαλλομένων πράξεων, ν. 3982/2011 (Α΄ 143) που ρυθμίζει, μεταξύ άλλων, την «απλοποίηση της αδειοδότησης μεταποιητικών δραστηριοτήτων», ορίζονται τα εξής: «Για τον σκοπό της αδειοδότησης των μεταποιητικών και των συναφών προς αυτές δραστηριοτήτων, εφαρμόζονται οι παρακάτω ορισμοί: 1. Βιομηχανία – Βιοτεχνία είναι η τεχνοοικονομική μονάδα που με μηχανικά, χημικά ή άλλα μέσα διαφοροποιεί τη μορφή ή την ιδιότητα πρώτων υλών ή προϊόντων, προκειμένου αυτά να καταστούν κατάλληλα για τη χρήση για την οποία προορίζονται. 2. Επαγγελματικό εργαστήριο είναι η τεχνοοικονομική μονάδα του προηγούμενου εδαφίου, η οποία πληροί όλες τις παρακάτω προϋποθέσεις: α) Διαθέτει μηχανολογικές εγκαταστάσεις, των οποίων η εγκατεστημένη κινητήρια ισχύς δεν υπερβαίνει τα 22 kW ή η θερμική τα 50 kW. Στα όρια αυτά δεν περιλαμβάνεται η ισχύς η οποία δεν σχετίζεται άμεσα με την παραγωγική διαδικασία, καθώς και η ισχύς μηχανολογικής εγκατάστασης προορισμένης αποκλειστικά να προστατεύει το περιβάλλον από την ασκούμενη δραστηριότητα. β) Κατατάσσεται στις δραστηριότητες χαμηλής όχλησης σύμφωνα με τις διατάξεις της [κ.υ.α. 13737/724/2003] … γ) Δεν αφορά επεξεργασία ουσιών ή μειγμάτων εύφλεκτων, εκρηκτικών, διαβρωτικών, οξειδωτικών, τοξικών ή επικίνδυνων για το περιβάλλον … 3. Μηχανολογικές εγκαταστάσεις παροχής υπηρεσιών είναι οι ηλεκτρομηχανολογικές εγκαταστάσεις που παρέχουν υπηρεσίες προς τρίτους χωρίς μεταποίηση προϊόντων. 4. Αποθήκες είναι αποθηκευτικοί χώροι, στεγασμένοι ή μη …». Κατά το άρθρο 19 παρ. 1 του ιδίου νόμου, με βάση το οποίο εκδόθηκε η υπό στοιχείο (β) προσβαλλομένη, «Απαλλάσσονται από την υποχρέωση εφοδιασμού με άδεια εγκατάστασης και άδεια λειτουργίας τα επαγγελματικά εργαστήρια, οι μηχανολογικές εγκαταστάσεις χαμηλής όχλησης και οι αποθήκες χαμηλής όχλησης, εφόσον η κινητήρια ή η θερμική ισχύς του μηχανολογικού εξοπλισμού τους δεν υπερβαίνει τα όρια που καθορίζονται στο στοιχείο α΄ της παραγράφου 2 του άρθρου 17. Για την έναρξη λειτουργίας τους, υποβάλλεται στην Αδειοδοτούσα Αρχή Υπεύθυνη Δήλωση, η οποία συνοδεύεται από τις απαραίτητες εγκρίσεις και δικαιολογητικά. Η κατάθεση της δήλωσης βεβαιώνεται σε αντίγραφό της από την Αδειοδοτούσα Αρχή, το οποίο υποχρεούται να τηρεί ο φορέας. Η Αδειοδοτούσα Αρχή διενεργεί εκ των υστέρων κατά περίπτωση επιτόπιο έλεγχο της ορθότητας του περιεχομένου της ως άνω Υπεύθυνης Δήλωσης. Ο εν λόγω έλεγχος αφορά τη θέση, τη δραστηριότητα, την ισχύ της εγκατάστασης και την τήρηση των περιβαλλοντικών όρων».
Επειδή, περαιτέρω, στο π.δ. της 16.6-7.7.1993, με τον τίτλο «Καθορισμός χρήσεων γης και όρων και περιορισμών δόμησης των εκτός σχεδίου και εκτός ορίων οικισμών περιοχών των νήσων Πάρου και Αντιπάρου (Ν. Κυκλάδων)» (Δ΄ 732), το οποίο εκδόθηκε βάσει των εξουσιοδοτικών διατάξεων των άρθρων 9, 10 παρ. 2, 11, 14 και 17 του ν.δ/τος της 17.7/16.8.1923 (Α΄ 228), που προβλέπουν την έκδοση κανονιστικών διαταγμάτων για τον καθορισμό ειδικών χρήσεων γης και όρων και περιορισμών δομήσεως τόσο σε περιοχές εντός σχεδίου πόλεως, όσο και σε περιοχές εκτός σχεδίου, ορίζονται τα εξής: Άρθρο 1«Στις εκτός σχεδίου και εκτός ορίων οικισμών περιοχές της νήσου Πάρου που έχει χαρακτηρισθεί … σαν ‘τόπος ιδιαίτερου φυσικού κάλλους που χρήζει κρατικής προστασίας’ και της νήσου Αντιπάρου, καθορίζονται χρήσεις γης και όροι και περιορισμοί δόμησης όπως στα επόμενα άρθρα». Άρθρο 2 «Ι. 1. Στις περιοχές του άρθρου 1 δεν επιτρέπεται: -η δημιουργία πολυκαταστημάτων και υπεραγορών. -η εγκατάσταση λυομένων οικισμών και τροχοβιλών. -η εγκατάσταση υδατοδεξαμενών επί υποστυλωμάτων. – η δημιουργία campings. 2. Στις περιοχές αυτές είναι δυνατόν να επιτραπούν, σε θέσεις που θα υποδειχθούν από τον αρμόδιο ΟΤΑ και μετά από γνώμη του Αναπτυξιακού Συνδέσμου Πάρου και της Επιτροπής Πολεοδομικού και Αρχιτεκτονικού Ελέγχου (ΕΠΑΕ) οι παρακάτω χρήσεις και δραστηριότητες: – … -λατόμευση και εξόρυξη καθώς και εναπόθεση εξορυκτικών ή οικοδομικών υλικών. -βιομηχανικές – βιοτεχνικές εγκαταστάσεις … V. Γενικοί Όροι 1. … 5. Δεν επιτρέπεται η χωροθέτηση βιομηχανικών – βιοτεχνικών εγκαταστάσεων που δεν σχετίζονται με την γεωργική παραγωγή, χώρων απόθεσης προϊόντων εξόρυξης και οικοδομικών υλικών και η λατομική – εξορυκτική δραστηριότητα σε απόσταση μικρότερη των δυο χιλιάδων πεντακοσίων (2.500) μέτρων από την ακτή, ούτε σε σημεία που είναι ορατά ή βρίσκονται σε απόσταση μικρότερη των χιλίων (1.000) μέτρων από το περιφερειακό οδικό δίκτυο (δακτύλιο) της νήσου Πάρου και τον άξονα Αντίπαρο – Σπήλαιο. Από την ρύθμιση αυτή εξαιρούνται τα καρνάγια και οι μονάδες αφαλάτωσης. 6. … 11. Νομίμως υφιστάμενα κτήρια ή δραστηριότητες, των οποίων η χρήση αντίκειται στα προβλεπόμενα από το παρόν π.δ/γμα διατηρούνται. Για τα κτήρια και τις δραστηριότητες αυτές δεν χορηγείται οποιαδήποτε άδεια επέκτασης ή εντατικοποίησης τους και άδεια μόνο μπορεί να δοθεί για εκσυγχρονισμό των εγκαταστάσεων τους, επισκευές κλπ, σύμφωνα με τις υποδείξεις της ΕΠΑΕ. 12. …». Τέλος, στο άρθρο 6 του ν. 3325/2005 (Α΄ 68) ορίζεται ότι από τη δημοσίευσή του «απαγορεύεται η εγκατάσταση δραστηριοτήτων που διέπονται από αυτόν σε περιοχές όπου, σύμφωνα με τις διατάξεις της πολεοδομικής νομοθεσίας, έχει καθορισθεί χρήση γης μη συμβατή με τη συγκεκριμένη δραστηριότητα» (παρ. 1 περ. α΄), και ότι «α) Για τη χορήγηση άδειας εγκατάστασης για δραστηριότητες που υπάγονται στον παρόντα νόμο σε περιοχές, όπου δεν έχει καθορισθεί από τις πολεοδομικές διατάξεις συγκεκριμένη χρήση γης ή σε περιοχές, όπου η συγκεκριμένη δραστηριότητα είναι συμβατή με τις χρήσεις που υπάρχουν, πρέπει να λαμβάνονται υπόψη: αα) Οι διατάξεις του ν. 1650/1986, όπως ισχύει, καθώς και τυχόν περιορισμοί που ισχύουν με βάση κείμενες διατάξεις για την προστασία του περιβάλλοντος. ββ) Οι αναγκαίες γνώμες ή εγκρίσεις άλλων υπηρεσιών ή αρχών … β) Τα κριτήρια, με βάση τα οποία χορηγείται η άδεια εγκατάστασης στις δραστηριότητες του παρόντος νόμου είναι τα εξής: αα) Η αρτιότητα και η τεχνολογική στάθμη του μηχανολογικού εξοπλισμού, ββ) Η φυσιογνωμία της περιοχής και οι επιπτώσεις της δραστηριότητας στο περιβάλλον. γγ) Η ασφάλεια των εργαζομένων … και των περιοίκων. δδ) Οι υφιστάμενες συνθήκες γειτνίασης του γηπέδου ή του χώρου εγκατάστασης της δραστηριότητας. εε) Η επάρκεια και καταλληλότητα των κτηρίων …» (άρθρο 6 παρ. 2).
Επειδή, από τις ανωτέρω διατάξεις του π.δ/τος της 16.6-7.7.1993 συνάγονται τα εξής: Στις εκτός σχεδίου και εκτός ορίων οικισμού περιοχές της νήσου Αντιπάρου απαγορεύονται, κατ’ αρχήν, δραστηριότητες «εναπόθεσης εξορυκτικών ή οικοδομικών υλικών», καθώς και βιομηχανικές ή βιοτεχνικές εγκαταστάσεις, ανεξαρτήτως του βαθμού οχλήσεως που προκαλούν (χαμηλή, μέση, υψηλή) εφόσον το προαναφερθέν διάταγμα, που αποβλέπει στην προστασία των περιοχών αυτών, δεν διακρίνει σχετικώς (πρβλ. ΣτΕ 4004/2004). Κατ’ εξαίρεση, είναι δυνατόν να επιτραπεί η εγκατάσταση των ανωτέρω δραστηριοτήτων σε θέσεις που θα υποδειχθούν από τον αρμόδιο ΟΤΑ, μετά από γνώμη του οικείου Αναπτυξιακού Συνδέσμου και της ΕΠΑΕ. Σε κάθε περίπτωση, όμως, απαγορεύεται απολύτως η χωροθέτηση βιομηχανικών και βιοτεχνικών εγκαταστάσεων που δεν σχετίζονται με την γεωργική παραγωγή, καθώς και «χώρων απόθεσης προϊόντων εξόρυξης και οικοδομικών υλικών» σε απόσταση μικρότερη των 2.500 μέτρων από την ακτή και των χιλίων μέτρων από τον οδικό άξονα Αντιπάρου-Σπηλαίου. Εξ άλλου, οι μεταβατικές διατάξεις του ως άνω π.δ/τος με τις οποίες επιτρέπεται, κατά παρέκκλιση, η διατήρηση δραστηριοτήτων που αντίκεινται στις ανωτέρω απαγορευτικές περί χρήσεων διατάξεις και ο εκσυγχρονισμός τους, χωρίς, πάντως, «επέκταση ή εντατικοποίησή τους», αφορούν μόνο τις νομίμως υφιστάμενες κατά την δημοσίευση του διατάγματος αυτού δραστηριότητες. Περαιτέρω, οι διατάξεις του π.δ/τος της 16.6-7.7.1993 εφαρμόζονται τόσο κατά την έγκριση περιβαλλοντικών όρων, όσο και κατά την αδειοδότηση που απαιτείται για την εγκατάσταση και λειτουργία των σχετικών δραστηριοτήτων, η προβλεπόμενη δε στο προαναφερθέν άρθρο 19 παρ. 1 του ν. 3982/2011 απαλλαγή των επαγγελματικών εργαστηρίων από την υποχρέωση εφοδιασμού με άδεια εγκαταστάσεως και λειτουργίας δεν αίρει την υποχρέωση της αρμόδιας διοικητικής αρχής να ελέγχει, κατά την υποβολή της σχετικής δηλώσεως, εάν η συγκεκριμένη χρήση είναι συμβατή με τις χρήσεις γης που έχουν καθορισθεί για την οικεία περιοχή (πρβλ. ΣτΕ 4887/2013, 2978/2010, 2764/2006, 1366/2006, 2072/2004 ).
Επειδή, με το άρθρο 9 παρ. 1 του από 2-13.3.1981 π.δ/τος (Δ΄ 138), απαγορεύθηκε η ανέγερση οχλουσών επαγγελματικών βιομηχανικών ή βιοτεχνικών εγκαταστάσεων εντός των ορίων των προϋφισταμένων του έτους 1923 οικισμών, καθώς και σε απόσταση τουλάχιστον 500,00 μέτρων περιμετρικώς των ορίων τους. Στη συνέχεια, με το άρθρο 7 παρ. 3 του από 24.4-3.5.1985 π.δ/τος (Δ΄ 181), που περιέχει ρυθμίσεις για τον καθορισμό των ορίων των οικισμών με πληθυσμό μέχρι 2.000 κατοίκους, την κατάταξή τους σε κατηγορίες και τον καθορισμό όρων και περιορισμών δομήσεως σε αυτούς, ορίσθηκε ότι εντός των ορίων των ανωτέρω οικισμών και εντός κύκλου ακτίνας 800,00 μέτρων από το κέντρο των παραλιακών, τουριστικών, περιαστικών, δυναμικών και αξιόλογων συνεκτικών οικισμών απαγορεύεται η ανέγερση ή και η επέκταση βιοτεχνικών ή βιομηχανικών εγκαταστάσεων μέσης και υψηλής οχλήσεως, ως κέντρο δε του οικισμού ορίσθηκε με το άρθρο 4 παρ. 1 του αυτού π.δ/τος, το πρωτεύον κέντρο του, το οποίο συγκεντρώνει τις κύριες κοινωνικές λειτουργίες, όπως πλατεία, εκκλησία, σχολείο, κοινοτικό κατάστημα, εμπορικές εγκαταστάσεις. Σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 2 παρ. 2, 3 παρ. 1 και 5 παρ. 1 του ιδίου π.δ/τος, η διάκριση και κατάταξη των οικισμών σε κατηγορίες, τα όριά τους και η αρτιότητα των γηπέδων τους καθορίζονται με απόφαση του οικείου Νομάρχη, κατά δε το άρθρο 9 παρ. 1 αυτού, από τη δημοσίευση της νομαρχιακής αποφάσεως περί καθορισμού των ορίων των οικισμών, κατατάξεώς τους σε κατηγορίες και προσδιορισμού της αρτιότητας των γηπέδων τους δεν εφαρμόζονται, πλην των άλλων, και οι διατάξεις του ανωτέρω από 2-13.3.1981 π.δ/τος. Με την 4996/1988 απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας κρίθηκε ότι η ως άνω διάταξη του άρθρου 7 παρ. 3 του από 24.4-3.5.1985 π.δ/τος είναι ανίσχυρη, διότι επιφέρει, σε σύγκριση με την κανονιστική ρύθμιση του διατάγματος του έτους 1981, επιδείνωση στο οικιστικό περιβάλλον, κατά παράβαση του άρθρου 24 παρ. 2 του Συντάγματος. Ακολούθησε, το νεότερο από 25.4-16.5.1989 π.δ/γμα με τίτλο περί τροποποιήσεως του προγενέστερου από 24.4-3.5.1985 δ/τος (Δ΄ 293 ), με το άρθρο 1 παρ. 4 του οποίου αντικαταστάθηκε η κριθείσα ανίσχυρη διάταξη της παραγράφου 3 του άρθρου 7 του διατάγματος του έτους 1985, ως εξής: «Απαγορεύεται η ανέγερση βιομηχανικών και βιοτεχνικών εγκαταστάσεων μέσης και υψηλής όχλησης εντός των εγκεκριμένων ορίων των οικισμών και εντός ζώνης που εκτείνεται περιμετρικά του οικισμού και σε απόσταση 500 μ. από τα όρια του οικισμού, όπως αυτά ισχύουν …». Και η νεώτερη αυτή κανονιστική ρύθμιση κρίθηκε ότι είναι ανίσχυρη, διότι εξαιρεί από τη θεσπιζόμενη απαγόρευση τις εγκαταστάσεις χαμηλής οχλήσεως και επιφέρει, σε σχέση με εκείνη του διατάγματος του 1981, επιδείνωση στο οικιστικό περιβάλλον κατά παράβαση της σχετικής συνταγματικής επιταγής (ΣτΕ 2133/2002 ). Τέλος, με το άρθρο 6 παρ. 1 περ. γ΄ του προαναφερθέντος ν. 3325/2005, ορίσθηκε ότι «Σε περιοχές εντός οικισμών προϋφισταμένων της 16.8.1923, σύμφωνα με το [από 2-13.3.1981 π.δ.] επιτρέπεται η εγκατάσταση μόνο επαγγελματικών εργαστηρίων και αποθηκών της παρ. 1γ του άρθρου 2, που διαθέτουν για τη λειτουργία τους μηχανολογικό εξοπλισμό του οποίου η κινητήρια ισχύς δεν υπερβαίνει τα είκοσι δύο (22) KW ή η θερμική τα πενήντα (50) KW … εφόσον οι πιο πάνω δραστηριότητες ανήκουν στη χαμηλή όχληση. Σε απόσταση 500 μέτρων από τα όρια των πιο πάνω οικισμών επιτρέπεται η εγκατάσταση δραστηριοτήτων χαμηλής όχλησης». Με το άρθρο 39 παρ. 1 περ. β΄ του ως άνω νόμου καταργήθηκε η παράγραφος 1 του άρθρου 9 του από 2-13.3.1981 π.δ/τος. Όπως κρίθηκε με την 3218/2010 απόφαση της Ολομελείας, από την αντιπαραβολή της καταργηθείσης με το άρθρο 39 παρ. 1 περ. β΄ του ν. 3325/2005, διατάξεως του άρθρου 9 παρ. 1 του από 2-13.3.1981 π.δ/τος προς τη διάταξη του άρθρου 6 παρ. 1 περ. γ΄ του ν. 3325/2005 προκύπτει ότι, ενώ με το ως άνω διάταγμα απαγορευόταν η ανέγερση οχλουσών εν γένει εγκαταστάσεων, ανεξάρτητα από το βαθμό οχλήσεως, δηλαδή και των εγκαταστάσεων χαμηλής οχλήσεως, μέσα στους οικισμούς τους υφισταμένους προ της 16.8.1923 και σε απόσταση 500 μέτρων περιμετρικώς των ορίων αυτών, με την ως άνω διάταξη του ν. 3325/2005 επετράπη η εγκατάσταση εντός των οικισμών αυτών επαγγελματικών εργαστηρίων χαμηλής οχλήσεως, κινητήριας ισχύος μέχρι 22 KW ή θερμικής ισχύος μέχρι 50 KW και η εγκατάσταση των λοιπών δραστηριοτήτων χαμηλής οχλήσεως σε απόσταση 500 μέτρων από τα όρια τους. Κρίθηκε δε, ενόψει τούτου, ότι η νέα ρύθμιση του άρθρου 6 παρ. 1 περ. γ΄ του ν. 3325/2005, συνεπαγομένη επιβάρυνση των ανωτέρω οικισμών από την άποψη της χρήσεως των ακινήτων, επιφέρει επιδείνωση του οικιστικού περιβάλλοντος, κατά παράβαση του άρθρου 24 του Συντάγματος, και είναι ανίσχυρη. Επομένως, για τους προϋφιστάμενους του 1923 οικισμούς εξακολουθεί να ισχύει η διάταξη της παραγράφου 1 του άρθρου 9 του π.δ. της 2-13.3.1981, η οποία απαγορεύει την ανέγερση και την λειτουργία οχλουσών επαγγελματικών εγκαταστάσεων εντός των ορίων των οικισμών αυτών, αλλά και εκτός αυτών, σε απόσταση τουλάχιστον 500 μέτρων περιμετρικά των ορίων τους. Η ρύθμιση δε αυτή δεσμεύει όλες τις διοικητικές αρχές που είναι αρμόδιες για τη χορήγηση αδειών και εγκρίσεων σχετικά με τη λειτουργία μιας μονάδας (ΣτΕ 1730/2012, 1528/2008, 3603/2007, 4445/2005 κ.ά.).
Επειδή, εν προκειμένω, από τα στοιχεία του φακέλου προκύπτουν τα εξής: Με τις προσβαλλόμενες πράξεις αδειοδοτήθηκε η εγκατάσταση και λειτουργία μάντρας οικοδομικών υλικών και μονάδας επεξεργασίας δομικού σιδήρου στη θέση «Γαλανταριά» του Δήμου Αντιπάρου Νομού Κυκλάδων, σε γήπεδο εκτός σχεδίου και εκτός των ορίων του οικισμού της Αντιπάρου. Ειδικότερα, όπως αναφέρεται στην 10248/1481/2.11.2011 πράξη του Περιφερειάρχη Νοτίου Αιγαίου περί εγκρίσεως των περιβαλλοντικών όρων και στην 3232/28.11.2011 πράξη του Τμήματος Χορήγησης Αδειών Ανάπτυξης, Ενέργειας και Φυσικών Πόρων της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου περί απαλλαγής της επίδικης μονάδας από άδειες εγκαταστάσεως και λειτουργίας, η δραστηριότητα της μονάδας συνίσταται σε εμπορία οικοδομικών υλικών, ήτοι, συσκευασμένου τσιμέντου, μονωτικών υλικών, οπτοπλίνθων, σιδηρών οπλισμών και συσκευασμένων έτοιμων κονιαμάτων, καθώς και σε κοπή και διαμόρφωση δομικού σιδήρου οικοδομών, με χρήση μηχανολογικού εξοπλισμού, συνολικής κινητήριας ισχύος 20,65 KW περίπου, εγκατεστημένου στον ακάλυπτο χώρο του γηπέδου [γερανογέφυρα, στράντζα πλεγμάτων, μηχανικό ψαλίδι, κουρμπαδόρος]. Κατά τα αναφερόμενα στο από 24.7.2009 ιδιωτικό συμφωνητικό για την τροποποίηση και κωδικοποίηση του καταστατικού της παρεμβαίνουσας ΟΕ, το οποίο καταχωρήθηκε στο Πρωτοδικείο Σύρου με α/α 297/2009, η εταιρεία συνεστήθη το 1979 με έδρα την Αντίπαρο και σκοπό «την εμπορία και μεταφορά οικοδομικών υλικών και γεωργικών προϊόντων πάσης φύσεως», μετά δε από αλλεπάλληλες τροποποιήσεις του καταστατικού της που αφορούσαν την εταιρική σύνθεση, την 31.7.1998 έλαβε χώρα νέα τροποποίηση και ορίσθηκε ως σκοπός της εταιρείας «το γενικό εμπόριο, συμπεριλαμβανομένης της παραγωγής, εμπορίας και μεταφοράς οικοδομικών υλικών, γεωργικών προϊόντων και ζωοτροφών, ειδών κιγκαλερίας και χρωματοπωλείου, παντός είδους μηχανημάτων, συσκευών και εργαλείων, καθώς και η αντιπροσώπευση στην Αντίπαρο παντός εμπορικού οίκου, βιομηχανίας και εμπορίας της Ελλάδας και του εξωτερικού» και το 2005 στους καταστατικούς σκοπούς προστέθηκε «η διενέργεια χωματουργικών εργασιών και η εμπορία ειδών υγιεινής». Όπως προκύπτει από την έκθεση αυτοψίας υπαλλήλου της Διεύθυνσης Ανάπτυξης της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Κυκλάδων, που συνετάγη την 25.5.2010, και τις 1931/26.5.2010 και 4279/8.12.2010 βεβαιώσεις της Προέδρου της Κοινότητας Αντιπάρου, η παρεμβαίνουσα έχει ασκήσει, από την ίδρυσή της το 1979, επιχειρηματική δραστηριότητα με μάντρες οικοδομικών υλικών στην Αντίπαρο, στις θέσεις «Καλούδια», «Αγ. Μαρίνα» και «Γαλανταριά», από το έτος 1987 δε λειτουργεί στην ως άνω θέση «Γαλανταριά», χωρίς ουδέποτε να εφοδιασθεί με έγκριση περιβαλλοντικών όρων και άδεια εγκαταστάσεως και λειτουργίας ή να έχει υποβάλει ειδική δήλωση περί απαλλαγής της από την υποχρέωση εφοδιασμού με άδεια. Για την έκδοση των προσβαλλομένων ελήφθη υπόψη η 5203/22.12.2010 πράξη του Προϊσταμένου του Τμήματος Πολεοδομίας Νάξου, στην οποία αναφέρεται ότι η εν λόγω δραστηριότητα αντίκειται μεν στις προβλεπόμενες από το ανωτέρω π.δ. της 16.6-7.7.1993 χρήσεις γης, θεωρείται, όμως, ως υφισταμένη προ της ενάρξεως ισχύος του εν λόγω διατάγματος, σύμφωνα με την παράγραφο 11 του άρθρου 2 αυτού, ενόψει των προαναφερθεισών 1931/26.5.2010 και 4279/8.12.2010 βεβαιώσεων της Κοινότητας Αντιπάρου. Όπως βεβαιώνεται στο 3268/1.12.2014 έγγραφο του Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Δόμησης Δήμου Νάξου και Μικρών Κυκλάδων προς το Συμβούλιο της Επικρατείας, δεν έχει γίνει καθορισμός θέσεων κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 2 παρ. Ι υποπαρ. 1 και 2 του π.δ. της 16.6-7.7.1993· με το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο του Δήμου Πάρου, το οποίο εγκρίθηκε μετά την έκδοση των προσβαλλομένων με την οικ. 17250/2582/2012 απόφαση του Γενικού Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αιγαίου (ΑΑΠ 148/2.5.2012), ορίζονται τρεις ζώνες ως Περιοχές Ανάπτυξης Παραγωγικών Δραστηριοτήτων του δευτερογενούς και τριτογενούς τομέα, εκ των οποίων η Ζώνη I προβλέπεται ότι θα εξυπηρετεί και την Αντίπαρο (άρθρο 3 παρ. 3.2). Περαιτέρω, όπως βεβαιώνεται στο 5778/28.11.2014 έγγραφο του Τμήματος Χορήγησης Αδειών Ανάπτυξης, Ενέργειας και Φυσικών Πόρων της Περιφέρειας προς το Δικαστήριο, οι εγκαταστάσεις της επίδικης μονάδας στη θέση «Γαλανταριά» βρίσκονται σε απόσταση 490,00 μέτρων από την ακτή και 180,00 μέτρων από τον οδικό άξονα Αντίπαρος-Σπήλαιο. Εξ άλλου, σύμφωνα με τα διαλαμβανόμενα στο 3268/1.12.2014 έγγραφο του Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Δόμησης Δήμου Νάξου και Μικρών Κυκλάδων προς το Δικαστήριο, ο οικισμός της Αντιπάρου προϋφίσταται του έτους 1923, το γήπεδο δε στο οποίο λειτουργεί η επίδικη μονάδα βρίσκεται σε απόσταση 80,00 μέτρων περίπου από τα όρια του οικισμού αυτού. Ο οικισμός της Αντιπάρου χαρακτηρίσθηκε ως παραδοσιακός, μαζί με άλλους οικισμούς του Νομού Κυκλάδων, με το π.δ. της 17.6-14.7.1988 (Δ΄ 504), οριοθετήθηκε με την 8581/1986 απόφαση του Νομάρχη Κυκλάδων (Δ΄ 1377) και, σύμφωνα με τα στοιχεία της απογραφής έτους 2011, ο πληθυσμός του ανέρχεται σε 1211 κατοίκους.
Επειδή, η επίδικη μονάδα αποτελεί χώρο αποθέσεως οικοδομικών υλικών και επεξεργασίας δομικού σιδήρου, σύμφωνα δε με όσα έγιναν δεκτά στη σκέψη 9, εμπίπτει στις απαγορεύσεις του άρθρου 2 του ανωτέρω π.δ/τος της 16.6-7.7.1993, καίτοι περιλαμβάνεται στις δραστηριότητες χαμηλής οχλήσεως. Περαιτέρω, η μονάδα αυτή, η οποία, όπως προεκτέθηκε, λειτουργούσε στην ανωτέρω θέση «Γαλανταριά» από το έτος 1987 χωρίς να διαθέτει σχετική άδεια, δεν μπορεί να θεωρηθεί ως νομίμως υφιστάμενη και δυνάμενη, ως εκ τούτου, να διατηρηθεί στην προαναφερθείσα θέση κατά τις μεταβατικές διατάξεις του ιδίου διατάγματος. Εφόσον δε το γήπεδο στο οποίο λειτουργεί η εν λόγω μονάδα απέχει, όπως βεβαιώνει η Διοίκηση, 490,00 μ από την ακτή και 180,00 μ από τον οδικό άξονα Αντίπαρος-Σπήλαιο, δεν θα ήταν εν πάση περιπτώσει δυνατή η υπόδειξη από τον οικείο ΟΤΑ της θέσεως αυτής ως κατάλληλης για τη χωροθέτηση ανάλογης δραστηριότητας. Κατά συνέπεια, όπως βασίμως προβάλλεται με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως, οι προσβαλλόμενες πράξεις εκδόθηκαν κατά παράβαση των διατάξεων του π.δ/τος της 16.6-7.7.1993 και είναι ακυρωτέες. Περαιτέρω, εφόσον το επίμαχο γήπεδο βρίσκεται, κατά τη σχετική βεβαίωση της Διοικήσεως, σε απόσταση 80,00 μέτρων περίπου από τα όρια του οικισμού της Αντιπάρου, ο οποίος προϋφίσταται του έτους 1923, οι προσβαλλόμενες πράξεις εκδόθηκαν και κατά παράβαση των ανωτέρω διατάξεων του άρθρου 9 παρ. 1 του π.δ/τος της 2-13.3.1981. Η διάταξη δε του άρθρου 39 παρ. 1 περ. β΄ του ν. 3325/2005, με την οποία καταργήθηκε η παράγραφος 1 του άρθρου 9 του π.δ/τος της 2-13.3.1981, είναι κατά τα ήδη εκτεθέντα στη σκέψη 10 ανίσχυρη και ο προβαλλόμενος από την παρεμβαίνουσα ισχυρισμός περί καταργήσεως των απαγορευτικών ρυθμίσεων του άρθρου 9 παρ. 1 του ως άνω π.δ/τος με τον ν. 3325/2005 είναι απορριπτέος. Επομένως, είναι βάσιμος και ο δεύτερος λόγος ακυρώσεως, με τον οποίο προβάλλεται ότι οι προσβαλλόμενες αντίκεινται στις ρυθμίσεις του άρθρου 9 παρ. 1 του π.δ/τος της 2-13.3.1981.
Επειδή, ενόψει των ανωτέρω, πρέπει να γίνει δεκτή η κρινόμενη αίτηση, να ακυρωθούν οι προσβαλλόμενες πράξεις, να απορριφθεί δε η ασκηθείσα παρέμβαση.