ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΝΕΡΟ, ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΤΡΟΦΙΜΑ (Ιούνιος 2010)

Μακριές άνυδρες περιόδους διαπι­στώνουμε όχι μόνο στον ευρωπαϊ­κό νότο αλλά σε πάμπολλες περιο­χές της υδρογείου, με τα αποθέματα του νερού να περιορίζονται, την τιμή του φυσικού αγαθού να εκτινάσσεται στα ύψη και την ορθολογική διαχείριση του να παραμένει επιτακτική ανάγκη. Είμαστε τάχα καταδικασμένοι στην αυταπάτη ότι «θα βγάλουμε και πάλι τη μέρα» αρ­νούμενοι να δεχτούμε πως έχουμε υπερβολικά καθυστερήσει να διαφυλάξουμε -πάσει θυσία- τον πολύτιμο αυτόν φυσικό πόρο για να έχου­με και αύριο; ¶σωτα εξακολουθούμε να σπατα­λούμε το νερό, με τον τομέα της γεωργίας να ξοδεύει μεγάλες ποσότητες και να κινδυνεύει να πληρώσει τα επίχειρα της αλόγιστης χρήσης του. Οι εμπειρογνώμονες του Διεθνούς Ινστι­τούτου Διαχείρισης Νερού International Water Management Institute (IWMI) επισημαί­νουν ότι κρίσιμος παράγοντας για τη διατροφι­κή ασφάλεια δεν είναι τόσο η μέθοδος καλ­λιέργειας (εντατική, οργανική, μεταλλαγμένα) όσο το ίδιο το νερό.

Η γεωργία χρησιμοποιεί διεθνώς το 70% του νερού που διατίθεται για την κάλυψη των αν­θρωπίνων αναγκών, αλλά θα χρειαστεί τη δι­πλάσια ποσότητα για να αυξήσει την αγροτική παραγωγή ώστε να καλυφθούν οι σταθερά αυ­ξανόμενες διατροφικές ανάγκες του πλανήτη. Όμως ο διπλασιασμός του διαθέσιμου νερού εί­ναι αδιανόητος, όπως επισημαίνει το Διεθνές Ινστιτούτο, που προειδοποιεί ότι εξ αιτίας της αυξημένης ζήτησης νερού και σε άλλους το­μείς, οι γεωργοί καλούνται να παράγουν πε­ρισσότερη τροφή με λιγότερο νερό.

Το φάσμα της έλλειψης νερού επικαλούνται και άλλες πρόσφατες εκθέσεις, όπως ο βρετα­νικός ασφαλιστικός όμιλος Lloyds που διαπι­στώνει ότι η ανεπάρκεια νερού προκαλεί αστά­θεια τιμών στη διεθνή αγορά αγροτικών προ­ϊόντων. Έτσι, για παράδειγμα, η τιμή ρεκόρ στη ζάχαρη, το περασμένο καλοκαίρι, οφείλεται εν πολλοίς στις προβλέψεις για λιγότερες βροχές στην Ινδία και στη Βραζιλία. Ειδικότερα μάλι­στα στη νοτιο-ανατολική Ασία παρατηρείται ανησυχητική υπεράντληση νερού εξαιτίας της ελλιπούς διαχείρισής του, της αύξησης του πληθυσμού, της κλιματικής αστάθειας και των ασυντήρητων δικτύων ύδρευσης.

Στέλεχος του Διεθνούς Ινστιτούτου Διαχείρι­σης Νερού επισημαίνει ότι συχνά οι γεωπόνοι δίνουν έμφαση στην αύξηση της γεωργικής παραγωγής, αγνοώντας τον παράγοντα της ανεπάρκειας νερού ποτίσματος. Τονίζει επίσης την ανάγκη να καταβληθεί κεντρική προσπά­θεια για αναβάθμιση των μεθόδων διαχείρισης του νερού στη γεωργία, έτσι που να βελτιστοποιηθεί η αποδοτικότητα του ανά μονάδα παραγόμενου προϊόντος. Μια πιο ακριβής διάθε­ση νερού μπορεί να κάνει αποτελεσματικότερη την άρδευση, ενώ η εφαρμογή μιας πολιτικής αυστηρής τιμολόγησης και διανομής νερού υποχρεώνει τους αγρότες να περιορίσουν την κατανάλωσή του. Όσο για τους ίδιους τους κα­ταναλωτές θα πρέπει να ενθαρρυνθούν να στραφούν σε προϊόντα που δεν απαιτούν μεγά­λη ποσότητα νερού για να παραχθούν, ειδικό­τερα σε περιοχές που είναι άνυδρες. Παράλλη­λα κρίνεται σκόπιμο να ενεργοποιηθούν οι αν­ταλλαγές αγροτικών προϊόντων ανάμεσα στις περισσότερο και τις λιγότερο εύφορες επαρχίες κάθε χώρας.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο ένθετο «Δαίμων της Οικολογίας» της Εφημερίδος «ΑΥΓΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ», 6 Ιουνίου 2010, σ. 9.

Facebook

0

Twitter

Linkedin

email

Print