«ΠΡΑΣΙΝΑ» ΚΕΡΔΗ ΓΙΑ ΠΡΟΝΟΗΤΙΚΟΥΣ ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ (Μάιος 2008)

H έννοια της αειφορίας συνεπάγεται μια συστηματική αντίληψη για τον κόσμο -μια αντίληψη που επικεντρώνει το βλέμμα της σε μία σειρά από αλληλοεξαρτώμενα στοιχεία. Για να γίνουν κατανοητές οι επιδράσεις της κλιματικής αλλαγής στην επενδυτική συμπεριφορά, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας τις επιπτώσεις από την έλλειψη νερού και πρώτων υλών, τις διαφορές ανάμεσα σε φτωχό και ανεπτυγμένο κόσμο, την κατανάλωση και την οικονομική ανάπτυξη, τις πανδημίες και τους λοιμούς, τις δημογραφικές αλλαγές και την αστικοποίηση.

Οι υιοθετούμενες λύσεις θα πρέπει να αντιμετωπίζουν όχι μόνο τα συμπτώματα αλλά και τις βαθύτερες αιτίες. Ήρθε η εποχή οι αγορές να αναγνωρίσουν το εύρος και τον επείγοντα χαρακτήρα τις περιβαλλοντικής κρίσης την οποία αντιμετωπίζουμε. Είμαστε πεπεισμένοι ότι η μετάβαση από την οικονομία που βασίζεται στην υψηλή κατανάλωση άνθρακα σε αυτήν που βασίζεται στη χαμηλή κατανάλωση είναι η σημαντικότερη εξέλιξη στη σύγχρονη οικονομική ιστορία -θα έχει παρόμοια σημασία με τη Βιομηχανική Επανάσταση ως προς την κλίμακά της και με την τεχνολογική επανάσταση όσον αφορά τον ταχύ ρυθμό της.

Παρά τον καίριο χαρακτήρα αυτής της μετάβασης για τις επιχειρήσεις και τους επενδυτές, η αντιμετώπιση των νέων δεδομένων δυσχεραίνεται από μία θεμελιώδη στρέβλωση της αγοράς: Την απουσία μιας παγκόσμιας τιμής για τον άνθρακα στην οποία θα συνυπολογίζονται και οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις.

Η αντιμετώπιση του άνθρακα ως εξωτερικό στοιχείο σε μία επένδυση έχει ως συνέπεια τη χαμηλή επένδυση κεφαλαίου, όπως η χρηματοδότηση που δίδεται για νέους σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από λιθάνθρακα. Η φορολογία του άνθρακα και ένα σύστημα εμπορίου των ρύπων είναι συμπληρωματικοί τρόποι για να αντιμετωπιστεί η αναφερθείσα στρέβλωση. Προκειμένου να επιβληθεί αποτελεσματικά μια φορολογία για την κατανάλωση του άνθρακα, θα πρέπει να υιοθετήσουμε λύσεις πέραν των φορολογικών κινήτρων που έχουν ως στόχο τη δημιουργία θέσεων εργασίας. Η Σουηδία, η Νορβηγία, το Κεμπέκ του Καναδά και η περιοχή Κολούμπια στη Βρετανία έχουν επιτύχει αυτή τη στροφή.

Όσο περισσότερο καθυστερούμε τη διεθνοποίηση αυτού του καταφανώς σημαντικού κόστους τόσο μεγαλύτερο κίνδυνο διατρέχει η οικονομία από τις «φούσκες» των subrime επενδύσεων σε άνθρακα. Αυτού του είδους οι επενδύσεις αγνοούν την πραγματικότητα της περιβαλλοντικής κρίσης και τις συνέπειες που ενέχει για το επιχειρείν.

Για να μειώσουμε τις εκπομπές αερίων ρύπων θα πρέπει να αναζητήσουμε λύσεις προερχόμενες από πολλούς τομείς και παράγοντες της αγοράς. Από τις διαθέσιμες λύσεις, η φθηνότερη και η λογικότερη είναι η «καταστροφή» της ζήτησης. Αυτό σημαίνει τη βελτίωση του τρόπου μεταφοράς και διανομής της ηλεκτρικής ενέργειας μέσω της βελτιστοποίησης του δικτύου μεταφοράς και «έξυπνης» μέτρησης της κατανάλωσης, γεγονός που θα αναβαθμίσει τις υποδομές, ταυτόχρονα με την προώθηση ενός θεσμικού πλαισίου που θα προωθεί την αποκεντρωμένη μικρής κλίμακας παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.

Επιπλέον θα πρέπει να βελτιώσουμε το δομημένο περιβάλλον μέσω της εφαρμογής των αρχών της αειφορίας στον πολεοδομικό σχεδιασμό και την κατασκευή «πράσινων» κτηρίων. Κρίσιμο ρόλο, επίσης, θα διαδραματίσουν οι λύσεις που θα προκριθούν για τις μεταφορές. Χρειαζόμαστε λύσεις που θα οδηγήσουν στην «απ-ανθρακοποίηση» του μέρους της ζήτησης στην ενεργειακή εξίσωση. Αυτό συνεπάγεται την κατεύθυνση επενδύσεων στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας -στις οποίες περιλαμβάνεται η γεωθερμική, η αιολική, η φωτοβολταϊκή ενέργεια καθώς και αυτή που παράγεται από τα απορρίμματα. Πρέπει, επίσης, να βελτιώσουμε τις περιβαλλοντικές συνέπειες από τη λειτουργία εργοστασίων που στηρίζονται στα ορυκτά και τον λιθάνθρακα.

Ταυτόχρονα με τις παραπάνω επενδύσεις θα πρέπει να επικεντρώσουμε το ενδιαφέρον μας σε όλο το φάσμα των επιδράσεων της βιομηχανικής δραστηριότητας στο περιβάλλον. Η σημερινή απραξία θα οδηγήσει σε κατακόρυφη αύξηση του κόστους μελλοντικά και γι αυτό οι επενδυτές θα πρέπει να επενδύσουν τώρα. Η παγκόσμια οικονομία βρίσκεται ενώπιον μιας μαζικής κινητοποίησης κεφαλαίων για την αντιμετώπιση των προκλήσεων που θέτει η κλιματική αλλαγή. Οι λύσεις που θα στηρίζονται στη βιώσιμη ανάπτυξη θα αποτελέσουν τον καταλύτη της οικονομικής ανάπτυξης στις επερχόμενες δεκαετίες.

To άρθρο δημοσιεύθηκε στο ένθετο «Περιβάλλον και Ανάπτυξη» της Εφημερίδας «ΗΜΕΡΗΣΙΑ» στις 3-4 Μαΐου 2008, σ. 2-3.

Facebook

0

Twitter

Linkedin

email

Print