ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΑ (Μάρτιος 2007)
-
Θ. Π. ΤΑΣΙΟΣ, Ομότιμος καθηγητής του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου
Δευτέρα 26 Μαρτίου 2007
Ορθότατη (επιτέλους) η πρωτοβουλία του ΥΠΕΧΩΔΕ για το χωροταξικό των εγκαταστάσεων των ανανεώσιμων πηγών ενεργείας (ανεμογεννήτριες, φωτοβολταϊκά και μικρά υδροηλεκτρικά). Ορθότατη και έγκαιρη -αφού έχουν ήδη εκδιωχθεί όλοι σχεδόν οι ξένοι επενδυτές μέσω… φιλοπεριβαλλοντικών προσφυγών στο Συμβούλιο της Επικρατείας! Και επιθυμώ να επαινέσω αμέσως τη δημοκρατικότητα των συντακτών του σχεδίου. Είχαν υποχρέωση να σεβασθούν τα περιρρέοντα «δεδομένα» αξιών (αισθητικών και περιβαλλοντικών) -δεδομένα, πάντως, που βρίσκονται σε κατάπτωση δυσπερίγραπτη.
1. Με τη δοξασμένη φαρισαϊκή-μας παράδοση, κατακεραυνώνουμε τον Γεώργιον Μπους για την περιβαλλοντική του αναλγησία, ενώ συγχρόνως είμαστε μια κοινωνία περιβαλλοντικώς αναίσθητη: Έχομε ρεκόρ σκουπιδοπαραγωγής (και μίσους στις σύγχρονες μεθόδους ελέγχου και διάθεσης απορριμμάτων), έχομε ρεκόρ ενεργειακής έντασης (για την παραγωγή δεδομένου προϊόντος), έχομε ρεκόρ βραδύτητας στην αντιμετώπιση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακος, και τράβα κορδέλα. Και, βεβαίως, αχτύπητο ρεκόρ βραδύτητας στην εγκατάσταση ανανεώσιμων πηγών ενεργείας: Λ.χ., παρά τα φημισμένα ανεμοδαρμένα ύψη μας, καταφέραμε να έχομε εγκαταστήσει αιολικά πάρκα σε ποσοστό ισχύος μόνον 30%, εν σχέσει με τους χαζογερμανούς (ανά κάτοικον, πάντοτε). Αυτά -κι έχομε το θράσος να βρίζομε τον Μπούς απο πάνω…
Αυτή λοιπόν την μέση αντίληψη του («προοδευτικού» πάντοτε) Έλληνα πολίτη ήσαν υποχρεωμένοι οι συντάκτες του χωροταξικού να την λάβουν υπόψη. Και φρόντισαν επιμελώς να στενέψουν τον κορσέ των ανανεώσιμων εγκαταστάσεων: Όχι μέσα τα δάση, όχι μέσα στις δασικές και αναδασωτέες εκτάσεις, όχι στις χορτολιβαδικές (έλεος στην πλατεία Συντάγματος θα βάλομε τα φωτοβολταϊκά;).
2. Το λυπηρότερο όμως είναι ότι το Σχέδιο επέδειξε έναν δυσέπαινον αισθητισμόν. Ξεκίνησε απ’ το (ειλικρινώς απίστευτο) «δεδομένο», ότι η ανεμογεννήτρια και οι φωτοβολταϊκές επιφάνειες είναι… αντιαισθητικές. Σε τούτην την προσβλητική για τον πολιτισμό μας άποψη, υποθέτω ότι θα έφθασαν υπό την έμμονη πίεση κάμποσων οικολογικών οργανώσεων (το πιστεύετε;). Κι επέβαλαν λεπτομερέστατους κανόνες «οπτικής αντισηψίας»: Να μην πολυφαίνονται αυτά τα αισχρά αντικείμενα από ποικίλες θέσεις «ειδικού ενδιαφέροντος». Και να απέχουν τόσα χιλιόμετρα – όχι από οικισμούς, αλλά από τις… ατύπως διαμορφωμένες οικιστικές περιοχές! Προβλέπω ότι σύντομα οι πράκτορες των μεγάλων πετρελαϊκών συμφερόντων θα χτίζουν «άτυπους» οικισμούς όπου γουστάρουν -και θ’ ακυρώνουν βαθμιαίως κάθε ελπίδα καθαρής ενέργειας…
3. Τι θέλω να πω μ’ αυτές τις (όντως παρορμητικές) επισημάνσεις;
– Την ώρα που ανεχόμαστε την καταστροφή της ελληνικής υπαίθρου απ’ την άναρχη δόμηση (και τις τραυματικές διανοίξεις αντίστοιχων οδών και λατομείων) στις ανανεώσιμες ενεργειακές εγκαταστάσεις βρήκαμε να δείξομε το ζοριλίκι μας;
– Σε μιαν εποχή που σεμνύνεται για τις αισθητικές της προόδους, εμείς μένομε κολλημένοι στα συμμετρικά «σεμέν ντε τάμπλ»· και απορρίπτομε το αριστούργημα της σύγχρονης κινητικής γλυπτικής που είναι η ανεμογεννήτρια – έκφραση γοτθικής ανάτασης και ανακυκλικής λευτεριάς. (Την ίδια ώρα βέβαια, μας πέφτουν τα σάλια με τους ανεμόμυλους). Στείλτε τα παιδιά σας και σε καμμιάν έκθεση μοντέρνας γλυπτικής, μπας κι ανοίξουνε τα μάτια μας την επόμενη δεκαετία.
– Κι επιτέλους, νυν υπέρ πάντων αγών: Ο πλανήτης μας χάνεται, κι εμείς χτενιζόμαστε; Οι ανανεώσιμες είναι η μόνη ελπίδα μας να ματαιώσομε τον κατακλυσμό. Αυτές βρήκαμε να τις… κρύβομε (ντροπιασμένοι) -αντί να είμαστε περήφανοι επιδεικνύοντάς τες, όπως οι «αναίσθητοι» οι Δανοί;
Θέλετε κι άλλη απόδειξη της σχιζοφρενείας μας; Το πρόσφατο Ευρωβαρόμετρο μάς βγάζει πρώτους (95%) στην ευαισθησία έναντι των κλιματικών αλλαγών και τελευταίους (25%) στην ετοιμότητά μας να πληρώσουμε κάτι παραπάνω για καθαρότερη ενέργεια. Τι μέλλον βλέπετε εσείς για τον τόπο, όταν είμαστε παγιδευμένοι σε τέτοια τερτίπια ευαίσθητης αναισθησίας; Την ίδια αναισθησία που δείχνουμε και για το διαρκές έγκλημα της ομηρείας των πανεπιστημίων στα χέρια των βίαιων μειονοτήτων.
Tο άρθρο δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» στις 25 Μαρτίου 2007, σ. Α55.