ΓΕΩΡΓΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ (Ιούλιος 2006)

Στον αγροτικό κόσμο είναι εδραιωμένη η πε­ποίθηση ότι κάθε αναθεώρηση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής έχει αποτέλεσμα την περικο­πή των δαπανών του κοινοτικού προϋπολογισμού προς τον πρωτογενή τομέα. Αναμφίβολα η νέα ΚΑΠ, που άρχισε να εφαρμόζεται από 1ης Ιανουαρίου του 2006, δημιουργεί νέα δεδομένα, νέες ευκαιρίες αλλά και νέα ερωτηματικά. Τα νέα δεδομένα έχουν να κάνουν με την αποσύνδεση πλέον των επιδοτή­σεων από το ύψος της παραγωγής. Νέες ευκαιρίες παρέχει η δυνατότητα αναδιάρθρωσης των καλ­λιεργειών. Ωστόσο προκύπτουν και νέα ερωτηματικά για καλλιέργειες όπως ο καπνός, όπου δεν διαφαί­νεται μέχρι στιγμής εναλλακτική λύση. Ιδιαίτερα για τις ορεινές και μειονεκτικές περιοχές ο καπνός ως μονοκαλλιέργεια διασφάλιζε βιώσιμο εισόδημα και συνθήκες παραμονής στην περιφέρεια.

Ο στόχος της ανταγωνιστικότητας, που αναγο­ρεύεται πολλές φορές ως υπέρτατος στο σκεπτικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν μπορεί να επιτευχθεί με εκπτώσεις στην ποιότητα των παραγόμενων προϊ­όντων στις χώρες της Κοινότητας. Όλοι πρέπει να βγούμε σοφότεροι από την περιπέτεια των «τρελών αγελάδων» και τον ανορθόδοξο τρόπο μείωσης του κόστους παραγωγής, που είχε αποτέλεσμα τη με­τατροπή φυτοφάγων ζώων σε σαρκοβόρα. Η πα­ρέμβαση αυτή του ανθρώπου στη διατροφική αλυ­σίδα με στόχο τη μεγιστοποίηση του κέρδους πρέ­πει να μας προβληματίσει. Η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση δεν μπορεί στο βωμό του κέρδους να θυσιάσει την υγιεινή και την ποιότητα των τροφίμων.

Επιπλέον, η γρίπη των πουλερικών καλό είναι να βάλει σε δεύτερες σκέψεις όλους εκείνους στην ΄Ενωση που μιλάνε για κατάργηση των επιδοτήσεων. Αν η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση θέλει προϊόντα ποιότητας, ασφαλή από υγειονομικής απόψεως, οφείλει να συνεχίσει τις κοινοτικές ενισχύσεις στους ευρωπαίους αγρότες και κτηνοτρόφους. Αλλιώς ο ευρωπαίος αγρότης δεν μπο­ρεί να συναγωνισθεί τους αγρότες τρίτων χωρών με χαμηλό κόστος εργασίας και επίπεδο διαβίωσης, αλλά και ελαστικούς ή ανύπαρκτους κανόνες υγιεινής. 

Αναμφιβόλως η αγροτική παραγωγή δεν είναι άσχετη με την οικολογική ισορροπία.  Η εντατικοποίηση της καλλιέργειας τα τελευταία χρόνια, άμεση συνέπεια της σύνδεσης των ενισχύσεων με το ύψος της παραγωγής, οδήγησε πολλές περιοχές της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης σε ρύπανση του περιβάλλοντος, του υδροφόρου ορίζοντα, εξαιτίας της υπερβολικής χρήσης νιτρικών λιπασμάτων. Η Κοινότητα, σε μια προσπάθεια να ανακόψει τη ρύπαν­ση, έχει προχωρήσει στην υλοποίηση επιδοτούμε­νων προγραμμάτων κατά της νιτρορύπανσης στις περιοχές όπου έχει διαπιστωθεί  ρύπανση των υπό­γειων υδάτων. Είναι ενδεικτικό το γεγονός ότι σε πολλά χωριά του θεσσαλικού κάμπου το νερό πλέ­ον δεν είναι πόσιμο. Βεβαίως τα προγράμματα αυ­τά έχουν στόχο την προστασία του περιβάλλοντος, ταυτόχρονα όμως διασφαλίζουν συμπληρωματικό ει­σόδημα στους αγρότες.

Είναι καιρός να παύσουμε να λειτουργούμε ως επιμηθείς και να γίνουμε προμηθείς. Να προλαμ­βάνουμε και όχι απλά να θεραπεύουμε. Καλό είναι λοιπόν να προβληματιστούμε, ώστε τα περι­βαλλοντικά αυτά προγράμματα να μην περιορίζονται μόνο στις περιοχές όπου ήδη έχει συντελεστεί η ζη­μιά. Να εξετάσουμε τη δυνατότητα εφαρμογής τους και στις περιοχές εκείνες όπου οι καλλιέργειες χρήζουν νιτρικών λιπασμάτων, προτού γίνουν ορατές οι συνέπειες στο περιβάλλον. Να στραφούμε πε­ρισσότερο σε βιολογικές καλλιέργειες, που είναι φιλικές προς το περιβάλλον. Στον τομέα αυτόν ως χώ­ρα έχουμε μπροστά μας πεδίον δόξης λαμπρόν, καθώς είμαστε τελευταίοι στην κατάταξη της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης.

Στη μεγάλη συμμαχία για την προστασία του περιβάλλοντος και τη διατήρηση της οικολογικής ισορροπίας στον πλανήτη, ο αγρότης και ο κτηνοτρόφος πρέπει να έχουν ενεργό ρόλο. Αυτόν το ρόλο οφείλει εμπράκτως να του αναγνωρίσει η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση, προ­τού πούμε το νερό νεράκι.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» στις 7 Ιουλίου 2006, σ. 5.

Facebook

0

Twitter

Linkedin

email

Print